Donderdag 1 december 2022:
In The Shed de laatste karaoke van het jaar?
Maandag 5 december 2022:
We hebben al twee nachten KNALLEND onweer achter de rug. Vandaag is het al zweterig tropisch warm vanaf 's morgens. De luchtvochtigheid is 75%. Philip zegt dat ik de was niet moet buitenhangen. Hij zal niet drogen en misschien zelfs wel natter worden. Ik denk dat hij gelijk heeft. Als je buiten komt stap je in een Turks stoombad. Dat belooft!
Rond vier uur is het zover. Het wordt zo donker alsof het Goede Vrijdag drie uur is en de donder komt eraan gerommeld. Even later klettert de regen op ons ijzeren platen dak en ik hoor niet alleen regen! Gooit iemand met steentjes? Ik kijk buiten. OMG! Het is hagel! Dat hebben wij in Manguzi nog nooit gezien! 27 graden en hagel! Dikke bollen dan nog! Als knikkers en groter! Ik hoop dat Red Lips straks niet vol putjes staat. Red Lips panikeert ook want ze slaat al alarm. 😱 En we kunnen haar niet meer gaan redden, het regent en hagelt te hard. Laat ons maar het beste hopen 🤞.
Rond half zes trekt het geweld weg, het wordt weer wat lichter en de regen mindert. Ik ga eerst my girl inspecteren. Gelukkig valt het mee, ik zie geen schade. Philip verzamelt wat hagelbollen. Het zijn echt geen kleintjes. Onze security man vindt het leuk en eet ze als snoepjes 🤦♀️ Wij trekken er alleen een foto van en zijn blij dat Red Lips ongedeerd is.
Dinsdag 6 december 2022:
Onze Belgische dokter Sarah opent samen met haar vriend een nieuw restaurant in Manguzi. Het is nog lang niet af maar wij mogen op try- out. Er zijn nog wel wat beginnersfoutjes maar het eten is heel lekker en we zijn in goed gezelschap. Prima avond!
Woensdag 7 december 2022:
Richards en Chloë zijn voor zonsondergang nogal stiekem naar The Plains vertrokken. Dat is een plaats waar je kan genieten van geweldige zonsondergangen. Cheyne organiseert vanavond ook een braai in hun huis en om zeven uur is iedereen paraat, uitgezonderd het koppel. Rond half acht komen ze eindelijk aan. Ik merk meteen dat er iets aan de hand is. Ze zeggen niet veel en lopen meteen door naar hun slaapkamer om even later verkleed terug te keren met een bijzondere mededeling! We drinken champagne vandaag!🥳
Vrijdag 9 december 2022:
De loadsheddings in Zuid-Afrika beginnen echt op mijn systeem te werken!
Zaterdag 10 december 2022:
De bedoeling was van om zes uur op te staan en tegen zeven uur naar Richardsbay te vertrekken maar... ik word pas om kwart voor zeven wakker. Mijn wekker, met het gefluit van vogeltjes, is al bijna een uur aan het snoozen, niks gehoord 🤦🏻♀️. Jah, niks aan te doen, dan zal het later vertrekken worden hé 🤷🏻♀️. Mijn brein staat niet meteen op snel en pas tegen half negen rijden we de gate uit. Main reason dat we naar Richardsbay rijden, is om mijn bril op te halen en dat kan nog de hele dag dus geen stress. Om half elf stoppen we bij Rafikies in Hluhluwe voor een ontbijtje en voor we een uurtje later de snelweg oprijden stoppen we ook nog bij het Farmstall winkeltje voor gedroogde ananas. Mam Ruth heeft drie pakken besteld.
