Dinsdag 1 november 2022:
Allerheiligen in België. Bij de meeste mensen van Manguzi is dit onbekend, er is ook maar een minderheid van Rooms-katholieken hier denk ik. Wel veel gelovigen en Jezus komt minstens één keer voor in elke conversatie. Wel 80% van de Zuid-Afrikaanse bevolking behoort tot één of andere soort van Christelijke kerk.
In Manguzi zijn er veel kerkjes! Ik kan er meteen al zeker acht plaatsen in de onmiddelijke omgeving naast de Main Road. In en buiten het dorp worden 's zondags ook nog een aantal gebouwtjes omgetoverd tot Church zoals het klaslokaaltje van de plaatselijke rijschool. En het kan ook Church zijn in een grote tent of gewoon onder een boom. Bijna iedere kerkgemeenschap heeft zijn eigen uniform.
Als je op zondag door Manguzi wandelt, zie je meteen wie er naar de kerk gaat, vooral heel veel vrouwen en kinderen. Naar Church gaan is ook een belangrijk social event. Het is voor de vrouwen wat op café gaan is voor de mannen. Die paar uur per week dat ze op een algemeen aanvaarde manier kunnen ontsnappen aan hun dagelijkse beslommeringen en verantwoordelijkheden. Rust en gezelligheid. Dat zondag event mag dan ook zo lang mogelijk duren. Van tien uur tot een stuk in de namiddag in and around Church vertoeven is geen rariteit. Zondag is churchday. Wat zo leuk is, is dat mannen hier niet durven tegen protesteren want wie kan er nu iets hebben tegen een vrouw die naar de kerk gaat?😉
Een church kiezen is dan ook niet altijd afhankelijk van je geloof maar wel van wie er al naartoe gaat. Je gaat naar de kerk waar je vriendinnen ook zijn. Ik wil dat natuurlijk niet veralgemenen maar ik heb het al bij een aantal mensen gezien. Bijvoorbeeld: Mam Ruth's Church is Zion en haar zus Rebecca's is Katholiek. Echt niet belangrijk voor hen wie wat is, zolang ze maar geloven in Jezus en de bijbel lezen. En dat doen ze, elke avond! Ze hebben zelfs de IsiZulu bijbel app op hun phone tegenwoordig.
Ik ken geen begraafplaats in Manguzi zoals wij dat kennen in België. Families wonen hier meestal bij elkaar en hun overledenen worden daar bij het huis begraven. Elke familie heeft zijn eigen "kerkhofje". Sommige graven hebben gewoon een houten kruis maar er zijn er ook veel met grafsteen zoals in België.
Wat gebeurt er in die kerken? https://youtu.be/kk-6o5Yxiuo
Het is voor "pastors and preachers and priests" gemakkelijk een eigen kerk op te richten in Zuid-Afrika en grof geld te verdienen. Er zijn geen wetten voor. Arme mensen verlangen naar geld en mirakels en zijn door hun gebrek aan onderwijs en kritisch denken goedgelovig en laten zich gemakkelijk vangen. Natuurlijk zijn er steeds mensen in geldnood bereid om de dode te spelen die terug tot leven wordt gewekt of de rolstoelgebruiker die opeens terug kan gaan door de krachten van de pastor gekregen van God. Het gaat soms echt ver! Gras eten, benzine drinken, je met Doom insecticide laten bespuiten...
En wat ik ook vond op het internet: Er is een nieuwe paus die van plaatselijke cafeetjes kerken maakt en van de café bazen pastors. Een kerk waar je alcohol mag/moet drinken. Een kerk voor alcoholgebruikers die in een gewone kerk niet meer binnen mogen. Dat zou wel eens succes kunnen hebben.
GOBOLA CHURCH https://youtu.be/nfE99404nkA
Woensdag 2 november 2022:
Voor de geïnteresseerden: Ik heb de bereidingswijze van mijn brood een beetje veranderd.
