86 bericht: July starts with :TWO IS ENOUGH goes on with: A LOT OF TROUBLE and luckily it ends with: SOME LIGHT IN THE DARKNESS!
A: TWO IS ENOUGH....
Donderdag 1 juli 2021:
Vandaag lezen we een artikel over België in The Economist.
Charlemagne / Belgitude: the art of Belgian zen
Na nu al een wekenlang gevecht van Philip om een fatsoenlijke auto ter beschikking te krijgen om naar de clinics te rijden en nog een paar pannes de vorige dagen, is er door zijn baas eindelijk een mail gestuurd naar de grotere bazen. De vraag is of het iets zal opbrengen? In elk geval: Philip is het beu!
Vrijdag 2 juli 2021:
Vanmorgen moet Philip naar Phelandaba clinic, 20 km hier vandaan en gewoon over asfalt weg. Hij krijgt de nieuwe Hyundai! The future is bright, zegt hij. De mail heeft wat geholpen en we zullen zien hoe lang het duurt. Philip is alvast optimistisch 😉
Hij komt, zoals gewoonlijk, na de morning meeting zijn spullen thuis ophalen met de auto voor hij naar de clinic vertrekt. En ook, zoals gewoonlijk, vergeet hij weer iets en moet ik hem terug roepen. Mam Ruth heeft opgemerkt dat hij de box met medicatie heeft laten staan.
Hij komt terug binnen en zegt: Dank u schattie!
Ik zeg: Don't thank me! Thank your other wife! Ruth noticed it!
Hij weer: Thank you Ruth! Goh, in the future I will maybe need a third wife!
Antwoordt Ruth direct en te oprecht!!! : NO! NO! TWO IS ENOUGH!!!
Wij allemaal gieren van het lachen!😂😂😂
Zondag 4 juli 2021:
What Manguzians like to eat:
1. Chicken hearts
2. Chicken livers
3.Chicken necks
5.Chicken Gizzards (spiermagen)
Mam Ruth in't zak gezet 😱
Een paar maanden geleden had Mam Ruth lokale mannen ingehuurd om bij haar een water borehole te maken en een pomp te installeren. Dat zou iets van een 10000 Zar kosten, afhankelijk van hoe diep ze zouden moeten boren om het water te vinden. Op een middag toen ik haar thuis bracht, waren er inderdaad mannen een stelling aan het zetten. De volgende dag hoorde ik van Mam Ruth dat ze 2 pijpen hadden geplaatst. Dat was nog niet diep genoeg. TWO is NOT ENOUGH! Ze moesten pijpen bijhalen en ook de pomp en accessoires aankopen. Ze vroegen hiervoor een voorschot van 5000 Zar dat Mam Ruth hen ook betaalde. Daarna hoorde of zag ze hen niet meer die week. Na een paar dagen begon ik ongerust te worden. Mam Ruth wanneer komen die mannen verder werken? Ook de volgende week veranderde er niks aan het decor. Ik begon Mam Ruth aan te porren hen te bellen. Via via kon zij een telefoonnummer bemachtigen. Ze belde en de man zei dat ze nu even ergens anders bezig waren en dat ze de volgende maandag gingen komen. Natuurlijk ook die maandag NOTHING! Mam Ruth probeerde hen te bellen maar er nam niemand op. Ik zei al: They stole your money Ruth! Do you have a receipt? Nee, natuurlijk niet! Ik besloot de man zelf te bellen met mijn telefoon in de veronderstelling dat hij het telefoonnummer van Mam Ruth negeerde. Ik kreeg hem inderdaad aan de lijn. Hij beloofde een paar dagen later,op vrijdag, te komen. Maar ook dat is niet gebeurd. Ik stelde voor dat Philip misschien eens zou bellen en dat we eventueel konden dreigen met de politie maar dat wilde ze niet. Ze schakelde haar broer in. Die kende de man en ze maakten een nieuwe afspraak die ook weer niet gehouden. Daarna durfde ze niks meer doen uit angst dat ze haar 's nachts zouden komen overvallen of haar huis zouden afbranden. Ze hoopt dat wanneer haar zoon die in Durban woont nog eens op bezoek komt, hij nog eens iets zal proberen. Ik weet wel zeker dat er niks meer gaat gebeuren. Mam Ruth is haar geld kwijt. Ze heeft nu, al maanden later, nog geen water en ook geen geld om een andere 'firma' in te huren. Ik heb haar al goed de les gespeld nooit nog iemand op voorhand te betalen en zeker niet zonder bewijs van betaling. Het is toch wel erg. Een vrouw alleen wordt in Manguzi gemakkelijk bedrogen. Wat kan ze doen? In deze cultuur heeft een vrouw, om het zacht uit te drukken, nog niet veel te zeggen. Daar kan ik niet zo goed tegen. Bij een volgende poging ga ik haar zeker helpen en bijstaan. Ik betaal niks als het werk niet geleverd is. Maar nu is het eerste werk ... terug sparen. Pfff!