Nog een uur later arriveren we in Richardsbay en halen eerst mijn bril op. Bij de drogist Dis-Chem probeer ik mijn ogen te laten wennen aan de nieuwe bril maar dat valt niet mee, ik word er misselijk van. Pfff, dat had ik me wel anders voorgesteld! Ik laat hem snel weer in mijn tas verdwijnen en besluit straks misschien nog eens te proberen. For now, I prefer mijn gewoon leesbrilletje op deze laatste dag van mijn vierenzestigste levensjaar. Ik zal wel beginnen met oefenen als ik vierenzestig en een paar dagen ben ... maandag of dinsdag of woensdag of zo 🙈. Na Dis-Chem kopen we al wat droge voeding bij Checkers en dan zijn we het winkelen al beu. We rijden naar het loftje in Mtunzini dat ik vond op Airbnb. Onderweg contacteren we de Santanas die daar ook wonen. Misschien kunnen we vanavond samen dineren? Nee, dat zal niet gaan want zij zitten in Capetown maar ze kunnen ons wel een restaurant aanbevelen. Voor we naar het loftje rijden gaan we er nog vlug reserveren. Daarna kunnen we eindelijk de gps mevrouw blij maken en de straat inrijden die zij al een half uur met aandrang herhaalt. Ze moet wel denken dat we heel dom zijn. Ze klinkt in elk geval opgelucht als ze eindelijk kan zeggen: Bestemming bereikt! En dan staan we voor de poort van het huis met het loftje maar... we vinden geen bel en er is ook niemand te zien. Ik kijk op mijn app of er een telefoonnummer te vinden is. Nope! Ik stuur een bericht en we wachten nog een vijf minuten. Op de app lees ik: Antwoord meestal binnen de twee uur. Daar zijn we dus niks mee. Toeter eens, zegt Philip. Ik laat Red Lips een klein peupke doen. Geen beweging hoewel er een deur open staat. Nog eens, zegt Philip, twee keer en een beetje harder. Ik wil de buurt niet op stelten zetten en ik wil er ook geen uren meer blijven staan voor de poort. Komaan Red Lips! Puip Pui uI UIP! Ah, dat werkt. Mevrouw Kim en haar dochtertje Bella hebben het gehoord en laten ons binnen. Gelukkig want ik hoor in de verte de donder al aankomen rollen. Snel installeren we ons een beetje en nadat we het uitzicht bewonderd hebben en Philip de douche heeft uitgeprobeerd, rijden we maar meteen naar het restaurant voor het begint te gieten en we niet meer weggeraken. Prima Espetada's bij de Portugees waar Philip de mamãe garçonete (onze waitress is een al niet meer zo jonge, echt Portugees uitziende mama) overspoelt met zijn Portugese kennis. Bij het betalen van a conta blijkt dat ze gewoon een oerechte Zulu is en niks Portugees verstaat.😂
Ik ben al op om vijf uur maar kan niet echt van een mooie zonsopgang in onze loft genieten omdat... het regent! Dat begint hier goed op mijn verjaardag! Het is even geen loadshedding en ik probeer vlug mijn Facebook en Instagram te checken. Er is nog een andere jarige onder mijn vrienden die ik dan maar meteen een berichtje stuur. Om zes uur is Philip ook wakker. We douchen, pakken snel ons boeltje in en zijn ermee weg terug naar Richardsbay. Eerst een ontbijt bij Mug&Bean. Ontbijt met frieten????🫣 Moet kunnen op je verjaardag en we hebben nog een lange rit voor de boeg 🤷🏻♀️
Daarna kopen we nieuwe schoenen en een hemd voor Philip.(Wiens verjaardag was het ook alweer?😉😂) En daarna kopen we bij Woolworths vooral vlees, vis, groenten en kaas zodat onze car fridge weer tot de top gevuld is als we naar huis rijden. Op de terugweg springen we nog even bij Rafikies binnen om in hun winkeltje toch nog een nieuwe handtas voor mezelf mee te ritsen 😉 en twee blikjes Ice tea. Na wat rekken en strekken terug in de auto voor de laatste 150 km, een rit van twee uur. Regelmatig pingelt mijn phone om me te waarschuwen dat er weer een berichtje is aangekomen. Ik zal ze straks pas kunnen lezen en beantwoorden. Misschien... als we internet hebben.
