108 bericht: Mei: May Mania

 

Maandag 1 mei 2023:

Hier is het ook verlof: International Workers Day. En ja, er is nog werk aan de winkel in Zuid-Afrika wat betreft werkomstandigheden!

Dinsdag 2 mei 2023:

Ik wil deze maand beginnen met een verhaaltje te vertellen over Jef en meester Musa. Jef is een bediende die voor de gemeente werkt. Hij heeft een kantoortje vlak bij de school en andere gemeentelijke gebouwen zoals de bibliotheek, sport- en vergaderzalen in de directe omgeving. Iedereen die een lokaal wil gebruiken moet een aanvraag indienen bij Jef. Zelfs de leerkrachten moeten wekelijks een aanvraag indienen voor het gebruik van hun klas en iedere ochtend hun sleutel bij Jef gaan afhalen en 's avonds weer terugbrengen, ook al is dit voor het hele schooljaar iedere dag hetzelfde lokaal. Meester Musa werkt al negen jaar in de gemeenteschool. Zijn leerlingen, hun ouders en zijn collega's zien hem graag. Ook hij gaat elke ochtend om zijn sleutel maar voor hem loopt dit ochtendritueel nooit geolied zoals bij de andere leerkrachten. Jef ziet meester Musa niet zo graag en moet bij hem altijd wat moeilijker doen. Meester Musa heeft zijn aanvraag voor deze week weer duidelijk ingevuld:gisteren was het verlof, vandaag dinsdag het zesde leerjaar, donderdag het eerste leerjaar en vrijdag weer het zesde leerjaar. Op woensdag werkt hij niet. Het formulier is ondertekend door de directeur van de school, zoals dat moet. Jef weet eigenlijk perfect wanneer meester Musa welke sleutel nodig heeft want Musa doet al jaren dezelfde klassen op dezelfde dagen. Toch is Jef het iedere ochtend weer "vergeten" en moet meester Musa telkens uitleggen waarom hij dat klaslokaal nodig heeft en niet het andere. En als meester Musa eens vijf minuten later is dan gewoonlijk, heeft Jef de klas al aan een andere gebruiker gegeven, zodat meester Musa met zijn zesde klassers soms in een klas met banken voor een derde leerjaar moet gaan zitten. Musa zorgt er dus voor dat hij steeds goed op tijd is want hij wil het beste voor zijn leerlingen. Vandaag, dinsdag 2 mei, staat hij op tijd aan het loket van Jef met de aanvraag van de week in zijn handen. Jef is kwaad op Musa. Je krijgt geen sleutel meester! Je had de brief vrijdag al moeten binnenbrengen!  Dat is trouwens al jaren zo! Ik moet de aanvraag minstens 48 uur van te voren hier op mijn bureau hebben! Nee, geen klas voor jou vandaag! Daar weet ik niks van, zegt meester Musa. Ik heb het u al honderd keer gezegd, antwoordt Jef bitsig! Niet waar, protesteert Musa, het is de eerste keer dat ik dat hoor! Jef geeft niet toe. Je hebt er zelfs een omzendbrief van gekregen meester Musa. Ik heb nooit een brief gekregen, antwoordt Musa verontwaardigd. Je krijgt geen klas!, zegt Jef resoluut. Jamaar, zegt meester Musa, mijn leerlingen zitten op mij te wachten. Dat is niet mijn probleem, antwoordt Jef kortaf. Meester Musa is boos maar zegt niets en gaat op zoek naar de directeur. Deze belt naar de manager van Jef die zijn kantoor heeft naast dat van Jef en zijn team. Het is in orde Musa, zegt de directeur, ga de sleutel maar afhalen. Meester Musa komt aan bij het loket. Hij wil nu wel snel zijn sleutel want ondertussen is het al gebeld en de leerlingen zitten ongeduldig in de gang op hem te wachten. Toch krijgt hij de sleutel niet. Hij moet van Jef met het formulier zelf naar Jefs manager om diens goedkeurende handtekening te vragen. Dat is niet mijn werk, zegt meester Musa. Dat is jouw werk! Het is jouw fout, zegt Jef, je had de aanvraag vrijdag moeten binnenbrengen! Hij is niet voor rede vatbaar en blijft weigeren en ook zijn twee secretaressen maken geen aanstalte de handtekening te halen. Meester Musa is nu echt boos. Hij ritst het papier mee, zegt "zotten" 🙈 en loopt er zelf mee naar het bureau van de manager. De manager ondertekent en meester Musa legt het formulier weer op de desk van Jef. Jef is razend kwaad omdat Musa hem "zot" heeft genoemd en maakt er een ongelofelijk drama van! Hij noemt mij zot, hoor je dat?! Zot!!! En hij blijft dat maar roepend herhalen door het kantoor. Musa verontschuldigt zich voor zijn woorden maar dat is allemaal niks gekort. Hij gaat dan maar zonder sleutel naar zijn leerlingen en vraagt een collega de sleutel op te halen.

