Nog even dinsdag 28 februari 2023 vooraleer ik aan maart begin 😉
Ik ben vanochtend in al vroeg in Shoprite. Opeens hoor ik oorverdovend gekletter op het metalen dak. Oei, zware regen! Dat had ik niet verwacht! Ik koop meteen ook een paraplu en hoop voor één keer dat ik lang moet aanschuiven aan de kassa, misschien is het dan over als ik buiten kom. De weergoden zijn me niet goedgezind. Ik kom buiten en de regen valt nog steeds met bakken uit de lucht. Jabulani twee, mijn mannetje op de parking van Shoprite komt me al doornat tegemoet en neemt mijn kar over. Focko Hollo hoe ziet het er hier uit. Het is een rivier, vol potholes, modder en rommel. Ik zoek eilandjes om aan de overkant te geraken zonder mijn schoenen te verenneweren. Het lukt me om bij het stoepje aan de overkant te geraken zonder dat mijn schoenen verdronken zijn. Van daaruit kan ik gemakkelijk mijn auto bereiken. Yebo, dat valt mee. Ik zie Jabulani ook een doenbare weg zoeken met mijn kar. Even later zijn we beiden bij de auto. Gelukkig heb ik Red Lips met haar achterste naar de stoep geparkeerd. Met behulp van de paraplu kunnen we vrij droog de auto inladen. Thank you Jabulani! OOOO! Hoe moet ik nu zelf aan mijn deur geraken, de waterstroom die net naast de stoep begint is minstens vijf centimeter diep! En de breedte is niet te schatten. Ik zie wel dat mijn auto er midden in staat. Ik kan geen enkele deur bereiken met droge voeten. Mijn schoenen! You can jump in the trolley Mam, I will bring you! Hahaha! Jabulani! Nee! Ik zal mijn schoenen wel uit doen en op mijn blote voeten gaan. Voorzichtig dab ik door de rivier. Hopelijk stap ik niet in glas! Gelukkig is het warme regen. Met de paraplu in de ene hand en mijn schoenen in de andere hand geraak ik bij de deur. Droog? Nee! Alleen mijn haar is nog niet nat. Voor de rest is het wet dress contest 😂. Ik gooi mijn schoenen achter in de auto, wip er zelf in en krijg de paraplu natuurlijk niet meteen dicht. De regen stroomt langs de binnenkant van de deur. De paraplu blijft ook nog hier en daar achter hangen, verdorie toch! Ik had hem beter niet gebruikt. Als ik de deur dicht trek, merk ik dat je me wel kan uitwringen. Ach ... ik doe seffens wel gewoon andere kleren aan. Op blote voeten en ruitenwissers op 100 per uur, rijd ik naar huis. Philip zit voor onze deur in zijn clinic auto te wachten. Hij is nog droog en wacht tot het minder regent om eruit te komen. Tijd genoeg, zegt hij. Ik spring toch uit de auto en neem alleen de diepvriesfrieten mee. Mam Ruth is er gelukkig al om ze direct in de vriezer te leggen. Dan laat ik me wat uitdruipen onder het afdak van ons terras. Tien minuten later is de wolk even uitgeregend. Ik haal de winkelwaar uit de auto en inspecteer onze straat en mijn zandzakkenplan. Ik ben fier, het heeft uitstekend gewerkt! Geen zand aan onze kant! Nu snel droge kleren aan en de zaak is afgesloten.
In de namiddag hoor ik de Hornbills vlakbij. Even gaan kijken! Het zijn Trompeter Hornbills, alleen zij maken dit geluid als een wenende baby. Ik hoor ze wel maar ik zie ze niet, jammer!
