Klik op de foto's om ze te vergroten.
Hier eerst een filmpje van de Mikey over de rural challenge van 4 februari tot 6 februari 2022, waar ik vorige maand over schreef.
Manguzi rural challenge filmpje
Dinsdag 1 maart 2022:
Happy birthday Philip met bloemkool broccoli puree, varkenshaasje en Zulu bier 🥳
Donderdag 3 maart 2021:
We starten deze maand met een speciale Shed avond. Philip werd dinsdag 63 jaar en de fuif is today.
Om 9 uur, als Philip naar de clinic vertrekt, begin ik maar meteen met het bakken van muffins ... in mijn airfryer btw. Dat gaat prima! Ik maak er met appel, met choc chips en met choc chip+coconut. 9 stuks tegelijkertijd in de airfryer, 14 minuten op 180°C, perfect gebakken! In een dik uur heb ik er 36 klaar. Philip vraagt wat we met de overschot gaan doen als niet alles opgeraakt. Wat is dat nu voor een vraag! Ben je vergeten dat wij Mam Ruth hebben? Ik moet al niks meer zeggen, hij heeft het al begrepen. 😂 (Mam Ruth neemt ALLES graag mee naar huis voor zichzelf en de familie!😉) Om half 3 begin ik aan de "Flashy liquid surprise" Philip heeft besloten iedereen op sangria te trakteren, aan mij om het te maken natuurlijk. We proberen het recept van Jeroen Meus uit. Philip heeft vertrouwen in die man 😉.
Ik maak 2 potten, eentje van 5 liter met kaneel en eentje van 2,5 liter zonder. Ik ben absoluut geen kaneelliefhebber terwijl er voor Zuid-Afrikanen niet genoeg in kan zitten. Ik denk dat zij het op tafel zetten samen met peper en zout. Persoonlijk gruwel ik al van de geur 🙈, maar ik ben bereid een compromis te sluiten ... 2 potten dus. Ik snijd het fruit en voeg de wijn toe en zet de potten in de koelkast. Even later komt Philip thuis. Hij voegt de suiker toe en het kaneelstokje en Bols Triple Sec Liqueur. We hebben geen cognac noch cointreau maar dit zal vast ook wel oké zijn. Alles mag nu een nog een paar uur rusten in de koelkast zodat de ingrediënten een beetje met elkaar kunnen vrijen 😂.
Om 6 uur beginnen we met het "opstellen" van de Shed: boombox hangen, computer zetten en connecten met de box, lichten aan, discolights hangen en testen, smoke machine vullen en testen, hangmat hangen, baby Yoda in zijn mandje, stoelen een plaatsje geven... en klaar is Kees! Nee, klaar is The Shed, Kees heeft er niks mee te maken!
What's next? Douchen en wereldmuziekkleren aan, want dat is het thema van de avond. Voor mij zijn dat soort kleren vinden geen probleem deze keer. Ik draag ze altijd en heb wel keuze uit 20 verschillende Afrikaanse kleedjes. Philip kiest er eentje uit voor mij. Philip draagt Afrikaanse broeken als pyjama en daarom is het ook niet moeilijk voor hem een passende outfit te vinden. Tegen 7 uur is alles en iedereen er volledig klaar voor. En daar komt Guillermo al aan.
Guillermo komt altijd maar een half uurtje of zo, bij het begin van de avond. Een babbeltje met Philip, een sangriaatje proeven en zijn wekelijkse grote sigaar smoren (Cubaan hé😉). Als het andere volk arriveert, is Guillermo er weer vandoor. Hij houdt niet van drukke party's. Cheyne is ook wat vroeger dan de anderen. Dat heeft een andere reden. Hij woont in staffhouse bij een stuk of zeven meisjes. Hij is een echt party animal en vindt dat die meisjes altijd veel te veel tijd nemen om zich klaar te maken. Cheyne kan daar niet op wachten😂. Philip, Guillermo en Cheyne komen dus al samen in the mood 😉. Ik verspreid ondertussen wat snacks en zet wat muffins en een pot sangria op tafel. En dan hoor ik het gegiechel en geschater van de meisjes. Yebo, ze komen eraan! The party kan nu echt beginnen. Mkhulu krijgt vooral drank van zijn Manguzi kids: Johnnie Walker Black Label, Johnnie Walker Red Label, champagne Pierre Jourdan Brut, witte Spier wijn, een 5L keg Devil's Peak Lager en een heel speciale Tequila (zie foto). Daar vliegen de goeie voornemens minder alcohol te drinken de deur uit!
