82 bericht: Manguzi - Ballito - Lidgetton West- Clarens - Dundee - Umdloti - Manguzi
Vermits:1 Philip nog veel verlofdagen heeft van vorig jaar die op moeten voor 1 juni, 2 we onze geplande reis naar België hebben moeten uitstellen, 3 Philip tijdens de Covid- periode alleen maar gewerkt heeft en 4 De Covid-19 even in dalende lijn gaat, wagen we ons aan een 'veilig' reisje. Het enige dat vooraf geboekt is, 1 nacht in The Regal Inn in Ballito en 3 nachten Caladdi B&B in the Midlands. Er is altijd nog de kans dat Philip onverhoeds moet terugkeren voor het vaccin. We zullen dan wel zien hoe onze vakantie verder kan verlopen. Maar wij zijn er volledig klaar voor en Red Lips ook!
Zaterdag 20 maart 2021:
We vertrekken 's morgens naar Ballito 366 km
We doen wel rustig aan, de vakantie begint als je de deur van uw huis dicht doet. Toch zijn we nog een beetje vroeger dan verwacht in Ballito. Onze kamer is pas beschikbaar om 14 uur en we hebben vandaag nog niets gegeten. Een stop bij The Litchi Orchard voor een lunch, lijkt ons een prima idee. Philip eet zijn favoriete chicken livers en ik mijn favoriete Calamari sla. Daarna droppen we de bagage bij The Regal Inn en doen we nog een paar noodzakelijke aankopen zoals een screen protector voor Philips Ipad en een fatsoenlijke verrekijker. Eindelijk!
Vermoeid 😇 van het winkelen slaat de grote droogte toe! Tijd voor een cocktail!
Dan stijgt de alcohol ons naar het hoofd en rusten we nog even op ons bed tot de sushi's in het 45-restaurant ons roepen. Net als we de laatste Nigiri, Sashimi of Maki naar binnen werken, breekt een onweer in al zijn hevigheid los. Omdat we eigenlijk half buiten zitten en nat worden, nemen we het besluit vlug te betalen en op te stappen. Het begint opeens zo hard te regenen dat we onze auto niet droog kunnen halen, zelfs niet met onze paraplu. We worden verplicht te schuilen. Dat is ook al niet erg. Wel leuk al die mensen te zien battelen met het water, hun paraplu, de knallen van de donder en het kletsen van de bliksemflitsen. Dat hebben we dan ook weer gehad. Even later zijn we in ons hotel en onze kleren kunnen er drogen tot morgen.
Filmpje van het onweer:
(Totaal aantal km tot nu: 366 km)
Zondag 21 maart 2021:
Filmpje van in het museum:
Het klikt met hem en hij is pas nog in Kosi Bay geweest, dat schept natuurlijk ook een band. Philip zegt hem dat we de battefields willen zien en vraagt of we daar best een gids voor nemen. John antwoordt dat een gids nemen het beste is want dat we anders maar 20% zullen vinden. Hij kent wel iemand die ons daarbij kan helpen: Pat Rundgren. Maar Pat neemt zijn telefoon niet op. Philip en ik gaan dan maar eerst een hapje eten in The Shed. Niet echt denderend maar het kan niet alle dagen feest zijn. Even later als we terug op onze kamer zijn, belt John met het nieuws dat hij Pat heeft kunnen bereiken. Die heeft morgen al een groep te begeleiden maar wij mogen gratis aansluiten als we morgenvroeg om half negen bij het museum zijn. Afgesproken!
We rijden weer wat verder door de woeste natuur en vinden nog een graf.
Het al bijna 2 uur en tijd om naar het hotel te rijden voor lunch! krijgen we te horen. Toch doen we eerst nog een zware 4x4 route en vinden een waterval. Nog even tijd voor wat bewondering en foto's.
Even later geraken we dan toch bij onze lunch plaats: het prachtige Rorke's Drift hotel met awesome 180 degrees view! Echt zo mooi! En het buffet heel lekker! Must be very expensive to stay here!