Woensdag 1maart 2023:
Vandaag wordt Philip 64. Dat wil ook zeggen dat we vandaag ons laatste jaar Manguzi ingaan of toch ongeveer want voorlopig kan niemand vertellen wanneer Philip juist op pensioen moet. Sommigen zeggen dat het ingaat op de dag van zijn verjaardag. Anderen menen te weten dat hij de hele maand maart nog zal moeten werken en dat het pensioen dan, zoals in België, op 1 april zal beginnen. Maar er is nog een andere stelling. Philip wordt altijd betaald van de 15de tot de 15de, zo kan het ook zijn dat hij nog tot half maart zal moeten werken. Het zal nog wat vissen worden om het fijne ervan te weten te komen.🤷🏻♀️ Het zijn alvast geen zorgen voor vandaag. Ik leg de jarige in de watten. Hij koos voor puree met zalm en erwtjes so that will be the way to spoil him en als verrassing bak ik hem ook nog rijsttaartjes à la Verellen. Hij heeft geen klachten.
Allemaal bedankt voor de vele verjaardagswensen. Philip hoopt dat ze allemaal uitkomen.
Donderdag 2 maart 2023:
Gisterenmorgen drupte de airco opeens water op ons bed. Dat betekent dat de afvoerpijp verstropt is en dat ik buiten aan de buis moet zuigen om ze weer open te maken. Bij onze living airco is het gemakkelijk te doen want dat is een flexibel buisje dat je wat naar boven kan trekken. Bij onze slaapkamer airco is dat een harde pijp en moet je op de grond gaan liggen om eraan te kunnen sucken. No way dat ik dat doe! Het is zoal niet mijn favoriete bezigheid. Bweuh! Zo vies! Ik heb direct Mandla van Bestaire gebeld en die stuurt vandaag al zijn broer om de klus te klaren en meteen de two units een flinke reinigingsbeurt te geven. Er komt weer vuiligheid uit alsof ze in jaren niet meer gekuist zijn. Mam Ruth en ik geven de buitenkant van de airco regelmatig een goeie poetsbeurt maar the inside laten we aan de professionals die we er elke zes maanden bijroepen. De laatste keer dat ze hier waren, was oktober, niet eens zes maanden geleden! Terwijl de mannen hun werk doen, bak ik muffins voor Philips Reggae Birthdayparty van vanavond. Er moet toch ook wat "taart" zijn!
Onze vrijwilliger dokter Steve heeft slecht nieuws. Normaal zou hij volgende week vrijdag vertrekken maar er wordt voor maandag een nationale staking van het staatspersoneel aangekondigd. In Manguzi kunnen stakers wel eens lelijk doen en oa de weg in en uit Manguzi blokkeren. Daarom heeft hij bevel gekregen (hij werkt voor the British Navy) Manguzi zondag te verlaten. Pffff!
Zaterdag 4 maart 2023:
We hadden donderdag met Steve afgesproken dat we vandaag met hem een uitstapje zouden maken naar Mkuze game park met een lunch in The Ghost Mountain Inn. Steve wil dat het doorgaat dus vertrekken we om tien uur over Josini Mountain naar The Ghost Mountain. We arriveren om twaalf uur. Het is een lekker weertje en op het fijne terras met het zicht op de mooie tuin genieten we van een heerlijke lunch en een biertje. Daarna maken we nog een wandeling door de tuin naar het pontje terwijl we op netwerk wachten om te kunnen betalen, het is weer loadshedding 🤦🏻♀️. Om twee uur vertrekken we terug naar Manguzi maar rijden via het Mkuze game park, ene gate in en om vier uur de andere gate weer uit. Enkel een paar giraffen, wat impala's en nyala's en een schildpad laten zich aan ons zien, but that's okay 🤷🏻♀️. Om zes uur zijn we weer thuis. Philip zet op de whatsapp groep dat de party om acht uur zal beginnen. Wij, oudjes, hebben nog even platte rust nodig. Too many parties this week! Ondanks dat er veel compound members op weekend zijn, kunnen we met de overgeblevenen Steve toch een fijne afscheidsavond bezorgen. Maria tovert nog snel een schotel met lekkere hapjes te voorschijn en zo wordt het toch een fijne afsluiter. Ik denk dat Steve content is.
Donderdag 9 maart 2023:
Zaterdag 11 maart 2023:
We pakken in voor België. Ook deze keer willen we al spullen echt verhuizen. Ons hart doet pijn en ons huis wordt steeds kaler maar we bijten door en pakken drie valiezen.