The security story: Er is wat aan de hand met onze Security. Vorige week maandag liepen de mannen opeens rond in een zwart uniform in de plaats van het blauwe dat ze vroeger droegen. Ik dacht: O, ze hebben nieuwe uniformen gekregen! Maar Philip wist te vertellen dat het hospitaal veranderd was van beveiligingsbedrijf en dat de meeste van onze mannen gewoon waren overgenomen door die firma. Omdat het hospitaal een overheidsinstantie is, moet die post om de zoveel jaar terug worden opengesteld en geadverteerd. Bedrijven hebben dan de mogelijkheid om hun offertes binnen te brengen en dan wordt de goedkoopste gekozen. (Net zoals in België zeker?) De zwarte uniformen firma is hier blijkbaar als winnaar uitgekomen en is begonnen. Oké, kous af? Niet dus! Dinsdag merkte ik op dat sommige van de mannen hun blauwe uniform nog aan hebben. Misschien hebben ze nog geen nieuw pak gekregen? Zo eenvoudig is het niet. De baas van de oude firma zegt dat de nieuwe firma de job onrechtmatig heeft gekregen en dat het onmogelijk is dat die onder zijn prijs is gegaan. Hij vecht dat aan en zo komt het dat er de hele week 2 uniformen rondlopen. De mannen zelf zeggen dat het dispuut in Pietermaritzburg nog steeds niet beslecht is en ze nog moeten afwachten tot 13 augustus!
Wie zal winnen? TWO is TOO MUCH!
iHlokoHloko (blauwe uniformen)
OF
Mbodla (zwarte uniformen)
Twee verschillende uniformen zitten vandaag samen onder de boom bij ons huis. Ik vraag hen wat ze zelf zouden willen. Zijn het betere voorwaarden? Bij de nieuwe firma worden ze ietsje beter betaald , maar de baas is meer strikt. Ik zeg: Mmm niet slecht toch, wat strikter? Oei dat had ik blijkbaar niet mogen zeggen! Ho! Een baas die constant in de buurt blijft en kijkt of je je werk wel doet, die controleert of je niet te veel pauzes neemt, dat je op de plaats bent waar je hoort te zijn! Dat is toch niet normaal Kristel? Ik antwoord: Natuurlijk is dat wel normaal! Dat is toch overal zo! En ik geef hen het voorbeeld van mensen die in Shoprite werken met strikte werktijden en pauzes en job omschrijving. Ik leg hen uit dat het nogal een zooitje zou zijn zonder discipline en regelmaat. Ik geef hen ook het voorbeeld van mezelf als leerkracht vroeger op school. Dat we op strikte uren op school moeten zijn, dat de bel gaat aan het begin en einde van de pauzes en dat we ondertussen altijd de opgedragen job moeten doen. Jamaar, zegt Security man Lucky, de baas komt toch nooit zomaar bij in de klas zitten om te zien of jij je job wel goed doet! Natuurlijk wel Lucky! Als de baas hoort of door het raam ziet dat je je job niet goed doet, komt die gewoon binnen in de klas controleren en ook wel eens de les volgen en je agenda controleren om te zien of je wel aan het doen bent wat er gepland is! De mannen kunnen hun oren niet geloven. Ze wandelen totaal verbouwereerd weg! En ik denk: Education! Lack of education! Als je maar 30% moet halen om naar de volgende klas te mogen overgaan, dan gaat dat hier nooit veranderen!
