36 bericht: Tea and Milk
11/08/2014
TEA TIME:
Normaal gesproken is het hier elke dag van half 11 tot 11 uur tea time. Iedereen wordt dan verondersteld van even pauze te nemen en even over huis te gaan. Natuurlijk komt dat er in de praktijk bijna nooit van.
Er is altijd wel iets wat dokters nog even moeten regelen. Bijvoorbeeld een afspraak maken met een specialist in een andere kliniek. Dat is hier geen klein bier zoals bij ons. Eerst moet je al een tiental keren proberen om de specialist aan de lijn te krijgen en dan moeten de verwijzingen nog ongelofelijk gefundeerd zijn of er komt niks van. "Eenvoudig" is een woord dat ze hier niet kennen.
MAAR tea time dus... 1 keer per week probeert iedereen zich op vrijdag toch vrij te maken.
Dan is het tea time bij iemand van het team en gaat iedereen daar naartoe. Het is een beurtsysteem. Wij worden verondersteld tea time te organiseren op 5 september. 'k Ben er nu al zenuwachtig voor. Want laatst was het tea time bij onze Franse bakker Damien. 't Wordt niet gemakkelijk om hem te evenaren.
DE WACHT VAN PHILIP
Philip heeft het inderdaad druk. Elke ochtend om half 7 uit bed. Om half 8 is het vergadering en overdracht van de patiënten van de nacht. Dan is het werken tot half 11. Eigenlijk is het dan tea time en kan hij een half uurtje naar huis voor een pauze maar... meestal komt dat er niet van en blijft hij doorwerken tot 13 uur (lunch tot 14 uur) of tot 14 uur wanneer hij lunchdokter is (lunch tot 15 uur).
Een heel uur lunch lukt natuurlijk ook bijna nooit. Meestal is hij pas 20 minuten na de start van zijn lunchuur thuis om een hap te eten en een powernap van een kwartiertje te doen.
Hij heeft het geluk dat hij "knip" een kwartier kan slapen en "knip" terug wakker is. Echt straf, als hij gaat liggen slaapt hij binnen de minuut.
's Avonds is hij in theorie om half 5 klaar met werken maar (ik moet veel "maar" zeggen) meestal zitten er dan nog een boel patiënten en is hij pas rond zes uur thuis of later. Als hij dan even tijd heeft en nog "puf" probeert hij nog een mail te schrijven naar zijn zonen of een belletje te doen naar zijn ma.
Regelmatig is hij ook nog van wacht. Momenteel zijn er hier maar weinig dokters. Sommige zijn op verlof en er zijn er ook een heleboel die terug naar hun thuisland zijn om bijvoorbeeld verder te studeren. Dokters die hier maar een jaar kwamen werken. Omdat er zo weinig dokters zijn moeten de overgeblevenen een tandje bijsteken en ook iedere nacht de wacht verzekeren. Deze laatste veertien dag wou dat zeggen voor Philip: Vrijdag 1 augustus was hij tweede van wacht. Na de volledige dagtaak heeft hij toch nog tot een uur of 11 's avonds moeten werken. Gelukkig is hij 's nachts niet opgeroepen. De nacht van 4 op 5 augustus was hij van eerste wacht. Dit wil zeggen dat hij eerst gewoon in daytime heeft moeten werken. Start om half 8 's morgens. 's Middags is hij een half uurtje thuis geweest om te eten. 's Avonds is hij komen eten rond half negen om na een kwartiertje terug naar het hospitaal te vertrekken. Een half uurtje later was hij weer thuis. Geen patiënten meer! Was dat even gemakkelijk! Wel zijn woorden waren nog niet koud en hij kreeg al telefoon dat hij dringend moest komen. Enkele keren heeft hij nog geprobeerd van even in bed te kruipen. Meestal duurde het geluk 5 of 10 minuutjes en dan ging zijn gsm alweer. 1 keer heeft hij toch wel drie kwartier!!!! kunnen slapen. Aansluitend was het dan de volgende ochtend om half 8 weer vergadering en overdracht van de patiënten en dan gewoon weer werken tot 13 uur. Na de lunch is hij dan om 13.30u verplicht in bed gekropen zonder gsm. Ik heb hem laten slapen tot ongeveer half 5. Effe wat ontspanning, eten en douchen en om 22 uur toch maar bed in. Woensdagavond had hij alweer wacht. Second call dus heeft hij "gewoon" wat langer moeten werken (tot ongeveer 23 uur) en is 's nachts niet moeten opstaan. Ook dit hele weekend was hij van wacht. Vrijdag third (tot een uur of tien 's avonds), zaterdag second (de hele dag en weer tot een uur of elf 's avonds),en zondag weer first call (de hele dag en nacht en nog tot maandagmiddag 13 uur). 't Is dus niet dat hij geen mailtjes wil beantwoorden of eens iets op de blog wil schrijven. Hij heeft er echt geen tijd voor. Af en toe wil het in de week eens lukken dat hij thuis is voor het donker wordt.