Donderdag 3 november 2022:
Zondag en maandag zijn er twee nieuwe dokters gearriveerd. Ze moeten house 17 delen en zijn daardoor onze nieuwe naaste buren geworden. Philip wil ze meteen a special welcome geven in The Shed vanavond. Ik voel dat ik iets speciaals moet doen maar heb geen zin om cake noch om rijsttaart te bakken. I feel lazy! Kan gebeuren toch?🤷🏻♀️ Ik rijd toch maar even naar de Spar voor wat chips en ontdek daar dat ze verse taarten hebben. Laat ik er maar twee meenemen... dan hebben we toch iets. Omdat die lokale vrouwen nogal eens graag Savanna drinken, spring ik in opdracht van Philip ook nog snel binnen bij Tops voor een six pack. Om 19 uur stipt zitten onze nieuwe buren al aan de bar en our usual costumers druppelen ook binnen. Tijd om de taart op tafel te zetten. Maar dat is buiten the intentions van onze kids gerekend. Ik heb ze vorige week het domino spel aangeleerd en ze hebben de microbe te pakken. Zij palmen de tafel in en ik kan op zoek naar een andere tafel om de taart op te zetten. En al is het maar Spar taart, er wordt goed van gesmuld. Thenji en Ningi worden meteen opgenomen in "the gang" en Philips mission is accomplished. De Savanna's mag ik terug in de kast zetten, de meiden houden enkel van zoete alcoholische dranken, whatever that means. Om tien uur leren ze ook meteen wat Manguzi Midnight is wanneer Philip afsluit met zijn laatste always-look-on-the-bright-side-of-life song en Tayla haar dansje doet.
Ik vertel Philip dat ik voortaan terug oorbellen ga dragen. Vroeger droeg ik altijd oorbellen maar tijdens de covid crisis bleven die altijd aan de maskers hangen. Nu die weer in de kast liggen, kunnen de oorbellen weer uit de kast. Philip vindt het een goed idee en doet mee! Altijd solidair, die man van mij!
Today our visitors Sven and Sophie will arrive! We moeten plaats maken voor hen! Mam Ruth en ik toveren Philips man cave om tot a real bed room. Het zetelbed verandert van zetel in bed en we leggen er nog een matras bovenop. Oei! Dat is wat te hoog! Laat ons de kussens maar wegzetten en enkel de echte bedmatras erop leggen. Ja, much better! Mam Ruth maakt het bed op alsof het een echte lodge is. Alle rimpeltjes uit de lakens en de handdoeken in een vormpje op het bed. 't Is toch een schatje!
En vandaag vertrekt ze niet naar huis vooraleer "haar" huis piekfijn in orde is. Sven en Sophie laten weten dat ze pas rond vijf uur hier zullen zijn. Zolang kan Mam Ruth niet wachten en ik breng haar samen met haar kleinzoon dan maar naar huis om twee uur. Om half zes, als Philip nog bezig is de tuin te sproeien, komt hun Polootje onze Wisteria Lane opgereden.
Het is een fijne avond om buiten op het terras wat te keuvelen met een biertje en een wijntje tot de viervleugelige insecten een attackske doen. Maar dan is het toch tijd om te eten. De 🌮 taco's staan al te wachten. Door al de updates die we elkaar moeten geven, is het al snel Manguzi Midnight. Bedtime voor al wie morgen vroeg op moet. Allemaal eigenlijk😉
Woensdag 9 november 2022:
We moeten de badkamer nu delen met z'n vieren en ik sta dan maar op om half zes to be first. Als ik gewassen en gestreken ben, doet Philip zijn ogen open en mag hij zijn liedje zingen onder de douche. Om half zeven geven we de badkamer aan onze gasten voor hun ochtenddansje. Met een ferme omelet achter de kiezen, vertrekt Philip naar zijn clinics en ik breng Sophie en Sven naar Kosi Bay Lodge voor hun boottrip op de meren. Onderweg is het quite sandy maar dat is peanuts voor Red Lips. Na het droppen van Sophie en Sven in de lodge, bol ik met haar weer snel naar huis waar Jabulani supposed to be waiting already. Nee, hij is er nog niet. Om half elf komt hij pas aangestapt met zijn fiets aan de hand. Het is weer zover. Bicycle broken again Jabu? What's wrong this time? De remmen? De ketting?...??? Nope, flat tire. Can you drive to town to get me a new one Mam? Ja Jabulani, ik zal dat doen maar ... begin jij maar snel aan het afrijden van het gras! Als ik de Jabu met de machine op het grasveld heb geïnstalleerd en op hun GO knop heb geduwd, rijd ik tevergeefs naar Skippers voor een binnenband. Out of stock. Jabulani zal te voet naar huis moeten straks. Als compensatie haal ik hem dan maar een burger bij Steers en trakteer Red Lips meteen op een volle tank. Daarna hang ik de was van Sven en Sophie te drogen en ruim het huis op. Mijn vriendje komt me bij het ophangen van de was even goeiedag zeggen, of liever Sawubona want ik ben ervan overtuigd dat het een echte Zulu is.