Hier spreekt men nog van 23 heavy motor vehicles. Ondertussen zijn het er al meer dan 35! Voor de economie van KZN is dat een ramp. Zo'n grote vrachtwagen is een groot verlies voor de eigenaar. Zijn personeel en hun families worden daar natuurlijk ook door getroffen. En welke buitenlander wil er investeren in zo'n gewelddadig land? Daar denken die Zulu's niet over na. It's all about education!
Maandag 12 juli 2021:
Vanmorgen komt Mam Ruth nog voor 8 uur de sleutel halen van het huis waar zij werkt op maandag. Ik vraag haar hoe town eruit ziet want ik hoor allerlei geruchten over de Zuma aanhangers. Zij zegt dat het rustig is maar dat de supermarkt Boxer City gesloten is. Dat vertrouw ik niet. Als Boxer City toe blijft, is er wat loos. Ik ken het korte lontje van onze Manguzi Zulu mannen al een beetje. Ik heb Philip gezegd dat ik hem naar Thengani Clinic zal brengen. Nu begin ik wel te twijfelen of dat zo'n goed idee is. Mijn brein focust zich op alle mogelijke ontsnappingsroutes mochten ze de road afsluiten en met stenen beginnen te gooien. Philip weet me toch te overhalen en met een bang hart kruip ik achter het stuur van Red Lips. In het dorp zijn ALLE winkels gesloten en goed afgesloten. Ik ben duidelijk niet de enige die onheil verwacht. Om het dorp uit te rijden moeten we dan ook nog 10 minuten wachten bij het rode licht van de wegenwerken. Ik zie me daar al geblokkeerd op de brug staan. Ja een beetje paranoïde, ik weet het, maar toch...! Ik zie alleen maar louche figuren op straat. Na de wegenwerkenstop zijn we in 5 minuten bij de clinic. Ik zet Philip af en rijd terug. Weer moet ik 10 minuten wachten bij het rode licht. Wees gedildag! Ik adem eens diep en aanvaard mijn lot. Als ik 10 minuten later weer het dorp binnen rijd, zie ik toch vooral de stenen die overal uitnodigend voor het grijpen liggen en ik hoop dat die louche figuren dat niet opmerken. Een nachtmerrie! Oef, ik geraak heel terug thuis. Philip zal proberen met de dietician terug te komen zodat ik hem straks niet nog eens moet ophalen ook. Hij zal het me laten weten of dat gaat lukken. Ik denk toch al over een ander plan. Wie kan ik oproepen om me door de bush tot Thengani te leiden? Simphiwe! Ik bel hem en vraag of hij de weg weet. Natuurlijk kent hij de bush roads! En ik mag hem contacteren mocht het nodig zijn. Ik ben gerust nu. Een tijdje later bericht Philip dat het in orde is, hij kan met de dietician terugkomen.🥳 Als die rellen maar snel terug uit de wereld zijn, het is niks voor mij!
Rond 13 uur is Philip weer veilig thuis. Een pak van mijn hart. Morgen en overmorgen zullen de visites naar de clinics afgeschaft worden. Te ver en te gevaarlijk. Erg voor de patiënten maar ook hun eigen schuld. Potverdorie! Hoe is het mogelijk dat ze Zuma ten koste van alles persé uit de gevangenis willen!? Ik moet toegeven, ik snap nog steeds niks van die cultuur hier. Je denkt dan, we wonen hier al 7 jaar, we leren nog alle dagen iets nieuws. Dikwijls is dat positief, soms is het moeilijk maar dit spant toch wel de kroon. Dit snap ik niet!
De rellen zijn overal het onderwerp van de dag. Philip en ik praten erover wat we moeten meenemen moesten we ooit moeten vluchten. En van de ambassade van België krijgen we een mail. Het is dus niet zo onschuldig allemaal!
Rond 23 uur ( ik lig al in bed) komt Philip zeggen dat we toch maar best onze auto verplaatsen. Net buiten de fence naast ons huis is er een smal paadje. We horen dat groepen opgewonden mannen er passeren, op weg naar Manguzi town? Om te plunderen? We vertrouwen het niet en zetten de auto op het grasveld, weg van de fence. Ze moesten het maar eens in hun hoofd krijgen stenen te gaan werpen! We horen in de verte ook veel tumult in het dorp. Curfew? Niks van te merken! Ongerust val ik in slaap.
