82 en 83 bericht: Manguzi - Ballito - Lidgetton West- Clarens - Dundee - Umdloti - Manguzi en vijgen na Pasen?

 82 bericht: Manguzi - Ballito - Lidgetton West- Clarens - Dundee - Umdloti - Manguzi

Vermits:1 Philip nog veel verlofdagen heeft van vorig jaar die op moeten voor 1 juni, 2 we onze geplande reis naar België hebben moeten uitstellen, 3 Philip tijdens de Covid- periode alleen maar gewerkt heeft en 4 De Covid-19 even in dalende lijn gaat, wagen we ons aan een 'veilig' reisje. Het enige dat vooraf geboekt is, 1 nacht in The Regal Inn in Ballito en 3 nachten Caladdi B&B in the Midlands. Er is altijd nog de kans dat Philip onverhoeds moet terugkeren voor het vaccin. We zullen dan wel zien hoe onze vakantie verder kan verlopen. Maar wij zijn er volledig klaar voor en Red Lips ook!

Zaterdag 20 maart 2021:

We vertrekken 's morgens naar Ballito 366 km

We doen wel rustig aan, de vakantie begint als je de deur van uw huis dicht doet. Toch zijn we nog een beetje vroeger dan verwacht in Ballito. Onze kamer is pas beschikbaar om 14 uur en we hebben vandaag nog niets gegeten. Een stop bij The Litchi Orchard voor een lunch, lijkt ons een prima idee. Philip eet zijn favoriete chicken livers en ik mijn favoriete Calamari sla. Daarna droppen we de bagage bij The Regal Inn en doen we nog een paar noodzakelijke aankopen zoals een screen protector voor Philips Ipad en een fatsoenlijke verrekijker. Eindelijk!

 Vermoeid 😇 van het winkelen slaat de grote droogte toe! Tijd voor een cocktail!

Dan stijgt de alcohol ons naar het hoofd en rusten we nog even op ons bed tot de sushi's in het 45-restaurant ons roepen. Net als we de laatste Nigiri, Sashimi of Maki naar binnen werken, breekt een onweer in al zijn hevigheid los. Omdat we eigenlijk half buiten zitten en nat worden, nemen we het besluit vlug te betalen en op te stappen. Het begint opeens zo hard te regenen dat we onze auto niet droog kunnen halen, zelfs niet met onze paraplu. We worden verplicht te schuilen. Dat is ook al niet erg. Wel leuk al die mensen te zien battelen met het water, hun paraplu, de knallen van de donder en het kletsen van de bliksemflitsen. Dat hebben we dan ook weer gehad. Even later zijn we in ons hotel en onze kleren kunnen er drogen tot morgen.

Filmpje van het onweer:

(Totaal aantal km tot nu: 366 km)

Zondag 21 maart 2021:

Vandaag rijden we naar de Midlands waar we 3 dagen zullen logeren in Caladdi B&B en van daaruit de Midlands exploreren. 157 km rechtstreeks (Wij maken nog wat zijsprongetjes)

Op weg naar onze slaapplaats bezoeken we al enkele bezienswaardigheden op de paarse route. Onze eerste stop is Howick Falls maar voor we echt naar de waterval kunnen gaan, wil ik toch wel eerst naar de wc. Die vinden we bij Ryan en verorberen bij hen meteen ook een spotgoedkoop ontbijt : 38 Zar voor spek en eieren en tomaat en brood en een cappucino toe. Philip lust geen koffie. So the two cappucino's are mine ha!

 Zijn hot chocolate kost evenveel als 1 heel ontbijt! Zullen we ons dat wel kunnen permitteren? 😅 We vragen ons af hoe die mensen hier nog winst uit kunnen halen!? We zullen maar een goeie tip geven.

The falls itself: We love falls! Always!

Filmpje van de Howick Falls:

Van Howick Falls rijden we naar de Mandela's Capture Site, indrukwekkend!

Filmpje van in het museum:

Ook Belgian chocolates and waffles ligt op onze weg naar Lidgetton.

Uit al de options: Leuvense, Brusselse, Antwerpse, Dinantse..., kiezen wij een Brusselse om te delen en zijn heel benieuwd wat we gaan krijgen. Euh, we hebben wel iets anders verwacht maar de wafel is wel oké. 

Hier krijgen we een telefoontje van Nova van Caladdi B&B. She made a big mistake! We can't sleep there tonight! Sorry! (What!??) Maar ze heeft voor vannacht andere accommodatie geregeld, die we niet extra moeten betalen uiteraard. We spreken af dat we eerst tot bij haar komen en dat zij ons dan naar de andere setting brengt.

Voor we uiteindelijk bij Caladdi arriveren, stoppen we nog even bij een guy met een kunstshop en een andere gast met een 'antiek' shop. Deze laatste heeft veel Lp's, boeken en een mooie gitaar. Philip heeft met deze man meteen een connectie. Hij zou er gemakkelijk een avond aan de toog mee kunnen vullen, zegt hij. Hij koopt er een boek van Patti Smith.

Nova van Caladdi brengt ons naar de andere accommodatie: St Ives lodge in Lions River. Zeker een upgrade. We krijgen een silo family room met de zebra's, wildebeesten, springboks en paarden tot bij de deur. 👍 Spijtig dat de tv niet geprogrammeerd is en we geen netwerk noch wifi hebben in de solide silo, maar dat is geen ramp.

's Avonds rijden we naar Il Postino Pizzeria voor een heerlijke pizza.

Daarna lig ik al vlug te knorren.

Lekker einde van de dag en we slapen goed in onze silo.

(Totaal aantal km tot nu: 366 km + 157 km = 523 km)

Maandag 22 maart 2021:

We staan vroeg op, pakken in en rijden naar Caladdi voor het ontbijt. Vermits onze kamer nog niet klaar is, laten we onze baggage achter in the office en vertrekken we voor onze tweede Midlands Meander toer. Het is hier wel koud in the Midlands, dat zijn we niet gewoon! Eerste stop van de dag is de Dargle Valley Pottery waar we een tajine schotel kopen. In 2016 kocht ik daar al een handig braaitje. Ik ben er zeker van dat deze tajine ook prima haar werk zal doen.