Met de lengende dagen blijft het hier nu toch al tot half 6 licht. Dan is het voor hem eens eventjes genieten van de rust en de zonsondergang op het terras met een fris biertje natuurlijk.
DONDERDAG 7 augustus Mars PRO borstvoeding
Donderdag kreeg ik om vijf voor één een bericht op WhatsApp dat iedereen om 1 uur aan the gate verwacht werd voor de March for breastfeeding . Meteen er naartoe natuurlijk met camera in aanslag. Philip was lunchdokter?! Hij zou dus niet voor 2 uur thuis zijn om te eten. Er was nog niet veel volk . Sommige dokters gingen al naar huis om te lunchen . Ze zeiden dat het om één of andere reden niet doorging. Ik besloot toch van nog even af te wachten en ja hoor, opeens kwamen al die vrouwen ( en 1 man, den Duncan de diëtist) al zingend het hoekje om en trokken ze de drie ! straten van Manguzi door.
Ik liep ze al filmend voor en na. Onderweg ergerde ik me dik aan de mannelijke automobilisten die deze vrouwen al toeterend haast omver reden. Net alsof ze meteen ergens moesten zijn dat geen 5 minuten kon wachten. Als je het mij vraagt hebben de mannen hier in Manguzi zeer weinig respect voor de vrouwen en aan emancipatie doen ze niet mee.Onterecht want ik heb al veel meer werkende vrouwen dan mannen gezien.
Ik moet ook nog eens uitzoeken WAAROM borstvoeding hier eigenlijk gepromoot moet worden. Ik dacht dat dat hier de normaalste zaak van de wereld was, toch zeker bij de armere bevolking die in Manguzi Hospital komt. Goedkoper kan het toch niet? In ieder geval: wordt vervolgd. Ik heb een klein stukje film rechtstreeks op blog als het lukt en enkele foto's.
VERDER nog enkele nieuwe aanwinsten:
Lucky soap en soap that protects and removes EVIL OMENS! (just iets voor mij ! (Philip))
Kristel en Philip
37 bericht:15 augustus geen feestdag in SA
MAANDAG 11 augustus 2015: SOLLICITEREN ALS VRIJWILLIGER
Vermits de verveling toch wel een beetje toeslaat, ben ik mijn licht nog eens gaan opsteken aan de andere kant van Manguzi. Ik wilde eens tot de grens met Mozambique rijden. Een dik half uur rijden vermoedde ik en 'k wou eens een toerke met de auto doen. Jah! Een klein kwartier later stond ik al voor de gate van Mozambique. Zo snel, dat had ik niet verwacht. Omgekeerd dan maar en een beetje rondkijken of er nog iets anders te zien was. Zo merkte ik plots de wegwijzer op naar Thobeka backpackers. Een soort van jeugdherberg/ kamp/ lodge. Het toeval wil dat ik de dag voordien Thobeka Backpackers had opgezocht op het internet omdat er studenten naar Manguzi Hospital wilden komen om stage doen en wij geen accommodatie meer hadden voor hen. Op hun site had ik ook iets van speciale prijzen voor vrijwilligers gezien. Ik dacht: eens een kijkje gaan nemen, misschien hebben zij wel iets voor mij? Eigenares Merrilyn ontving mij met open armen. Ja er was zeker wat te doen in het schooltje en liever nog in de crêche (hier een soort kleuterschool)! Niet meteen om les te geven (want ik kan de Zulu taal nog niet spreken)maar eerder om ze ideeën te geven en support om er iets van te maken. Juffen van het eerste leerjaar klagen steeds dat als kinderen die bij hen in de klas komen, nog niet eens hun naam kunnen schrijven of tot 10 tellen. Sommige kinderen doen er dan ook twee tot drie jaar!!! over voor ze naar het tweede leerjaar mogen. Zo komt het ook dat er kinderen zijn die pas op hun 23ste met hun middelbaar klaar zijn. Je ziet hier ook zoveel tienerzwangerschappen. Meisjes die op hun veertiende, vijftiende al zwanger zijn van hun eerste kind. Meisjes die verleid werden door de schone ogen van één of andere knappe gast die hen dan natuurlijk in de steek laat zo gauw ze zwanger zijn. En dan staan ze daar met hun baby. Te jong om moeder te zijn, geen werk, geen geld, een baby en school niet afgemaakt. Hun kinderen laten zich dan ook weer veel tot vroeg verleiden en zo blijven ze maar in het cirkeltje van armoede draaien. Ik zie het dus wel zitten om te helpen daarin wat verandering proberen te brengen. In oktober ga ik ook even terug naar België en daartegen kunnen de kleuterjuffen die dit lezen misschien al eens wat ideeën voor me klaar zoeken.