De volgende keer stuurt meester Musa zijn collega Geert, die donderdags samen met hem in de klas staat, om de sleutel af te halen. Jef is nog steeds razend! Zelfs Geert krijgt de sleutel pas als het al lang gebeld is. Wat een gedoe! 

De volgende dag staat meester Musa weer alleen voor de klas. Hij heeft geen andere keuze dan de sleutel zelf af te halen. Hij krijgt hem niet. Musa probeert de directeur te bellen maar die is niet bereikbaar. Musa moet zijn plan maar trekken die dag. Het kan Jef niets schelen dat de kinderen zonder klas zitten en hij dient zelfs een officiële klacht in omdat meester Musa hem "zot" heeft genoemd. Het hele gemeentehuis staat op stelten en vindt dat meester Musa toch wel eens goed op zijn plaats moet gezet worden.

Een beetje een ongelofelijk verhaal, niet? Toch is het bijna waar. Dit is het relaas van Philip. Het enige verschil is dat hij elke ochtend moet gaan bedelen voor een sleutel van een auto om naar de clinics te rijden en dat het zijn patiënten zijn die daar op hem wachten. En deze week was het geduld op en liep het uit de hand met alle gevolgen vandien. En natuurlijk zijn de namen in mijn verhaal zorgvuldig gekozen want deze zaak is 100% zeker ook een kleurrijke affaire. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen. Wordt vervolgd.

Donderdag 4 mei 2023:

Mam Ruth komt vandaag poetsen i.p.v. morgen. Morgen is het haar verjaardag en ik vind dat ze dan niet moet werken. Ik zal haar eens goed verwennen. Ze krijgt alvast haar eerste cadeautje: twee six packs Savanna Angry Lemon. Geen idee of dat lekker is maar zij is er dol op 😉. Voor de rest moet je wachten tot morgen Mam Ruth!

's Avonds is het Shed Night

Vrijdag 5 mei 2023:

Ja, Mam Ruth's verjaardag vandaag 🥳 Ik stuur haar een happy birthday berichtje en spoor de blogvrienden die haar kennen aan dit ook te doen. I know for sure she will be very happy with that! Ik heb beloofd dat ik de birthdaygirl en haar invitees om half één zal ophalen. Om half twaalf vertrek ik naar de Spar. Ik wil nog cake halen en heb geen idee of town zal vol zijn met mensen die hun grants (kindergeld, pensioen, invaliditeit, werkeloosheid) komen halen. Het valt nogal mee en ik vind snel een plek om Red Lips te parkeren. De taarten liggen al op mij te wachten. Wacht even mannekes, eerst de datum checken! Vandaag verpakt, oké. Ik neem een chocolate cake en vind ook een black forest, Mam Ruth's favorite 😉. Even later loop ik de winkel uit met de twee grote taarten in mijn handen. Op naar Mam Ruth. Ik ben een beetje te vroeg, het is nog maar twaalf uur. Niet erg, Birthday Ruth staat al in vol ornaat te wachten. We zetten de taarten in de ijskast die momenteel niet werkt omdat het alweer loadshedding is. Hopelijk is de room straks niet zuur. Mam Ruth wil meteen vertrekken en haar gasten ophalen. We rijden haar berg af en het erf van haar zussen op. Mam Ruth wil hen op haar feest, Rebecca en Myriam, allebei ook piekfijn uitgedost! Terwijl we op Mené wachten, Mam Ruth's protégé van een paar jaar geleden, moeten er eerst foto's getrokken worden. Rebecca is met haar high heels totaal in haar element. Op het einde van de fotoshoot mag Mené ook nog even met Mam Ruth op de foto en dan zijn we weg.