Dan rijden we een half uur verder naar Marrakesh Cheese farm. Deze boerderij heeft niks met Marrakesh te maken. Ze verkopen enkel zelfgemaakte koemelk kazen. Voor we ze kopen, mogen we ze allemaal proeven: Cheddar, Gouda, zachte kazen met kruiden, pikant of peperig... De boer heeft een aardige keuze en ze zijn lekker. De kazen zijn maar beperkt houdbaar, toch nemen we er enkele mee... misschien voor onderweg. De boerin vertelt ons nog dat ze vroeger geitenkazen hadden maar de geiten gaven hen te veel last, ze ontsnapten altijd en aten dan de boompjes van de buren op. Het bevestigt mijn kennis over en ervaring met geiten: de meest vervelende dieren die er zijn! Daarom vind ik het ook het ergste scheldwoord ooit! Iemand "geit" noemen, not done!

We rijden verder en zien massa's koeien.

We springen even binnen bij de Ugly Duckling waar we een windgong van bamboe kopen om op ons terras te hangen.

Even verder... nog meer koeien, deze keer mooi op een rij.

Het is erg veranderd bij het Blueberry Cafe sinds 2016 en het is er ook erg druk. Het is een public holiday vandaag, de maandag na Human Rights day en iedereen zit natuurlijk binnen omdat het zo koud en mistig is. Alle tafels zijn gereserveerd en mensen staan buiten nog aan te schuiven, wachtend op een tafeltje. Zoveel drukte is niet aan ons besteed in deze Covid-tijden. We zien dat hiernaast ook nog iets nieuws is geopend. Even op ontdekking! Happy Days Brewery met aan de ene kant een restaurant en de andere kant een café met open uitzicht op de Drakensbergen. Het restaurant is ook volzet maar in het café is nog plaats en daar kan je ook een hapje bestellen. Philip drinkt er een huisbier en ik een rosétje. Om ons maag een beetje te vullen, bestellen we kippenboutjes en ham&cheese spring rolls. We kunnen er weer even tegen.

Rond 4 uur rijden we voorzichtig ( ik voel het glas wijn al 🙈) naar Caladdi. De B&B heeft ook een bakery waar we een vers rye bread en Portuguese rolls kopen. Als avondmaal eten we dit  op met onze onderweg gekochte kazen. Ook vandaag is mijn kaars weer snel uit. Om 8 uur lig ik al onder de wol te snurken. Vandaag reden we bijna 80 km.

(Totaal aantal km tot nu: 523 km + 80 km = 603 km)

Dinsdag 23 maart 2021:

Na het ontbijt gaan we op zoek naar Karkloof falls en maken een tussenstop bij 'Nuts about books and toys'. Deze shop is nog niet open als we daar aankomen en zal pas openen na de middag. Hij ziet er ook niet zo interessant uit als we dachten en we rijden dan maar meteen verder naar de falls. Ook daar wacht ons ook een teleurstelling. De weg ernaartoe is afgesloten till further notice. Maar niet getreurd, er zijn nog dingen die we willen zien. Langs weggetjes vol potholes rijden we over de paarse route naar de groene route.

En het zijn niet zomaar wat kleine putjes!

O! Ze worden proudly maintained by the Umngeni municipality m.a.w het geld wordt probably proudly  gebruikt om de potholes in hun eigen zakken te vullen 😏

We passeren Lions River trading post aan de vriendelijk kabbelende Lions River.

Ondertussen is het al een uur of elf. Tijd voor een stop bij Halliwell Country Inn.

(With the original homestead built in 1836, Halliwell Country Inn remains a premier leisure, corporate and wedding venue in the Natal Midlands.)

We bewonderen het huis, de tuin, de vloeren, het uitzicht... en drinken 'ne warme choco'. Brrr, koud hier voor ons warme Manguzians!

Vanaf hier rijden we richting Nottingham Road Brewing Company, een hoogtepunt voor Philip.

" A rustic craft brewery producing some of the finest beers around. Taste a 'Whistling Weasel Pale Ale', a 'Pye-eyed Possum Pilsner', a 'Pickled Pig Porter', a Tiddly Toad Lager' or a 'Tipsy Tiger IPA' - quality draughts traditionally handbrewed from secret recipes."

Terwijl Philip zijn gerief zoekt in het winkeltje, ga ik op zoek naar een vrouwentoilet. Dat is moeilijk te vinden! Het mannentoilet is geen probleem, dat is net naast de bar. Het vrouwentoilet eerder bij de koffie area in het gebouw totaal aan de andere kant. Van discriminatie gesproken!

Na de inkopen is het natuurlijk een must ook een proevertje te doen in de originele pub.

Op weg naar de B&B stoppen we ook nog even bij Piggly Wiggly, een family area met activiteiten en speeltuigen, winkeltjes, restaurantjes en een café waar vooral in het weekend door ouders met kinderen gebruik van gemaakt wordt. Op deze koude dinsdag is er niet veel te zien.

Tijd om even uit te rusten en ons te verwarmen op onze kamer.

Voor onze laatste avond in de Midlands gaan we vanavond eten bij Granny Mouse Country House & Spa. Het is er allemaal Covid-proof geregeld. Elke klant krijgt een papieren zakje met daarin alles wat nodig is om te eten.

Wat zit er allemaal in? Een serviette, bestek en ketchup!

We eten fish pie met frieten en onion rings en drinken lekkere rode wijn. Een fijn afscheid van de Midlands! Vandaag reden we ongeveer 100 km.

(Totaal aantal km tot nu: 603 km + 100 km = 703 km)

(Wil je meer weten over de Midlands ga naar www.midlandsmeander.co.za )

Woensdag 24 maart 2021: Naar Clarens 283 km en ongeveer 3u 20min rijden.

