Sawubona Manguzi! Unjani?: 73 tot 75 bericht: 2020 Juli, augustus, september... en het coronat maar voort!

73 bericht: 2020 Juli en het coronat maar voort!

Zaterdag 27 juni 2020: We hebben besloten toch eens te gaan winkelen in Richardsbay, 250 km hier vandaan, de dichtstbijzijnde stad. We vertrekken ‘s morgens om half zeven. Vermits het winter is, wordt het nu pas licht. Rond 10 uur komen we aan in Richardsbay bij het shoppingcenter. Het winkelen is een rare ervaring. Overal moet je buiten aanschuiven vooraleer je de winkel binnen mag. Iets vergeten en snel nog even terug binnen kan niet. Gericht winkelen en je hoofd erbij houden is de boodschap. We kopen bij Mug and Bean een takeaway ontbijt en moeten het buiten in de auto gaan opeten. Om half 3 vertrekken we alweer. We hebben de Ghost Mountain Inn in Mkuze geboekt want we willen niet in het donker van Hluhluwe naar huis rijden. Te gevaarlijk, ook omwille van koeien zonder fluo hesjes op de weg ! Overnachten in Richardsbay doen we niet o.w.v Covid-19. Net voor het donker wordt, komen we aan in Ghost Mountain. Het heeft zijn naam niet gestolen. Er zijn meer dan 50 kamers in deze lodge maar wij zijn op 2 "buisiness women" na, de enige gasten in deze ghost lodge. En ook krijgen we maar 2 personeelsleden te zien achter een masker natuurlijk. Ze maken wel dinner voor ons maar het restaurant en bar zijn niet echt open. We eten buiten op het terras. Er is geen alcohol te verkrijgen. Gelukkig ben ik onze eigen fles wijn niet vergeten. Ook tijdens het wandelingetje in de tuin is er niemand anders te zien.

‘

We hebben wel een eerste klas kamer.

In onze kamer vinden we deze brief.

De volgende ochtend bij het ontbijt is het de same story. We kunnen zitten waar we willen, er is toch niemand anders. Na het ontbijt vertrekken we meteen richting Manguzi. We rijden wel doorheen het Phinda park waar we eindelijk na 4 maanden nog eens enkele van onze vrienden ontmoeten.

We zien al een groep zebra’s en een wildebeest achter de fence nog voor we het park binnenrijden. Tijdens onze doortocht van 2 uur (30 km) zien we ook nog een buffel, giraf, warthog, en wat impala’s. Geen grote dingen maar wij zijn al lang blij!

Rond 12 uur rijden we het park weer uit. Dan staat er ons een verrassing te wachten! Onze auto is verplicht enkele grote modderpoelen te trotseren. No way dat we daar door geraken zonder 4x4. Dus hopla in 4x4 schakelen is meteen gebeurd en onze Fortuner neemt de poelen zonder enige aarzeling. Dan komen we weer op de normale asfaltweg. We halen hem weer uit 4x4, althans dat proberen we toch. Lukt niet. Nog een keer in en uit. Nee het lukt niet. Het lampje blijft branden en hij wil niet terug naar normaal. O nee! Dat is nu al de tweede keer. Vorige keer toen we van Tembe kwamen, hebben we ons moeten laten takelen. Dat kan toch niet hé. Wat voor een auto hebben we weer gekocht! Philip vindt dat we gewoon voorzichtig naar huis kunnen rijden in 4x4. Met een bang hart probeer ik dat dan maar en rijd niet harder dan 50 km per uur. Na 30 km begin ik toch van alles te ruiken en stop toch maar eens even om het te bekijken. We zijn nu toch weer in de bewoonde wereld, in Mbazwane aangekomen. Dat is nog ongeveer 60 km van huis. Ik stop bij een taxibushalte. OMG meteen een grote plas olie bij de voorband. Olé daar gaan we weer. Verzekering bellen en die bellen dan de takelwagen die van Manguzi moet komen. Dat wordt weer een paar uur wachten! Gelukkig passeren onze buren Lou en Mike ook Mbazwane en nemen zij ons verse vlees al mee naar Manguzi. Ik zag het al gebeuren. Door de ijskast ook nog een platte batterij en het vlees rot. Maar dat is dus goed afgelopen. In plaats van om 1 uur, arriveren we pas om half 5 in Manguzi op het erf van Jabulani de automecanieker in een grote towing truck met onze auto op zijn rug.