In de pauzes bekijk ik artikels uit de krant die ik bewaard heb. Over de moord op de directeur van de school achter ons huis, heb ik nog niks geschreven. Mam Ruth wist te vertellen dat ze 30 kogels in zijn lichaam hebben gevonden! De moord gebeurde op 16 februari. Manguzi was in shock. De man was een fighter against border crime. En op 4 maart is er dan nog een andere fighter doodgeschoten. Het wordt precies tijd dat we hier weg zijn 😳
Maandag 13 maart 2023:
Van zodra de takken de grond raken, schiet de rest van de ploeg in actie, net als kleine mierekes hebben zij de opkuisklus in no time geklaard!
Opeens staat de tuinploeg van het hospitaal hier om takken te verwijderen. De zagers zijn echte acrobaten. Ik houd mijn hart vast!
Woensdag 15 maart 2023:
's Avonds, net voor het donker wordt, ga ik er nog eens naartoe. Ze schiet opeens uit trance, begint te stappen en gaat op wandel. Yes! Dat komt goed denk ik. Blijf maar lekker in onze tuin kippetje. Als ze er morgen nog is, noemen we haar Ons Kiek, zegt Philip. Ik vraag me toch af hoe ze zo geboeid in onze tuin terecht gekomen is.
Philip begraaft haar maar meteen. Dag Ons Kiek!
In Ballito nog snel naar de kapper en ook Philip besluit zonder staartje in België te verschijnen.
Als ik na het telefoontje met mijn moeder even ga checken wat Jabulani uitspookt in de tuin vraagt hij mij: Mom, why is that bird over there? Welke vogel Jabulani? That bird Mam, under the orange tree. Ik kijk en zie er een kip zitten. Ach Jabulani, dat is een kip. Yes Mam, but the legs are cuffed, zegt hij terwijl hij het handboeien gebaar maakt met zijn polsen. Waaaat? Ik bekijk de kip wat beter. Het lijkt er inderdaad op dat ze niet kan stappen. Pak ze eens Jabulani. No Mam, I'm scared bibbert hij terwijl hij achter een andere boom kruipt. Bang? Bang van wat Jabu? It's witchcraft Mam! I'm scared! Alsjeblief Jabulani, daar is niks witchcraft aan! Een mens heeft die poten vastgebonden! Pak die kip!!! No Mam, I'm scared! Verdomme Jabulani! Ik ga zelf door het greppeltje naar de kip. Als ik haar wil pakken wipt ze een klein beetje verder zodat ik er net niet meer aankan. Als ik terug uit de greppel kom, zal zij waarschijnlijk weer terug wippen. JABULANI TAKE THE CHICKEN NOW! Dat helpt. Hij pakt ze dan toch vast. Ik klim uit de greppel en bekijk de kip. Haar poten zijn inderdaad samengebonden, sterk samengebonden met een stuk riet en een dikke knoop van drie cm in het midden, daarom lijkt het inderdaad op handboeien. Ik knip de knoop los met de snoeischaar. De kip ziet er verre van goed uit. Ik zet haar bij het bird bad waar ze een klein beetje drinkt. Ze is totaal in shock. Wie doet nu zoiets? Ik begrijp dat je een kip slacht om op te eten, ik eet ook kip maar dit is kiponwaardig! Mishandeling! Daar kan ik niet tegen! Hoewel er in de bush eten genoeg te vinden is, geef ik haar ook maar wat brood waar ze meteen één keer van pikt en dan staart ze gewoon verder in het niets. Ik laat ze maar wat doen. Ze staat in de schaduw van de bamboe, heeft eten en drinken... meer kan ik niet doen. Jabulani is nog steeds aan het zeuren over witchcraft. Hij denkt dat er nu ook een vloek over hem zal komen, dat hij morgen gaat wakker worden met handboeien aan of zoiets.🤦🏻♀️🤦🏻♀️🤦🏻♀️ Jabulani, I don't believe in witchcraft and Jesus will love us because we've saved her! Go back to work! I don't want to hear anymore nonsense! Ik ga ook weer aan het werk. Af en toe kijk ik eens buiten of ik haar nog zie. Uren later staat ze nog steeds op dezelfde plek waar ik haar heb neergezet. Ze eet niet, drinkt niet, beweegt niet. Precies een standbeeld. Totaal in shock.