Maandag 12 december 2022:
Ja, de loadsheddings is Zuid-Afrika beginnen echt op mijn systeem te werken! Ik kan nu zelfs niet meer rechtstreeks op mijn blog schrijven. Ik heb voor over dit loadshedding evenement dan maar op mijn computer gewerkt. Je zal het wel moeten groter maken om het te kunnen lezen.
Woensdag 14 december 2022:
Vandaag nog eens wat nieuws van Lou, het kleinkind van Mam Ruth dat nu twee volledige schooljaren bij haar heeft gewoond. Ik vertelde al over haar begin dit jaar. Lou ... 2de middelbaar... met 94 in één klas! Dat Louke dus. Wel het ging niet zo goed met Lou dit jaar. Ze deed absoluut niet haar best op school en vertikte het ook maar één vinger uit te steken om Mam Ruth wat te helpen thuis. Mam Ruth deed echt wel haar best om ze te motiveren en zelfs ik ben er een klapke mee gaan doen maar ... allemaal niks gekort! Puber Louke! Een maand of zo geleden heeft Mam Ruth dan besloten dat Lou niet meer bij haar kan blijven wonen en ze heeft haar vorige week na de examens op de bus gezet naar Empangeni terug naar haar moeder. Mam Ruth heeft veel geduld maar als het op is, is het op en is er geen weg terug.🤷🏻♀️ Vandaag duwt Ruth het rapport van Lou onder mijn neus en vraagt of ze mag overgaan want ze begrijpt het niet zo goed. Ik bekijk het rapport.
Learner passed after adjusting marks in two subjects. Oké, ze is er door, maar wat is description level? En de exam marks ... zijn dat gewoon punten? En op hoeveel dan? Procent, dat begrijp ik! En ik zie ook de dikke buis voor wiskunde: 19% en het gemiddelde van de klas voor wiskunde is 38%. Toch mag ze overgaan hoewel het minumum dat je in Zuid-Afrika als zwarte moet behalen al verlaagd is van 50% naar 30%. Lou is met haar 19% toch gedelibereerd! 🤦🏻♀️🤦🏻♀️🤦🏻♀️ Wel... ik vind het erg voor haar want wat kan je dan gaan doen in het volgend jaar. Ik zal één van de dagen eens goed informeren hoe dat schoolsysteem hier werkt in het secundair want ik heb toch wel wat vragen.
Vanavond is het de laatste echte Shed Night van het jaar met Tayla als DJ TJ en domino competition.
Zaterdag 17 december 2022:
Door de loadsheddings enkel netwerk van 9u30 tot 13u en van 15u30 tot 21u maar door hevig onweer om 15u gewoon de hele namiddag niks en ook 's avonds geen bite-je internet. Geen Gig, geen Mb noch een Kb! Zelfs geen grammetje! Very annoying for me!
Om 11 uur rijden we met Guillermo, Maria, Cheyne en onze nieuwe dokter Steve naar KwaPuza market, het marktje in de brousse waarvoor we even een "illegale" grensoversteek doen naar Mozambique. Het is bloedheet en vochtig. Snel doen we wat inkopen en de mannen drinken een verjaardagsbiertje ter ere van Steve deze keer. Veel jarigen in december! Daarna rijden Maria en Guillermo terug naar huis. Wij rijden met Steve en Cheyne naar Casitas voor een lunch. Stef, die te laat uit zijn bed kwam voor de markt, zit daar al op ons te wachten. OMG wat is het heet vandaag en drukkend! De mannen drinken een biertje, ik hou het bij Tonic. Van alcohol ga ik nog meer zweten. De meiden van Staffhouse komen ook nog aangereden. Zij zijn in het meer gaan zwemmen en duiken hier meteen terug het zwembad in. Na de pizza's trekt het wolkendek dicht. Ik ga snel betalen en Philip en ik rijden naar huis. Onderweg zien we al de eerste bliksems flitsen. Net op tijd zijn we thuis. Onze deur is nog niet toe of het begint al te waaien en te gieten. In een mum van tijd is het pikdonker en verandert onze straat in een rivier. Eskom heeft de elektriciteit net terug aangezet maar het netwerk komt niet terug. Een hevige inslag op de gsm mast is natuurlijk ook niet echt behulpzaam. Vandaag is het echt een internetloze zaterdag.