Iedereen raadt ons aan om Clarens (Free State) te bezoeken dus boeken we een accommodatie via air B&B en vertrekken om 10 uur. We rijden via Bergville en Golden Gate Highlands National Park wat volgens Nova de mooiste route is.

Het is er er inderdaad waarschijnlijk zeer mooi maar door het slechte weer, regen en mist, zien we er niet veel van. Ik moet goed uitkijken waar ik rijd en zelfs de mistlichten moeten soms aan. Het is ook koud! 13 graden is bar koud voor ons! Mooie foto's kunnen we niet echt nemen.

Om 2 uur komen we aan. Het was dus toch een rit van 4 uur. Ja het weer is een domper op de pret maar we passen ons nogal gemakkelijk aan en als we ons huis zien, zijn we al vlug weer optimistisch. Het is een groot huis met 3 slaapkamers en 3 badkamers, een keuken, een grote living met open haard, een grote tv waar we zelfs op 1 van de zenders Nederlands gesproken programma's vinden met VRT nieuws en nog wat andere programma's, ook van Nederlandse zenders. Er is zelfs een wasmachine zodat ik daar ook snel een was kan doen. Wat fijn, dan kunnen we nog eens proper ondergoed aan! (graptje)

Als we een beetje gesetteld zijn en wat gerust hebben, gaan we naar het dorp om boodschappen te doen. We hebben ontbijt nodig voor de twee ochtenden, wat hapjes voor 's avonds bij de tv en de haard. We willen ook nog hout en fire lighters want die fire place zal hier van katoen moeten geven voor ons!

In de plaatselijke supermarkt vinden we al de spullen die we nodig hebben en ook .... Belgische choco van Cote d'Or! We geloven onze ogen niet en kopen meteen alle 6 de potten. Zo hebben we ineens een cadeautje voor onze Manguzi buren. Ondertussen is het al een uur of 5. Laat ons maar meteen gaan eten dan kunnen we vanavond als het donker en nog kouder is, gewoon in onze zetel blijven hangen.

In het restaurant Kooperatie bestellen we Bobotie, het plaatselijk stoofpotje! Bobotie is een gerecht uit de Zuid-Afrikaanse keuken dat bestaat uit gehakt en specerijen met een ei, melk en een kurkumalaag. Even later krijgen we dit:

Op het bord liggen 5 mini hapjes lam en couscous met een sausje.

Philip vermeldt terloops: ach ik heb me precies vergist, ik dacht dat Bobotie iets anders was. Niet verder nadenkend beginnen we gewoon te eten. Even later komt de bazin van het restaurant naar onze tafel en zegt: Ja dit is van het huis hoor! Eet maar gerust verder maar dit is jullie Bobotie niet! De waiter heeft het per ongeluk naar de verkeerde tafel gebracht. De bobotie komt eraan! Goh! Oké lachen we. Toch laat ik het grootste deel van de couscous liggen. Ik ben bang dat ik anders mijn eigen gerecht niet meer op kan. Daar zou ik zonde van maken. En daar is die dan, de bobotie. Ik ben blij dat ik niet alles opgegeten heb van het voorgerecht. De Bobotie is fantastisch!

Na het eten gaan we meteen naar ons huisje voor onze gezellige avond bij de haard. We bespreken de mogelijkheden waar naartoe te reizen na Clarens maar we komen niet tot een besluit. Het is overal koud met regen! We hebben weer een goed moment gekozen om op reis te gaan. Morgenvroeg moet de beslissing vallen. Ik zoek nog wat verder naar mogelijkheden en Philip oefent ondertussen wat op zijn gitaar. Vermits ik altijd rond half 6 uit de veren ben, kruip ik weer redelijk vroeg onder het donsdeken. Lekker!

(Totaal aantal km tot nu: 703 km + 283 km = 983 km)

Donderdag 25 maart 2021: ongeveer 4 km

Vannacht werd Philip opeens wakker en kon niet meer slapen. Opgestaan dan maar. De Heilige Geest daalde neder over hem en hij zag opeens het licht i.v.m. het vervolg van onze reis. Hij wil heel graag een paar dagen naar de Battlefields en als slot van onze reis nog een paar dagen naar de Oceaan. Vanochtend maken we dus snel de bookings voor Dundee en Umdloti. Moeten we ons daar ook al geen zorgen meer om maken! Na een laat ontbijt verkennen we, gewapend met een paraplu, de winkeltjes van Clarens. We kopen een heel zacht dekentje en wat t-shirts, oorbellen en nog wat andere cadeautjes en trekken wat foto's van de leuke dingen die ons pad kruisen.

Rond de middag hebben we het gezien en houden weer een slome namiddag in ons lekker warme huisje. Voor vandaag staan er nog twee dingen op het programma: een bezoekje aan Clarens Brewery en gaan dineren bij Clementines.Tegen 5 uur beginnen we er aan, met al onze warme kleren aan!

En dan!

Ja, en een toetje toe: Crème Brulé of course!

Met een goed gevulde maag snel terug naar ons warme huis.

(Totaal aantal km tot nu: 983 km + 4 km = 987 km)

Vrijdag 26 maart 2021:

Het weer lijkt ietsje beter. Voor we naar Dundee vertrekken maken we snel nog enkele foto's.

En we zijn weer vertrokken! Naar Dundee en de battlefields 243 km.

Op weg naar Dundee wordt het gelukkig weer iets warmer. We hebben een kamer geboekt in het Khaya4u Guesthouse bij John en Anita. Er zijn meerdere kamers in het huis maar wij zijn lijken de enige gasten vandaag. De lodge wordt gerund door 2 lokale meisjes die daar ook week om week om de beurt blijven slapen. Zij ontvangen de gasten, onderhouden de kamers en maken een ontbijt op verzoek. Als we aankomen installeren we ons voor drie dagen in de kamer en drinken dan nog even een wijntje buiten in het zonnetje. Daar ontmoeten we ook John, de eigenaar en we doen een praatje over waar wij vandaan komen en wat onze plannen zijn in Dundee.