Even voor één uur stuurt Sven een bericht dat ze terug zijn aangekomen, zodat ik hen kan ophalen. Op de terugweg springen we even binnen bij Mam Ruth om haar huis te bewonderen en om twee uur parkeer ik Red Lips weer op haar wei. Ze mag even uitrusten want straks zal ze al haar energie nodig hebben om ons naar Bhanga Nek beach te brengen. Tayla heeft daar voor de goestinghebbenden een turtle tour met gids geregeld op deze Full moon evening.
Even later meldt onze gids dat er door een andere groep een turtle is gespot. Als wij een tijdje later daar ook aankomen, zijn we nog net op tijd om ze te bewonderen voor ze terug in de oceaan verdwijnt. De eieren zijn al gelegd, mevrouw gaat al terug naar huis.
Dit is een loggerhead. Waw! De gidsen schijnen met een rood licht om de turtles niet af te schrikken. We wandelen verder en zien nog een loggerhead terugkeren naar de oceaan. Deze heeft nog geen eieren gelegd en is ook niet van plan dat vanavond te doen. Door de regen van vorige nacht lijkt de weg naar het zachte droge zand voor haar te ver, geeft ze snel op en maakt rechtsomkeer. Ze zal misschien morgen nog eens proberen. Wij wandelen nog een stuk verder zonder succes, zijn nu al twee uur onderweg en moeten straks ook nog de hele weg terug. Het is tijd voor een stop en een drankje hoor, meneer de gids! Terwijl wij een pauze nemen, wandelt de gids op z'n eentje nog even verder. Hij zal zijn lamp flitsen als hij iets vindt maar... nee, niks. We beslissen dat we de terugweg aanvatten. Misschien is er achter ons nog wel eentje uit het water gekropen en ... ja hoor, vijfhonderd meter voor we terug op onze plaats van vertrek zijn, heeft het team van Ezemvelo research een leatherback gevonden. Ze zit nog op haar nest maar de eieren zijn al gelegd en ze is het nest al aan het sluiten als we er toe komen. Ook al hebben we het eieren leggen weer gemist, het is een prachtige unieke ervaring. Als ik gelovig was zou ik zeggen: Thank You Jesus! Wat er ook van is, dit is voorzeker een wonder der natuur! Amen! 
Sven gaat vandaag met Philip op tocht naar de clinics en zijn Sophie mag een dagje meedraaien met onze logopedist Tayla. Vol met verhalen komen ze na de middag terug thuis. Nu mag het even platte rust zijn! De Shed night vanavond staat ook in teken van onze visitors.
Yebo, een schorpioen 🫣 Gelukkig zijn degene die je hier vindt niet groot en niet levensgevaarlijk maar toch wel heel pijnlijk! We schrikken even, trekken dan foto's en ik maak een plan om hem te vangen. Ik jaag hem met een vliegenmepper in een maatbeker. Philip brengt hem terug naar zijn eigen thuis: the bush. Ook al is de kans zeer zeer klein dat er nog eentje in ons huis zit, zet ik toch mijn schoenen klaar naast mijn bed ingeval ik vannacht naar toilet moet.
Philip en ik deden in 2015 ook een turtle tour. Toen zagen we ook een leatherback, nog veel groter dan deze en we zagen haar wel eieren leggen. Hier een paar foto's van toen om een idee te geven.