Welke spelletjes kunnen we zoal gebruiken om de kleuters wat te stimuleren en hoe kunnen we wat uitdagingen aanbieden. Welke dingen kunnen we hier maken met eigen materiaal? Kleuterjuffen met ideetjes mogen mij ook altijd een mailtje sturen: kristelsmits.ict@gmail.com. Zo heb ik binnenkort dan misschien wel wat te doen maar eerst gaan we volgende week zelf nog wat op reis. Philip heeft een week verlof en... we gaan naar Swaziland! Joepie! Ik hoop dat ik daar eens naar de kapper kan want dat wordt hoognodig!
Waar ik ook naar verlang, maar dat zal tot in België moeten wachten: préparé mmmm en krabsla... en mosselen en brood gewoon bruin brood met groffe korrel mmmmmmmmmm en gekookte hesp en ... mijn familie en vrienden ook natuurlijk!
HITLER:
Laatst had Philip een patiënt: Ngubane Hitler geboren in 1942. Philip vroeg hem of hij DE Hitler kende. No, zei hij . I only know he fought to many wars! Vonden wij grappig, een zwarte Zuid Afrikaan die Hitler heet!
15 AUGUSTUS GEEN FEESTDAG:
Op 15 augustus moest hier iedereen gewoon werken. Zuid Afrika is vooral Protestants en ze zijn hier wel zeer gelovig. Er zijn heel veel mensen die naar de kerk gaan. Ik zie vooral vrouwen als ze terug keren van de kerk en velen dragen zelfs een een soort uniform. Wij horen op de zondagochtend de gezangen tot in ons huis als de deur open staat en de wind in de juiste richting. En ook op zondagavond (17.00u) zie je dikwijls groepen terug keren van de kerkdienst. Je ziet hier verschillende soorten kerken en dit is wat ik erover vond:
Zuid-Afrika kent een levendige religieuze beleving. Zelfs in de kleinste dorpen werden er door de verschillende geloofsovertuigingen meerdere kerken gebouwd. Volgens de laatste Zuid-Afrikaanse volkstelling van 2001 was 79,7% van de bevolking christen. Hiervan hoorden 11,1% bij de Zion Christian Church, 8,2% bij Pinkstergemeente, 7,1% bij de Rooms-Katholieke kerk, 6,8% bij de Methodistenkerk, 6,7% bij de Nederduits Gereformeerde Kerk, 3,8% bij de Anglicaanse Kerk en hoorden 36% bij andere christelijke kerken. De meeste blanke Afrikaners behoren van oudsher tot de calvinistisch-protestantse Nederduits Gereformeerde Kerk. De laatste jaren stappen zij echter steeds meer over op de Afrikaanse Protestantse Kerk (APK).
1,5% van de bevolking hing de islam aan en 1,3% het hindoeïsme. 15,1% van de Zuid-Afrikanen was niet-gelovig, 2,3% had een ander geloof en 1,4% was het niet duidelijk. Veel mensen combineren het christendom met een natuurgodsdienst.
Ook hier op de Hospital grounds worden bijbelstudies georganiseerd door de collega's. Ik...laat iedereen zijn ding maar doen.
EERSTE REGEN
Vorige week was het hier "slecht" weer. De eerste regen van hete regenseizoen kondigde zich aan na de droge winter. We hebben toch een paraplu gekocht en hem 1 keer moeten gebruiken. Gelukkig regent het vooral 's nachts. Laat ons hopen dat dat zo blijft. Naar welke kerk zou ik moeten gaan om dat voor elkaar te krijgen? Er zijn hier geen Trapistinnen om eieren naartoe te brengen :-).