We leren Zama van de sleepdienst een beetje te goed kennen naar mijn goesting!

De volgende ochtend krijg ik van Jabulani toch het goede nieuws dat het euvel al min of meer opgelost is zonder al te grote kosten. Er moet nog wel een nieuwe pakking, seal? op de diff oil. Dat zal vrijdag gebeuren.

Vrijdag 3 juli 2020: Tembe weekend voor de hospital bewoners aan special rates. Ik denk dat we de eerste after-lockdown-groep zijn die Tembe lodge moeten uitproberen. De spa is nog niet open en ook zijn er geen game drives met safari wagens. We mogen wel self-drives doen met onze eigen auto’s. Philip en ik doen het rustig aan. Geen vroege game drive voor ons. We slapen een beetje uit en vertrekken pas na het ontbijt om 11 uur. Guillermo en Maria zijn er ook. Guillermo wil alleen luieren. Maria vergezelt ons. We vertrekken eerst naar de hide ( een grote uitkijkpost) die onze collega's al ingepalmd hebben. Er zijn wat olifanten aan het zonnen. We zien dat het voor hen ook zaterdag is en dat ze niet veel zin hebben in animeren. Ze doen maar 1 poging.

We besluiten dan van maar wat verder te rijden en eventueel later terug te keren. 10 minuten later zien we iets op de weg. Een porcupine ! (stekelvarken) We hebben dat nog nooit gezien! We hebben van horen zeggen dat het nachtdieren zijn en nu zit er hier eentje op ons te wachten in het midden van de weg. En hij lijkt niet bang. Doet een catwalk voor ons, showt zijn stekels en legt zich wat neer. Zeker 15 minuten blijft hij bij ons. Pas wanneer we proberen verder te rijden, verdwijnt hij in de bosjes. Wel... onze drive is af! Meer moet dat niet zijn!
July the 4th 2020 : the day we met the porcupine for the first time

Later in de lodge kwamen de “kippen” ook effe lunchen.

Hoe komt het dat zij in deze COVID-19 tijd naar de kapper kunnen en wij niet?
Zijn we niet Elvis genoeg?

Dinsdag 7 juli 2020: Ik heb morgen een afspraak met auto mecanicien Atti in Hluhluwe. Ik moet er om 8 uur zijn. Dat betekent om 6 uur vertrekken en om 5 uur opstaan. Ik wil om 10 uur (Manguzi Midnight) het licht uitdoen en mijn brain afsluiten. Natuurlijk lukt dat niet om allerlei redenen. Eerst gaat de elektriciteit al af om 9 uur. Normaal gaan we dan 20 minuten later op de generator. Vandaag dus niet. Na 40 minuten app ik de manager om te zeggen dat al de huizen op de groep zitten maar onze straat niet. Als het niet automatisch gaat, moet hij het handmatig met zijn app proberen. Na 10 minuten lukt dat en gaat ons licht eindelijk weer aan. Ik kijk nog even een slaapmutsje crime scène waarbij ik meestal het einde niet van haal. Ook nu vallen na 10 minuten mijn ogen dicht. Ik doe het licht nu zelf weer uit maar kan mijn slaap toch niet vinden. Berichtjes blijven komen, Philip is nog te energiek, Jelle heeft me nog nodig, de lakens zijn vandaag gewassen (ik slaap nooit zo goed als ze vers gewassen zijn 🙈) en ik panikeer dat de slaapuren voorbij vliegen. Allé ik denk dat ik dan toch rond 1 uur in slaap val. Pfff

Woensdag 8 juli 2020: Mijn dag begint om 5 uur. Snel een kop koffie, een douche, een weeceeke en weg om 6 uur. Het is nog een beetje donker, het eerste half uur doe ik wat rustig aan omwille van de koeien. Daarna kan het wat sneller. Ik heb 2 uur nodig om bij Atti te geraken. Halverwege, in Mbazwane doet de politie mij stoppen. Masker op alvorens ik het raam open doe. Omdat ik Sawubona Unjani zeg, krijg ik het hele uitleg in Zulu terug. Haha! Nee, zoveel Zulu spreek ik niet. We lachen. Ik moet mijn rijbewijs laten zien (hij neemt het gelukkig niet vast) en mag dan weer doorrijden. Toch weer 10 minuten verspeeld. 40 km voor Hluhluwe zie ik opeens dat er een oranje lichtje brand.