Onze avond is in elk geval nu ook geslaagd en om elf uur landen we, helemaal verzand, terug at house 18 en vinden er heel gemakkelijk ons bed! Na een doucheke natuurlijk 😉
Donderdag 10 november 2022:
BEN is vandaag nog dichter bij ons dan andere dagen. Het is dan ook 10 november, de dag waarop hij drie jaar geleden uit ons leven verdween, maar niet uit ons hoofd en zeker niet uit ons hart. Zijn beste vriendin Sophie heeft weer prachtig verwoord wat wij niet zo goed kunnen. Bedankt Sophie.
Een rustig avondje met wat domino en veel gelach.
Om tien uur, Manguzi Midnight sluiten we af. Iedereen is moe. In huis wacht echter nog een kleine verrassing. Als je visite hebt, moet er toch altijd wat abnormaals gebeuren. In onze gang zit een ...
Vrijdag 11 november 2022:
Vandaag heeft Philip een dagje vrij genomen, we kunnen dus allemaal ietsje langer slapen. Na het ontbijt rijden we naar de Ezemvelo Office om een permit te halen. Dat heb je hier nodig om naar de Mouth, de meren of het strand te gaan omdat dat allemaal behoort tot het natuurreservaat en er maar een beperkt aantal bezoekers per dag wordt toegestaan. Vlak bij de office ligt Kosi Bay Camp. We gaan daar eerst een kort kijkje nemen.
Prachtig is het daar! Over de sand road hobbelen we verder naar de Mouth. Dat is toch ook wel echt een awesome place!
Ik bestel een seafood platter. With chips or salad? vraagt de waiter. Terwijl mijn brein denkt: "Ik zou salad moeten nemen, maar wil eigenlijk chips" antwoord ik meteen:"Chialad! Euh, Chips! Chips!" Iedereen lachen natuurlijk met mijn chialad 😅😎 Ach, het was een fijne laatste dag voor Sven en Sophie. Morgen trekken ze verder naar Swaziland en Krugerpark. Aan alle mooie liedjes komt een eind en wij kunnen ons al verheugen op de komst van Jelle en Michelle volgende week.
Zondag 13 november 2022:
Scooch en zijn vriendjes die elke namiddag met hun skateboard als een wevelwind door ons straatje razen.
Dinsdag 15 november 2022:
Mam Ruth en ik verwijderen al het DNA van onze vorige gasten om het het huis weer piekfijn in orde te brengen om de volgende gasten te ontvangen. Ik besef dat ik geen B&B wil beginnen. Ik heb geen ambitie om alle dagen van het jaar de perfecte gastvrouw te zijn waar ik niet mee bedoel dat we niet graag bezoek hebben hé maar... de ster mogen ze gerust aan iemand anders geven. Ik wil het niet als job. Een paar weken per jaar is perfect. En ik verheug me op Jelle en Michelle!
Ik heb vandaag ook een afspraak met onze optometrist Muzi. Ik heb de indruk dat ik de laatste tijd wat minder goed zie. Toch eens laten meten. Muzi laat alle instrumenten op mij los en komt ook tot de conclusie dat ik beter een bril draag om ver te zien. Een leesbrilletje maakt al langer dan vandaag deel uit van mijn vaste outfit. Vermits je in Manguzi Hospital maandenlang moet wachten op je bril raadt hij ons aan een oogtest te laten doen bij Spec Savers in Richards Bay en er daar eentje te bestellen. Donderdag passeren we daar als we Jelle en Michelle 's avonds ophalen in de luchthaven. Als we 's morgens op tijd vertrekken, hebben we tijd genoeg er binnen te springen. Muzi maakt een afspraak om half twaalf. Perfect! Ik heb echter nog een ander probleem aan mijn ogen: de oogbol druk is wat te hoog. Omdat ik geen glaucoom wil, moeten we ook langs de oogspecialist maar dat zullen we dan maandag doen, op de terugweg.
Sawubona nieuwe vriend in de tuin!