PLANTEN
Regenseizoen wil zeggen tijd om te planten! Philip en ik hebben dan maar uitgekeken naar wilde bananenplanten en wat andere palmsoorten... en zo:-)
en hopen dat dat volgend jaar al :-)) grote bomen zullen zijn!
'k Heb zelfs wat patatten geplant. Benieuwd wat daar van gaat komen!
17 AUGUSTUS ZONDAGSTRIPJE met een bootje op de meren. Bij Kosi Bay stroomt de Indische Oceaan het land binnen. De plaats waar dat gebeurt noemt men Kosi Bay mouth. Daarachter zijn er 4 meren gevormd die door een smalle strook met elkaar in verbinding staan. Het eerste meer is gewoon zout water. Het tweede meer is al veel minder zout en het derde nog minder. Het vierde meer is zelfs een zoetwatermeer en verboden te bevaren om de flora en fauna te beschermen. Vanuit Kosi Bay Forest Lodge maakten we een dagtrip met een bootje langs de drie bevaarbare meren .
Lekker eerst nog een koffietje!
Hoe moet dat dan?
's Middags gingen we aan wal en deden even te voet een minidoorsteekje (500m) naar de oceaan waar we al picknickend speurden naar walvissen. We denken dat we er eentje hebben zien spuiten maar het kan ook gewenste verbeelding geweest zijn. In ieder geval: zover je kon zien, de wereld van ons alleen!
DE EERSTE KEER meestal intens, te snel voorbij maar toch wel heel speciaal. Zo was er onder
Onze gids vertelde ook dat er van de kleine honderd hippo's die hier leven er maar heel weinig mannetjes zijn. Als er een mannetje wordt geboren, wordt het meteen afgemaakt door de leider van de groep (de papa). Hij duldt geen concurrentie. Mama's vluchten daarom soms weg van de groep om hun jong te beschermen. Af en toe kan er zo toch een nieuwe leider opgroeien.
Oogjes dicht en snaveltjes toe met dit filmpje: http://youtu.be/uNqZNGPrgyQ
Kristel en Philip
38 bericht:Swaziland en zo
SWAZILAND
De laatste week van augustus had Philip een hele week betaald! verlof (de eerste week in zijn hele leven)! Eindelijk konden we eens een echt reisje maken. Zaterdagochtend vertrokken we naar Mbabane, de hoofdstad van Swaziland. De mom and dad van Valerie de diëtiste hebben daar een B&B: Red Berry. Een 350 km te rijden. GPS veronderstelde een uur of 5. Philip had op de kaart gezocht naar een kortere weg naar de grens. Na een uur of twee, waarvan een uurtje niet-asfaltrijden, besloten we van nog even te tanken alvorens de grens over te steken. Terwijl Philip dealde met petrol fill up en oil check, zocht ik nog even naar een toilet. Toen ik terug kwam, had Philip slecht nieuws. Hij had aan de petrol boy gevraagd of we nog ver van de grens verwijderd waren. Nee, dat was maar een kilometer of twee daar vandaan BUT je kon er niet met de auto over de grens! Alleen te voet. Jah, we waren niet van plan onze auto achter te laten! En DAAROM zei onze GPS dame al minstens een uur: KEER NU OM! Eindelijk kreeg ze nu haar goesting. Ik moet zeggen: zij was de enige die hier tevreden over was. Had ze niet wat meer uitleg kunnen geven!? KEER OM WANT JE KAN DAAR NIET OVER DE GRENS MET EEN AUTO! Meer dan een uur tijd verloren! Pfff.
Tegen een uur of vier kwamen we in Mbabane aan. Toffe B&B in de bergen maar wel erg koud.
We bibberden bijna uit ons vel die eerste avond. Gelukkig veranderde de temperatuur de volgende dagen.
Op zondag verkenden we het shoppingcentrum, kochten enkele gewenste dingen: een meer degelijke stofzuiger, een kleedje, wat hemden, sprinklers om onze nieuwe tuin te besproeien, wijn, koekjes voor de tea time die wij volgende week moeten organiseren, een fatsoenlijke kurkentrekker (ook belangrijk!), een vleesmolentje om zelf onze biefstuk te kunnen malen en nog eens préparé van eigen maak te kunnen eten...
's Avonds aten we bij Ocean Basket mmmmm lekkere visgerechten. Op maandag probeerden we nog eens shoppingcentrum even verderop en bezochten we The Candle Factory en kunstzinnige entourage. We kochten er een olifantkaarsje voor onszelf en nog enkele andere dierenkaarscadeautjes. Ook nog een batik om aan onze muur te hangen
en een kussensloop voor Philip ( hij wil in de slurf van een olifant zijn middagdutje doen).