Over de party zelf valt er niet veel te vertellen hé. Party is party! Iedereen gaat total loss en amuseert zich rot wat ons een fijn gevoel geeft en motivatie om meer van die dingen te organiseren. Foto's!
Karen en Teagan leren mij dat ik de rode cover van mijn phone moet verwijderen als ik met flits trek, anders heb ik altijd een rose foto! Had ik dat eens eerder geweten!🙈
Om 11 uur, een uurtje later dan gewoonlijk, speelt Philip zijn GO HOME liedje: Always look on the bright side of life van Monty Python. De kids weten al dat dat het laatste liedje is van de avond. Als afsluiter willen ze toch nog even Happy Birthday zingen.
Dat hebben wij weer heel goed gedaan schattie!
Zaterdag 5 maart 2022:
This is Africa om mee te lachen:
And this is Africa, niet om mee te lachen:
Maandag 7 maart 2022:
Het wordt al een beetje donker. Ik hoor opeens het geluid van auto voor ons huis? Het geluid van een extreem veel gas gevende auto!? Ik kijk buiten. Onze auto staat geparkeerd in ons straatje voor de deur. Ik zie dat daarachter onder de boom van de security precies een auto staat met een tent op. Ik ga eens kijken. Security mannen druk in de weer. Even denk ik dat ze dingen aan het uitladen zijn. Krijgen ze nieuwe stoelen misschien? Are you getting a new office? vraag ik hen. No mam, the car got stuck! Nu zie ik het! Het is gewoon de vuilniswagen die vast zit 😂 Wat doet dat kramikelige bakkie daar bovenop het bergje? Natuurlijk zit dat daar vast in het zand! Yebo Mam, my car can't reverse, that gear is broken! I can only go forward so I thought to make a turn over here and now it's stuck! 🤦♀️ Den achteruit is kapot 😂 Waar heb ik dat nog gehoord? Enkele weken geleden moest Philip met deze auto naar de clinics, ik weet dat zeker!😂. Allé, het is nog een hele operatie dat ding er terug uit te krijgen. Ik verzet onze Red Lips maar naar een veilige plaats en zoek een spade. Na een half uurtje trekken en duwen en schuppen en overleggen (vooral overleggen😉) en de mankracht van de buren, geraakt het vehicle ( hier uitgesproken viehaaikel🤣) weer los. De vuilnisman is boos dat transport office hem met deze auto heeft opgesolferd. Jah, Philip begrijpt hem volkomen!
Dinsdag 8 maart 2022:
International Women's day
Woensdag 9 maart 2022:
7.30u briefing van de securityploeg van de dag?
Ontmoeting om 10 uur, op weg naar Damien voor het afhalen van de wekelijkse croissantjes. Bijna op getrapt!😅
Donderdag 10 maart 2022:
Vrijdag 11 maart 2022:
Om half 5 zet ik onze valies in de auto en ben ik klaar om naar Tembe Elephant Park te vertrekken. Philip komt ook op tijd thuis en om kwart voor 5 zijn we ermee weg. We hebben ons ingeschreven voor het special medics weekend, speciaal voor medisch personeel van de 3 omliggende hospitalen met familie. Van het Manguzi Hospital gaan we met elf: Jacqui (pharmacist), Karen and Teagan (occupational therapists), dr Eddy met zijn vrouw Lerato, dr Johnathan met zijn vrouw dr Carrie, dr Tumelo met zijn vrouw dr Ithra en Philip en ik. Er zijn 2 mensen van Josini, 2 van Mseleni Hospital en 3 van Mosvold Hospital. Het wordt een heel avontuur. Philip en ik komen als eerste aan. We krijgen tent 20, daar zijn we nog nooit geweest. O! Het is een andere soort tent dan gewoonlijk! Deze heeft geen houten deur. Heel de voorkant is een nu naar boven opgerold zeil met daarachter een muskietennet, bijna zoals in een tent om te kamperen. Vanuit de tent kijken we uit op de fence rond de lodge.
De olifanten kunnen ons tent op 10 meter passeren... als ze dat mochten willen toch. Tussen het opgerolde tentzeil en het muskietennet vinden we al een een soort van schorpioen. Whoea, dat begint al goed! Ik merk dat de 3 ritsen van de tent onderaan niet echt goed afsluiten. Schorpioenen, slangen, spinnen ... kunnen hier gemakkelijk binnen geraken. Ik zal mijn voorzorgen maar wat nemen: een pillicht naast mijn bed voor als ik naar toilet moet, mijn schoenen klaar om aan te doen zodat ik niet met mijn blote voeten op een schorpioen trap en ik doe de mandjes, die als laatjes dienen van de kast, niet open. Ik wil het niet weten wat erin zit. En ik laat het licht aan op het toilet. Na het dinner gaan we meteen naar bed. Morgen moeten we er vroeg uit.
Zaterdag 12 maart 2022:
Om half 5 ben ik wakker. Ik zou nog even kunnen blijven liggen maar ik besluit van maar meteen een kattenwasje te doen aan de lavabo dan kan Philip nog effe verder slapen tot ik klaar ben. Als ik mij afdroog check ik eerst de handdoek maar blijkbaar niet goed genoeg en ik krijg een steek van iets aan de zijkant van mijn borst. Shit! Het doet pijn als een wespensteek. Ja Philip, sorry! Kom maar uit je bed! Ik schud de handdoek nog eens uit. Niks te zien. O, daar in het hoekje zit een klein schorpioenachtig ding en we zien ook een spin on the run. Beiden worden met DOOM meteen geliquideerd. We doen ook meteen Belgische After Bite aan de beet. De pijn verdwijnt vrij snel en de zwelling is miniem, gelukkig! Toch nog beter uitkijken voortaan. En... geef mij volgende keer liever toch maar zo'n andere tent. ( Ik word oud🙈) Om half 6 zijn we paraat in the dining area voor een kop koffie. Sommigen eten al een licht ontbijtje, ik niet. Ik zal straks wel eten. Om 6 uur verdelen we ons team in 2 groepen. Elke groep in een safaricar en we zijn vertrokken. Buiten nyala's en impala's is er het eerste uur niet veel te vinden. Onze jonge collega's hebben ook veel te veel lawaai bij. Een groep kakelende kiekens ja. Zo gaan we niet veel zien! Onze driver heeft dat ook al in de mot en besluit van een stop te maken voor koffie en een wildplas. Daarna maant hij ons aan tot stilte, we gaan nu voor het grote wild! En opeens lijkt het of alle olifanten wakker zijn. Eén voor één blokkeren ze de weg, wat wij wel fijn vinden natuurlijk! Enkele van hen komen toch wel heel dicht bij onze auto! Nu zijn ze wel stil, our chickens😅. We genieten van de spannende momenten.
Rond half 10 zijn we weer in de lodge. Aan de ontbijttafel praten we enthousiast na en maken we de enkele achterblijvers die vanochtend niet uit hun bed konden, jaloers. Van 10u tot 15u is het relax tijd. Philip en ik nemen een heerlijke buitendouche. Dat is toch wel een heerlijk ding! Philip ook natuurlijk!😂 Een doucheke dus en een dutje, wat lummelen en dan maken we ons klaar voor de lunch om 14 uur. Om 15 uur vertrekken we weer op game drive. Deze keer is heel het team paraat. De vraag is: gaat het nog zo spannend worden als vanmorgen? Het eerste uur zien we weer niet veel. Nyala's, impala's en dan rijden we rond het grote moeras. The swamp noemen ze het hier. Het ziet eruit als een hele grote riet- en grasvlakte waar het te modderig is om door te rijden. Je kan er wel rond rijden zoals je rond een groot meer rijdt. Daar zien we een paar zebra's en in de verte olifanten die staan te grazen aan de andere kant van de swamp. Patrick, onze gids, vertelt ons dat de olifanten dadelijk bij zonsondergang, de bush weer zullen intrekken. Hij wil snel doorrijden naar de andere kant om daar onze sundowner drinks te doen op de plaats waar de olifanten de weg oversteken naar de bush. Oké, let's go! Als we daar aankomen met onze twee auto's, zien we dat er meer drivers hetzelfde gedacht hadden. We zijn hier met teveel, de olifanten denken erover een ander pad te nemen. Wij rijden een stukje verder en besluiten van op een voor de olifanten veilig afstandje de sundowners te doen. Met een glaasje wijn of bier of G&T in de hand zien we the giant tuskers wat later toch de bush intrekken. Wij nemen een groepsfoto.