Dan wordt het stilaan tijd om naar Dundee terug te keren als we voor donker willen thuis zijn.
Er is heel wat te zien, niet alleen over de Anglo Zulu War en de Anglo Boer War. We vinden er ook een hele afdeling over de geschiedenis van de mijnen en een heel huis over The Great War 1914-1918.
Ook een heel huis over Dundee vroeger tot nu en één over Gandhi waar ik vooral dit onthoud:
Interessant Museum moeten we zeggen. We vertoeven er wel een paar uur. Dan vindt Philip dat het hoog tijd is op zoek te gaan naar Blood River. 44 km en 41 minuten over hobbelige paadjes zegt Google Maps. We doen er ietsje langer over maar vinden het vrij gemakkelijk.
Q
Dan laten we Google Maps ons leiden tot Isandlwana Battlefield dat 33 km verder ligt. Dat loopt wat moeilijker en na veel omwegen (zeker 30 km) belanden we ineens in Rorke's Drift.
83 bericht: Na Pasen... zijn het dan vijgen?
Dinsdag 6 april 2021:
Het 'gewone' leven start opnieuw, na een vakantie is het altijd weer een beetje moeilijk daar terug in te komen. Als je vakantie begint, heb je even tijd nodig om je brain te verbannen uit je werkbox en daarna heb je weer even tijd nodig om het er weer in te steken. Misschien is dit alleen bij ons, misschien is het de ouderdom die parten speelt, maar ik merk dat het switchen niet in een knip gaat. Op dinsdag moet ik enkel Ruth ophalen, Rebecca werkt die dag niet. O ja? Was dat 2 weken geleden ook al zo? Welke patiënten moeten we opvolgen en waar staat dat nu weer op de computer? Hoeveel bloem moet er in het brood? Hoe lang moet de air fryer aan voor toast en op hoeveel graden?... Ik zeg niet dat we dat allemaal totaal vergeten zijn na ocharmen 2 weken vakantie maar het automatisme is weg, het vergt weer nadenken van je brain. Gelukkig niet zoveel dat je er 's avonds hoofdpijn van hebt, maar het is weer acclimatiseren geblazen 🙈.
Van klimaat gesproken: Ik zag tijdens onze reis op de parking van de Makro in Durban, dat ze een hele schaduw parking hebben gebouwd met zonnepanelen! Ik vind dat goed gevonden! Met al die perikelen over zonnepanelen en terugdraaiende meters in België, zal ik er maar niet over uitweiden. Toch een foto 😉
Woensdag 7 april 2021:
En... we zitten er weer helemaal in! Woensdag is mijn broodbakdag. Even wat langer nadenken over maten en gewichten maar het is toch snel in de sacoche. Zeker 2 uur kan ik nu het huis niet uit als ik wil dat mijn brood perfect is en mijn huis niet afbrandt. Daarom begin ik ook maar meteen aan onze vakantieblog tussen de alarmpjes door voor kneden, rusten, weer kneden, in de bakvorm doen, rijzen, oven aanzetten, ...
De vakantieblog schrijven gaat minder gemakkelijk dan ik dacht. Ik heb onderweg wel notities gemaakt maar toch... al die foto's eerst bekijken, de slechte en overtollige verwijderen, de goede bewaren in een map en dan starten met schrijven en foto's selecteren die er bij passen. We hebben op reis de fout gemaakt dat we de foto's die Philip maakte, niet elke avond naar mij gestuurd hebben. Zo staan de foto's bij mij niet in chronologische volgorde. Dat bemoeilijkt de zaak. Ik werk op mijn IPad en zet de foto's van dag 1 voorlopig samen in een album. Dat maakt het ietsje eenvoudiger ze te selecteren.