We rijden hun poort uit en ... daar staat een mama te zwaaien. O Mam, kunnen we die gogo even meenemen en afzetten bij the church? vraagt Mam Ruth. Ja Mam Ruth, ik zou dat kunnen doen maar euh, waar gaat die dan zitten? De achterbank zit vol! Mené moet plaats maken en in de koffer zitten, ocharme! Ze is erg teleurgesteld. Ik begrijp het. Gelukkig is de kofferruimte van Red Lips erg proper en ik maak een fijn plaatsje voor haar zodat haar zwarte jurk in picco bello staat blijft. De kerk is niet ver, amper een kilometer, zodat ik Mené snel weer kan verlossen uit haar penibele situatie. Tien minuten later zijn we bij Casitas. Er zijn geen andere gasten. Is de keuken al wel open? De kokkin zit onder een boom chillies te ...? Ja te wat? Pellen? Bliezen? Ontstelen? 🤷🏻‍♀️ Ik weet niet hoe je het noemt. Ze verwijdert het groene deeltje.

Er wordt een Zulu praatje gedaan ... over chillies denk ik. Dan neemt de mama haar kom met chillies en verklaart de keuken voor geopend. Mam Ruth kiest een tafel bij het zwembad en even later krijgen we de menu's. Wat willen jullie drinken? Wijn? Een cocktail? Hun ogen speuren door de kaart. Oh, zegt Mam Ruth, they have Brutal Fruit! Brutal Fruiuiuit! Het is alsof er opeens een licht uit de hemel komt. Allemaal Brutal Fruit? Nee toch niet, Myriam wilt een Black Label biertje. Ik houd het bij Tonic, er moet iemand nuchter blijven hé 😉. Als het drinken geserveerd is en de kip in alle variaties (peri peri, lemon and herbs, salad or pizza) besteld, wordt het alcoholgehalte van de dranken besproken. 

Brutal Fruit 5% en het zijn halve liters! Oei, dat is toch wel veel hé Mam Ruth! You are going to be drunk 😂. Myriam antwoordt dat haar biertje wel 55% is. Ik leg uit dat het 5,5% is, niet 55. Wel ietsje meer dan 5% but not too much en er zit ook minder in het flesje, 340 ml😉.

 Ondertussen gaan de drankjes vlot naar binnen en nog voor het eten er is, willen ze er nog een tweede. Ze overschatten zich, ik zie het maar ik laat ze maar doen. Ik vraag de waiter of het nog lang duurt eer het eten komt want anders komt dat hier niet goed. 

Hij verzekert mij that it is coming now now! Gelukkig betekent 'now now' voor een keer eens echt 'now now'! Kom ladies, eerst een laagje leggen nu!🥳

Het is echt wel een groot vol bord en onze dames kunnen zeker de helft nog take-awayen wat hier heel gebruikelijk is. Ze genieten echt van de fijne namiddag. Tegen half vier zet ik ze allemaal een beetje tipsy bij Ruth thuis af. Ze gaan nog birthday cake eten en ik vermoed nog een tijdje verder vieren. Ze zijn nog niet in de mood om naar huis te gaan. Gelukkig wonen ze allemaal vlakbij. Ze zullen wel goed voor elkaar zorgen. Ik kan met een gerust hart naar huis.

Zaterdag 6 mei 2023:

De kroning van Charles III

Maandag 8 mei 2023:

De transport perikelen blijven duren en Philip gaat ten rade bij zijn PHC matron die de baas is van de clinic nurses. Philip vertelt haar zijn verhaal in aanwezigheid van nog twee andere matrons. Natuurlijk is die not happy dat er geen dokter naar haar clinics kan. Ze verzekert Philip dat het niet meer gaat gebeuren dat hij zijn eigen auto zal moeten nemen. Totaal verontwaardigd gaat de Heilige Drievuldigheid meteen op pad om de man met de vreselijk lange tenen te bekeren ... wat niet lukt. Hij is niet voor rede vatbaar. 🙄

Dinsdag 9 mei 2023:

Philips nieuwe PHC collega Dr Zuke gaat de auto halen. Omdat het de allereerste keer is dat die naar de clinics gaat, moet hij eerst nog een heleboel formulieren in orde maken voor hij de auto krijgt. Pas om elf uur kunnen ze vertrekken, met twee uur vertraging dus. Pfff!