Dinsdag 13 juli 2021:
Vanmorgen vraag ik aan de security mannen of zij weten wat er in town gebeurt. Alle winkels zijn nog gesloten, vannacht werd Tops, de liquor store van de spar geplunderd. En ook een furniture shop werd helemaal leeggehaald.
Na de morning meeting vertelt Philip me dat ze, zoals verwacht, niet naar de clinics gaan. Iedereen blijft in het hospitaal. Hij heeft ook het verhaal bij van een collega dokter. Die had gisteren een dinertje in een plaatselijke lodge ter gelegenheid van de verjaardag van een vriend. Er naartoe rijden, was geen probleem. Het terug naar huis geraken wel. Bij het inkomen van town waren de wegen geblokkeerd. Hij probeerde een weg te zoeken door de bush maar dat is niet eenvoudig als het donker is. Plotseling zag hij een klein konvooi van auto's en kon ze volgen tot town. Later vernam hij dat datzelfde konvooi de alcohol winkel van Spar geplunderd heeft. Hij was dan al wel in het dorp, maar nog niet in het hospitaal. De wegen naar het hospitaal waren ook geblokkeerd. Honderden agressieve mannen waren er te vinden op straat. Nog nooit had hij er zoveel bij elkaar gezien. Zijn vrouw die bij hem in de auto zat, was very upset! Dat kan ik geloven! Ik zou ook upset zijn, op z'n minst! De dokter zocht een bush road om toch in het hospitaal te geraken. Omdat hij zo bang was, had hij een black-out, wist opeens niet meer waar hij was en reed totaal verloren ook nog in een doodlopende straat. Er zat niets anders op dan toch maar aan de relzoekers de weg te vragen. Hij zei dat hij dokter was in het hospitaal en er dringend naartoe moest. Gelukkig wezen ze hem de weg en zo was hij even later weer thuis. Ik denk niet dat hij ooit nog zo'n risico zal nemen!
Tweede update van Philip: Een andere dokter die voor het weekend naar zijn familie reed in Richardsbay, zit vast in Ballito! Dat is nog een uur verder dan Richardsbay! Wat doet die in Ballito, terwijl hij zelf ons op zaterdag berichten stuurde van de roadblocks en iedereen aanmaande thuis te blijven!? Niet te geloven!
Derde nieuwtje: Vannacht zijn er verschillende mannen met schotwonden in het ziekenhuis aangekomen. De dokter on call was er volledig klaar mee. Ze kwamen met het verhaal dat ze gewoon aan het wandelen waren, niks verkeerd aan het doen, gewoon beschoten uit het niets! Ja mannen, schoon verhaaltje! Wie gelooft dat? Het is trouwens curfew vanaf 9 pm! Vanmorgen zaten 5 'brave, onschuldige' 😂 mannen (ocharme 🤣)mooi op een rijtje te wachten tot ze een X-ray konden krijgen. Ik zou gezegd hebben: Soooorry we kunnen alleen maar helpen zonder verdoving. Het is jullie schuld dat de medicatie niet hier kan geraken!
Tot de middag luister ik naar East Coast Radio maar word er depressief van. In Durban gaat looting maar door en door en door. Makro, Game, ..... shoppingcentrum,......ander shoppingcentrum... zelfs de bloedbank! Waarschijnlijk dachten ze dat het een bank was en dat ze er geld konden vinden. Ik noem dit oorlog! Zuma heeft hier al lang niks meer mee te maken. Zoveel wordt gevandaliseerd, geplunderd, vernietigd. De filmpjes die ik zie op het internet zijn hartbrekend! Laat mij maar even een ander muziekje opzetten.
Mam Ruth gaat rond 2pm naar huis en belt een half uur later als ze thuis aangekomen is. Door het dorp rijdt een wagen met een megafoon die afroept dat iedereen naar huis moet tegen 3pm. Politie en soldaten zijn paraat en porren iedereen aan naar huis te vertrekken. Goed! Hopelijk is dat een eerste teken dat de rust kan weerkeren.
Woensdag 14 juli 2021:
Volgens security is het vannacht rustig geweest in het dorp. De politie heeft looters kunnen buiten houden. Ik bel Jabulani dat hij niet moet komen werken vandaag. Hij zegt dat hij honger heeft. Ik zeg hem dat niemand naar de winkel kan en adviseer hem op zoek te gaan naar mama's die tomaten en bananen verkopen. Ik heb gehoord dat die nog steeds langs de straat zitten.