Het klikt met hem en hij is pas nog in Kosi Bay geweest, dat schept natuurlijk ook een band. Philip zegt hem dat we de battefields willen zien en vraagt of we daar best een gids voor nemen. John antwoordt dat een gids nemen het beste is want dat we anders maar 20% zullen vinden. Hij kent wel iemand die ons daarbij kan helpen: Pat Rundgren. Maar Pat neemt zijn telefoon niet op. Philip en ik gaan dan maar eerst een hapje eten in The Shed. Niet echt denderend maar het kan niet alle dagen feest zijn. Even later als we terug op onze kamer zijn, belt John met het nieuws dat hij Pat heeft kunnen bereiken. Die heeft morgen al een groep te begeleiden maar wij mogen gratis aansluiten als we morgenvroeg om half negen bij het museum zijn. Afgesproken!

(Totaal aantal km tot nu: 987 km +243 km = 1230 km)

 Zaterdag 27 maart 2021:

' s Morgens zitten we al om half 8 aan de ontbijttafel want we willen op tijd aan het museum zijn voor onze gegidste trip. Als we bij het museum aankomen, zijn de meeste deelnemers al paraat. We rijden met eigen auto's maar beperken het aantal tot 10 anders wordt de kolonne veel te lang. John en Anita zijn ook van de partij. Zij hebben de Battelfield trip ook nog nooit gemaakt en zien het als een unieke kans het nu eens samen met ons te doen. Wij mogen met hen meerijden. Ik heb een dagje vrijaf als chauffeur, wat ook wel eens fijn is. De bedoeling is dat we een toer maken van 150 km  en stoppen aan battelfields en graven van belangrijke gesneuvelden. 

Onderweg merken we dat we niet met een groep toeristen op pad zijn. Het zijn allemaal specialisten en gidsen die aan elkaar hun weetjes, verhalen en anekdotes doorgeven. We rijden niet naar de normale toeristische plaatsen maar gaan op zoek naar bijna verborgen monumenten en graven in achtertuinen en afgelegen plaatsen. Nooit hadden we die zelf kunnen vinden, zelfs niet met een gedetailleerde kaart. We hebben heel veel geluk met deze unieke ervaring. We begrijpen dat de gidsen onder elkaar verdeeld hebben wie er op welke plaats een uiteenzetting moet doen om de anderen te onderwijzen. Door de anderen worden er kritische vragen gesteld zoals: Kan dat wel dat de Zulu's hier zo vlug konden zijn? Hoe kan het dat ze de Zulu's in deze vlakte niet zagen aankomen? We leren dan dat de Engelsen wel iets zwarts hadden zien aankomen maar zij dachten dat het koeien waren! Big mistake!

Nieuwsgierige vriendjes komen meteen een kijkje nemen als ze dat legertje witte oorlogsveteranen (een paar met krukken en eentje met een-staaf-met-een-schoen-aan i.p.v. een been), zien aankomen. Ze moeten er wat van denken. Net een bende recht uit het oorlogshospitaal!

We rijden weer wat verder door de woeste natuur en vinden nog een graf.

Het al bijna 2 uur en tijd om naar het hotel te rijden voor lunch! krijgen we te horen. Toch doen we eerst nog een zware 4x4 route en vinden een waterval. Nog even tijd voor wat bewondering en foto's.

Even later geraken we dan toch bij onze lunch plaats: het prachtige Rorke's Drift hotel met awesome 180 degrees view! Echt zo mooi! En het buffet heel lekker! Must be very expensive to stay here!

Op het terras met John en Anita

Dan wordt het stilaan tijd om naar Dundee terug te keren als we voor donker willen thuis zijn.

Onderweg moeten we toch de wilde bloemenpracht nog even vastleggen.

Het was een leuke, interessante dag met boeiende mensen. Veel beter dan verwacht!

(Totaal aantal km tot nu: 1230 km + 150 km = 1380 km)

Zondag 28 maart 2021: 

Vandaag bezoeken we, onder ons twee, de meer toeristische plaatsen aangaande de Battlefield in en rond Dundee. We starten in het Talana Museum.

Er is heel wat te zien, niet alleen over de Anglo Zulu War en de Anglo Boer War. We vinden er ook een hele afdeling over de geschiedenis van de mijnen en een heel huis over The Great War 1914-1918.

Ook een heel huis over Dundee vroeger tot nu en één over Gandhi waar ik vooral dit onthoud:

Interessant Museum moeten we zeggen. We vertoeven er wel een paar uur. Dan vindt Philip dat het hoog tijd is op zoek te gaan naar Blood River. 44 km  en 41 minuten over hobbelige paadjes zegt Google Maps. We doen er ietsje langer over maar vinden het vrij gemakkelijk.

Q

Dan laten we Google Maps ons leiden tot Isandlwana Battlefield dat 33 km verder ligt. Dat loopt wat moeilijker en na veel omwegen (zeker 30 km) belanden we ineens in Rorke's Drift.