De mom van Val kon het ook geregeld krijgen dat ik joepie, joepie, joepie... naar de KAPSTER kon :-)))) want kapsters voor Afikaans-harigen zijn er in Manguzi in elke straat wel 10 te vinden. Voor blanken die niet persé geschoren of ingevlochten moeten worden ligt de zaak enigszins anders.
't Is me daar gelukt, ik heb genoten en ik geniet nog van mijn toch wel zes cm korter haar. :-). 't Zal nu wel lukken tot in oktober zeker. Dan kan ik eindelijk nog eens naar Maike in Oostmalle!
Woensdag trokken we dan een half uurtje verder naar een easy dierenpark Mlilwane waar we sliepen in een bijenkorf "Beehive". Klinkt primitief, ziet er ook zo uit aan de buitenkant maar was aan de binnenkant meer dan oké!
's Avonds aten we op het terras van het restaurant met uitkijk op de krokodillenvijver.
De eerste dag deden we een safari met de auto
en de volgende dag eentje te paard.
Oeioeieoei wat was dat lang geleden dat ik nog paard gereden had! We hebben zelfs even draf gedaan. Na anderhalf uur genieten van weer een totaal ander beeld van het park, was ik toch blij dat ik de lodge weer zag. Mijn poep deed al ferm zeer! 't Was een park zonder de big five maar zeker de moeite.( zie filmpje) De tweede dag brachten we ook een bezoek aan een cultural village in de buurt. We kregen er uitleg hoe de mensen er vroeger leefden (ook in beehives). Jonge meisjes sliepen samen in de eerste beehive bij de poort. Als er dan iemand kwam om ruzie te maken met de familie waren zij degenen die de angry man misschien nog op andere gedachten kon brengen :-). Jonge mannen sliepen ook samen in een hut. Er was dan nog de beehive van de eerste vrouw, van de tweede vrouw, soms ook nog één van de derde vrouw..., de beehive van de man en ook nog de grote beehive van de grootmoeder. De grootmoeders beehive werd ook gebruikt om "vergaderingen" in te houden als er belangrijke dingen moesten besproken worden. Die hut was ook het "safehouse" van de familie. Bengels maar ook vrouwen waar men kwaad op was of die misschien slaag kregen van man, papa of mama, konden vlug in het stekkie van de grootmoeder vluchten. Daarin mocht niet geslagen worden!
Na een toch wel interessante uitleg mochten we ook nog genieten van een traditioneel optreden.(ook zie filmpje).
We bezochten ook House of Fire. Dat is pas een vette plaats om een fuif te geven!
En onderweg aten we, dronken we, keken we, genoten we en kochten we ook nog wat kunst en andere dingen om onze nog kale muren te sieren.
Na een week genieten zijn we dan op vrijdag terug naar huis gereden, vast van plan van onze GPS madam te gehoorzamen. Stuurde ze ons toch wel over niet geasfalteerde wegen heel Swaziland door zeker! Meteen een overdosis 4X4-rijden! 's Avonds waren we weer veilig thuis. Gelukkig maar!
DINSDAG 2 SEPTEMBER:BRAAI
Iedereen was dinsdag uitgenodigd naar een verjaardagsbraai te komen ergens in een camp op weg naar Black Rock in the middle of nowhere. Er waren er maar een paar die wisten hoe we daar moesten geraken. Om half zes vertrok de eerste bende. Wij gingen in colonne een half uurtje later. De dokters waren later klaar met werken. Geen simpele weg. 4X4 en stikdonker! Gelukkig hadden we een goede gids bij: Val. Zij zat wel een paar keer even vast met de auto maar we kwamen heelhuids aan zonder al te grote omwegen.
De ploeg die een half uur voor ons was vertrokken, was echter nog niet aangekomen en hopeloos verloren gereden! Val is ze dan gaan opsporen. Nog eens een dik half uur later kwamen zij dan ook aan. 't Was een heerlijke braai met rump FILET! Filet (pure) is hier veel goedkoper dan gewone steak omdat de mensen hier altijd beef willen met een goed stuk vet. Wij niet en kopen voortaan filet!
Zeker weten!
Zondagmiddag zijn Philip en ik nog eens teruggereden naar Willis'place waar we de braai hadden.
We hebben wel een tijdje moeten zoeken but finally we did find it!
De filmpjes:
Dierenpark Mlilwane
Cultural Village
Geen opmerkingen:
Een reactie posten