39 tot 42 bericht: 2014 Negatieve polen, positieve noten

39 bericht: Onze tuin groeit!

11 SEPTEMBER 2014: TUIN
Onze tuin begint al op iets te trekken. Voor het huis is het onkruid verwijderd en zijn de bomen geplant.
Sommige planten krijgen al nieuwe bladeren. We moeten wel elke dag 2X goed sproeien.

Gras wordt hier niet gezaaid maar geplant.

En zelfs de patatten komen al uit :-)

Naast het huis staat een palm die ook al nieuwe scheuten krijgt en eergisteren hebben we daar ook 3 echte bananenbomen geplant. Ik ben benieuwd of we die in gang gaan krijgen. Het onkruid moet nog wel gewied worden. Jabulani, de tuinman heeft beloofd dat volgende week te komen doen.

Groetjes!

40 bericht: Life after work?

Hoi iedereen,
't Is alweer van 11 september geleden. 'k Heb precies geen tijd meer om te schrijven. Is dit een goed teken omdat ik dan toch wel van alles om handen heb en we ons toch wel beginnen te settelen? Of omdat we alles "gewoner" beginnen te vinden en niet de moeite waard om over te schrijven?

What's new?

FILET: We eten nu ordinaire filet pure i.p.v. rumpsteak. 't Is inderdaad zoals Joost vertelde. 't Is hier spotgoedkoop want de mensen hier hebben liever vlees met vet. 83 rand voor een kilo. Gedeeld door veertien als je het in euro's wilt weten.

MOZAMBIQUE: Twee weekends geleden waagden we ons toch eens over de grens met Mozambique. Wel duur zo'n wipje over de border. 50 euro per persoon en je moet dan ook nog een verzekering nemen voor je auto van 10 euro. Die is dan wel een maand geldig. We moeten zo snel mogelijk aan zo'n multiple entry visum zien te geraken. Dat kost iets meer dan 50 euro voor zes maanden. 't Is helaas moeilijk te verkrijgen. Je moet een soort van invitation letter hebben, liefst in Portugees geschreven of een booking voor een diving cursus of zo. Misschien kan ik het in oktober in België regelen?
Nee Tin, we hebben geen foto's getrokken aan de grens :-)

Voor Mozambique moesten we een 4X4 hebben, wisten we. Dat het zo broodnodig zou zijn, hadden we niet gedacht. Aan de andere kant van de border was er gewoon GEEN weg meer, enkel een spoor in het duinzand, geen wegwijzers, enkel hier en daar een plaatje dat verwees naar één of andere lodge. We waren ook al meteen op een verkeerd spoor en de weg kwijt. Gelukkig kwam er ook nog 1 andere auto langs die ons vertelde dat we de elektriciteitsdraad moesten volgen om in Ponta Do Ouro te komen. Dat was niet gemakkelijk voor onze Landy en ik reed haar dan ook nog eens in een diepe modderpoel vast. Olé! De modder tot onze deur. Maar ik gaf niet op en zij ook niet en we geraakten eruit zonder te moeten uitstappen. Ik heel fier op mezelf en op ons beestje!

Ponta Do Ouro was gezellig en een beetje toeristisch. Dit wil zeggen dat je er toch wat andere blanken ziet. Zo'n stuk of dertig wel te verstaan. Niet zoals aan de Belgische kust. Geen duizenden.
We hebben ook een beetje uitgevist wat we met eventuele bezoekers uit België zouden kunnen ondernemen. Kitesurfen, snorkelen met dolfijnen of walvissen, met quadjes rijden, vissen,...
In november kunnen we ook gaan kijken naar de schildpadden die massaal hun eieren komen leggen op het strand of ... gewoon een beetje zonnen op het strand kan natuurlijk ook altijd. Enkel dat laatste hebben we zelf gedaan, inclusief een paar goeie terraskes natuurlijk. We vonden ook de plaatselijke warme bakker, meteen een vijftal echte broden gekocht. Zondag late namiddag vonden we easy onze weg weer terug  naar de grens.