Gaan wij nog verder op zoek naar katten? We willen katten zien! Hun sporen zien we genoeg. Hier kwamen leeuwen voorbij... en hier zie je sporen van een luipaard... dat horen en zien we al de hele dag! But no real stuff! Patrick zegt dat we waarschijnlijk geen leeuwen zullen zien. Hij wil snel terug naar de lodge area rijden waar we vanmorgen al die olifanten zagen. Oké voor ons! Hij zet er vaart achter. Door de hobbelige kronkelende wegen worden we van hier naar daar geschud. En opeens ... net achter een bochtje... een leeuwin met 3 puberwelpen. Aha Patrick, je hebt en beetje gelogen! Jij deed alsof we voor olifanten gingen maar je wist dat hier leeuwen waren. Je hebt dat in geheime taal (Zulu) over de radio met de andere drivers besproken! Stouterik! Het is een prachtig tafereel.
Een leeuwin die met haar spelende pubers langs onze auto trekt. Ik hoop vooral dat er geen van die bengels het in zijn hoofd krijgt om eens even in onze auto binnen te wippen, nieuwsgierig als die zijn! Achter onze tweede auto zet moeder de leeuwin haar bengels op een rij facing the bush waarin zij zelf verdwijnt. Jongens, ik ga op jacht! Braaf blijven zitten tot ik terug kom! Ze mooven niet! En hun aandacht volledig gefocust op de bush waarin hun ma verdwenen is. Wij wachten ook vol spanning af. Zou ze dadelijk met een kill weer tevoorschijn komen? Nee, dat is mislukt. Ze komt wel terug... maar zonder buit. Teleurgesteld en hongerig trekt het groepje verder. Wij zijn niet teleurgesteld, dat was een fijne ervaring. We rijden verder terug naar de lodge, het is al bijna tijd voor dinner en het wordt al een beetje donker. Twee bochten verder ... opeens weer een andere leeuwenfamilie. Weer een moeder met drie pubers! Ook deze bengels maken het leven weer wat te spannend voor ons. Ze doen spelletjes voor, naast en achter de auto's. Net als ik denk dat we terug veilig zijn, komen ze nog eens terug met hun nieuwsgierige blikken. Goh, dit is toch een excited game drive geworden. Het is al een beetje donker als we in de lodge aankomen maar we kunnen toch nog even naar de tent om ons wat op te frissen voor we aan tafel moeten. Een smal zandpaadje tussen de bush leidt ons naar de tent. Hier en daar brandt er een lampje maar het is toch vrij donker. Ik ben er niet echt gerust in. Philip gaat voorop en klaagt al over spinnenwebben. Dan zegt hij opeens: een slang!!! Snel wat terug achteruit 😳, inderdaad een slang steekt de weg over en verdwijnt in de bosjes. Gelukkig trekt ze zich niks van ons aan. Philip maakt een foto vanop een afstandje. Goh zeg, wat is dat hier dit weekend? Een rare tent, een schorpioen, een slang! Wat nog meer? Voor het diner vertelt één van de barmeisjes dat de slang een Python is, eentje met een volle buik. Een Python? Dat is oké, daar hoeven we niet zoveel van te vrezen. Na het eten kruipen we weer ons bed in. Het zeil hebben ze vanavond dicht gedaan. Wel een beetje spijtig want ik vond het wel leuk buiten te kunnen zien vanuit het bed. Aan de andere kant wel oké want zo trek je toch minder insecten en ander ongedierte aan. Ik zorg ervoor dat de ritsen extra goed naar beneden zijn getrokken voor ik het licht uit doe.
Zondag 13 maart 2022:
Ik slaap redelijk goed, zelfs tot dat de wekker afloopt om 5 uur. Zelfde ochtendritueel als gisteren, deze keer zonder steek. Philip zegt wel dat hij vannacht een schorpioen heeft doodgespoten toen hij naar de wc ging en dat ik moet oppassen dat ik er niet op trap. Sorry Philip, hier is geen schorpioen te zien. Hij zal niet dood geweest zijn! Als we op game drive vertrekken, tonen we de foto van onze slang aan Patrick. Geen Python, zegt hij, het is een puff adder en die zijn heel gevaarlijk! 😱 Wat een geluk dat ik dat gisteren niet wist! Ik zou helemaal niet goed geslapen hebben! Vermist we gisteren alles al gezien hadden dat we wilden zien, houden we het vanochtend rustig. We bommelen wat aan. Eerst naar de watertoren met een prachtig uitzicht over de streek. Dan naar de hide (uitkijkhut) met een stop bij een drinkplaats. Daar zijn de giraffen al paraat. In de hide zien we de drinkplaats vanuit een andere hoek. Er komt een olifant drinken. Wij drinken er ook een kopje koffie of een theetje, met een rusk bij onze auto. Sommigen gaan wat op en neer naar de hide om te zien of er bij de plas verandering van dieren te zien is. Dit blijft een rustige laatste tembe ochtend. Na het ontbijt en nog een heerlijk doucheke, rijden we om 11 uur terug naar Manguzi. Dit kunnen ze ons weer niet meer afpakken. Heerlijk weekend.