Donderdag 16 maart 2023:
Vanmorgen ga ik meteen in pyjama naar ons kiek zoeken maar ik kan haar niet vinden. Misschien is ze door het hek gekropen naar het straatje? Of is ze naar de bush gewandeld? Heb je ze zien liggen? vraagt Philip als ik binnen kom. Nee niks te zien! Ze ligt daar! zegt hij en wijst door het raam naar het terras. Ze is dood. Och! Dat is echt wel spijtig. Redding mislukt 😞!
Reis naar België:
Zaterdag 17 maart 2023:
Eerst met de auto naar Ballito, onze "vakantie" begint als we de deur van ons huis sluiten. (Waarom zijn onze selfies altijd zo voos 🙄😂)
Vaderdag reisdag. Nog eerst wat shoppen voor de kleinkinderen en dan naar het vliegveld. De auto afgeven en het inchecken gaan zeer vlot. We gaan niet meteen door de controle want daar zijn geen winkels meer en ook geen alcohol 🙈. We gaan terug naar beneden en settelen ons buiten bij de Mug&Bean voor een paar uur. Dan is het tijd voor onze eerste vlucht: Durban naar Dubai.
Ze kunnen me niet verleiden. Het verbaast me dat er al passagiers in the pub zitten met een liter bier voor hun neus. Ik wil op dit uur liefst een latte en een croissantje. Het is al snel tijd voor onze volgende vlucht: Dubai - Brussel
Maandag 20 maart 2023:
Tegen een uur of zes delen we ook nog een familiepak frieten in de plaatselijke frituur. Daarna nemen we de bus terug naar Zoersel. Om negen uur zijn we thuis. Dit was een fijne dag!
Vanuit het café boeken we een tafel in een restaurant in de Vlaaikesgang: 't Hofke. Tegen zeven uur ploegen we onze weg er naartoe door Sinterklaasweer. Philips paraplu verliest onderweg het gevecht met de wind. We begraven hem in een vuilnisbak. In het Bistrorant zitten we laag en droog in de kelder, wel gezellig en de Filet Stroganoff is heerlijk!
Om 12.45u landen we in Brussel en een half uurtje later zijn we door de paspoortcontrole en hebben we alle vier onze valiezen gevonden. Nu op zoek naar Jelle die ons komt ophalen bij de Kiss&Ride. Die plaats is wat moeilijker te vinden maar een vriendelijke man van de douane op weg naar zijn job, begeleidt ons naar de juiste lift. Juist getimed komen we aan op de afgesproken plek. Nog geen vijf minuten later pikt Jelle ons op en brengt ons naar Zoersel. Daar springen we nog snel even binnen bij mijn moeder voor hij ons afzet bij het huis van mijn broer waar we twee weken mogen logeren. Wat een luxe! Dank u broer!
Dinsdag 21 maart 2023:
Boris zegt dat het er altijd zondag is... en zo voelt het ook.
Domien is niet thuis. Hij heeft opendeurdagen op zijn werk. Met z'n vijven doen we overdaad aan de lekkere pistolets met te lekkere charcuterie die we negen maanden alleen in onze herinneringen nog kenden. Dan komt er ook nog overwacht een lading overheerlijke koffiekoeken. La grande bouffe! Om ontploffingen te vermijden doen we daarna maar eens een wandelingetje naar de Dageraadplaats. Wat een weer is het! Koud! Regen! Ik ben het al fris beu! Kom, laten we maar vlug een cafeetje induiken! Het Zeezicht heeft nog een tafeltje vrij voor ons.
Na een heerlijke nacht slapen in een bed en een zalige douche zijn we klaar voor onze eerste echte koude Belgische dag. Voor we naar de tandarts gaan, zeggen we eerst goeiedag aan Ben.
Na de middag nemen we al eens een kijkje in het huis van mijn moeder dat nu verhuurd wordt aan een Syrische familie van zeven personen. De slaapkamer waar onze spullen gestald zijn, moet leeggemaakt worden. Dat zal nog een werkje zijn!