Ik ben er nog maar net aan begonnen en moet al stoppen. Ik heb bezoek van Damien ( onze Franse pastry 🥐 chef) en zijn zoontje Sebastien ( Scooch genoemd). Scooch wordt in juli 3 jaar. We hebben elkaar een paar weken niet gezien want ook Scooch was op vakantie op de boerderij van zijn grootouders in de omgeving van Ladysmith. Zo hadden zijn mama en papa bijna een maand het Manguzirijk voor hen alleen. Scooch komt me regelmatig goeiedag zeggen nu zijn vriendje Storm niet meer around is. Hij speelt graag met de trucks die in de speelgoedbak zitten. Can I please play with the twuck? vraagt hij dan.( hij heeft nog moeite met de R😉) Yes of course! Do you know where to find it? Dat moet je geen twee keer zeggen. Natuurlijk weet hij waar het speelgoed te vinden is. Hij komt ook voor de gedroogde pineapple 🍍 die we altijd van Hluhluwe meebrengen als we daar passeren. Enfin, een kopje koffie en een praatje met de papa, een broodalarmke hier en daar, het weer opruimen van het speelgoed maakt het vlug een uurtje later.
Ik zet mijn knop weer op de blog. Voor 10 minuten, want dan hoor ik Jabulani onze tuinman aan de deur.
Mam! Mam! Mam? Mam?
Yes Jabulani I'm coming!
Ik haal de grasmachine uit en zet Jabulani aan het grasmaaien vandaag.
Is there still petrol Mam?
Yes Jabulani, got that already on Saturday!
Mam, it doesn't start!
Oké Jabulani, I will come to help you!
Ik krijg de machine gestart en Jabulani kan verder maaien. Hopelijk laten ze me nu gerust! Ik zet mijn knop nog eens op 'blog' met de deur dicht want dat machien maakt veel lawaai. Ondertussen is het al 11 uur. Als Jabu goed doorwerkt en niet om de 2 minuten afgeleid is door een onkruidje hier en daar, hebben we kans dat hij klaar is met het gras als Philip thuis komt van de clinics rond een uur of 2. Ik kan doorwerken tot kwart voor 1. Dan maak ik lunch voor Jabu. Ik bak hem een flinke omelet en roep dat hij moet komen eten. Geen reactie...? Ik roep nog eens. Uiteindelijk verschijnt hij vanuit de achtertuin met een worried face. Wat is er nu weer? De machine is stilgevallen en wil niet meer starten. Ik zeg: Jabulani laat dat machine maar even rusten en eet maar eerst, dan zullen we het bekijken. Na zijn pauze proberen we het opnieuw te starten. Er komt zwarte rook uit en valt weer stil. Ik vervang de luchtfilter, vul de olie aan, de petrol is still ok. We halen ook de plug eruit en kuisen die met een sand papertje. Jabu trekt nog eens en hop het is weer vertrokken. Philip die ondertussen is aangekomen, is fier op mij dat ik het heb kunnen maken. Maar ik ben daar nog niet zo zeker van!
Inmiddels is het 2 uur en tijd voor mijn wekelijkse beluurtje met mijn moeder. Ik heb haar nog niet eens 5 minuten aan de lijn en Jabulani (=brenger van vreugde en blijdschap!?) klopt terug op de deur. Het is het alweer van dat. Stilgevallen! Ik ben het beu nu. Het gras is zo goed als klaar. Ik vraag aan de tuinman van de buren, de resterende strook bij de gezamenlijke wasdraad te maaien en een uur later, na mijn moeders belletje, zet ik de grasmachine met Jabulani in Red Lips en breng ze naar de mekanieker. Het zal binnen 2 dagen klaar zijn. Ik zeg: Ik wil het pas terug als het weer fatsoenlijk marcheert! Dat komt in orde, zeggen ze. Ze zullen bellen als het klaar is. 👍
Dan is het al 4 uur! Vertel me, hoe moet ik die blog ooit klaar krijgen? Ik wil een uur niet gestoord worden! Ik sluit mijn brein af voor alle andere dingen en concentreer me op mijn verhaal. Als Philip 's avonds thuis komt werp ik meteen een blik van' Riskeer het niet van iets te zeggen hé!' en hij trekt wijselijk meteen naar de tuin om te sproeien. Om half zes is de eerste dag van de reis eindelijk klaar. Nu is het tijd om eten te koken. Mijn brein is al gaar. De rest van de avond doe ik niks meer. EN-I-KA-ES! ...NIKS!