Onderweg naar huis zagen we dit leuke tuinstel. Gelukkig waarschuwde de verkoper ons dat we het niet konden meenemen over de grens anders hadden we daar ferm gestaan. We konden hem wel bellen en dan zou hij de zetels over de grens smokkelen.

Bij de grens vroeg een jongetje van 12 ons hem mee te nemen naar Manguzi. Hij gaat hier naar Kosi Bay Private School. Zijn moeder is dood en zijn vader woont in Mozambique. Tijdens de week logeert hij bij mijnheer pastoor en in de weekends gaat hij naar zijn pa. We namen hem mee.
Hij stapte in de auto en zag onze 5 lekkere broden liggen die we meebrachten uit Ponto. "Verstop ze snel," zei hij. "Je mag geen brood meenemen over de grens, de douane pakt die af!" Brood??? Stel je voor dat we die zetels hadden gekocht!

LEERLINGEN: Twee van mijn leerlingen Spay en Fanele aan het werk met mijn Ipad en de tafel van drie. Na de les krijgen ze altijd een boterham met een sausage and tomato sauce. Dat hebben ze liever dan koekjes of snoepjes.

 Dit is Jabulani, onze tuinman. Ook fan van de boterhammen met sausage.

AUTO: Onze Landy is eigenlijk net groot genoeg voor twee personen en bagage. Met bezoek uit België in het vooruitzicht, vonden Philip en ik dat we misschien wel eens moesten denken aan een grotere auto. Ik ben dan eens gaan informeren bij André en Willy,onze garagisten.(er is ook geen andere garage in town). Ik vroeg hen eens uit te kijken naar een grotere Landrover, niet dringend. Oh, misschien wilde Willy's uncle zijn Discovery wel verkopen! Even een belletje naar de man. Ja, wou hem misschien wel verkopen ja. Hij zou hem woensdag wel eens even komen laten zien. (woont wel 400 km verderop). En zo heb ik dus vorige woensdag een nieuwe (van 1997) Discovery gekocht. TDI en automatic en in heel goede staat en zo komt het dat er hier nu twee auto's voor de deur staan. Normaal gesproken zullen we met een beetje pijn in het hart de Defender wel terug verkopen tenzij de kinderen (Jelle!?, Miguel!?, Sam!?, Lynn!?, Ben!?) er op staan er nog een avontuurlijk reisje mee te doen. Dan kunnen we haar nog wat houden natuurlijk en dat zou ik stiekem wel heel fijn vinden :-)(Dat ze komen en dat we haar nog wat kunnen houden)
In de volgende week hebben we dus weer nog een heleboel papierwerk af te handelen: registreren bij postoffice, roadworthy laten verklaren en de verzekering in orde brengen. De dagen zijn alweer gevuld!

DURBAN: Woensdag auto gekocht en donderdag daarmee naar Durban gereden, een 450 km.
't Was easy driving met de automatische koppeling, goede geluidsinstallatie en koele airco.
Onderweg in Richardsbay hebben we hem (deze is zeker een "hem") maar meteen laten keuren voor de verzekering, was dat ook meteen afgehandeld. Ze wandelen eens rond uw auto, schrijven wat technische gegevens op en oké. We moesten niet eens starten!

In Durban hadden we een aardig hotel, proper, comfortabel zonder vast tapijt en heel vriendelijk personeel waarvan iedereen enthousiast en meer dan behulpzaam was.

Vrijdag hebben we inkopen gedaan. Als eerste stond er een airco op het lijstje. 't Heeft weer wat ingehad voor we de Samsung hadden van onze keuze want 't is niet omdat een toestel in de winkel te koop staat, dat je het ook daadwerkelijk daar kan kopen. We moesten ervoor naar een ander shoppingcentrum maar de verkoper kwam speciaal voor ons op zijn vrije dag het hele zootje voor ons regelen en een paar uur later stond de spiksplinternieuwe airco in de koffer van onze auto. Geduld is toch een goeie deugd! Morgen komen plaatselijke aircomannen hem installeren. Cool met de vijfenveertig graden van de zomer in het vooruitzicht.