Bekijk hier de Rorke's drift YouTube Video

Na dit avontuur zijn we  alweer een uur verder. We moeten wat voortmaken want Philip wil heel graag nog naar Isandlwana. We eten ons lunchpakketje op (1 "croissant") bij de auto en ik maan Philip aan de weg te vragen aan de Zulu receptioniste van dit museum. Zij geeft directions en vertelt er meteen bij dat de site sluit om 4 uur. Oei! Het is al bijna half 4! We vragen aan Google hoe ver het is. Die vertelt ons dat het 25 km is en dat we er 39 minuten zullen over doen. Minimum 39 minuten weten we al ... met al die hobbelige wegen! We zullen het dus maar laten en het een volgende keer bezoeken als we nog eens terugkomen met Belgisch bezoek. We nemen dan maar de snelste route terug naar Dundee: 50 km en 46 minuten als alles meevalt. Rond 5 uur zijn we inderdaad terug in Dundee. Laten we misschien meteen een restaurantje zoeken voor vanavond. Oei! Restaurantje!? Dundee!? Zondag!? Nee! Op zondag wordt er niet uit gegeten in Dundee. Wat dan? Bij een tankstation zien we dat er een Steers ( burgers), Fish-Away en een Pizzeria open is. We gaan voor de fish en zullen het hier buiten aan een tafeltje opeten. We moeten er even op wachten. Door de drukte, de stank van benzine en de zon die recht in onze ogen schijnt, besluiten we toch maar take-away te doen en het in de zalige tuin van de lodge op te eten. Dat is een goede beslissing. Hoeven we ook geen water te drinken bij ons eten. We hebben nog een lekker flesje wijn op onze kamer. Proost op al de oorlogen, dat ze nooit meer mogen terugkeren! We nemen ook meteen afscheid van Anita en John die ons nog even goeiedag komen zeggen. Dan valt de avond en is het uit met soldaatje en krijgertje te spelen. Morgen rijden we naar de oceaan en het goede weer. Dank u wel Dundee!

Kilometers van de dag: ongeveer 162 km

(Totaal aantal km tot nu: 1380 km + 162 km = 1542 km)

Maandag 29 maart 2012: 

We pakken rustig in, reorganiseren de auto nog eens en nemen dan ons ontbijt. Tegen een uur of 10 zijn we partitos!  255 km voor de boeg.

Hoe lang rijden? Dat zullen we wel zien maar we rekenen toch wel op een uur of 4.

We nemen geen autosnelweg dus zijn potholes een constante dominante op de weg. Anderzijds is het landschap wel mooi en rond 2 uur zijn we in Umdloti. Ruimschoots op tijd! We bellen Rochelle van de accommodatie als wij bij de Total garage zijn geparkeerd. We moeten niet lang wachten. Rochelle brengt ons naar het appartement boven de garage. Philip vindt het te gek! Het is inderdaad een heel fijn flatje met een awesome view! We zitten haast op het strand! We hebben deze vakantie echt allemaal meevallers wat onze accommodatie betreft!

(Totaal aantal km tot nu: 1542 km + 255 km = 1797 km)

Dinsdag 30 maart 2021 tot en met donderdag 1 april 2021:

Deze laatste dagen van onze vakantie zijn er vooral om te genieten. We winkelen wat, laten nieuwe banden leggen op onze Red Lips Fortuner, proberen wat restaurantjes uit en rijden een keertje naar de Makro. 

Op de terugweg zien we de moskee??? weer staan boven op de berg. Al honderd keer zijn we er voorbijgereden en hebben we ons afgevraagd wat dat eigenlijk zou zijn. Deze keer hebben we tijd en we nemen de afslag Sibaya. Eindelijk gaan we het weten.

En het is.... helemaal geen moskee! Het is een Casino!  Het Sibaya Casino and Entertainment Kingdom! We gaan binnen ook een kijkje nemen maar hebben geen behoefte aan een gok! Het gebouw en setting zijn impressive!

We maken nog een laatste uitstap. Op 12 minuten van Umdloti in Unhlanga zou er een vuurtoren staan, een bezoekje waard. Het is zeer  moeilijk een parkeerplaats te vinden maar we houden vol. Als Red Lips uiteindelijk geparkeerd is, dalen we langs de trappen af naar het strand en de vuurtoren. O, we kunnen er niet op, hij staat helemaal in de stellingen! Renovatie aan de gang, het zal voor een andere keer zijn maar we weten hem nu toch al wonen 😉. Vlakbij is er ook nog een speciale steiger gedecoreerd met olifanten tanden.( gelukkig geen echte). Ook een prachtexemplaar.

(Totaal aantal km tot nu: 1797 km + 150 km = 1947 km)

Vrijdag 2 april 2021:

Tijd om weer naar Manguzi te rijden. 's Morgens genieten we nog van ons ontbijt in ons flatje met zicht op zee. We pakken in en als alles in de auto geschikt is, bellen we Rochelle om de sleutel te komen halen. Dan rijden we naar Ballito, doen nog wat eetinkopen bij Woolworths en Spar om onze vriezer in Manguzi te vullen en weg zijn wij! 366 km en 5 uur later zijn we weer op de plaats waar onze heerlijke thuis is. Blij dat we er even tussenuit waren maar ook blij dat we weer terug zijn op onze vertrouwde plaats, kunnen genieten van ons eigen terras, onze eigen toilet, ons eigen bed en onze eigen tuin. Héhé!

Totaal aantal km van deze reis: 1947 km + 366 km = 2313 km (minimum)

Tot een volgende keer maar weer!

Kristel en Philip

83 bericht: Na Pasen... zijn het dan vijgen?

Dinsdag 6 april 2021:

Het 'gewone' leven start opnieuw, na een vakantie is het altijd weer een beetje moeilijk daar terug in te komen. Als je vakantie begint, heb je even tijd nodig om je brain te verbannen uit je werkbox en daarna heb je weer even tijd nodig om het er weer in te steken. Misschien is dit alleen bij ons, misschien is het de ouderdom die parten speelt, maar ik merk dat het switchen niet in een knip gaat. Op dinsdag moet ik enkel Ruth ophalen, Rebecca werkt die dag niet. O ja? Was dat 2 weken geleden ook al zo? Welke patiënten moeten we opvolgen en waar staat dat nu weer op de computer? Hoeveel bloem moet er in het brood? Hoe lang moet de air fryer aan voor toast en op hoeveel graden?... Ik zeg niet dat we dat allemaal totaal vergeten zijn na ocharmen 2 weken vakantie  maar het automatisme is weg, het vergt weer nadenken van je brain. Gelukkig niet zoveel dat je er 's avonds hoofdpijn van hebt, maar het is weer acclimatiseren geblazen 🙈.