Gaan eten doen we vandaag bij Sam, Sumi, Felix en Mona in Ranst. Kip, ribbekes, patatjes, gestoofde groenten en veel liefde van de kleine spruitjes.
Woensdag 22 maart 2023:
Om half negen zijn Jelle en Lynn al paraat om te helpen met de verhuis. Geen getrul bij hen, het moet een beetje vooruitgaan. Philip en ik luisteren en proberen niet te taffelen.
's Middags eten we een broodje in de Zandwish en halen nog snel twintig extra dozen in de Action. Daarna brengen we de laatste load weg. Rond vier uur kan de familie de kamer beginnen te kuisen. Als ze willen kunnen ze er straks al in slapen.
Wij zullen de volgende dagen nog wel wat werk hebben om onze nieuwe plaats een beetje fatsoenlijk te organiseren maar ik ben blij dat we al met ons gerief weg zijn van de Oostmallebaan.
We tanken de auto vol voor de volgende dagen. Dat valt wel een beetje tegen, je moet dat hier zelf doen! Hoe moet dat ook alweer? In Zuid-Afrika is er steeds een mannetje die dat voor je doet en meteen ook je ramen poetst, de olie en water nakijkt en de bandenspanning checkt. Gaan we echt volgend jaar terugkomen naar dit koude land?
Donderdag 23 maart 2023:
Vanmorgen rijd ik met mijn moeder naar het hospitaal. Ze moet op consultatie bij een dokter. Vermits ze ook nog even een RX moet laten nemen, zijn we daar pas 's middags klaar. In de late namiddag zijn we uitgenodigd bij Miguel, Béné, Corentin en Cleo. Bij het parkeren van onze auto, doet de parkeerapp die we vorig jaar gebruikten via KBC vree moeilijk! Blijkbaar kunnen we als buitenlanders de diensten van KBC niet meer gebruiken. Tof! Ook geen ticket meer kopen voor De Lijn of NMBS. En ik die dacht dat in België alles perfect zou verlopen.🤦🏻♀️ Gelukkig kan ik wel met mijn bankkaart betalen. Allé, een half uur later kunnen we eindelijk beginnen aan de quality time met de kinderen en kleinkinderen! Wat zijn de bengels weer gegroeid! Na het cadeautjes- en spelletjesuurtje eten we rosbief met kroketjes njam njam! De kids moeten op tijd naar bed want morgen is het nog school. We spreken af voor zondag.
Vrijdag 24 maart 2023:
Ik hou me eerst bezig met de KBC app die uiteindelijk toch zijn diensten blijft weigeren. Ik stuur een mailtje en het antwoord is: "Breng een bezoekje aan een filiaal." Op het internet vind ik dat St-Antonius open is. Niet waar! We rijden naar Oostmalle. Dat kantoor is wel open maar de mevrouw kan ons niet helpen. Nu hebben we al te veel kostbare tijd van onze Belgische veertiendaagse verspild. Het is genoeg geweest en ik ben kwaad. Ik kijk eens bij mijn Belfius bank, misschien biedt die ook diensten aan? Yes! En daar werkt het wel. We kunnen bustickets kopen. 💪🏼
Zaterdag 25 maart 2023:
Om 10 uur komen mijn metekind Eva en haar Dieter hun zoontje Victor aan ons voorstellen. Toen we vorig jaar in België waren, was hij nog net niet geboren. Nu is het al een flinke stoere gast.
Om 12.03u nemen we de bus naar't stad. We hebben samen met Jelle en Michelle afgesproken bij Lynn. Het is ook onze eerste kennismaking met haar nieuwe appartement. Ze heeft een prachtig uitzicht!
Zondag 26 maart 2023:
We nemen 's middags weer de bus naar Antwerpen. Het weer is heel somber en op de autostrade merkt Philip op dat we precies door Tjernobil rijden. Het is waar! Alles is grijs en doods. We stappen af aan het station en halen bij Lynn eerst de sleutel van het appartement op de St-Jacobsmarkt. Om twee uur trekken wij naar Plopsa Station waar we de namiddag doorbrengen met de kleinkinderen en hun grote mensen natuurlijk. Een namiddag vol pret.