Iets over zeven zijn we al op pad naar Richards Bay om daar rond half elf aan te komen. De Spec Savers winkel is in the Mall. Ik weet nog perfect welke ingang we moeten nemen om vlakbij de brillenwinkel uit te komen. We zijn nog wat te vroeg maar gaan er anyway eerst naartoe. Misschien is er niemand anders om een oogtest te laten doen en kan ik al sneller dan half twaalf? Pech! Er is toch nog iemand anders die een bril nodig heeft maar niet getreurd, ik kan al beginnen met een montuur uit te kiezen dan moet ik na de test niet meer aan die klus beginnen. Al de brillen die ik mooi vind, zijn te groot voor multifocale glazen pfff. Ik laat er drie opzij leggen die volgens de winkeldame wel kunnen. Een half uur later kan ik binnen voor de oogtest en een kwartier later krijg ik te horen dat alle brillen die ik uitgekozen heb ook niet kunnen. Philip ontdekt nog een montuur dat hij mooi vindt. Voor mij wat katachtig maar ik heb geen andere keuze. Wat teleurgesteld keur ik het maar goed, ik ben de winkel nu wel echt beu! Pas rond half één trekken we eindelijk de deur achter ons dicht. In twee weken mag ik hem afhalen. Omdat Philip geen verlof meer heeft, hebben we Spec Savers Richards Bay gekozen. Dat is maar drieënhalf uur rijden van Manguzi. Dan kunnen we op zaterdag heen en op zondag terug zonder het gevoel te hebben dat we het hele weekend in de auto zitten. Ballito is nog minstens anderhalf uur verder. Daar willen we enkel naartoe als we drie dagen vrij hebben.
Allé hupekee, nu verder naar Ballito. Daar gaan we eerst Philips nieuwe bril afhalen die we er een paar weken geleden bestelde. Hij past en Philip is blij dat het meteen een zonnebril is, wat toch wel nodig is in Zuid-Afrika. Ik trek buiten een foto van hem om te laten zien dat de bril verkleurt.
Vrijdag 18 november 2022:
We checken uit en vertrekken meteen naar The Midlands. Op weg naar onze lodge maken we onze eerste stop in Howick waar we eerst ontbijten voor we naar de waterval gaan kijken. Eerste bezienswaardigheid van de dag is dus Howick Falls.
Dan rijden we door naar de Nelson Mandela Capture Site waar we net aankomen als het loadshedding is, geen elektriciteit dus en vermits het museum pikdonker is zonder elektriciteit, moeten we wachten tot één uur. Dan zal het licht weer aan gaan, hopelijk! In afwachting wandelen we dan al maar tot het monument langs The Long Walk to Freedom en genieten we van het zonnetje.
Wonderbaarlijk gaat het licht om één uur stipt weer aan, we kunnen binnen. Indrukwekkend en ja, licht was wel degelijk nodig voor de lichtbakken, filmwanden, geluiden, interviews en ... voor alles eigenlijk.
Als we hier klaar zijn, besluiten we van eerst naar onze lodge te rijden en in te checken. Het zijn mooie kamers en het zicht valt ook reuze mee in St Ives Lodge met o.a. Springbokkies, Zebra's en Wildebeests in het estate want tuin kan je dat al niet meer noemen.
We laden de bagage uit en rijden dan met z'n allen in Red Lips verder op ontdekkingstocht langs Lions River Station waar we een kunstgalerij vinden met beelden gemaakt van metalen. Prachtig maar helaas niet voor onze portemonnee en ook veel te zwaar om eventueel mee naar België te nemen.
Stop1: Piggly Wiggly
Een compoundje met een restaurant, een bakkerij, een mini trein en speelterrein voor kids en verscheidene andere winkeltjes. We doen hier een ontbijt en in één van de winkeltjes worden Jelle en Michelle verliefd op een schilderij van een African Wild Dog of Painted Dog.