Van klimaat gesproken: Ik zag tijdens onze reis op de parking van de Makro in Durban, dat ze een hele schaduw parking hebben gebouwd met zonnepanelen! Ik vind dat goed gevonden! Met al die perikelen over zonnepanelen en terugdraaiende meters in België, zal ik er maar niet over uitweiden. Toch een foto 😉

Woensdag 7 april 2021:

En... we zitten er weer helemaal in! Woensdag is mijn broodbakdag. Even wat langer nadenken over maten en gewichten maar het is toch snel in de sacoche. Zeker 2 uur kan ik nu het huis niet uit als ik wil dat mijn brood perfect is en mijn huis niet afbrandt. Daarom begin ik ook maar meteen aan onze vakantieblog tussen de alarmpjes door voor kneden, rusten, weer kneden, in de bakvorm doen, rijzen, oven aanzetten, ...

De vakantieblog schrijven gaat minder gemakkelijk dan ik dacht. Ik heb onderweg wel notities gemaakt maar toch... al die foto's eerst bekijken, de slechte en overtollige verwijderen, de goede bewaren in een map en dan starten met schrijven en foto's selecteren die er bij passen. We hebben op reis de fout gemaakt dat we de foto's die Philip maakte, niet elke avond naar mij gestuurd hebben. Zo staan de foto's bij mij niet in chronologische volgorde. Dat bemoeilijkt de zaak. Ik werk op mijn IPad en zet de foto's van dag 1 voorlopig samen in een album. Dat maakt het ietsje eenvoudiger ze te selecteren.

Ik ben er nog maar net aan begonnen en moet al stoppen. Ik heb bezoek van Damien ( onze Franse pastry 🥐 chef) en zijn zoontje Sebastien ( Scooch genoemd). Scooch wordt in juli 3 jaar. We hebben elkaar een paar weken niet gezien want ook Scooch was op vakantie op de boerderij van zijn grootouders in de omgeving van Ladysmith. Zo hadden zijn mama en papa bijna een maand het Manguzirijk voor hen alleen. Scooch komt me regelmatig goeiedag zeggen nu zijn vriendje Storm niet meer around is. Hij speelt graag met de trucks die in de speelgoedbak zitten. Can I please play with the twuck? vraagt hij dan.( hij heeft nog moeite met de R😉) Yes of course! Do you know where to find it? Dat moet je geen twee keer zeggen. Natuurlijk weet hij waar het speelgoed te vinden is. Hij komt ook voor de gedroogde pineapple 🍍 die we altijd van Hluhluwe meebrengen als we daar passeren. Enfin, een kopje koffie en een praatje met de papa, een broodalarmke hier en daar, het weer opruimen van het speelgoed maakt het vlug een uurtje later.

Ik zet mijn knop weer op de blog. Voor 10 minuten, want dan hoor ik Jabulani onze tuinman aan de deur.

 Mam! Mam! Mam? Mam?

 Yes Jabulani I'm coming!

Ik haal de grasmachine uit en zet Jabulani aan het grasmaaien vandaag. 

Is there still petrol Mam?    

Yes Jabulani, got that already on Saturday!

Mam, it doesn't start!      

Oké Jabulani, I will come to help you!

Ik krijg de machine gestart en Jabulani kan verder maaien. Hopelijk laten ze me nu gerust! Ik zet mijn knop nog eens op 'blog' met de deur dicht want dat machien maakt veel lawaai. Ondertussen is het al 11 uur. Als Jabu goed doorwerkt en niet om de 2 minuten afgeleid is door een onkruidje hier en daar, hebben we kans dat hij klaar is met het gras als Philip thuis komt van de clinics rond een uur of  2. Ik kan doorwerken tot kwart voor 1. Dan maak ik lunch voor Jabu. Ik bak hem een flinke omelet en roep dat hij moet komen eten. Geen reactie...? Ik roep nog eens. Uiteindelijk verschijnt hij vanuit de achtertuin met een worried face. Wat is er nu weer? De machine is stilgevallen en wil niet meer starten. Ik zeg: Jabulani laat dat machine maar even rusten en eet maar eerst, dan zullen we het bekijken. Na zijn pauze proberen we het opnieuw te starten. Er komt zwarte rook uit en valt weer stil. Ik vervang de luchtfilter, vul de olie aan, de petrol is still ok. We halen ook de plug eruit en kuisen die met een sand papertje. Jabu trekt nog eens en hop het is weer vertrokken. Philip die ondertussen is aangekomen, is fier op mij dat ik het heb kunnen maken. Maar ik ben daar nog niet zo zeker van!

Inmiddels is het 2 uur en tijd voor mijn wekelijkse beluurtje met mijn moeder. Ik heb haar nog niet eens 5 minuten aan de lijn en Jabulani (=brenger van vreugde en blijdschap!?) klopt terug op de deur. Het is het alweer van dat. Stilgevallen! Ik ben het beu nu. Het gras is zo goed als klaar. Ik vraag aan de tuinman van de buren, de resterende strook bij de gezamenlijke wasdraad te maaien en een uur later, na mijn moeders belletje, zet ik de grasmachine met Jabulani in Red Lips en breng ze naar de mekanieker. Het zal binnen 2 dagen klaar zijn. Ik zeg: Ik wil het pas terug als het weer fatsoenlijk marcheert! Dat komt in orde, zeggen ze. Ze zullen bellen als het klaar is. 👍

Dan is het al 4 uur! Vertel me, hoe moet ik die blog ooit klaar krijgen? Ik wil een uur niet gestoord worden! Ik sluit mijn brein af voor alle andere dingen en concentreer me op mijn verhaal. Als Philip 's avonds thuis komt werp ik meteen een blik van' Riskeer het niet van iets te zeggen hé!' en hij trekt wijselijk meteen naar de tuin om te sproeien. Om half zes is de eerste dag van de reis eindelijk klaar. Nu is het tijd om eten te koken. Mijn brein is al gaar. De rest van de avond doe ik niks meer. EN-I-KA-ES! ...NIKS!