Zondag 18 december 2022:
We gaan vandaag electriciteit hebben en dan hopelijk ook wat internet van 9u30 tot 13u en van 17u30 tot 21 uur, zeggen ze.
Om negen uur maak ik mezelf en al mijn toestellen klaar voor als het internet hopelijk aan gaat om half 10. Dat het zal werken naar behoren is een utopie maar hopelijk kan ik toch wat Netflixkes downloaden en een beetje schrijven op mijn blog. Om half tien gaat de gewone elektriciteit aan en de generator af. Welke wifi werkt? Mtn? Nee! Vodacom The man? Nee! Ik probeer in de slaapkamer, daar hebben we nog een Vodacom toestelletje staan? Ja ? Ja?... YES! Vlug verhuis ik mijn Iphone en Ipad daar naartoe. Nee Philip, je moet nu efkes niet storen! Ik download vollen bak Netflix series en kan eindelijk mijn foto's nog eens synchroniseren. Het gaat maar traag en twee dingen tergelijkertijd downloaden is onmogelijk. Voor dat alles tot my satisfaction is, zijn we alweer een paar uur verder. Nog een uurtje om aan mijn blog te werken voor het internet weer helemaal uit onze lucht wordt gefilterd. Vanaf drie uur werk ik aan mijn deel van het Kerstdinner van morgenavond en om zes uur zitten de voor 30 personen gehaktballen in the fridge 😉🥳
Maandag 19 december 2022:
Vandaag hebben we elektriciteit van 7.30u tot 13u. en van 15.30u tot 21u.
De meiden van Staffhouse organiseren om 18.30u een kersthappening. Het is de voorlaatste avond dat het ganse 2022 team in Manguzi samen aanwezig is. Vanaf woensdag werken ze in twee ploegen: 1 Kerstteam, 1 Nieuwjaarsteam. Ergens tussen vandaag en 2 januari zoeken al onze 2022 Com Serves voorgoed andere oorden op en op 2 januari zullen hun huizen weer ingenomen worden door nieuwe groentjes. Spijtig want ik had deze nog wel een jaartje willen houden! Maar... het is wat het is en Philip en ik beginnen ook bijna aan ons laatste jaar Manguzi.
Ik begin de dag met alles bij elkaar te zoeken: tafels, stoelen, bestek, lampen, cadeautjes... Daarna zet ik drank koud om mee te nemen, help oplossingen zoeken voor mensen waar de oven plots niet meer werkt en stel andere mensen gerust dat hun food wel oké zal zijn. Ik probeer ook nog wat te doen op internet maar Vodacom is weer tamelijk gierig. Ik probeer lief te blijven tegen de wifi kaskes, ook voor hen is het Kersttijd zullen we maar zeggen.
Ondertussen elders op de compound:
De cadeautjes voor vanavond zijn verzekerd dus! Om zes uur maak ik nog vlug een chakalaka tomato sauce waarin ik de gehaktballen opwarm. Mmmm, het is in orde! Nog even douchen en andere kleren aan, auto inladen, kerstmuts op en weg zijn wij. De meiden van Staffhouse leggen de laatste hand aan de versiering van de tafels maar de cocktails staan al klaar, genoeg om honderd man zat te maken. Langzaamaan vult de cadeautjestafel zich en de tafel om het buffet op te stellen blijkt veel te klein. Gelukkig heb ik niet naar het stemmetje in mij geluisterd dat mij deed twijfelen of er wel genoeg eten zou zijn. Iedereen heeft zijn beste best gedaan. Met de aperitief hapjes alleen al kunnen we alle buiken vullen! Brie en Camenbert dips, samosas, gevulde bladerdeeg happen, scampi's... het kan niet op. Gelukkig doen we dan eerst het cadeautjes spel, zo kunnen al die starters toch ietsje zakken. Daarna vliegen we in de Cuban meat and rice, green salad and beetroot salad, roasted veggies, tabbouleh, gammon ... en mijn gehaktballen. Er is echt veel te veel eten! De meiden vullen een paar borden en gaan ze uitdelen aan al de security guards die ze kunnen vinden. Het is al donker en dan verstoppen die zich wel eens. Dat zou vandaag a big mistake zijn! Nadat we nog wat hongerigen gespijsd hebben, worden de desserten boven gehaald. Home made peppermint crisp tart, chocolate cake and ice cream. Hoewel de peppermint crisp ongelofelijk lekker is, neem ik toch maar een klein stukje want anders ga ik ontploffen, zeker weten! Ik had beter wat minder aperohapjes gegeten maar ja ... dat is nu te laat.🤷🏻♀️ Anyway, het is een heerlijk Kerstfeest. Spijtig dat het ook een afscheidsfeest is. Om tien uur, nog steeds Manguzi Midnight, verzamelen we al onze meegebrachte spullen en gaan we naar huis na many thank you's en goodbye's. Morgenvroeg is het weer gewoon werkdag en de laatste rustige dag voor een heftige Kerstwerkweek.