Woensdag 10 mei 2023:

Dr Zuke gaat 's morgens al om kwart over zeven naar Transport om de auto op te halen. Vandaag moet alles op rolletjes verlopen en dan kunnen ze eens op tijd vertrekken. What a disappointment! Hij krijgt geen auto want onze nog steeds in zijn hart geraakte "vriend" heeft ontdekt dat jonge comserves die geen vast contract hebben maar wel een jaar community service moeten doen, niet met de auto's mogen rijden. 🤦🏻‍♀️ Nu dat weer! Maar... voor vandaag is er een oplossing! Vermits de auto vandaag toch in herstelling is, krijgt het team een bus met een chauffeur. Philip is blij dat hij eens een keertje niet zelf hoeft te rijden. Een busje met een chauffeur, dat is ook de eerste keer ever! In de namiddag krijgt Philip te horen dat hij waarschijnlijk voor de raad van bestuur zal moeten komen om zich te verantwoorden voor zijn gedrag. Hij is er niet goed van en ik ook niet! Dat is hier erger dan kleuterschool! Juf directrice, Janneke heeft "Zot" tegen mij gezegd!!! Is dat waar manneke? Dat mag niet hoor! Stuur Janneke maar eens naar mijn bureau! Ik zal de juf van de klas en de zorgjuf en de burgemeester ook laten komen. Ja, dat mag niet! Janneke moet flink gestraft worden! Hoe durft hij! Zo onbeleefd!!!!

Donderdag 11 mei 2023:

We slapen slecht en zijn al om vier uur op. Philip is zijn spirit totaal kwijt en verwittigt zijn baas dat hij vandaag niet komt werken. Zullen we een advocaat moeten nemen? Want omwille van zijn kleur heeft Philip hier geen schijn van kans als hij voor de commissie moet komen. Ik zeg dat hij een gedetailleerd statement moet schrijven want dat niemand eigenlijk juist weet wat er gebeurd is. Hij raadpleegt onze vroegere Manguzi dokter Lionel die ook ooit problemen heeft gehad. Lionel stelt hem wel wat gerust, er zijn geen patiënten bij betrokken, Philip heeft niet geslagen, met niks gegooid, geen deuren dicht geslagen, geen racistische uitspraken gedaan. Dat komt wel goed zonder lawyer, zegt hij. Philip schrijft wel zijn statement, dat is ook best volgens Lionel. Na veel mopperen, zweten en zwoegen is het 's avonds klaar en Philip brengt het maar meteen naar Dr John, de clinical manager en Dr Mark, de medical manager. Het zijn his two bosses en ze vinden allebei dat hij het heel goed geschreven heeft. We zullen zien wat het opbrengt. Ik merk wel dat het Philip alvast goed heeft gedaan dat hij het van zich afgeschreven heeft.

Vrijdag 12 mei 2023:

Dr John, de clinical manager, gaat vanochtend meteen met Philip's statement naar de CEO en pas twee uur later komt hij weer buiten, met alleen maar goed nieuws voor Philip. Dr John zegt dat er geen consequenties gaan komen voor Philip. Voor de man van transport daarentegen ... die heeft gisteren blijkbaar alle bruggen verbrand. Hij is naar de Manguzi radio gestapt en heeft daar verteld dat de dokters, en vooral dokter Philip, hem pesten en zo. Ja, ik weet niet juist wat hij verteld heeft maar ik denk wel dat hij zijn eigen graf heeft gegraven door naar de radio te stappen want... the big boss van het district heeft de uitzending gehoord en zij heeft onmiddellijk naar de CEO gebeld om te vragen wat er allemaal aan de hand is. Naar de radio of pers of zo trekken is trouwens ten strengste verboden als je voor de government werkt en dat staat zelfs in Philip's contract. Er is geen freedom of speech in South Africa!

Why lights are going out in South Africa BBC NEWS klik hier!

Zaterdag 13 mei 2023:

We rijden vanmiddag naar Tembe om wat te bekomen en blijven er een nachtje slapen.