T-Belt! Wat is dat nu weer? Mag ik nog verder rijden? Ik stop en bel Atti. Hij weet niet waar ik het over heb en moet hem een foto sturen. Ik mag gewoon verder komen zegt hij. Weer 10 minuten verspeeld! Ik kom in Hluhluwe aan als het al bijna half 9 is en Atti moppert dat ik laat ben. Pfff! Ik leg al de problemen op tafel en hij begint eraan. Ik wil ondertussen een wandelingetje maken naar het dorp maar dat mag niet van Atti. Te gevaarlijk zegt hij! Wat is dat nu? Ik kan niet geloven dat Hluhluwe gevaarlijker is dan Manguzi. Ik wil enkel tot bij de slager. 100 m misschien. Nee zegt Atti, ik breng je naar een nieuw koffiehuis. Jij blijft daar tot ik klaar ben! Rond 1 uur zal dat zo wel zijn en dan kan je nog steeds naar de slager als je dat wil. Ik wil niet dat wanneer er iets gebeurt, ze gaan zeggen dat ik niet voor jou gezorgd heb. Ik leg me er dan maar bij neer. Atti brengt me naar het vroegere CUP OF GRACE dat al veranderd is van naam in LOCAL waar ik verder werk aan deze blog, een koffietje drink en een ontbijtje eet! A safe place, zegt Atti.

Jah, niet slecht maar een beetje boerderij gevoel. Ik heb liever meer bush en wilderness.

Even voor 1 uur haalt Atti me weer op en legt me eens klaar en duidelijk uit hoe het zit met ons 4x4 rijden, high gear, low gear. Ik hoop dat ik het begrepen heb! Hij ook. De kleindochter van Ruth staat me al op te wachten bij de gate van Atti, samen met haar mama. Ruth had me voor hen kleren en bananen meegegeven. Ik breng hen met heel de load naar huis. Toch wel een dikke 10 km verder. Dan stop ik bij de ananas boerderij en haal er versgedroogde ananas. Heerlijk. Dan wip ik ook nog binnen bij de slager voor lamsgehakt. Dat is een nee. Er zijn geen lammetjes deze tijd van het jaar, dus ook geen lamsvlees. Ik word even met de neus op de feiten gedrukt. Lamsvlees komt van lammetjes. Toch eens over nadenken 🤔. Mijn auto doet het weer prima in het naar huis rijden en om 4pm tuf ik de compound op. Hier zijn we weer!

Zondag 12 juli 2020: Ik verlang, net als iedereen waarschijnlijk, naar een terug meer normaler leven. Ik denk dat de lockdown op 1 augustus weer een beetje losser zal worden en misschien naar level 2 zal gaan.

Even maar heb ik dat gedacht!

Om 21 uur houdt de president nog eens een toespraak. Hij brengt helemaal geen goed nieuws!

I.p.v. naar level 2 te gaan, verstrengt hij level 3. Niet vanaf 1 augustus maar vanaf morgen!

De avondklok wordt ingesteld van 21 uur tot 4 uur ‘s morgens en de alcohol verkoop wordt weer verboden. De bevolking is niet goed gezind! Geen kans meer om een voorraad wijn of bier op te slaan. Winkels gaan niet meer open. Gelukkig had ik dat voorzien! Ondanks dat iedereen me uitlachte, heb ik toch een hele voorraad aangelegd omdat ik het niet vertrouwde. Dat is mijn voordeel: wij Belgen maken plannen! Zuid-Afrikanen maken geen plannen! Nooit! Ik denk dat ze dat nooit geleerd hebben. En dat is zo met alles. Ze kopen een auto en voorzien niet dat die auto ook benzine nodig heeft en regelmatig onderhoud. Opeens is de auto dan kapot en is er geen cent gespaard om het euvel te repareren.Of in het ziekenhuis is er een lamp stuk. De dienst onderhoud moet dat repareren. Jullie denken toch niet dat ze een lamp in stock hebben! Daar moet dan een aanvraag voor worden gedaan, offerte, bestelling... Misschien! Misschien kan de lamp een maand later vervangen worden! En denk nu niet dat ze nu toch wel een paar lampen in 1 keer besteld hebben! Ze zullen verbouwereerd zijn als er nog een lamp stuk gaat en de schuld geven aan degene die het komt melden. Waarom heb jij die kapot gemaakt?! En boos zijn omdat er nu weer een lamp moet besteld worden!