Maandag 27 maart 2023:
Een rustige dag met bezoekjes aan mijn oud-collega's en vrienden Jos Cox en Herman Driessens. 's Avonds eten we ons jaarlijkse witloof met hesp en kaas 🥳
Dinsdag 28 maart 2023:
Vanochtend kopen we eerst een droogrek en een strijkijzer zodat we wat fatsoenlijk onze was te drogen kunnen hangen, op de stoelen is niet genoeg plaats. We zullen dat volgend jaar trouwens toch ook weer nodig hebben want dan is het gedaan met was drogen in het Manguzi zonnetje. Philip kiest het strijkijzer waarmee hij volgend jaar de strijkman van het huis wil worden. In de namiddag rijden we weer met de bus naar Antwerpen. We gaan een kijkje nemen in het appartement op de St-Jacobsmarkt waar Jelle volop bezig is met het renoveren van de badkamer. Daarna willen we wat shoppen maar ... dat willingtoshopgevoel gaat snel over als we ons realiseren hoe koud het is. Een warm cafeetje lonkt met warme thee en we blijven er plakken tot half zes. Dan nemen we de tram naar Lynn om de sleutel van het appartement terug te brengen. Philip heeft vanavond een onderonsje met zijn boys en ik blijf ondertussen bij Lynn en Domien. Om 22.40u nemen we samen de laatste bus terug naar Zoersel.
Woensdag 29 maart 2023:
We hebben een "vrije" dag met 's avonds een bijbabbel met Ingeborg en Ingrid. Dat doet nog eens deugd!
Donderdag 30 maart 2023:
Vanmorgen brengen we eerst een bezoekje aan ons huis in de Kievit waar de Rudi nu woont. Alles is goed met Rudi en ook met het huis is alles prima in orde. Wij zijn blij dat hij er goed voor zorgt. We checken ook nog even welke meubels daar nog staan die we volgend jaar misschien terug kunnen gebruiken. En is er nog een beetje huisgerief? Dat valt wel een beetje tegen. Hopelijk moeten we niet alles opnieuw kopen.
We kunnen België natuurlijk niet verlaten zonder Nonkel Nest en Tante Lieve een bezoekje te brengen. Dat zijn toch echte fijne mensen! We zien jullie graag.
's Avonds komt Sven (een beetje Philips vierde zoon) nog langs. Ze kunnen met twee hun hart weer even ophalen.😉
Vrijdag 31 maart 2023:
Amai, alweer koude regen en wind vandaag. Dat geeft moed om op te staan! Vandaag komen Stephane en Silvia van Mainz Duitsland op bezoek. De bedoeling was samen een namiddagje Antwerpen te doen maar met dit weer korten we het maar wat in. We vertrekken pas tegen vier uur. Zij checken eerst in, in hun hotel en dan wandelen we samen naar de Stadsfeestzaal. Lynn komt daar nog even afscheid nemen. Ik ga ze toch weer missen! Daarna wandelen we met Steph en Silvia richting stadshuis, vechtend met onze paraplu's, de wind en de regen. Waar is er hier een cafeetje waar we kunnen zitten? De Pelikaan zit stampvol, dat zal voor later zijn. Den Engel dan misschien? Ja, er is nog een tafeltje vrij, we blijven hier tot we ergens gaan eten.
Na het eten gaan we toch nog voor een afzakkertje in De Pelikaan. Daarna stappen Philip en ik weer op de bus naar Zoersel. Ondanks het slechte weer was dit toch een gezellige dag met aangenaam gezelschap! Dank u Steph en Silvia!
En morgen is het 1 april met hopelijk niet te veel grillen pfff!
PS: Vergeet niet een reactie te plaatsen, met je naam of schuilnaam asjeblieft. Ik kan de reactie ook gewoon voor mezelf houden en niet publiceren op de blog. Als je liever niet publiek wil gaan, schrijf het er gewoon bij. Suggesties en vragen zijn ook altijd welkom! Dank u wel! En... ik vind het ook fijn dat je een beetje publiciteit maakt voor mijn blog bij je vrienden of familie🙃 😘