Stop2: Marrakesh Cheese Farm
Bij Chris en Sue die zelf kaas maken, zachte en harde, van Parmesan, Cheddar en Gouda tot Brie, Blue cheese en Cream cheese. En deze allemaal met verschillende kruiden. We proeven er wel een twaalftal, en dit bovenop het flink ontbijt van daarnet 😅. Ze zijn wel lekker en we nemen er een paar mee. Hopelijk blijven ze goed tot in Manguzi.
Stop3: The Ugly Duckling
Een winkel met vanalles, van geurstokjes tot meubels. We kopen er... niks 🙃
Stop4: Blueberry Café
In normale omstandigheden zouden we hier dit uitzicht moeten hebben op koeien en Drakensbergen
Maar omwille van de mist en regen die ons vrij plots heeft ontdekt en ons precies voorlopig niet meer wil verlaten, zullen we voor het uitzicht eens een andere keer moeten terugkomen. We laten het niet aan ons hart komen en delen in het gezellige café een lekkere snack.
En natuurlijk verlaten we het café niet zonder een bezoek aan hun wc met een view, inclusief gluurders.
Ik ben zelf geen bierdrinker en wel BOB dus blijft het voor mij bij een Ice Tea in dit café met een interieur naar mijn smaak.
Michelle en Jelle doen een proevertje van alle daar gebrouwde bieren. Sommige zijn niet slecht maar er is er geen één dat kan tippen aan onze Belgische en Philip heeft al alle blikjes in The Shed hangen so... we skip the brewery shop 🤷🏻♀️
Echt heel mooie keramische kunst! En zoals onze dokter Sarah ons al waarschuwde: Je wil echt wel iets kopen, iets kleins ... een kopje of zo ... tot je de prijs ziet. Extra voorzichtig lopen we wat rond en bewonderen de kunststukken met hun fijne details. Opeens klettert er iets tegen de grond! 😱 Met een bijna hartinfarct blijven we allemaal stokstijf staan, angstig naar elkaar kijkend. Is het één van ons? 🫣 Gelukkig is het de dame van de galerij zelf die iets heeft laten vallen en gelukkig is het geen kunstwerk. OEF! Maken dat we weg zijn hier!😉
Stop7: Caladdi Bakery
In het bakkerijtje van Caladdi B&B halen we nog vlug een brood, dan kunnen we in ons appartementje misschien al een aperitief doen met onze Marrakesh kazen en een fles wijn die we gisteren kochten 😉
Stop8: St Ives
Ik ben zo blij dat we even platte rust kunnen nemen.
Stop9: Granny Mouse Country House
Om zes uur brengt Red Lips ons door de regen naar het restaurant van Granny Mouse. Ik ben al ferm moe en na een Amarula afsluitertje ben ik blij dat we gewoon weer naar Stop8 terugkeren. Done for today!
Zondag 20 november 2022:
Na weer een ontbijtje in de Piggly Wiggly met croissants van de plaatselijke bakery deze keer, nemen wij voor even afscheid van Jelle en Michelle. Zij rijden nog voor twee nachten naar een andere lodge in de buurt van Ladysmith. Philip en ik rijden naar Richardsbay want ik heb daar morgen een afspraak bij de oogarts.
Hieronder de kruimeldieven van de Piggly Wiggly.