Na het eten krijgt Philip bericht dat hij vrijdag waarschijnlijk zijn vaccin moet halen in het Hlabisa Hospital, ongeveer 200 km van hier. Andere dokters zullen op andere dagen verdeeld worden zodat de permanentie in ons hospitaal gewaarborgd blijft. ✅
Onze buurman dokter Mike Santana gelooft er niet in dat iemand van Manguzi het vaccin volgende week al zal krijgen. Als het wel is dan...HE WILL EAT HIS OWN LEFT ARM WITH A SPOON! zegt hij! 😂
Donderdag 8 april 2021:
7.00 u. Ping ping! Berichtje voor Philip van de medical manager. Vaccinatie vrijdag gaat niet door. Het zal voor maandag zijn samen met dokter Maria en dokter Guillermo. Santana wordt aangemaand zijn spoon al klaar te leggen!😅
Vandaag kan ik echt goed doorwerken aan de blog en tegen de avond ben ik klaar met de Midlands! Ik ben fier op mezelf!
Vrijdag 9 april 2021:
7.00u. Ping ping! Berichtje voor Philip van de medical manager. Vaccinatie maandag gaat niet door, wordt verzet naar dinsdag! Santana geraakt meer en meer overtuigd dat hij zijn arm niet zal moeten opeten.
Ik werk verder aan de blog en geraak al tot aan Dundee! ☺️
Tussendoor vind ik ook nog een post op FB die ik met mam Ruth deel. Zij vindt het om te gieren.
Zaterdag 10 april 2021:
Ik voer verder oorlogen op mijn blog terwijl ik tussendoor een stoofpotje klaarmaak in de tajine. Philip voert geen oorlog maar wel wat werkjes uit in zijn geliefde tuin. Vandaag is het een fijne relaxte dag met een heerlijk weertje, zonder vaccin perikelen. Maria en Guillermo komen bij ons een terraske doen. Philip heeft proefbieren voor Guillermo meegebracht en wil ze vandaag overhandigen. Hij maakt ook 2 potjes guacamole 🥑 met Nachips. Eentje voor ons en een ander voor Maria en Guillermo, dit o.w.v. Covid. De avo's zijn zo groot dat we daarna geen honger meer hebben en we besluiten het stoofpotje morgen op te eten.
Zondag 11 april 2021:
Ik werk de vakantieblog af, helemaal! Philip leest hem, keurt hem goed en ik kan publiceren, eindelijk! Ik krijg meteen reacties van onze trouwe lezers. Dat doet toch wel deugd en het motiveert om verder te doen.
Misschien past dit artikel nu wel. Het is er weer eentje van Danka Stuyver. Nu huisdokter in Nederland maar in 2014 ook dokter in Manguzi.
Maandag 12 april 2021:
7.00u. Ping Ping! Ja inderdaad, de vaccinatie wordt nog een keer verzet naar woensdag... maar dan gaat het zeker door hoor!
Ondertussen op een steen in Manguzi town
(het kraampje daar achter heeft er niks mee te maken):
Gebakken, we redden je? Vrie(n)d we redden je? ???
Dinsdag 13 april 2021:
Het wordt spannend voor Santana. Mike leg uwe lepel al maar klaar. De medical manager is de hele dag bezig om alles te regelen zodat 100 nurses ( in 2 grote bussen) en 3 dokters (samen met hem in 1 auto) morgen vroeg om 5 uur naar Hlabisa kunnen vertrekken. Het gaat dus toch nog gebeuren deze week! 😅
In de namiddag lees ik dit en denk ik toch al even O, O!
Om 5 uur komt Philip thuis van zijn werk met de mededeling dat alles geregeld is om morgen te vertrekken maar dat door de gevallen van Johnson&Johnson in Amerika het department of Health aan't vergaderen is en dat we om 19 u gaan weten of de vaccinaties wel of niet zullen doorgaan.