Dinsdag 16 mei 2023:

Philip krijgt gewoon meteen zijn auto van de secretaressen. Mister Mntambo is nergens te bespeuren.🤷🏻‍♀️?

Voor diegenen die wat Frans proberen te leren: Even lachen? Klik hier!😂

Woensdag 17 mei 2023:

Philip schept een kikkertje uit het wateropvangbadje. Het is een loopkikkertje, het springt niet. Grappig!

Donderdag 18 mei 2023:

Hemelvaartsdag is in Zuid-Afrika geen vrije dag.

In België vieren de kleinkinderen met oma haar 87ste verjaardag. Proficiat moeke!

Wij eten Damien's pizza's 🤗

Vrijdag 19 mei 2023:

Philip moet vandaag bij de "investigator" komen die de klacht van zijn onbeleefd gedrag onderzoekt. Jongens! Dat gelooft toch niemand meer! De man ondervraagt Philip vanachter zijn bureau terwijl die op meters afstand op een stoel naast de deur moet blijven zitten. 😳 Gelukkig volgt Philip mijn raad van zeer braaf te zijn op en het verdict is voorlopig dat hij zich nog eens uitgebreid zal moeten verontschuldigen aan Mr Mntambo en zijn secretaressen, op een georganiseerd moment.🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️ 

Zaterdag 20 mei 2023:

Ons huis in 2014 en nu. Wat een verschil!

Het enige machien in heel Zuid-Afrika om rijbewijzen te drukken is KAPOT 🤦🏻‍♀️

Zondag 21 mei 2023:

Ons Kosi Bay

Ik begin al maar te oefenen zodat ik volgend jaar ineens terug mee ben🙈

Vrijdag 26 mei 2023:

Deze twee festivalgangers zijn al om half zeven op weg naar Eswatini want Swaziland mag je niet meer zeggen 🙄. We zijn er volledig klaar voor! Honderd kilometers en anderhalf uur later, tanken we de auto nog eens vol in Jozini. Zelf strekken we onze benen en sjassen onze overtollige ballast door de wc vooraleer we de Jozini mountain oversteken. Een uurtje later zijn we bij de grens van ons festivalland. De paspoortenaffaire is een doolhof maar voorbereid en uitgeslapen als wij zijn, doorlopen we dat parcours foutloos. Vlak over de grens staat een MTN stalletje, daar had ik op gehoopt! Ik parkeer Red Lips voor hun geen-deur en koop er een Eswatini MTN simkaart met belwaarde en data. Het is een armetierig kraampje maar de jongens kennen hun vak en helpen ons zeer professioneel verder. Ik ben gerust nu ik kan bellen mochten we iets tegenkomen en google maps kan online en dan kunnen we straks ook een taxi regelen als dat nodig is. Ik ben 😀! We tuffen nog veertig kilometers verder tot KwaMsholo Lodge. Ik heb weer dringend een plasstop nodig en we veroberen hier ook snel een laat ontbijt. Om half elf kan je dat al brunch noemen zeker?

Rond half twaalf, na een flinke omelet en een mixed berries ice tea zijn we klaar voor het laatste deel van de trip, nog honderd kilometers te gaan. Tien kilometers voor onze afslag blokkeert de zwaar bewapende militaire politie opeens de weg. Iedereen moet van de ring. Oei, zou er iets gebeurd zijn? Er patrouilleert ook een helikopter. Philip denkt al aan een staatsgreep 😳. Jah, je weet maar nooit! Ik weet één ding: we zitten in de puree! Onze gps weet het ook niet en we besluiten dan maar van de auto's die voor ons rijden te volgen. Hun parcours leidt ons door een klein dorp met nog kleinere wegeltjes. Een paar keer lijkt het alsof we een erf oprijden maar toch geraken we terug op de weg die parallel loopt met de ring die wel ietsje hoger ligt. Ik merk dat er terug auto's mogen oprijden. Merkwaardig! Misschien heeft The King er iets mee te maken. Enfin, na een half uur sukkelen, geraken we terug op het juiste pad en rond twee uur arriveren we bij ons Guesthouse Asante. Ik moet er achteruit parkeren. Geen probleem voor mij na in Zoersel 100000 keer geoefend te hebben met in de garage onder ons huis te rijden. Ik ben professional in achteruit rijden 😉. Bij de receptie vertellen ze ons dat het inderdaad voor The King was dat we de weg moesten vrijmaken. 😂 