Rond half 10 stuurt Philip me het bericht dat de dokter die in Ballito vast zat weer terug is. De weg naar Manguzi was redelijk te doen maar er lag veel rommel op de weg.
Om 10.30am, tijdens tea time, vertelt Philip dat hij heeft horen zeggen dat Shoprite weer open is. Ik ga toch nog niet kijken. Hopelijk blijft het rustig. Even later komen WhatsApp berichten binnen dat er nog geen shops open gaan vandaag.
De hele dag krijg ik bezorgde telefoontjes en berichtjes van jullie in België.
Donderdag 15 juli 2021:
Vandaag is het de verjaardag van Ben Vanleene. Hopelijk gebeurt er vandaag iets goeds.
Ik zie op het internet dat de nieuwe Zulu koning gisteren live heeft gesproken. Klik hier op de link om te luisteren. Na 11 minuten spreekt hij in Engels. Ik hoop echt dat ze naar hem luisteren.
Amazulu King MisiZulu weighs in on the ongoing anarchy in KZN
Om 8 uur belt Mam Ruth me vanuit het dorp. Ze zegt dat de shops open zijn tot 15 uur maar dat ik het niet zou geloven moest ik het zien: de mensen staan in lange rijen (van meer dan 50m) te wachten aan alle supermarkten. Hopelijk bewaren ze hun geduld.
Na de morning meeting vertelt Philip me dat hij naar de bush clinic rijdt vandaag. Ik ben er niet erg gerust in maar heb er niet veel aan te zeggen.
Om half 10 belt hij me vanuit de auto. Hij staat in de file. Hij heeft nog nooit zoveel mensen gezien in Manguzi. Overal op straat staan auto's geparkeerd. Overal mensen en auto's. Zelfs met Kerstmis heeft hij nog nooit zoveel volk gezien. Ik voorspel dat de shops straks leeggekocht gaan zijn en wanneer zal de volgende lading tot in Manguzi geraken? Hopelijk beginnen er geen gevechten als ze merken dat er niet genoeg zal zijn. OMG! Wat staat er ons nog te wachten?!
Eén van de dokters maakte vanmorgen een filmpje van Manguzi met zijn drône.
Voor jullie Belgen zal dit aantal auto's in de straat waarschijnlijk normaal lijken. De auto's in Manguzi zijn meestal bakkies volgeladen met mensen die komen winkelen. Gemakkelijk een stuk of 10 per bakkie! Ik verzeker jullie dat onze 5 supermarktjes dit NIET aankunnen!
Mam Ruth gaat rond de middag naar de shops. Ze kan een zak rijst kopen maar het vlees is allemaal al uitverkocht. Ook millimil (Maize meal) waar ze pap van maakt, is uitverkocht.
Op instagram vind ik deze foto met rijen wachtenden bij 1 shop! Pfff!
En 's avonds vind ik dit bericht van onze Spar op FB. Het gaat nog wat worden! Hopelijk vinden de trucks snel hun weg naar Manguzi.
Ik lees ook nare berichten van België op het internet. Die waterlast! Hoe erg is dat! Moest ik uit de twee ellendes moeten kiezen, ik zou niet weten wat de beste keuze zou zijn. Dat water is ook verschrikkelijk! Allé, morgen een nieuwe dag zeker?
Vrijdag 16 juli 2021:
Vanmorgen check ik weer eerst bij de security mannen. In het dorp blijkt het weer druk te zijn maar nog steeds peaceful. Het leger is nog steeds aanwezig om alles in goede banen te leiden. Er zouden ook twee grote trucks aangekomen zijn met voorraad onder politiebegeleiding. Dat ziet er niet slecht uit. Ik bel Mam Ruth dat ze niet hoeft te werken vandaag. Ze mag naar de winkel gaan en alles wat ze kan kopen meteen naar huis brengen. Ik trek mijn plan wel.
Philip rijdt uit naar de Phelandaba clinic. Als hij 's middags thuiskomt rapporteert hij dat alles goed is gegaan. Ik bel Mam Ruth. Ook bij haar is alles goed gegaan. Ze heeft alles kunnen kopen wat ze wilde kopen. Ook zij zag grote bevoorradingstrucks. Haar zorg is de benzine. Ze vraagt zich af of deze trucks wel terug naar Durban gaan geraken want in onze 2 garages is er geen petrol meer, zegt ze. Jah??? Ook dat nog! Gelukkig heb ik vorige week volgetankt. Goed voor een kleine 1000 km.