Vrijdag 23 december 2022:
Vanmorgen is Mam Ruth met haar zus Myriam naar Durban vertrokken voor twee weken. Ze gaan logeren in het nieuwe huis van Myriam's dochter. Ik gun het haar van harte en vind het fijn dat ik twee weken lang enkel moet poetsen als ik het vuil vind en dat zal geen twee keer per week zijn! Mam Ruth doet dat dus wel, twee keer per week met nat. Ik heb al vanalles geprobeerd om haar daar van te weerhouden maar ik heb het opgegeven. Ze mag kuisen en wassen en strijken wat ze wil, wanneer ze maar wil. Gisteren stond ze er op nog snel alle gordijnen te wassen voor ze weggging. Dat heb ik kunnen tegenhouden. Ik heb haar in de auto gezet met een doos koekjes, mijn grote lege rugzak die ze mag gebruiken en wat zakgeld voor in Durban en ik heb haar naar huis gebracht. Je gaat nu inpakken Mam Ruth! Relax and enjoy yourself! Love you! Bye!
Zaterdag 24 december 2022:
Op deze kerstavond doen we een Bring and Braai aan ons eigen kerststalleke met al onze overgebleven tijdelijke pleegkinderen die zich eenzaam voelen met hun familie zo ver weg 😉
Zondag 25 december 2022:
Geen loadshedding vandaag!🤗
We ruimen de kerststal op, doen de afwas en voor de rest... niks meer.
Dinsdag 27 december 2022:
Een beetje loadshedding vandaag, enkel van 17u tot 19u30.
Ze zijn echter vergeten Vodacom en Mtn in te lichten. Het netwerk stuurt amper een berichtje door. Whatsappjes komen uren later pas aan, we krijgen geen mails open. Philip kan niet op de site voor de resultaten van patiënten. Ik kan niet op mijn blog schrijven want het bewaart niet en de foto's van mijn phone synchroniseren niet met mijn Ipad. Olé, olé, technisch werkloos!🤷🏻♀️
Het is een dag om snel te vergeten vandaag: Philip heeft een verschot in zijn rug. Tayla is jarig en doet een braai op de plains. We kunnen er dus niet naartoe. Jack blue is vermist en ik verdenk een security man die gisteren met zijn knuppel bij onze boom stond te zwaaien. De zon wil niet echt schijnen en dan laat Jack zich sowieso moeilijk vinden. Ik ben al zeker vijf keer gaan speuren. Niks! Ik probeer berichtjes uit te wisselen met België maar al onze wifi kastjes weigeren. Wat een miserie!
Ik kook dan maar een gammon roll en probeer voor de eerste keer in mijn leven kroketten te maken in de hoop Philip toch een beetje blij te maken. Hij zit er erg mee dat hij morgen misschien niet kan gaan werken. Ja Philip, het is wat het is.🤷🏻♀️ We zullen morgen wel zien.
De kroketten lukken vrij goed in de airfryer.