We hebben een fijn kamertje geboekt, niks speciaals maar proper en alles wat we nodig hebben is daar. Terwijl we wat uitrusten ontdek ik dat er van Manzini Mall naar Bushfire een shuttle rijdt voor maar dertig emalangeni met dezelfde waarde als de rand in Zuid-Afrika. Als we die nu eens uitproberen vandaag? Er vertrekt er eentje om het uur! Er is zelfs een officieel schema van, dat moet in orde zijn!

We vragen aan de receptie van het guesthouse een taxi te bellen die ons om half vijf ophaalt en naar de shuttle brengt. Dat is maar vijf minuten rijden maar ik wil Red Lips daar niet op de onbewaakte parking laten staan tot vannacht. Het is een oude man met een rammelkar die ons komt ophalen. Niet erg, zolang we er maar geraken. Ruim op tijd zijn we bij het shoppingcentrum. We laten de "taximan" even wachten terwijl Philip naar de shuttle zoekt. Als die niet komt, moet hij ons misschien toch nog helemaal naar het festival rijden. Ik stap ook maar uit en merk dat mijn kleed nat is aan mijn bil. Wat is dit? En het plakt! Bah! Ik hoop dat de shuttle te vinden is, deze taxi is te erg hoewel het een heel vriendelijke man is. Een vrouw met gele trui van MTN? wijst ons waar de shuttle staat. Het is gewoon een normaal taxibusje dat voor de gelegenheid als shuttle dienst doet. We stappen in, nog plaats genoeg! Er zit nog maar één andere vrouw in te wachten. Om vijf uur steekt de chauffeur de Chinese discolichtjes aan maar die brengen niet meer passagiers. Om half zes zijn we nog niet vertrokken. De andere vrouw zegt dat zij al van vier uur zit te wachten en dat de driver niet wilde vertrekken omdat ze maar alleen was. 😮 Philip vindt dat het nu wel welletjes is geweest en gaat informeren. De vrouw in gele trui verklaart dat de taxi pas om zes uur zal vertrekken. Daar gaan wij niet mee akkoord. Als er geafficheerd wordt dat er een shuttle is om het uur, moet die daar ook om het uur vertrekken, ongeacht het aantal passagiers! Philip gaat met de driver praten en krijgt het uiteindelijk toch voor elkaar dat hij vertrekt.

Het is vrijdagavond en spitsuur in de stad. Het verkeer zit potvast en wij in de de taxi van een slechtgezinde driver, pfff! Een kwartier later stopt hij bij een bushalte waar veeeeel mensen staan te wachten. De discobus wordt meteen gevuld met niet-festivalgangers die onze kant uit moeten. Onze shuttle is nu veranderd in een gewoon lijnbusje dat onderweg naar Bushfire al die passagiers weer dropt. De driver verontschuldigt zich bij Philip. Opeens horen we door die volle bus: Sorry boss! We take this road because of traffic! Philip antwoordt: No problem! Ik had niet eens door dat die "sorry boss" tegen Philip was.😅 Het eerste optreden dat we willen zien begint pas om zeven uur en we hebben nog ruim de tijd om onze tickets te ruilen voor bandjes met een chip. Dit is een cashless event en we hebben er thuis al geld opgezet. Het is wel gemakkelijk dat je nooit je portemonnee of verfrommelde bonnetjes moet boven halen. Gewoon even bandje scannen en zij laten zien op hun toestel hoeveel eraf gaat en hoeveel er nog op staat. Daarenboven kan je er alles mee betalen aan de exacte prijs in emalangeni, van drank tot eten en kunst en kleren ... alles wat er te koop is op het terrein. Het is dus niet dat er digitale bonnetjes op staan. En na het festival wordt je overschot gewoon terug op je bankrekening gestort 🤷🏻‍♀️. Geweldig vind ik dat!