Maandag 21 november 2022:
We hebben overnacht in de Road Lodge van Richardsbay, eigenlijk een gewoon baanhotel vlak bij het shoppingcentrum. We zijn vroeg opgestaan en winkelen nu eerst nog een uurtje bij Checkers voor we naar dr De Lange rijden. We laden ons auto ijskastje vol met etenswaren die we in Manguzi niet kunnen krijgen zoals kazen, saucis, ham, paté, witte mozarella en lekkere hamburgers. We weten niet hoelang de consultatie gaat duren, de zon is al warm en als de auto niet aan staat, werkt de ijskast niet. We kopen dan meteen ook maar enkele reeds bevroren koelelementen zodat het vlees en de vis ondertussen niet rot terwijl we in het hospitaal zijn. Ruim op tijd zitten we aan de deur van dr De Lange te wachten. Ik vind het wel een beetje spannend. Hopelijk heb ik geen glaucoom! Om half twaalf mogen we binnen. Dr De Lange begint al met het prijzen van onze optometrist Muzi omdat hij zo'n geweldige verwijsbrief heeft geschreven. Piekfijn in orde! zegt de dokter. Terwijl ik al druppels in mijn ogen krijg om mijn pupillen zo wijd mogelijk te maken, doet Philip met de dokter een praatje. Blijkt dat deze vroeger in 1994 of zo ook nog in Manguzi Hospital heeft gewerkt! Tussen het ophalen van herinneringen door, onderzoekt hij toch met volle aandacht mijn ogen en maakt hij een scan. Gelukkig is het resultaat positief. Er is nog geen letsel maar het moet wel opgevolgd worden en over zes maanden moet ik terugkomen voor een kleine check. Als we rond half één afscheid nemen, merkt dr De Lange op dat dit wel zijn langste consultatie is ooit! Jah! Als Manguzians elkaar ontmoeten 🤷🏻♀️. Zo gauw als ik met die verwijde pupillen buiten ga, zie ik niks meer! Alsof ik recht naar de zon kijk zonder bescherming. Blind ben ik, gewoon blind! Philip moet me naar de auto begeleiden. Het is nu duidelijk waarom ze me op voorhand verwittigden dat ik niet zelf naar Manguzi zou kunnen rijden. Gelukkig heb ik in de auto een zonnebril liggen zodat ik onderweg mijn ogen nog ietsje kan open doen. Philip moet nu alleen op de koeien letten die we onderweg tegen komen en ik leg mijn lot in zijn handen ... moeilijk voor mij!🙈😎 Philip denkt dat het na een paar uur wel terug in orde zal zijn maar als we thuis komen is er nog niks in orde. Gelukkig kan ik in huis wel gewoon zien. Op mijn telefoon kijken of op mijn Ipad werken is ook geen optie vandaag. Daarom ga ik maar gewoon vroeg slapen.
Dinsdag 22 november 2022:Ik sta om zes uur op en het is al wat beter met mijn ogen maar nog niet helemaal oké en als ik buiten ga moet mijn zonnebril op. Vandaag maken Mam Ruth en ik de logeerkamer weer in orde voor Jelle en Michelle. Die komen in Manguzi aan net voor zonsondergang. Het is warm genoeg voor een aperitiefje op ons terras en als avondeten eten we traditionele ... spaghetti 😂
En om vijf uur staat Red Lips te pronken in vol ornaat, met haar familienaam😂 op de motorkap en al. Dank u Jelle! Spijtig dat we niet echt hikers zijn. Ik zeg dat Philip het mannetje met de rugzak is en ik the mountain 😂 . Alle security guards vinden Red Lips in elk geval geweldig nu en ze krijgt lots of compliments.
Donderdag 24 november 2022:
Jelle gaf me al in 2019 een sticker om Red Lips te pimpen. Door omstandigheden was het er nooit van gekomen maar vandaag houden J&M een lazy day en Jelle waagt zich eraan. Mam, weet je die sticker nog liggen? Ja natuurlijk Jelle, wat een vraag! We ontrollen de sticker. Misschien is de klus toch moeilijker dan verwacht maar hij begint eraan. Wat een delicaat prutswerk pfff! Eigenlijk is Jelle het al beu na een uur werken aan de ene kant maar... we houden allebei niet van half werk dus offert hij ook nog een uur op om de andere kant te doen.
Tussen vijf en zes uur maakt Jelle een ovenschotel tomaten met mozarella en zelfgemaakte pesto klaar. Dat wordt onze side dish voor de braai van vanavond in The Shed.
Rond zes uur arriveert Cheyne om het vuur al aan te steken en wat later druppelen de anderen ook binnen. Terwijl de mannen het vlees braden, leren Tayla en Karen het domino spel aan Michelle en Steph. De twee beginnelingen letten goed op en laten hun teachers al meteen een poepje ruiken! Ze winnen de match.
Tijd voor een revancheke is er niet meer want het eten is klaar.
