Sawubona Manguzi! Unjani?: 48 tot 49 bericht: 2015 TOoO HOT and cat killed car, car killed cat.

48 bericht: TOoO HOT

JANUARI in Manguzi is hot! HOT TOo MUCH! FEBRUARI in Manguzi is hot! ToO MUCH HOT!

De temperaturen in Manguzi lopen echt uit de hand. Gisteren 35 graden. RealFeel: 43graden!
Humidity 78%. Puffen en zweten dus en geen fut om veel te doen. Gelukkig is er af en toe eens een "mindere" dag met temperaturen net onder 30°C en soms wat regen. Warme regen. Regelmatig zijn er grote thunderstormen waardoor de hele omgeving door bliksems wordt verlicht. Net als in een oorlogsfilm. De elektriciteit valt daardoor ook regelmatig uit. Elke dag haast wel eens. Soms kort, soms lang. Zonder verwittiging. Hoe zit het daar trouwens in België met de beloofde elektriciteitscuts? Is daar al wat van gekomen of was het allemaal maar loos alarm en paniekzaaierij om de aandacht van belangrijker zaken weg te houden? Enfin, ik veeg mijn zweet nog eens weg en raap mijn moed bijeen om toch nog eens achter de pc te kruipen en aan de blog te werken.

WEEKEND VAN 17 JANUARI: TEMBE LODGE
http://www.tembe.co.za/
We zijn al een paar keer door Tembe Park gereden met eigen wagen maar hadden er nog nooit geslapen. Gelegenheid deed zich voor het weekend van 17 januari, speciaal weekend voor dokters van Manguzi Hospital. Voor een spotprijs, zo'n 80 euro per persoon, mochten we twee nachten slapen in een luxury tent, kregen we 2 x breakfast, 1 x lunch, 2 x dinner, 3 x 3 uur safari en nog een optreden op zaterdagavond. Tussendoor heb ik ook nog een massage gekregen (wel apart betalend) Zalig! Tembe Lodge we komen zeker nog eens terug!

Ik maakte een filmpje: Klik hier:Oppassen voor olifanten en gidsen!

WEEKEND 24 JANUARI en WEEKEND 31 JANUARI: MOZAMBIQUE
Nog eens tijd om naar Mozambique te gaan vooraleer ons visum verlopen is en we weer de volle pot moeten betalen aan de grens. We hebben trouwens al wat bijgeleerd sinds Jelle, Michelle en Lynn hier zijn geweest.
Voor een visum willen we enkel nog 800 ZAR betalen als we dat visum dan ook daadwerkelijk krijgen. De grenspolitie kennen we nu al een beetje. Als ze merken dat je buitenlander bent die alleen maar een weekendje Ponta gaat doen, verstaan ze opeens geen Engels meer, is hun machine toch wel juist kapot gegaan zeker en proberen ze het voor elkaar te krijgen dat je de volle pot betaalt voor geen visum, geen stempel en willen ze ook nog eens je paspoort houden tot je de volgende dag terug komt. 't Geld kunnen ze dan in eigen zak steken natuurlijk. Wij laten ons niet meer vangen. Paspoort laten we niet daar, geen stempel en geen visum is ok maar de volle pot NO WAY! Maximum de helft: 400 ZAR per persoon is zeker nog genoeg. Zo hebben Ilja en Jos die met ons het tweede weekend meegingen het ook gedaan. Wat ook nog hielp was dat de man van de douane een patiënt was van Philip die net in deze week op consultatie was geweest. Ge moet uw relaties benutten toch?!
Het eerste weekend in Mozambique sliepen we in Tartaruga Lodge. Aan de oceaan en betaalbaar in low season .http://tartaruga.co.za/

Coca Cola bootje :-)

Het tweede weekend met Jos en Ilja sliepen we in Baleia A Vista in Ponta.
http://www.baleiavista.com/ Ook niet slecht maar toch niet voor herhaling vatbaar. Een beetje te ver van het strand en toch wel wat ongenode gasten in de tent. Voor de rest weer een zalig zon, zee, strand, eet en drink weekend :-) met toffe vrienden.

EN WAT DEDEN WE DAN TIJDENS DE WEEKDAGEN?
Philip: hard werken zoals gewoonlijk.
Ik?