Philip liet in Durban ook meteen een haircut doen. 'k Hield mijn hart wel even vast toen de barber er aan begon. En 'k heb ook wel 1 keer STOP moeten zeggen. Toch is het redelijk goed gelukt.

Met seventies nektapijtje!

Zaterdag hebben we in de voormiddag met de toeristenbus een rondrit met gids gedaan in Durban.

Kleine en grote toeren rond de Coca Cola building.

 Omdat we de eerste waren konden we onze plaats nog kiezen. Uiteindelijk kozen we om boven vlak voor het raam te zitten. Betere plaats om foto's te trekken was er niet dan juist achter de kraaknette ruit.

 Hieronder Victoria market waar we 's namiddags nog wat gingen winkelen.

 Onderweg kochten we oordruppels die in een kooitje naar de kassa moesten terwijl ik eigenlijk niks liever wou hebben dan dat de stoppen uit  mijn oren zouden vliegen :-)

 Mini donuts vers gemaakt. Mmmm schattig en lekker.

 Tante Caroline kom je ook overal tegen.

 Heel drukke overdekte markt bij Victoria market.

 Billy the Bums café voor 's avonds.

 Even verderop New York café, ook voor 's avonds.

 Veel purple jacaranda's in Durban.

 View over the city.

 Restaurants ook voor 's avonds on Florida road.

 Moses Mabhida Stadium gebouwd voor WK 2010

's Zondags reden we met een volle auto weer naar ons Manguzi huis.

En we hadden door onze snelle auto nog genoeg tijd om onze frullen op te hangen.

En na vier maanden Zuid Afrika ontdekten we bij ons terras toch weer nieuwe dieren.

Tot de volgende keer!

41 bericht: Negatieve polen, positieve noten.


Donderdag 25 september 16.00u, Simphiwe the car wash boy was net klaar met het wassen van onze auto (he lost his job dus had ik gezegd onze auto thuis maar te komen wassen) kreeg ik een berichtje op mijn gsm van Zeen mijn buurvrouw: Hello :-) Mark has asked me to let everyone know that we are having a water crisis.. The water that is in de Jojo is the last water that we have (and we are not sure until when) please use it sparingly! Jah, net nog de auto gewassen en de planten dik besproeid. Goe bezig van mij! Even later kregen we een mail:

 En een meer officiële mail :

Twee andere hospitals stonden dus al droog.Wij zouden zeker volgen.
Hier werd druk over en weer gepraat. Niet leuk voor ons maar zeker ook niet voor de patiënten.
Geen X-ray, alleen nog heel dringende operaties...
Hoe kunnen ze zoiets toelaten? Een ziekenhuis zonder water zetten!? Voor alles heb je water nodig.
Dan hoorden we ook nog dat het de vorige keer wel een maand had geduurd.
Dokter Jack ging even langs hier in de tuin bij de mannen van de grote reservoirs.

Ze zeiden: We don't care who dies. Someone has to die for the greater good. All laughing...

Wij gebruikten vrijdag  heel weinig water en ik sloeg alvast een voorraad drinkwater in.

In het Hospitaal werd een crisisvergadering gehouden en een plan uitgewerkt.

 Vrijdag nacht 03.44u. berichtje op WhatsApp van Alfred de dokter van wacht: And we are officially dry. No water left.

Gisteren, zaterdag 27 september, ben ik dan bij het Total benzinestation dan nog maar een grote bidon gaan kopen.

 Ze hebben hem meteen voor mij met water gevuld. Ze hebben zelf een put.
Hebben we gelukkig ook wat water om ons een beetje te wassen, de afwas te doen en het toilet door te gieten. Ook met het gebruikte water spoelen we het toilet door. Spaarzaam met water, we weten nu wel wat dat is.

 Rondom het hospitaal hebben ze wat watertanks gezet. Verpleging moet daar emmers water halen. Het hospitaal zou nu zelf een put aan het boren zijn zodat ze niet meer zo afhankelijk zijn van de grillen van de PP (Plaatselijke Pidpa). Als alles volgens plan verloopt zou the new borehole vandaag zondag al moeten werken. Maar is hier al ooit iets volgens plan verlopen??? Ik ben net gaan kijken naar de plaats waar de borehole zou moeten zijn. Ik zie daar niets anders dan een hoop zand. Ik wacht benieuwd af.