Ja inderdaad, we hebben tickets voor de golden lounge en 'k ben benieuwd wat dat inhoud. Vandaag is het nog rustig in de golden area. Echte toiletten en veel tafeltjes en stoelen om te ziten. Ook een goed zicht op de main stage. Het lijkt hier fijn vertoeven. Kom Philip, we drinken er eentje op het begin van het festival!

We eten ook meteen een burger en gaan dan nog even kijken naar het optreden van Velemseni. Ça va!

Klik hier voor een stukje van het optreden:Velemseni 

Daarna verkennen we het terrein en vinden zelfs Antwerpen!

Tijd voor ons tweede en laatste optreden van vanavond: Mokoomba. Ook niet ça va maar de klank is slecht! De bassen staan veel te luid en er is precies niemand die het regelt. Oei mijn oren! Of word ik te oud voor deze shit 🙈. Hier kan je weer een stukje horen: Mokoomba

Oké, het is goed geweest voor vandaag, we gaan op zoek naar onze shuttle terug naar Manzini. Waarom verbaast het ons niet dat die niet te vinden is? Die naar Mbabane staat er nochtans wel. Jah, we gaan op zoek naar ander vervoer. Naast het shuttle "station" staat er in de wei een hele rij informele taxi auto's. Bij de eerste auto staat een groepje drivers bij elkaar te wachten op klanten. Kan er ons iemand naar Asante Guesthouse brengen mannen? Yebo! How much?,vraagt Philip. Two Fifty! 250 emalangeni is 12 euro. Deal! Bonani brengt ons veilig naar Asante en we vragen meteen zijn telefoonnummer zodat we hem morgen kunnen bellen om ons naar de festivalweide te brengen. Geen shuttle gedoe mee voor ons!

Zaterdag 27 mei 2023:

Philip belt Bonani om half één en even later is hij er al, he was in the neighbourhood 😉. Ik ben er ook volledig klaar voor!

Onderweg vertelt Bonani ons dat hij twee kinderen heeft waar granny voor zorgt want zijn vrouw is een paar jaar geleden overleden. Ik ben natuurlijk weeral meteen verkocht en we besluiten hem three hundred te geven ipv two fifty. Het wordt drukker op de baan naargelang we Bushfire naderen. Gelukkig kent Bonani veel wegen om file te vermijden. Om één uur zijn we er. Tot straks Bonani, we bellen je wel!

Bij de ingang staan metaaldetectoren waar je onderdoor moet lopen zoals bij de security op een vliegveld. Je moet de cellphone in een kartonnen bakje van fruit leggen voor je erdoor gaat en hem er daarna weer uitnemen. Het is volgens mij zo fake als iet 😂 Africa I love you! 

Nee we gaan niet voor Coca Cola, we gaan voor food.

We gaan voor wraps. Het is overal wel heel lang wachten. Geen enkele foodstall hier is voorbereid op een festival menigte! In ons kraampje staat één mama die telkens vier wraps maakt ... op haar gemakje! En er is ook nog één jongen die lame bij een vuurtje zit om het lam te bakken. Gelukkig zijn wij vroeg, ik wil niet weten hoe lang wachten het hier straks is! Terwijl ik onze plaats houd in de rij,  haalt Philip al een biertje. Anders kan hij niet kiezen, zegt hij. Er staan maar vier bestellers voor ons, toch duurt het haast drie kwartier vooraleer we er eindelijk onze tanden in kunnen zetten. Gelukkig is het lekker en het wachten waard! 

Net op tijd klaar voor het eerste optreden. Desmond &The Tutus, een punkgroepje uit Pretoria. Wel veel ambiance. Op deze officiële festivalfoto kan je ons vinden in de menigte. En als je op de link klikt, kan je weer een stukje horen: Desmond & The Tutus

Na dit optreden doen we een toereke langs de andere podia waar we hier en daar een concertje meepikken. Zoals op elk festival zijn er ook hier merkwaardige figuren te vinden. Heerlijk toch!