Na het eten krijgt Philip bericht dat hij vrijdag waarschijnlijk zijn vaccin moet halen in het Hlabisa Hospital, ongeveer 200 km van hier. Andere dokters zullen op andere dagen verdeeld worden zodat de permanentie in ons hospitaal gewaarborgd blijft. ✅ 

Onze buurman dokter Mike Santana gelooft er niet in dat iemand van Manguzi het vaccin volgende week al zal krijgen. Als het wel is dan...HE WILL EAT HIS OWN LEFT ARM WITH A SPOON! zegt hij! 😂

Donderdag 8 april 2021:

7.00 u. Ping ping! Berichtje voor Philip van de medical manager. Vaccinatie vrijdag gaat niet door. Het zal  voor maandag zijn samen met dokter Maria en dokter Guillermo. Santana wordt aangemaand zijn spoon al klaar te leggen!😅

Vandaag kan ik echt goed doorwerken aan de blog en tegen de avond ben ik klaar met de Midlands! Ik ben fier op mezelf!

Vrijdag 9 april 2021:

7.00u. Ping ping! Berichtje voor Philip van de medical manager. Vaccinatie maandag gaat niet door, wordt verzet naar dinsdag! Santana geraakt meer en meer overtuigd dat hij zijn arm niet zal moeten opeten.

Ik werk verder aan de blog en geraak al tot aan Dundee! ☺️

Tussendoor vind ik ook nog een post op FB die ik met mam Ruth deel. Zij vindt het om te gieren.

Zaterdag 10 april 2021: 

Ik voer verder oorlogen op mijn blog terwijl ik tussendoor een stoofpotje klaarmaak in de tajine. Philip voert geen oorlog maar wel wat werkjes uit in zijn geliefde tuin. Vandaag is het een fijne relaxte dag met een heerlijk weertje, zonder vaccin perikelen. Maria en Guillermo komen bij ons een terraske doen. Philip heeft proefbieren voor Guillermo meegebracht en wil ze vandaag overhandigen. Hij maakt ook 2 potjes guacamole 🥑 met Nachips. Eentje voor ons en een ander voor Maria en Guillermo, dit o.w.v. Covid. De avo's zijn zo groot dat we daarna geen honger meer hebben en we besluiten het stoofpotje morgen op te eten.

Zondag 11 april 2021: 

Ik werk de vakantieblog af, helemaal! Philip leest hem, keurt hem goed en ik kan publiceren, eindelijk! Ik krijg meteen reacties van onze trouwe lezers. Dat doet toch wel deugd en het motiveert om verder te doen. 

Misschien past dit artikel nu wel. Het is er weer eentje van Danka Stuyver. Nu huisdokter in Nederland maar in 2014 ook dokter in Manguzi.

Maandag 12 april 2021: 

7.00u. Ping Ping! Ja inderdaad, de vaccinatie wordt nog een keer verzet naar woensdag... maar dan gaat het zeker door hoor!

Ondertussen op een steen in Manguzi town

 (het kraampje daar achter heeft er niks mee te maken):

Gebakken, we redden je? Vrie(n)d we redden je? ???

Dinsdag 13 april 2021:

Het wordt spannend voor Santana. Mike leg uwe lepel al maar klaar. De medical manager is de hele dag bezig om alles te regelen zodat 100 nurses ( in 2 grote bussen) en 3 dokters (samen met hem in 1 auto) morgen vroeg om 5 uur naar Hlabisa kunnen vertrekken. Het gaat dus toch nog gebeuren deze week! 😅

In de namiddag lees ik dit en denk ik toch al even O, O!

Om 5 uur komt Philip thuis van zijn werk met de mededeling dat alles geregeld is om morgen te vertrekken maar dat door de gevallen van Johnson&Johnson in Amerika het department of Health aan't vergaderen is en dat we om 19 u gaan weten of  de vaccinaties wel of niet zullen doorgaan.

Om 5 over 7 komt het telefoontje en lees ik het bericht ook op FB dat ze inderdaad NIET doorgaan. Santana mag zijn lepel voorgoed terug in de schuif leggen. Het gaat deze week niet meer gebeuren. Jongens, jongens! Omdat 1/1000000 mensen een zeldzame aandoening heeft die misschien! door het vaccin komt!?! Politiekers zonder ballen aan hun lijf en zonder brein, dat is al wat ik daarvan kan zeggen.

Wat ik de hele tijd zie in social media: Politiekers die op hun website steeds maar reclame maken voor het vaccin, de mensen aanporren om het vaccin te halen. Je moet niet bang zijn! Het is best dat er veel mensen gevaccineerd zijn! Enz. Enz. Allemaal waar maar... waar is het vaccin?! Zo frustrerend! 

Maar... morgen is er een nieuwe dag zeker? Zucht!😉

Donderdag 15 april 2021: 

Vandaag mag Mam Ruth de bar nog eens poetsen. Philip heeft gisteren besloten The Shed vanavond open te doen na 4 maanden Shed-lockdown.

Om 19 uur stipt is de hardcore al van de partij en even later komen ook de nieuwelingen opdagen die op 1 januari in Manguzi Hospital startten. Vandaag leren we eindelijk welke naam past bij welk gezicht. Het is een leuke avond. En at Manguzi Midnight, 22 uur is iedereen weer weg zoals afgesproken, without covid, shot wounds or stabbings 😉

Vrijdag 16 april 2021:

Ik lees vanmorgen op een Instagram post van een vroegere Manguzi dokter dat je vanaf vandaag kan registreren voor het vaccin als je 60 plus bent. Meteen zoek ik de website en tjak, tjak, tjak... done!✅ en ik doe het meteen ook voor Mam Ruth!✅

Op onze Manguzi whatsapp groep vragen ze wel : welk vaccin? Maar voor mezelf moet ik er toch in blijven geloven.

Zondag 18 april 2021: 

Ik maak met Philip een wandeling in onze compound tuin. We passeren ook het oud-ijzer-hok van het hospitaal.