Een tweede probleem diende zich gisteren, zaterdagochtend aan: ik deed mijn computer open en zag op onze YahClick meter (plaatselijk Telenet) dat ons Download Allowance totaal exceeded was en de meter mooi rood kleurde. We hadden nog 0% en moesten 15 uur wachten op een refill. Dat er ook nog eens bij.
We betalen hier ongeveer 80 euro per maand voor 25GB. 't Is daarbij ook nog een raar systeem. Elke drie dagen krijg je 2GB maar je kan die blijkbaar niet sparen. Als we een paar dagen niet thuis zijn, verdwijnt het weer gewoon. We kunnen er dan zelfs ons toilet niet mee doorspoelen. Een klein downloadje of een paar filmpjes op Youtube en 't is ook al op. Heel anders dan in België dus met 100 GB per maand voor minder geld en te gebruiken wanneer je maar wilt.
We kunnen 's nachts tussen 1 en 6 wel gratis downloaden maar dan moeten we opstaan om 1 uur om het op te zetten en nog eens opstaan om 6 uur om het weer af te zetten. Soms doen we dat wel maar zo'n onderbreking van de nachtrust is ook niks om alle dagen te doen.
Boodschap aan al de kinderen en vrienden: Gelieve voor ons series te downloaden en films en... en aan mij op stick of zo mee te geven in oktober. Vooral Philip gaat hier heel blij mee zijn. :-)))


Gisterenavond kwam er olé olé nog een derde probleem bij. Philip was on call en ik bezig een spelletje te spelen op mijn gsm waar ik nog internet had via Vodacom, toen het licht soms opeens een seconde uit ging en weer terug aan. 't Gebeurde regelmatig en ik dacht al HET GAAT TOCH WEER NIET WAAR ZIJN ! 'k Had gelukkig al eten gemaakt maar toch, ik vreesde al dat ik het voor Philip niet zou kunnen opwarmen omdat je voor een microwave ook elektriciteit nodig hebt. We hebben ook een elektrisch fornuis. Allemaal tof als je elektriciteit hebt natuurlijk. Philip kwam rond een uur of 9 thuis. Ik had nog maar net zijn eten opgewarmd en het licht ging uit. Gelukkig hebben we steeds kaarsen in huis. Na het eten moest Philip meteen terug naar het hospitaal verder werken. Hij belde mij om te zeggen dat de panne algemeen was. Zelfs in het hospitaal was al het licht uit ook al hebben die een eigen groupe om het over te nemen. Dat was dus niet gebeurd. De twee andere dokters van wacht waren bezig met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te opereren. Zonder water en nu ook nog zonder elektriciteit. Je houdt dat bij ons in België toch niet voor mogelijk hé. Gelukkig heeft de stroomonderbreking niet lang geduurd. Na een half uur ging het licht weer aan.

Ondertussen was het hier ook beginnen regenen ( God had na weken eindelijk geluisterd naar de biddende vrouwen) en stormen. Toen Philip rond middernacht eindelijk klaar was met zijn werk, ben ik hem in pyjama  met de auto gaan halen want hij had geen paraplu of regenjasje meegenomen.
Vannacht hebben we ook nog enkele stroomonderbrekingen gehad maar als je slaapt is dat niet zo erg natuurlijk. Gelukkig was vanmorgen nog enkel het water een probleem.


POSITIEVE NOOT: Je moet altijd eindigen met een positieve noot zeggen ze. Wel gisteren zijn ze de airco op de slaapkamer komen installeren. Als er elektriciteit is, werkt hij prima. Laat de 45 graden nu maar komen :-))) maar het mag ook wat minder.


Allé, laat het water maar schijnen daar in België!
Groetjes van Kristel en Philip

42 bericht: Het (geen) water staat zelfs in de krant.