Voor het dessert heb ik een reuzengrote pineapple geschild. Jelle heeft het lumineuze idee hem in schijven te snijden en ook te braaien met wat cinnamon. Ik hou niet van kaneel maar alle anderen wel. Tayla is een beetje sceptisch over dat idee maar probeert het toch uit. Argwanend neemt ze even later een eerste hapje. Haar gelaatsuitdrukking verandert meteen en ze is verkocht. In een mum van tijd is de totale ananas op! Geen spoor meer van te zien! Maar.. everyone around me happy = me happy 🤷🏻♀️ Alweer een fijne avond met onze vrienden en familie!🥰
Zaterdag 26 november 2022:
Gisteren zijn we aangekomen in Gugulesiswe of Big Skies, een lodge dicht bij het strand Lala Nek. Deze ochtend ziet het weer een goed uit om naar het strand te gaan. Om tien uur is het laag tij, het beste moment om te snorkelen. We zorgen dan ook dat we meteen na het ontbijt naar het strand vertrekken. We hebben het strand bijna helemaal voor onszelf. Er zijn nog twee andere groepjes mensen die ook in onze lodge verblijven. Philip, Jelle en Michelle hebben zin in het snorkelen en ze vertrekken meteen nadat ze onze nieuwe gazibo tent hebben opgezet. Ik blijf graag bij de spullen, ik ben niet zo'n oceaanrat. Terwijl zij met zo'n ding in de mond zoeken naar vissen en roggen en inktvissen, oefen ik wat in selfies maken, wat ook niet echt lukt 😎. Na een uurtje in de oceaan spelen, komt Philip er als eerste terug uit. Even later volgen J&M ook. Ze hebben het allemaal wat koud en nood aan wat Zuid-Afrikaanse zonnestralen. De zon doet flink haar best en na vijf minuten mag de chauffage alweer wat lager. Gelukkig is ons tentje er om te vermijden dat ik straks met twee Belgische verbrande kroketten terug naar de lodge moet. Philip en Michelle lezen een boek, Jelle en ik keuvelen wat. Opeens is er een krabbetje heel geïnteresseerd in Michelle ... die dat niet zo leuk vindt. Jelle vindt het dan weer leuk haar er een beetje mee te plagen. Ik profiteer natuurlijk van mijn nieuw fotomodelletje om het daarna terug naar zijn veilige thuis te verwijzen 😉 Tegen één uur pakken we in, lunch is waiting for us in the lodge. Fijn strandvoormiddagje toch!
Tegen de middag zijn we terug thuis. J&M pakken hun koffers in en ik draai nog een laatste wasje voor hen. Morgen trekken ze verder.
In de namiddag gaan ze samen met Philip bij Guillermo en Maria de match kijken van de Rode Duivels tegen Marokko. Wat een afgang!
Daarna trekken we een laatste keer naar Kosi Bay Lodge voor sundowners en dinner maar het begint te regenen en het weer is dus niet erg fotogeniek. Na het eten zoeken we allemaal snel ons warme nestje op. Iedereen is een beetje uitgeteld.
Maandag 28 november 2022:
Philip moet vandaag werken en neemt afscheid van J&M voor hij naar de clinics vertrekt. Na een ontbijtje, laadt Jelle de auto in. We trekken nog een foto, geven nog een dikke knuffel en ...weg zijn zij! Hopelijk hebben ze nog een fijne reis verder.
Oe, wat is het stil in huis! Ik maak eerst het huis weer van onszelf en begin dan aan mijn blog. Ik moet nog inhalen vanaf 15 november! Dat geraakt nooit klaar op twee dagen! Het zal wel zondag zijn eer ik kan publiceren maar... daar zal gelukkig ook niemand van wakker liggen 😎
Woensdag 30 november 2022:
Nog een beetje reclame maken voor mijn vriend Dani Van Gompel. Ik ben er zeker van dat die Kerstvertellingen weer heel fijn zullen zijn.
PS Het is altijd fijn een leuke opmerking te lezen. Onderaan deze blog kan je er eentje achterlaten als je op "geen opmerkingen" of "1...opmerking" klikt. 🙈En je naam of tenminste een hint naar je naam zodat ik weet van wie het komt, is leuker dan onbekend😉 Dank u!😘