En dit is de commentaar op de WhatsApp groep van de collega's 

Als iets heel lekker is en het weer heel lang zal duren voor je dat nog eens kan proeven, mag je de pot uitlikken niet?

Zaterdag 25 april 2021:

Vandaag is er weer een vriendje op bezoek!

En ik ontdek hoeveel uren ik moet slapen

Dinsdag 27 april 2020: Freedom Day!

Maar ondanks onze goede covid cijfers: 

No freedom for South Africans to go to Belgium yet!

Woensdag 28 april 2020:

Vandaag staat Philip om 5 uur op. Ja, het gaat dan misschien toch gebeuren. Om 6 uur vertrekt hij, samen met Maria, Guillermo en Mark, naar Hlabisa voor het vaccin. Ik ben benieuwd  🤨 

Wat staat er voor mij op het programma?  Eerst en vooral moet ik weer brood bakken en dan wil ik werken aan Philips presentatie over de statistieken van de clinics lopende over het eerste kwartaal van het jaar. Daar heb ik wel zin in! Ondertussen doe ik ook nog een was en stofzuig het huis. O.w.v. de public holiday is Ruth gisteren niet geweest. Ik ben samen met Philip opgestaan en het voelt aan of ik een zee van tijd heb. Het komt helemaal in orde met die presentatie!

Om half 10 arriveert onze liefste Jabulani. De grasmaaier is weer gefikst dus kan hij er meteen aan beginnen. Ik geef de instructies van de mekanieker door: niet bruut zijn Jabulani, behandel het als een baby... Na een stuk of wat herhalingen laat ik hem erop los en ga weer naar mijn presentatie. Ik merk door het raam dat het goed gaat. Het stuk bij de bamboe is al klaar. Volgend stuk gras voor het huis. De maaier start weer meteen en ik wrijf al in mijn handen. Yes! ... Te snel wordt het toch weer stil. Ik kijk buiten en zie Jabulani zitten in het midden van onze straat naast de machine. 🤦‍♀️ Wat nu weer? Stilgevallen en start niet meer. We bekijken de machine en na grondige inspectie merken we dat er een veertje losgekomen is. Och, als het dat maar is. Ik haal de tang en bevestig het in no time weer aan het hendeltje. Voilá ! Jabulani en de machine zijn weer vertrokken. 5 minuten later is het weer van dat. Stilgevallen, wil niet meer starten en nee het is niet het veertje. Ik ben het echt dik beu. Ik zeg tegen Jabulani: I am going to throw it in the bush as far as possible! Dat ziet Jabulani niet zitten. O no Mam, zegt hij teleurgesteld. Oké, put it in my car! I'll bring it  back to the shop! Ik vertel de mekanieker van het probleem en het veertje. Een beetje verbaasd ( het komt net van full service!) haalt hij de machine uit de auto. Het start meteen!😮 Hoe is dat nu mogelijk? Hij start het nog eens en nog eens. Er lijkt niks aan de hand! Oké, ik rijd vol vertrouwen weer naar huis met de machine. 

Als ik thuis aan kom staat Lou, onze buurvrouw, met haar auto in het midden van de weg. Met haar auto is duidelijk ook iets aan de hand. Yebo, één van de achterste wielen is geblokkeerd! Achteruit rijden werkt prima maar vooruit niet. Zij besluit van de auto gewoon weer op het veldje te parkeren en met hun kleine auto te gaan winkelen. De mannen moeten het straks maar oplossen.

Jabulani en ik halen de grasmaaier weer uit de auto. Ook nu start hij meteen, maar we horen een raar geluid. Voor we hem kunnen stil leggen, doet hij krak en boem en er vliegt een stuk metaal uit!😱 Jaaaah nu is het er wel helemaal mee gedaan. Er zit een gat in de motor en de olie loopt er uit. Ik realiseer me meteen dat dit een per totale betekent. Ik zeg tegen Jabulani dat hij maar wat ander werk moet doen en breng de machine terug naar de workshop. In hun winkel informeer ik naar nieuwe machines, kopen doe ik nog niet. Ik heb het gehad met machines voor vandaag! En ondertussen is het al half 12.  Ik zet mijn hoofd weer op de presentatie en kan doorwerken. Heerlijk! Om kwart voor 1 whatsapped de foto van Philips vaccinatie binnen. Eindelijk is dat dan toch gelukt. Zij moeten nu nog minstens 3 uur terug  rijden naar Manguzi.

Rond half 5 komt Philip thuis, toch een beetje later dan verwacht. Ik kan nooit raden wat er gebeurd is: Guillermo is op een koe gereden! Licht kapot en een flinke deuk! Gelukkig zijn ze niet gewond en ook de koe mankeerde niet veel.

Later op de avond vernemen we dat ook de CEO van Manguzi Hospital op zijn terugreis een ongeluk heeft gehad.

28 april 2021 gaat de geschiedenis in als een dag van vaccins met veel blikschade.

Donderdag 29 april 2021:

Omdat er vandaag andere dokters voor hun vaccin naar Hlabisa moeten, heeft Philip het extra druk. (Ja ook de andere thuisblijvende dokters natuurlijk)

Ik koop de nieuwe grasmaaier en werk de presentatie af.

Santana zet op de whatsapp groep hoe het vaccineren verloopt.

Wel een ander scenario dan in België zeker?

's Avonds in the Shed is er maar weinig volk. Er zijn er toch wel wat met lichte nevenwerkingen die liever in hun nestje kruipen. Ik ben stilletjes toch wel wat jaloers op gevaccineerden  maar heb terug wat meer hoop.

Hier nog de covid-19 stats van de maand april:

Queen Mantfombi Dlamini Zulu was appointed regent of the Zulu nation following the passing of her husband, King Zwelithini kaBhekuzulu last month. Now she also passed away.

En hoe ziet het eruit bij ons?

Niet zo slecht zeker?

En we stoppen met een Queen grapje:

Ha! Dat kan ik ook... Bohemian Rhapsody!

Groetjes

Kristel en Philip