Om 5 over 7 komt het telefoontje en lees ik het bericht ook op FB dat ze inderdaad NIET doorgaan. Santana mag zijn lepel voorgoed terug in de schuif leggen. Het gaat deze week niet meer gebeuren. Jongens, jongens! Omdat 1/1000000 mensen een zeldzame aandoening heeft die misschien! door het vaccin komt!?! Politiekers zonder ballen aan hun lijf en zonder brein, dat is al wat ik daarvan kan zeggen.
Wat ik de hele tijd zie in social media: Politiekers die op hun website steeds maar reclame maken voor het vaccin, de mensen aanporren om het vaccin te halen. Je moet niet bang zijn! Het is best dat er veel mensen gevaccineerd zijn! Enz. Enz. Allemaal waar maar... waar is het vaccin?! Zo frustrerend!
Maar... morgen is er een nieuwe dag zeker? Zucht!😉
Donderdag 15 april 2021:
Vandaag mag Mam Ruth de bar nog eens poetsen. Philip heeft gisteren besloten The Shed vanavond open te doen na 4 maanden Shed-lockdown.
Om 19 uur stipt is de hardcore al van de partij en even later komen ook de nieuwelingen opdagen die op 1 januari in Manguzi Hospital startten. Vandaag leren we eindelijk welke naam past bij welk gezicht. Het is een leuke avond. En at Manguzi Midnight, 22 uur is iedereen weer weg zoals afgesproken, without covid, shot wounds or stabbings 😉
Vrijdag 16 april 2021:
Ik lees vanmorgen op een Instagram post van een vroegere Manguzi dokter dat je vanaf vandaag kan registreren voor het vaccin als je 60 plus bent. Meteen zoek ik de website en tjak, tjak, tjak... done!✅ en ik doe het meteen ook voor Mam Ruth!✅
Op onze Manguzi whatsapp groep vragen ze wel : welk vaccin? Maar voor mezelf moet ik er toch in blijven geloven.
Zondag 18 april 2021:
Ik maak met Philip een wandeling in onze compound tuin. We passeren ook het oud-ijzer-hok van het hospitaal.
En dit is de commentaar op de WhatsApp groep van de collega's
Als iets heel lekker is en het weer heel lang zal duren voor je dat nog eens kan proeven, mag je de pot uitlikken niet?
Zaterdag 25 april 2021:
Vandaag is er weer een vriendje op bezoek!
En ik ontdek hoeveel uren ik moet slapen
Dinsdag 27 april 2020: Freedom Day!
Woensdag 28 april 2020:
Vandaag staat Philip om 5 uur op. Ja, het gaat dan misschien toch gebeuren. Om 6 uur vertrekt hij, samen met Maria, Guillermo en Mark, naar Hlabisa voor het vaccin. Ik ben benieuwd 🤨
Wat staat er voor mij op het programma? Eerst en vooral moet ik weer brood bakken en dan wil ik werken aan Philips presentatie over de statistieken van de clinics lopende over het eerste kwartaal van het jaar. Daar heb ik wel zin in! Ondertussen doe ik ook nog een was en stofzuig het huis. O.w.v. de public holiday is Ruth gisteren niet geweest. Ik ben samen met Philip opgestaan en het voelt aan of ik een zee van tijd heb. Het komt helemaal in orde met die presentatie!