MAANDAG 26 JANUARI 2015: PASPOORT AANVRAGEN VOOR RUTH
Vermits Ruth geen paspoort heeft en dus nog nooit in Mozambique is geweest (ook al woont ze vlak bij de grens) vonden Philip en ik dat we voor haar een paspoort moesten arrangeren. Zondag zei ik dus: Ruth tomorrow we are gonna get you a passport!
Ruth: O Mam dan moet ik eerst mijn haar nog laten doen voor de foto!
Ik zei :Oké, dan bel je me maar als je naar de kapster bent geweest morgen, dan kom ik je halen!
Ze belde me rond half 11, of ik naar het politiebureau wou komen. Ze was er al. Met de foto's in de hand stond ze me al op te wachten. Haar dochter had gezegd dat ze haar pruik gewoon mocht ophouden voor de foto en daarom was ze maar niet naar de kapper geweest. Op de foto stond ze zonder pruik. Natuurlijk had ze ze moeten af doen. Ik troostte haar met te zeggen dat pasfoto's nooit geweldig zijn en dat ze het zich niet moest aantrekken en dat we wel eens een mooie foto zouden trekken om in de living te hangen. We waren klaar voor de volgende etappe: een document bemachtigen om in te vullen om het paspoort aan te vragen. Bij het piepkleine hokje stonden wel honderd mensen te wachten (zo leek het toch in ieder geval). Een aantal van hen zat buiten gewoon op de grasweide te picknicken.
Mensen die kwamen voor een identiteitskaart, een paspoort, een geboorteakte, om hun kind te laten registreren ... allemaal stonden of zaten ze te wachten om door 1 ambtenaar gezien te worden. Niet te doen!!! De meeste mensen hadden al een aanvraagformulier in de hand. Ruth nog niet, ik stuurde haar naar binnen om er één te vragen en twee minuten later stond ze alweer buiten. Ze kreeg het niet. Wachten! zei de overwerkte meneer. Even later zagen we een jonge vrouw het kantoortje binnengaan en een minuutje later weer buiten komen, wel met een aanvraagformulier in de hand! Ruth zei: Ja dat komt omdat zij jong is en ik oud. Dat liet ik dus niet gebeuren. Ik naar binnen: Hello, how are you? Fine! Fine! En geef mij dan nu maar eens een formulier om een paspoort aan te vragen! Smile, smile!
Was zo gepiept. Formulier met Ruth ingevuld en weer wachten. Zweet, zweet, puf, puf... Dan opeens kwam de man buiten en zei dat alle mensen die een paspoort wilden aanvragen NU eerst mochten komen. Wij snel naar binnen. Je kon verschillende soorten paspoorten aanvragen. Ik vroeg een beetje uitleg want 'k wilde toch dat Ruth het goede kreeg. Normaal paspoort kostte 400 ZAR, een Max paspoort 600 ZAR. We gaan voor de Max Ruth! De man vinkte aan dat Ruth een toeristenpaspoort aanvroeg. No Sir, it has to be the Max one! Mam, it is not your passport! No Sir, it's for my friend. We want a Max! Oké, hij schreef het bovenaan het formulier maar ik was er nog niet gerust in.
Volgende etappe: vingerafdrukken nemen in lokaal nummer 2. Alle paspoortaanvraagmensen hop hop naar buiten en weer naar binnen in het piepkleine lokaaltje daarnaast. Volgende etappe: Alle paspoortaanvragen inbrengen in de computer met nog eens digitale vingerafdrukken en natuurlijk kon dit niet gebeuren in hetzelfde kamertje. Hop, hop alle paspoortaanvraagmensen weer naar buiten en binnen in nog een piepklein lokaaltje daarnaast. Daar moest dan ook betaald worden. 400 ZAR alstublieft. Nee, nee! 600 Rand sir! Wij willen een Max! Een Max? Hoeveel zou een Max kosten? zag ik hem denken. Oké, Max aangevinkt, 600 ZAR betaald. Ik zag hem tellen en kijken: 6 briefjes van 100 ZAR. Nog eens 1,2,3,4,5,6 briefjes van 100 ZAR. wat moet ik daar nu mee doen? 200 ZAR in mijn eigen zak steken? Ik liet mij nog maar eens goed zien en duidelijk merken dat ik bij Ruth hoorde. Zuchtend aanvaardde hij dan toch de 600 ZAR en drukte al kreunend het ticketje af. Wat een pech kan je hebben dat die blanke madam er gewoon blijft bij staan!? Rond één uur was ik weer thuis, paspoort aangevraagd. Ben benieuwd of Ruth over drie weken haar Max ook in de hand zal hebben. Wordt vervolgd.