Philip zegt dat ik negen op tien krijg. Persoonlijk vind ik ze maar een zeven waard. Ik heb vandaag Jeroen Meus gevolgd maar ik denk dat mijn eigen puree recept beter is. We zullen volgende keer zien of de kroketten dan ook beter zijn. Maar... het is niet dat ik er ontevreden over ben. Zeven is zeker ook een goeie score. Philip blijft wel ontevreden over zijn rug. Hij kan niet langer dan twee minuten aan tafel blijven zitten en moet na elke kroket een toerke stappen. Gelukkig voor mij kan hij wel alles terug in de ijskast zetten na het eten en afdrogen ook want daar kan hij wat wandelingetjes bij maken. Miguel probeert hem te bellen maar dat telefoontje kan niet doorgaan. Niet omwille van Philip maar omdat het internet om zeven uur 's avonds nog steeds even slecht is. We beseffen vandaag weer heel goed waar we wonen. This is Africa en ik vraag me af wat er nu weer aan de hand is met de netwerktoren. De kabels weer gestolen zeker!? Philip heeft de wens voor het nieuwe jaar dat hij eens 1 dag van 's morgens tot 's avonds kan downloaden wat hij wil tegen volle snelheid! Ik zou dat ook heeeeel fijn vinden. Vanavond steek ik maar een vroeger gedownloade podcast in mijn oren en val zo al luisterend in slaap.
Woensdag 28 december 2022:
Philip heeft wat pillekes voor zijn rug uit de kast gehaald en is naar de clinics vertrokken, patiënten en collegialiteit voor alles! Hij heeft wel een fatsoenlijke auto gevraagd om naar Bhekabantu en KwaNdaba clinics te rijden voor de rit van 60 km waarvan de laatste 15 km off-road (en daarna ook nog terug of course). Het zal wel lukken.
Ik haal wat groenten in de winkel en een Steers burger voor Jabulani. Om half elf bel ik met mijn moeder. Wonderbaarlijk lukt dat altijd op woensdag voormiddag. Ik denk dat zij connecties heeft met Vodacom Zuid-Afrika. Als ik zoals gewoonlijk start met "Moeder, je weet dat het hier elk moment kan gedaan zijn hé!" antwoordt zij, ook zoals gewoonlijk, op een toon alsof ik lieg, "Ja, ja, ik weet het! Dat zeg jij elke keer en het is nog nooit gebeurd!" 🤷🏻♀️ Na het telefoontje hang ik de was op en zoek naar Jack Blue. Niet te vinden, nu al een paar dagen. Zou de security man hem echt doodgeknuppeld hebben? Ook het telefoontje met Jelle kent geen onderbrekingen. Wednesday really is the day for communication! Philip komt heel terug van de clinics maar gaat toch voor een middagdutje. Ik hoor Jabulani in The Shed tateren met de security man van vandaag. Ik ga vragen of deze misschien eens kan opzoeken in zijn boek wat de naam is van de security man die van dienst was maandag. Terwijl hij het opzoekt, kijk ik nog eens verdrietig naar Jack's tree. Ik zie hem! It's fine! It's fine! roep ik blij! Don't need the name! O I'm so happy! Jabulani is ook happy, hij wist dat ik hem kwijt was. You see Mam, I knew he would come back! De mannen lachen me een beetje uit with my weird pet. Het kan mij niet schelen. I really love him!🥰 Jack Blue is back! It brightens my whole day! Mijn dip is terstond helemaal verdwenen. Jack Blue is back! 💃🏻 💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻
Zaterdag 31 december 2022:
De allerlaatste party met deze ploeg.
Bye Tayla, Karen, Teagan, Cheyne, Tumelo and Ithra, Richard and Chloe, Boy Stef and Girl Steph. We hope we will meet again some day!
PS Het is altijd fijn een leuke opmerking te lezen. Onderaan deze blog kan je er eentje achterlaten als je op "geen opmerkingen" of "1..2 ...opmerkingen" klikt. 🙈
En je naam of tenminste een hint naar je naam zodat ik weet van wie het komt, is leuker dan onbekend😉 Dank u!😘