Om de draad weer op te nemen: Ik heb voor een FLINKE voorraad wijn en bier gezorgd en wij zijn daar heel blij mee!

Woensdag 15 juli 2020: Vandaag is het Ben zijn verjaardag.

Lieve Ben, wij missen je zo hard!

Heel spijtig dat we niet bij je asverstrooiing kunnen zijn.

We verlangen ernaar je boom te zien, eens op je bank te zitten, dicht bij jou!

Weetjes over verhoudingen:

South Africa = het land

KwaZuluNatal = onze provincie

Umkhanyakude = ons district

Umhlabuyalingana = onze fusiegemeente

KwaNgwanase (Manguzi) = ons dorp

Enkele vergelijkingen:

Zuid-Afrika heeft een oppervlakte van 1 220 000 km²

België heeft een oppervlakte van 30 689 km² en kan dus ongeveer 40 keer in Zuid-Afrika.

Onze provincie KwaZulu-Natal kan je qua inwonersaantal vergelijken met België.

KwaZulu-Natal heeft er 11,3 miljoen, België 11,4 miljoen.

Qua oppervlakte is KwaZulu-Natal 3 keer België.

KZN = 94 361 km² en België = 30 689 km²

Dit is onze provincie KwaZulu-Natal waar je rechts boven ons district Umkhanyakude kan vinden.

Ons district Umkhanyakude heeft ongeveer de oppervlakte van Vlaanderen.

Umkhanyakude = 12 821 km² en Vlaanderen 13 625 km²

Vlaanderen heeft wel veel meer inwoners.

Umkhanyakude 711 176 en Vlaanderen 6, 596 miljoen

Wij hebben per inwoner dus heel wat meer plaats!

Ongeveer 9 keer meer dan een Vlaming.

Umkhanyakude benadert het aantal inwoners van de gemeente Brussel en de gemeente Antwerpen samen = 714 350

In het health district Umkhanyakude zijn er 5 hospitals. Enkel ons Manguzi Hospital en Mseleni Hospital bevinden zich in Umhlabuyalingana.

Dit is ons district Umkhanyakude met rechts boven Umhlabuyalingana.
Het hoogste bolletje daarin is ons dorp KwaNgwanase of Manguzi.

Onze municipality (fusie gemeente) is Umhlabuyalingana (daar waar de bomen allemaal even hoog zijn). Het heeft een oppervlakte van 4401 km². Dat is groter dan de provincie Antwerpen (2867 km²) en daarom qua grootte beter te vergelijken met de provincie Luxemburg (4440 km²).

Umhlabuyalingana heeft 163 872 inwoners, iets minder dan de gemeente Brussel die er 185 103 heeft. De gemeente Antwerpen is niet vergelijkbaar met zijn 529 247 inwoners.

Omdat Umkhanyakude te vergelijken is met het grondgebied Vlaanderen maar dan enkel met het aantal inwoners van de gemeenten Antwerpen en Brussel, heb ik besloten voortaan de Covid-19 resultaten van Umkhanyakude dagelijks op te zoeken en te vergelijken.

Als je de kaart bekijkt, zie je dat we echt wel dicht bij Mozambique zitten. Wij zijn het grensdorp en de grens is gesloten door Covid-19. Ik hoop dat dat nog een tijdje zo blijft. Zolang die grens gesloten blijft, moet hier niemand zijn op doortocht naar Mozambique en blijven wij misschien meer gespaard. Als onze grens weer open gaat, zullen we ook overspoeld worden door Mozambikanen want daar is een gezondheidssysteem onbestaande. Dan is het hek van de dam! Hopelijk laat de president deze kleine grensposten nog een tijdje dicht.

Eens schooljuf altijd schooljuf 😉 gelukkig is er geen test achteraf 😁! (Philip)

Groetjes
Kristel en Philip

74 bericht: 2020 Augustus

1 Augustus 2020: Je moet aan je gezondheid denken, ook tijdens Covid-19. Philip vult het formulier in voor mijn bloedonderzoek. 's Avonds bekijk ik het resultaat. Alles in orde, min of meer toch.
Dan valt mijn oog op mijn naam en geboortedatum.
Het is elk jaar al fout geweest

Maar deze spant toch wel de kroon!
Ook opeens 10 jaar ouder!
Ik moet die man van mij toch wel eens een paar lessen schoonschrift geven!