Ik maakte er een filmpje van: Tembe Elephant Park weekend 11tot13 maart 2022
Dinsdag 15 maart 2022:
Mam Ruth heeft een plan.
Philip en ik hadden het er vorige week over wie we nog moeten supporten als we hier in maart 2024 de keet verlaten. Mam Ruth, was ons besluit. Zij wordt dan ook 65 en wil dan ook op pensioen. De anderen die bij ons werken zijn allemaal jong en kunnen vast nog een ander jobke vinden. Mam Ruth's inkomen valt dan meteen op zo'n 1300 Zar per maand. Nog niet eens 100 euro per maand. Daarom probeer ik al een maand of zeven een spaarpotje voor later op te bouwen met haar. Omdat ze nu al dat pensioen trekt, bij ons werkt en nog bij andere dokters, heeft zij nu ongeveer een inkomen van 6500 Zar per maand. Daarvan zet ik sinds 7 maanden 1000 Zar per maand op haar spaarrekening voor later. Dan kan ze daar toch iedere maand een beetje van nemen als wij weg zijn. Uiteindelijk zal dat dan ook wel opgeraken natuurlijk zodat ik mij er nu al zorgen over maak. Gisteren was het voor haar payday. Mam Ruth zei dat ze wanneer er 10000 Zar op de spaarrekening staat, dit geld wil gebruiken om 2 kamers bij te bouwen om te verhuren. Dat vind ik een zeer goed plan want dan heeft ze elke maand een inkomen van huur. Voor een gewone kamer zonder meer, kan ze al 300 Zar vragen. Voegt ze er water, elektriciteit, toilet... aan toe, dan kan het zeker verdubbelen. Dat is een heel goed plan Mam Ruth! Veel beter dan alles op de bank te laten staan! Ik ben fier op haar. Zij is ongeveer de enige persoon die ik hier al ben tegengekomen die plannen maakt, goeie plannen! Wij zullen haar hiermee volledig steunen. Als jullie ook graag een steentje willen bijdragen. Wij hebben nog steeds onze projectenrekening in België waar jullie op kunnen storten. Op naam van Kristel Smits, graag met mededeling voor Mam Ruth. Hartelijk bedankt alvast! En natuurlijk houd ik jullie op de hoogte van de werken, in elk geval!
Woensdag 16 maart 2022:6
Het kan hier geen woensdag zijn zonder speciale gebeurtenis. Philip komt na de morning meeting thuis zonder auto. Wat is er aan de hand? Alle auto's krijgen een tracker vandaag en niemand mag vertrekken zonder. Dat betekent "even" wachten. De clinic waar hij vandaag naartoe moet is ver, zo'n 60 km. Eigenlijk moet het team zo snel mogelijk vertrekken. De tracker plaatsers beginnen meteen aan zijn auto. Het zal wel klaar zijn in een half uurtje, denkt hij. Ik geloof er niks van. Toen ze een tracker in onze auto kwamen zetten, duurde het enkele uren herinner ik mij. Toch gaat Philip vol goede moed bij transport wachten. Daar staat het nog vol met auto's want niemand mag er uit rijden zonder tracker. Dat gaat nog wat worden! Philip zet zich op een stoel en heeft deze view.
Hij hoopt op een half uur maar om 11.30u is het nog niet klaar. Philip mobiliseert zijn medical manager. Die zorgt ervoor dat het clinics team uiteindelijk om 12 uur kan vertrekken ... met een andere auto! Ik ben benieuwd of ze terug geraken voor het donker wordt! Dat is toch weer typisch eigenlijk. Er is weer geen plan gemaakt!
Om 14 uur krijg ik bezoek van Nhlanhla, één van de gardeners op hospital ground maar hij heeft niet zoveel werk. Hij werkt ook als vervanger in de kuisploeg van het hospitaal, maar ook dat gebeurt niet frequent. Vorige maand kwam hij vragen om wat geld te lenen en nu heb ik een manier gevonden hoe hij ons kan terug betalen. Hij mag de Congolezen vervangen en de tuin sproeien op de dagen dat wij er niet zijn. Ik had sinds vorige maand toen ik hen vroeg van te vaccineren niks meer van de Congolezen gehoord. Maandag stuurde ik de vader William een bericht:
Sorry! Weer vergeten een foto van mezelf te laten nemen.