In The Golden Lounge is het druk vandaag en het is moeilijk een plaatsje te vinden om even uit te rusten. Veel Golden festivalgangers claimen tafels en stoelen zonder daar zelf te zijn. Aan tafels van zes of acht personen zitten maar er één of twee. Die houden plaats tot hun andere vrienden terug zijn van het concert. Dat is niet leuk natuurlijk. Soms schuiven we toch even aan bij zo'n tafel met de belofte dat we zullen plaats maken als die anderen terug komen. Om zeven uur trekken we naar de Main Stage voor ons laatste concert. Klik op de link voor een fragmentje van Ghorwane, mannen van Mozambique: Ghorwane

Daarna gaan we op zoek naar onze taximan Bonani om ons naar Asante te brengen. Hij staat in the taxi cue op ons te wachten en we vertrekken meteen but soon we discover a problem! De eerste of tweede versnelling is kapot wat het moeilijk maakt in een file te rijden. Als we moeten stoppen komt de auto telkens met een schok tot stilstand. Dat moet ons weer overkomen 😂. Ook bij elke speedhump die we tegenkomen is het zover en een paar keer belanden we in een benarde situatie. In Manzini stad zijn er veel verkeerslichten. Om die te vermijden slaat Bonani bij de eerste die we tegenkomen een andere weg in, zonder robots en met veel minder verkeer. Gelukkig kent hij de weg in de stad als zijn binnenzak en brengt hij ons veilig tot bij het guesthouse. Thank you Bonani, hope you'll get it fixed soon! 

Zondag 28 mei 2023:

We doen geen festival meer vandaag maar rijden om acht uur meteen naar de stad Mbabane en nemen er een ontbijtje op het terras van het Cuba Nora café.

We shoppen ook nog even in het kleine shoppingcentrum en rijden dan naar Mlilwane game park na een tussenstopje bij de kunstenaars van het Mantenga Craft & Lifestyle Centre. Mlilwane is still as peaceful as it used to be. Awesome!

Tegen vier uur rijden we terug naar het Mantenga Craft Centre want daar is een echte Italiaan Vesuvio waar we vanavond willen eten. Incredibilmente delizioso die ravioli!

Spijtig dat we niet langer kunnen blijven zitten en een wijntje drinken maar we willen terug in Asante zijn voor het donker is. Om half zes, net als het zonlicht totaal uitgaat, rijd ik Red Lips toch perfect tussen de lijnen achteruit in haar parking spot. Onze laaste nacht hier gaat in. En het is er me eentje! De rust van de dag is verdwenen. De andere gasten zijn niet erg attent en houden ons wakker door slaande deuren, gelach,  geroep ... tot twee uur! En ondertussen heb ik dan ook nog een flinke bloedneus van een half uur. Jongens, jongens, dat is een einde in mineur!

Maandag 29 mei 2023:

Even na acht uur zijn we weg, zonder ontbijt! Gelukkig hebben we gisteren van Vesuvio ook een pizza meegenomen. Philip heeft er gisteren nog een slice van gegeten maar er is nog ruim voldoende over om ons ochtendmagen te vullen. Het rijden gaat heel vlot, er rijdt bijna niemand richting onze grens. Ook aan de grensovergang krijgen we moeiteloos onze stamps. In Jozini maken we 's middags nog vlug een stop bij The mall waar we in de Shoprite de inkopen doen voor de volgende week. We hebben een ijskastje in onze auto om alles vers te houden. Om half vier zijn we toch weer blij dat we onze Wisteria Lane oprijden en ons huisje zien staan blinken in het zonnetje van Manguzi.

Dinsdag 30 mei 2023:

Eindelijk komt er na een proces van een maand een einde van het 'fool' conflict. Hij moet een Final Written Warning ondertekenen, die voor zes maanden in zijn dossier blijft zitten. Totaal uit proportie maar hij tekent het. Niet omdat hij geen gelijk had, maar omdat dit anders op een oorlog uit zal draaien die hij toch zou verliezen. Hopelijk is dit het echte einde van deze May Mania!

Meteen na de ondertekening moet Philip nog eens georganiseerd zijn excuses aanbieden aan mister Mntambo, samen met Dr John want die heeft ook een warning gekregen voor het gebruik van het woord 'Bullshit' 🙄 Hij heeft namelijk gezegd tegen mister Mntambo dat het allemaal Bullshit was 😂. De vrede is hersteld maar voelt toch nog broos. Time will learn.

END OF MAY

Een goodbye zonder Jack Blue deze keer, ik denk dat hij begonnen is aan zijn winterslaap.

PS. Een opmerking is altijd welkom en delen met vrienden ook 😉😘