Groetjes
Kristel en Philip

49 bericht: February, Car killed cat, cat killed car.

WEEKEND 7 EN 8 FEBRUARI: ST-LUCIA
Zaterdagochtend staan we vroeg op om naar St-Lucia te vertrekken. We hebben er al veel van gehoord en na weer een tijdje van hard werken, nog eens tijd voor ontspanning. Om 7 uur zit Philip achter het stuur en ik er naast. Nog even gps instellen, Philip start de motor... kedjoef en even later nog eens kedjoef en dan alles weer normaal. Raar geluid? We kijken mekaar eens aan??? 't Zal wel niks zijn, vertrek maar! We rijden achteruit... Wat is dat daar op de weg? 't Lijkt wel HAAR ! Terug uitstappen en toch eens gaan kijken. Ja, 't is een stuk kattenstaart! Hoe komt dat hier?
OK, er zit iets in de motor. Ja hoor daar ligt een kleine kat zonder staart, dood. Wat doet die nu onder onze motorkap!? 't Zal Simbatje van Jorien en Maarten toch niet zijn zeker? Pff. Kat begraven maar eerst. Terug de auto in, we rijden enkele meters verder.
Zegt Philip: Dat stuur draait zo zwaar! Is dat normaal? Probeer jij eens. Verwisselen van plaats.
Jah! Normaal!?? Natuurlijk is dit niet normaal! Het stuur is bijna niet meer te verdraaien! Meteen naar de garage sukkelen dan maar. Gelukkig zijn ze al open maar het werkhuis is gesloten want André is een huis aan't bouwen. Riem kapot maar ze hebben hem in stock, 530 ZAR. Eerst willen ze ons met de riem naar een andere mechanieker sturen maar na even twijfelen en morren, legt André hem er toch maar zelf op. In twee minuten is het geflikt, schat van een André. We brengen voor hem zeker een fles whisky mee! De ochtend van car killed cat, cat killed car is toch nog goed afgelopen. Om half negen: op naar St-Lucia.
St-Lucia Estuary is alleen maar met de auto bereikbaar langs 1 brug. Wel een toeristisch plaatsje.
Wij maken er een wandeling en doen een boottocht om hippo's en krokodillen te zien. Nice! Very Nice!

Lodge Afrique

De tuin van de lodge

Onze kamer in de lodge

Het wetland

De vogelnestjes van de yellow weaver. De mannetjes maken de nestjes. Het vrouwtje komt inspecteren. Is het niet naar haar goesting, dan gooit ze het hele nest in het water.

Een tand van een hippo

Een krokodil

Een familie hippo's

21 FEBRUARI MARULA FESTIVAL

In februari, als de marula's rijp zijn, maakt iedereen marula bier voor de Zulu King. Op 21 februari wordt dan het Marula festival gehouden met traditionele speeches, muziek - en dansgroepen en de vrouwen die het bier komen brengen. Wie geen bier meebrengt moet als straf 40 ZAR betalen om binnen te komen.
Wij zijn VIP en mogen in de chique VIP tent zitten met af en toe wat airco en flatscreens en warme flesjes water.
In elk geval beter dan buiten in de hete zon te moeten staan. Na al de speeches en de parades krijgen we ook eten en nietfrissefrisdrank. Niet slecht :-)!

's Avonds, als we naar huis gaan, hebben we wat startproblemen met onze auto. Eerst denken we dat de batterij plat is omdat Philip de lichten heeft laten branden. Als starten met startkabels niet helpt, ontdekken we dat het batterijtje van de afstandsbediening leeg is. Als je de auto niet open doet met de afstandsbediening, gaat het alarm af en kan je de auto niet meer starten voor je de afstandsbediening weer gebruikt. Gelukkig heeft Kirsty ook zo'n batterij. Even wisselen om te unlocken en weg zijn we.
Oef! We moeten niet de hele nacht in de brousse doorbrengen.

NOG ENKELE LOSSE FOTO'S

Ruth met een vriendin en haar kleinkinderen

Een grote mot, gelukkig buiten!

"Mijn kinderen" en ik, ons nieuwe tuinstel en een spelletje kaarten.

Philip kon onze eerste tomaat oogsten. De tomatenplant groeide er per ongeluk uit zichzelf omdat we een rotte tomaat bij de bananenplant hadden gegooid als compost.