Shitty Kristel dus! 🙈

2 Augustus 2020: We horen dat Antwerp de beker van België wint.
OeOeOe! Dat zou een feest geweest zijn voor Ben!

Naar aanleiding van dit bericht, kwam ons vake ter sprake. Hij heeft ook nog bij Den Antwerp gespeeld. Ik vond dit over hem op het internet.

8 - 9 - 10 Augustus 2020: Verlengd weekend o.w.v. National Women's day. Toen we in februari terugkwamen van Zanzibar heeft Philip in Ballito een nieuwe bril laten maken.We vinden dat het nu toch wel een tijd wordt een trip naar Ballito te wagen. We zoeken een veilige accommodatie op AirB&B een beetje buiten Ballito in Salt Rock vlak bij het strand en boeken voor 1 nacht. We zullen wel zien.

Zaterdagochtend vertrekken we bij zonsopgang om 6 uur. Onderweg doen we maar 1 vlugge stop en we komen om half elf in Ballito aan. Onder een parasol in het zonnetje genieten we van ons eerste covid-19 terrasjesontbijt. Iedereen houdt zich goed aan de regels. Bij de ingang van elke winkel staat er iemand om temperatuur te nemen en handen te sanitizen. Om 12 uur heeft Philip een afspraak in de brillenwinkel en ik bij de kapper. Ik ben wel even een beetje zenuwachtig over het kapperding maar ook daar draagt iedereen zijn masker op de juiste manier en ik krijg een plakmasker om het knippen gemakkelijker te maken. Ik ben zo blij dat er een stuk af gaat! Ik had echt last van dat lang haar! Het jeukte in mijn hals en wilde de laatste tijd dikwijls ongewenst mee naar binnen in mijn mond. Brrr!

Na een uurtje bij de kapper voel ik me weer als nieuw! Ik kan de wereld weer aan!

Ook Philip is blij met zijn nieuwe bril. Hij heeft een veel breder zicht op de wereld nu, zegt hij.

Vooraleer we verder winkelen, rijden we eerst naar ons huisje. Dat valt ook geweldig mee!

Een kamer met bed, keuken, aparte badkamer, tafeltje met 2 zeteltjes, tv en schuifdeur met ruim terras.

Zicht op de oceaan. En onze auto heeft zelfs een garage!

We vinden het zo geweldig en Covid-19 veilig, dat we meteen besluiten een dag langer te blijven. Vanaf dan zijn we totaal relaxed. We hoeven niet snel snel onze inkopen te doen, we doen heel rustig aan want we hebben morgen nog een ganse dag. Heerlijk! ‘s Avonds eten we sushi’s bij Ocean Basket. We drinken Ice tea want alcohol is nog niet toegelaten. Eigenlijk helemaal niet zo erg. We zijn allebei BOB en drinken later thuis ons glaasje(s) wijn.

Zondagochtend worden we wakker met een heerlijk zonnetje en mooi uitzicht vanuit ons bed.

We zien een surfer peddelen op de oceaan en opeens krijgt die gezelschap van een bende (minimum 30) dolfijnen aan zijn kant van het strand en een walvis aan zijn andere kant! Wauw! Dit is mooi!

We besluiten onze trappen eens af te dalen naar het strand. Ook zo’n mooi uitzicht.

We kunnen niet door de poort naar het strand. De eigenaars houden de poort nog gesloten omdat het in lockdown level 3 nog steeds verboden is op het strand te zitten en te zwemmen. Misschien was die 🏄‍♀️ dus wel in overtreding?

We trappen weer terug naar boven en gaan ontbijten en nog wat winkelen. Dit wordt ook de start van mijn air fryer tijdperk. Ik ben benieuwd.

Na de middag genieten we van een theetje op ons eigen terras en speuren we tevergeefs naar meer dolfijnen en walvissen. Even voor 4 uur besluiten we van nog the Litchi Orchard te bezoeken. Als we daar aankomen begint het opeens te stormen en het centrum gaat ook net toe . Dat zal voor een volgende keer zijn. We waaien bijna uit onze schoenen! Dan gaan we maar meteen eten, bij de Griek deze keer.

Mmmm dat was ook alweer veel te lang geleden! We zijn nog net voor zonsondergang in ons flatje.

Maandagochtend pakken we rustig in en shoppen we nog eten bij Woolworths na een ontbijten voor we aan de rit naar Manguzi beginnen. Rond 4 uur zijn we weer thuis. Dat was een heerlijk weekend!

Zaterdag 15 augustus: Moederdag in België maar hier afscheids"feestje" van onze dietist Rael.

We trekken rond 4 uur naar de plains waar de potjies (spreek uit poikies)al staan te pruttelen in het vuur. Zoals gewoonlijk heeft iedereen zijn eigen stoel, drank, bestek, bord... bij. Moussa trakteert met zelfgemaakt pineapple beer. Verraderlijk! Om half 6 genieten we van een prachtige sunset. Daarna eten we de curry's die ondertussen klaar zijn. Om half 7 (al pikdonker) laten Philip en ik de jeugd achter en zoeken onze weg terug naar huis. Dat was wel fijn even buiten de compound te zijn!

De kleine Storm Ackermans

Zondag 16 augustus: De president kondigt aan dat we maandagnacht zullen overgaan naar level 2.

Cigarettes and booze mogen weer verkocht worden. Dat zal veel mensen blij maken, maar ook veel mensen niet natuurlijk!

Dinsdag 25 augustus: We denken aan deze dag vorig jaar, de dag dat we Ben voor het laatst omhelsden en afscheid namen op het perron in Antwerpen Centraal. We zien u graag Ben, tot volgend jaar!

Het heeft niet mogen zijn.

Donderdag 27 augustus: Het is weer toegelaten! De SHED mag vanavond open. Try-out in beperkte kring om te zien of het veilig kan verlopen. Philip maakt buiten ook een vuur om het volk wat te verdelen. Het lukt goed, alleen het plan om 10 uur te stoppen, loopt een beetje mis. Het wordt een werkpuntje for next week. Niet alles kan perfect zijn van de eerste keer.

En we hebben weer bananen in de maak!

Maandag 31 augustus: de maand augustus zit er op.

Hier nog het COVID-19 rapport van de maand voor de geïnteresseerden!

Stay Safe!

Kristel en Philip

75 bericht: 2020 September

Artikel van Journalist Björn Soenens : Iets om eens te lezen.

Ondertussen in Ponta Do Ouro: Hippo’s op uitstap naar het zeetje tijdens lockdown.

Dinsdag 1 september 2020: Rebecca, de zus van Ruth vraagt me om vandaag even met haar langs de apotheek te rijden. Ze wil vitaminen kopen voor haar 8-jarige kleindochter die samen met haar mama bij haar inwoont. Melo, de kleindochter, wil geen ‘normaal eten’ meer eten. Ze wil alleen nog snoep. Als ze dat niet krijgt wordt ze boos! Rebecca wil haar dus vitaminen geven opdat ze niet zou ziek worden. Ik zeg Rebecca dat ze Melo geen snoep meer mag geven indien ze haar eten niet eerst op eet. Granny Rebecca panikeert en zegt: Ja maar dan eet ze niks! Ik zeg haar: Dan eet ze maar niks en moet ze maar met honger gaan slapen. Ze zal de volgende dag dan wel eten!

Ik breng Rebecca naar huis en stap even uit bij Melo. Ze ziet me nogal graag omdat ze van mij soms wel eens wat schoolgerief krijgt of een centje als ze flink gewerkt heeft op school.

Ons ‘gesprek’

Ik : (vriendelijk)Melo, wat hoor ik? Wil jij niet meer eten? Lust jij niet graag groenten?

Melo: (geen antwoord)

Ik: Melo, kan je niet meer praten?

Melo: ( begint krokodillentranen te maken en geeft geen antwoord)

Ik: Melo, je hoeft niet te wenen. Welke groenten lust je graag? Misschien kunnen we die samen eens klaarmaken?

Melo: (geen antwoord)

Ik: Oké Melo, als je het mij niet wil vertellen, kan ik je niet helpen maar je mama en granny gaan je geen snoep meer geven als je niet eet.

Melo: (stilletjes murmelend) No problem! I will starf to death!

Ik: Oké, fine! If it is that what you want, you must do that! Bye!

Donderdag 3 september 2020 komt ze s’morgens mee naar de auto wanneer ik haar Granny ophaal en geeft me een opgefrommeld briefje. So cute!

Natuurlijk heb ik haar meteen vergeven en lekkere snoep voor haar gekocht: appels 🍎 en sinaasappels 🍊 en bananen 🍌 en ananas 🍍

4 September 2020: Onze blauwkop voelt de lente en wordt wakker. Hij zoekt het warmste plaatsje in de tuin om zich op te warmen. Lekker dicht bij mijn keukenraam.