Om half 10 arriveert onze liefste Jabulani. De grasmaaier is weer gefikst dus kan hij er meteen aan beginnen. Ik geef de instructies van de mekanieker door: niet bruut zijn Jabulani, behandel het als een baby... Na een stuk of wat herhalingen laat ik hem erop los en ga weer naar mijn presentatie. Ik merk door het raam dat het goed gaat. Het stuk bij de bamboe is al klaar. Volgend stuk gras voor het huis. De maaier start weer meteen en ik wrijf al in mijn handen. Yes! ... Te snel wordt het toch weer stil. Ik kijk buiten en zie Jabulani zitten in het midden van onze straat naast de machine. 🤦♀️ Wat nu weer? Stilgevallen en start niet meer. We bekijken de machine en na grondige inspectie merken we dat er een veertje losgekomen is. Och, als het dat maar is. Ik haal de tang en bevestig het in no time weer aan het hendeltje. Voilá ! Jabulani en de machine zijn weer vertrokken. 5 minuten later is het weer van dat. Stilgevallen, wil niet meer starten en nee het is niet het veertje. Ik ben het echt dik beu. Ik zeg tegen Jabulani: I am going to throw it in the bush as far as possible! Dat ziet Jabulani niet zitten. O no Mam, zegt hij teleurgesteld. Oké, put it in my car! I'll bring it back to the shop! Ik vertel de mekanieker van het probleem en het veertje. Een beetje verbaasd ( het komt net van full service!) haalt hij de machine uit de auto. Het start meteen!😮 Hoe is dat nu mogelijk? Hij start het nog eens en nog eens. Er lijkt niks aan de hand! Oké, ik rijd vol vertrouwen weer naar huis met de machine.
Als ik thuis aan kom staat Lou, onze buurvrouw, met haar auto in het midden van de weg. Met haar auto is duidelijk ook iets aan de hand. Yebo, één van de achterste wielen is geblokkeerd! Achteruit rijden werkt prima maar vooruit niet. Zij besluit van de auto gewoon weer op het veldje te parkeren en met hun kleine auto te gaan winkelen. De mannen moeten het straks maar oplossen.
Jabulani en ik halen de grasmaaier weer uit de auto. Ook nu start hij meteen, maar we horen een raar geluid. Voor we hem kunnen stil leggen, doet hij krak en boem en er vliegt een stuk metaal uit!😱 Jaaaah nu is het er wel helemaal mee gedaan. Er zit een gat in de motor en de olie loopt er uit. Ik realiseer me meteen dat dit een per totale betekent. Ik zeg tegen Jabulani dat hij maar wat ander werk moet doen en breng de machine terug naar de workshop. In hun winkel informeer ik naar nieuwe machines, kopen doe ik nog niet. Ik heb het gehad met machines voor vandaag! En ondertussen is het al half 12. Ik zet mijn hoofd weer op de presentatie en kan doorwerken. Heerlijk! Om kwart voor 1 whatsapped de foto van Philips vaccinatie binnen. Eindelijk is dat dan toch gelukt. Zij moeten nu nog minstens 3 uur terug rijden naar Manguzi.
Rond half 5 komt Philip thuis, toch een beetje later dan verwacht. Ik kan nooit raden wat er gebeurd is: Guillermo is op een koe gereden! Licht kapot en een flinke deuk! Gelukkig zijn ze niet gewond en ook de koe mankeerde niet veel.
Later op de avond vernemen we dat ook de CEO van Manguzi Hospital op zijn terugreis een ongeluk heeft gehad.
28 april 2021 gaat de geschiedenis in als een dag van vaccins met veel blikschade.
Donderdag 29 april 2021:
Omdat er vandaag andere dokters voor hun vaccin naar Hlabisa moeten, heeft Philip het extra druk. (Ja ook de andere thuisblijvende dokters natuurlijk)
Ik koop de nieuwe grasmaaier en werk de presentatie af.
Santana zet op de whatsapp groep hoe het vaccineren verloopt.
Wel een ander scenario dan in België zeker?
's Avonds in the Shed is er maar weinig volk. Er zijn er toch wel wat met lichte nevenwerkingen die liever in hun nestje kruipen. Ik ben stilletjes toch wel wat jaloers op gevaccineerden maar heb terug wat meer hoop.
Hier nog de covid-19 stats van de maand april:
Queen Mantfombi Dlamini Zulu was appointed regent of the Zulu nation following the passing of her husband, King Zwelithini kaBhekuzulu last month. Now she also passed away.
En hoe ziet het eruit bij ons?
Niet zo slecht zeker?
En we stoppen met een Queen grapje:
Groetjes
Kristel en Philip
1 opmerking:
Superleuke trip, mooie locaties, duidelijk goed gegeten en gedronken 😁 Het kriebelt om op vakantie te gaan en om jullie weer te zien. Groetjes!!!
Een reactie posten