C: SOME LIGHT IN THE DARKNESS!
Gisteren was het Ben zijn verjaardag. Omdat Ben zo'n grote fan was van de olifanten willen we het weekend rond zijn verjaardag in Tembe doorbrengen. Vorig jaar deden we dit ook al. Ook dit jaar hebben we een paar weken geleden geboekt. Met al die tumult en rellen wisten we niet of het zou kunnen doorgaan maar ik heb daarstraks gebeld. Ze zeggen dat de weg vrij is. Ik ben er niet helemaal gerust in maar Philip overtuigt me van het toch te doen. Om 16 uur vertrekken we. Het is maar 37 km ver en na een half uur zijn we daar al, nog net voor het donker wordt. Ik voel me pas veilig als we de poort binnen zijn. Nu kan ik relaxen. Ons aanmelden bij de receptie en dan 1 km door de bush naar de lodge. We zijn nog maar 200 m ver en daar zijn ze... 3 leeuwen! Dat hadden we niet verwacht! Natuurlijk stoppen we om ze te observeren. De leeuwen peuzelen de restjes van een Nyala op. Al een eerste check voor dit weekend: leeuwen ✅ Wat een welkomsgeschenk!
In Tembe Lodge is de ontvangst ook, zoals steeds, super vriendelijk. Buiten ons zijn er nog maar 2 andere koppels die hun booking niet geannuleerd hebben. Ja, ik zou het ook niet gewaagd hebben om van Durban of Johannesburg te komen. We installeren ons in de tent en om 19 uur gaan we dineren: groentensoep, rijst met Portugese kip en Nyala chops en spinazie in roomsaus. Het toetje is my ultimate favourite: crème brûlée Mmmmmmm!!! Na het eten vertrekken we meteen naar onze luxury tent. Het is te koud om buiten te blijven zitten. De bedden zijn voorzien van een elektrisch deken. Niet te geloven voor jullie maar het kan hier echt wel onder de tien graden zijn en als er dan geen verwarming in het huis aanwezig is, is een verwarmd bed het ultieme genot! Na al die stress van de afgelopen week worden we nu overvallen met rust en kalmte. Alleen geluiden van de natuur zijn te horen. Geen enkele stem, geen enkele auto, geen enkel vliegtuig... alleen af en toe the roar of the lions! Ik val snel in't slaap.
Zaterdag 17 juli 2021:
Om 5.20u loopt ze wekker af. Ik kreun! Nee! Ik heb nog geen zin om op te staan en het is ijskoud buiten mijn bed! Ik heb wel 10 minuten nodig om de moed te verzamelen om eruit te geraken. Om zes uur moeten we klaar zijn om op ochtend game drive te vertrekken. Ik trek alle warme kleren aan die ik maar kan vinden. Twee paar kousen, een t-shirt met lange mouwen, 3 vestjes en een fleece buffke. Uit de auto halen we ook nog onze fleece dekens. Ik weet zeker dat we die nodig zullen hebben.
Dinsdag 20 juli 2021:
We horen dat alles in Manguzi weer back to normal gaat. De bevoorrading komt op gang. De politie, het leger en vrijwilligers van de plaatselijke bevolking bewaken de orde en vrede. Ik zie het volgend bericht van onze burgemeester op FB:
Ik waag het om naar de winkel te gaan, te voet. Ik wil het eerst zelf checken voor ik Red Lips in het hol van de leeuw achter laat. Het is rustig in het dorp en ook in de winkel. In shoprite is er nog geen brood en van groenten liggen er alleen een paar maïs kolven, wat halve butternuts en 5 kroppen sla. Ik koop een butternut, wat kaas, kip en olijfolie. Buiten bij de madammen kan ik tomaten en spinazie kopen. Voilà, we kunnen er weer tegen voor een paar dagen. En met deze sluit ik dit rellenhoofdstuk af. Laat ons hopen voorgoed!
Een vriendin uit België zendt me dit bericht uit een Belgische krant:
Donderdag 22 juli 2021:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten