Klik op de foto's om ze groter te maken.
Het is altijd fijn een leuke opmerking te lezen. Onderaan deze blog kan je er eentje achterlaten als je op "geen opmerkingen" of "1...opmerking" klikt. 🙈Jouw opmerking wordt niet rechtstreeks op de blog gepubliceerd. Ik moet dat goedkeuren dus als je het liever tussen ons houdt, schrijf het er gewoon bij.😉😘
Zondag 1 mei 2022:
Maandag 2mei 2022:
We are matching idiots😂
Bij de Spar kan je stickers sparen. Voor elke 100 Zar die je koopt, krijg je een sticker. Ik betaal 1400 Zar en vraag stickers. Het meisje kijkt mij al eens verbaasd aan en vraagt: Stickers???? Stickers for the knives? Ik zeg: Yebo, is dat mogelijk? Ze zucht eens en gaat op zoek naar een rolletje stickers. Ze geeft me 5 kaarten waar elk 15 stickers op passen. Dan draait ze met een zwier een meter van de stickerrol en nog één en nog één. Ik krijg ze allemaal en denk oké 😳🤔, dat zijn wel veel stickers die jij mij nu geeft! Zeker geen zin om te tellen? Ik neem ze aan en rijd naar huis. Na het uitpakken van mijn winkelwaar, als ik de anderhalve meter stickers zie, dringt het pas goed tot mij door dat het er eigenlijk veeeeeel te veel zijn. Wel 200! Die mag ik eigenlijk pas krijgen als ik voor 20000 Zar koop! Ze kunnen echt niet tellen hé! Ik zal volgende keer nog wel wat kaarten moeten vragen want ik wil 7 knives to kill ... my food!
Woensdag 4 mei 2022:
Nhlanhla (uitgesproken tlantla met een lelleke aan uw tong bij de t's 😅) en zijn vriend kuisen de straat op bij onze buren. Vermits de Santana's weg zijn en er voorlopig niemand anders mag wonen van het management, hebben we het maar op ons genomen de straat op onze kosten te laten opruimen. Er is met de regens zoveel zand meegekomen dat als het weer regent, de rivier gewoon door onze Shed stroomt. Dat is niet leuk want de vloer van de Shed ligt dan ook steeds onder de modder. Het is een enorm werk. De hele dag schuppen en vegen en zware wheelbarrows rijden, wel een stuk of zeventig! 's Avonds lijkt het alsof er in het grasveld aan de overkant van de straat een heel grote mol heeft gewroet. Thank you boys!
And the kids can play and skate again on a clean street. Everybody happy!
Woensdag is ook Jabulani dag. Die is vanmorgen eens vroeg hier, om half 10 al. Flink Jabulani! Je moet vandaag het gras van de achtertuin afrijden en het rijtje dode struikjes verwijderen. Dat heeft Philip gevraagd dus is dat je eerste werk. En Jabulani, please doe eerst snel je werk. Als je straks klaar bent, na de lunch, mag je zoveel met iedereen babbelen als je maar wil en dan kan je vroeg naar huis. Meestal doet hij het andersom. Dan werkt hij de hele tijd als een kip zonder kop, niet nadenkend en babbelend met de security, de mama's die de was komen ophangen, de tuinman van de buren, de meisjes die in het straatje voorbij komen,... met iedereen eigenlijk. Als ik hem dan om 4 uur ga verwittigen dat hij moet beginnen met opruimen, panikeert hij en schiet hij als een haas in gang. Te laat natuurlijk want dan moet er in zijn hoofd plots nog vanalles gebeuren en geraakt hij pas naar huis als het al donker is. Dat vinden wij heel vervelend. Na 5 uur willen we rust en geen getik meer van zijn mes en geen warrewarre meer zoals ze dat hier noemen. Ik moet zeggen dat hij het vandaag goed doet. Ik moet maar één keer aan een security man vragen om hem gerust te laten. Of ga jij hem betalen, vraag ik glimlachend? Om 13 uur maak ik lunch voor al de jongens en roep ze naar de Shed. Jabulani heeft een extra roepje nodig en ik wandel naar hem toe. Ben je al klaar met het afrijden van het gras Jabulani? Yes Mam! is zijn antwoord samen met ... de krak van een tak. Ik zie dat hij de grote snoeischaar in ene hand heeft en een 2cm dikke tak van een jonge boom in de andere hand. Jabulani! Wat heb je gedaan? Wat heeft Philip je al 1000 keer gezegd over takken afdoen? That I can not trim Mam. Ja inderdaad Jabulani! Dat jij geen takken mag afdoen zonder het eerst te vragen! En dat hij dat zelf wel zal doen! En hoe noem je datgene dat je nu gedaan hebt? Trimming Mam, zegt hij zachtjes, but the branch was annoying me while cutting the grass with the machine. Ik ben kwaad, moet het toegeven, heel kwaad! Hoe is het mogelijk!? Ja Jabulani, leg het maar zelf uit aan Philip! Dat is echt Jabulani's probleem bij al zijn werkgevers. Hij doet altijd dingen die hij niet mag doen. Doet bomen uit zonder het te vragen, trimt planten die slaapkamers afschermen van de straat en waarbij hij instructies heeft gekregen die absoluut niet te trimmen. Hij doet ongevraagde grondwerken. Dan voert hij kruiwagens grond af om de grond gelijk te maken maar ziet niet dat op die manier de tuin een halve meter lager komt te liggen dan de tuin van de buren. Hij snapt niet dat de afsluiting dan naar beneden komt, of dat hij de wortels van een hoge boom die op de scheiding staat bloot legt, of dat de zandmuur die hij gecreëerd heeft bij felle regen gewoon instort. Hij snapt niet dat hij op tijd op zijn werk moet zijn en moet verwittigen als hij niet komt opdagen. En ... hij snapt ook niet dat mensen hem dan uiteindelijk na maandenlang of zelfs jarenlang geduld met hem te hebben, ontslaan. Hij noemt ze dan crooks. Hij heeft zeker één of ander disorder. Wij hebben onszelf beloofd van hem steeds opnieuw een kans te geven en hem nooit te ontslaan (de juf en de dokter in ons zeker?). Hij is trouwens een hoofdpersonage in den blog hier. Jullie zouden hem te hard missen. Maar... dat wil niet zeggen dat ik mijn geduld niet af en toe kan verliezen hé.
Allé vandaag heb ik in ieder geval bereikt dat hij zijn werk vooral in de voormiddag deed en dat hij nu, om 5 uur, op tijd naar huis is!😅
Donderdag 5 mei 2022:
Damien, onze Franse pastry chef, die van de croissants😉, moet dringend een nieuwe visa aanvraag doen. Hij zit in hetzelfde schuitje als ik. Hij wacht ook op zijn permanent visum, al twee jaar langer dan ik zelfs. Damien is een excellente chef maar op gebied van administratie is het een nul. Gelukkig heeft hij een administratief wonder als Manguzi Mama! Ik weet perfect wat hij moet indienen en heb al zijn documenten bewaard van vorige aanvragen. Ik moet ze nog wel wat aanpassen natuurlijk en afprinten, zodat ik er toch een hele dag mee bezig ben. Maar om half 5 kan ik hem de volledige kaft overhandigen met alle instructies voor de dingen die hij verder zelf nog moet uitvoeren: dit en dat document nog laten tekenen door HR manager, dit document laten invullen door radioloog en laten stempelen door het hospitaal, met deze documenten naar het politiekantoor om te laten certificeren, dit nalezen en laten tekenen door een Commissioner of Oaths... Philip schrijft zijn medisch getuigschrift. Ik schrijf de datum van vandaag er alvast op. Welke dag is het vandaag? 05/05. 05/05!!! Dan is het Mam Ruth's verjaardag! En ze was net even hier! En ik heb haar geen gelukkige verjaardag gewenst! En zij heeft ook niks gezegd! Ik bel haar meteen. Mam Ruth! Het is je verjaardag vandaag! Waarom heb je niks gezegd? Is it my birthday today Mam? Are you sure? Or is it maybe tomorrow? Mam Ruth, het is vandaag de vijfde mei! O Mam, I totally forgot myself! zegt ze al gierend. Oké, we zullen het dan morgen vieren Mam Ruth want nu is ze op weg om te gaan bidden bij een zieke vriendin. Sorry Mam Ruth. See you tomorrow.
Vrijdag 6 mei 2022:
Mam Ruth komt aan om half negen en ik neem haar meteen mee naar de Spar om birthday cake te kopen. Bij de ingang neem ik een grote winkelkar. Vul ze maar Mam Ruth! Mam Ruth kiest 2 birthday cakes, black forrest, haar favoriete smaak. Kom Mam Ruth, wat heb je nog nodig van de winkel? Neem maar, wij betalen! Ze weet niet goed wat ze moet doen. Mam Ruth, do you want apples, or pineapple, or tomatoes, or beans ... take it! Do you need rice, milk, sugar, oil, bread, drinks, washing powder ....? Take it! Take it! Take it and enjoy! Save your own money for building the rooms that you want! We rijden gang in en uit en vullen de kar. Voor een zak rijst van 10 kg, een grote zak maize meal (pap) van 25 kg en een zak suiker van 3kg nemen we nog een andere kar bij anders zijn de taarten plat. Mam Ruth realiseert zich niet echt wat haar overkomt, ik zie het. Ik reken af bij de kassa en vraag weer zegeltjes voor de messen. Misschien wil Ruth ze ook wel. Ook deze kassierster heeft geen benul van tellen en ze geeft me weer een meter stickertjes.😂 Ik moet eigenlijk vooral kaarten hebben om de zegeltjes op te plakken. Daar krijg ik er maar een paar van maar dat is een luxeprobleem voor later. Vandaag is Mam Ruth aan de orde. We laden de winkelwaar in Red Lips en ik doe haar weer op slot. Kom Mam Ruth, er is nog iets dat je nodig hebt om te kunnen vieren! Ik leid haar naar Tops en koop haar ook nog 3 flessen rode wijn. Voilà , now you are ready to celebrate! We rijden maar meteen naar haar thuis om alles uit te laden en in de ijskast te zetten wat koud moet blijven. Natuurlijk willen we straks geen zure taarten! Om 10 uur zijn we terug thuis en Mam Ruth werkt verder tot 2 uur. Als ik me klaar maak om haar naar huis te brengen, zeg ik streng: Mam Ruth je hebt me er daarstraks in de Spar niet aan herinnerd dat ik Handy Andy ( de plaatselijke CIF) moest meebrengen! No, I know Mam, luckily I don't have to clean Philip's shoes. I was shocked Mam! Shocked Mam Ruth? Yes Mam, shocked because of all my presents! Ach Mam Ruth! No need to be shocked! You are very very welcome! We hope you will enjoy it! Have a very nice weekend!
De stand van de Spar zegeltjes: 9 volle kaarten en nog genoeg stickers om nog eens zoveel kaarten te vullen. En ik heb maar voor 3000 Zar gekocht, niet voor 30000!🙈. Ik zal dus maar eens navragen bij onze vrienden wie er nog zegeltjes wil. 😂
Zondag 8 mei 2022:
Fijne moederdag voor mij. We gaan lunchen in Sodwana in The Lighthouse. Mmm, ik was al vergeten hoe lekker die bruschetta's daar zijn. Het was een prima idee om daar naartoe te rijden.
Om 9 uur sta ik al bij de Spar. Ik moet
Handy Andy hebben. Ik neem een mandje, ‘k heb niet veel nodig, eigenlijk alleen
Handy Andy. Ik passeer de groenten. Laat me toch maar wat tomaten meenemen. En
ook meteen boerewors voor Jabulani en brood voor hem ook nog. O, toiletpapier
en eieren. Jah, klaar! Ik reken af en denk aan mijn kaarten voor de messen die
ik nog thuis heb liggen. Voor de volgende keer dan maar.
Thuis
laad ik vlug mijn spullen uit en zet ze in de kast. Waar is mijn Handy Andy?
Waar is mijn Handy Andy? Ik heb hem gewoon niet gepakt! Stom stom stom! Naar de
winkel gaan voor Handy Andy en vanalles meebrengen behalve datgene waarvoor ik
ga! Allé vooruit, dan maar terug en ik neem meteen de zegelkaarten voor mijn
messen ook mee.
Ik
heb genoeg zegeltjes en kaarten om alle messen te kopen. Ik haal deze keer
eerst de Handy Andy vooraleer ik naar de stand van de messen ga. IJverig begin
ik in de volle vakjeskast te zoeken. Op het eerste zicht is hier nog bijna
niemand een mes komen halen. Maar...heb al snel door dat niets is wat het
lijkt. Alles ligt door elkaar. Sommige grote dozen zijn leeg, in andere dozen
zitten meerdere soorten messen en in nog andere de verkeerde. En dan vind ik
ook een heleboel lege doosjes waar het mes al uitgehaald is. Uiteindelijk heb
ik all the knives but one in my bag 😅
Toch zou ik dat ene, a big cook's knife 19 cm, ook heel graag aan mijn
verzameling toevoegen. Ik vraag voor assistentie. Een mannelijke winkelbediende
komt eens kijken. Hij gooit alle lege dozen eruit. Nu blijft er niet veel meer
over. En... mijn mes is er niet meer bij. Ja, ik zal het dan later in een
andere Spar wel eens op de kop proberen te tikken. Mijn missie is toch al voor
90% geslaagd. Kijk hoe mooi! Ik wil ze mee naar België nemen, dan hebben we
nieuwe messen als we in 2024 teruggaan🥳🤗
's Middags praat ik met Philip over mijn knives experience. Als ik er eens goed over nadenk, geloof ik toch niet dat al die messen op de legale manier de deur zijn uitgegaan. Ondanks dat je er een grote discount op krijgt, zijn er niet zoveel mensen in Manguzi die zoveel geld aan een mes willen geven. Aan de zegeltjes zullen ze wel geraakt zijn als ze allemaal 1 zegeltje voor een aankoop van 10 Rand hebben gekregen ipv 1 zegeltje voor elke 100 Rand ... zoals ik 🙈. Maar dan ook nog eens 140 Rand per mes betalen... ik geloof er niks van. En dan al die lege doosjes! Volgens mij hé, zijn er een hoop van die messen onder de rokken van het personeel verdwenen, het kan niet anders. Welke normale klant wil zijn mes zonder doosje? En daarbij wordt elke klant bij het buitengaan altijd! gecontroleerd door een security guard. Je winkelkar wordt nagekeken met je ticket en geparafeerd als het in orde is. Voor mij is het klaar, er is duidelijk iets mis gelopen met die messen.
Vrijdag 13 mei 2022:
Zondag 15 mei 2022:
Dinsdag 25 mei 2022:
Lou stuurt me een Whatsappke. De Santana's zullen dit weekend deze kant uit komen. Vrijdagavond rijden ze naar Gugulesiswe lodge bij het strand Lala Neck, waar we vorige maand ook met Sam en Sumi waren.
Donderdag 26 mei 2022:
Het is nog eens een speciale Shed Night.The clinical associate Linda Mabika, is vanavond onze DJ. (Clinical associate is een categorie van gezondheidswerkers in Zuid-Afrika. Ze beoordelen patiënten, stellen diagnoses, schrijven behandelingen voor en voeren kleine operaties uit onder begeleiding van een arts.) Hij is zo'n beetje onze overbuur en 's zondags klinkt zijn repertoire nogal eens door onze tuin. Om wat meer kleur in onze Shed te brengen, heeft Philip hem gevraagd eens een avond van hem over te nemen. En natuurlijk mag hij vrienden meebrengen. Linda is stipt op tijd. Dit jobke doet hij duidelijk liever dan zijn dagjob 😉 Al snel komen zijn fans hem vergezellen. Jeuh! Eindelijk nog eens een gemengd publiek! Voor ons is het altijd moeilijk om de andere kleur uit hun huis te krijgen. Voor Linda is het een peulschil. Hij draait easy South African house music, echt perfect voor een Shed avond.
En everybody's happy! Dat moet zeker nog eens overgedaan worden! De volgende dag stuurt Linda een berichtje naar Philip. Hij heeft door zijn optreden meer fans gekregen. Awesome!
Vrijdag 27 mei 2022:
Zaterdag 28 mei 2022:
Misschien tot binnenkort! Als jullie tussen 12 juni en 27 juni een game drive maken in de streek daar, kunnen jullie ons mogelijk wel eens spotten.
Wij staan op tijd op, we moeten nog inpakken en willen rond 10 uur in Gugulesiswe zijn. Het is een uurtje rijden. Even na 9 uur zit onze bagage die vooral bestaat uit strandgerief, in de auto. We zijn ermee weg. Het heeft deze week flink geregend en onze Red Lips moet weer een stuk of tien plassen trotseren, plassen waarvan we niet zo goed kunnen inschatten hoe diep ze zijn. Natuurlijk doet ze het weer prima! Strong woman, onze Red Lips🥰 De Santana's (Lou en Mike) en de Cronjé's (Adri, Damien, zoontje Sebastien, granny, mama Yvette en papa Bram van Adri en Nadia, zus van Adri met haar 4 maanden oude dochtertje Ella) zijn net klaar met hun ontbijt en ready to go to the beach. Voor we naar het strand rijden, doen we nog een klein ommetje langs Willis en Janie om aas te halen. De 74- jarige papa Bram wil enkel mee naar het strand als hij kan vissen. Hij wil bait! Er is geen weg naast.😅 De hele voormiddag blijft hij op zijn plek niks vangen terwijl de rest van ons de wind trotseert, sommigen een beetje snorkelen of wat zonnen en zeker ook een pintje drinken. Onze vrienden van Staff house zijn vanmorgen al naar de beach gekomen en proberen nu wat op te warmen, wat niet gemakkelijk is met zo'n stevig windje. Maar ik krijg toch al één laagje kleur, een petieterig klein snuifje nesquick bij de melk. Beter dan niks toch?
Tegen twee uur komt papa Bram terug bij ons aangewandeld met nog minder vis dan hij vertrokken was want de sardines die hij meenam als bait zijn nu ook verschwunden 😂. We pakken in en ruimen op. Het is tijd om te gaan lunchen en de wind blaast toch wat te hevig. Granny zit al op ons te wachten aan tafel. Philip en ik lopen toch nog snel even langs ons huis om iets anders aan te trekken. Op het paadje ernaartoe stappen we bijna op een slangetje. O, we zullen maar een beetje uitkijken! Dan storten we ons op de mini pizza's en blijven de hele namiddag gewoon hangen aan tafel met een paar flessen wijn en wat biertjes. Af en toe verdwijnt er iemand effe voor een doucheke of een dutje. De Cronjés zijn echte Afrikaners: kei vriendelijk, entertaining, party animals en een beetje luidruchtig. Ze doen me met weemoed aan mijn vader denken. Hij zou hier ook perfect in gepast hebben. Om zes uur, de zon is al onder, zijn Philip en ik ook klaar voor een douche en wat rust maar om zeven uur zijn we net als alle anderen weer paraat voor dinner. Vanaf negen uur beginnen alle pijpen te doven en iedereen druipt één voor één stilletjes af naar zijn eigen plek. We hebben er gelukkig aan gedacht onze lampen mee te nemen want het is stikdonker buiten, zelfs geen maanlicht te zien. Hopelijk slapen er geen slangen meer op ons paadje. Half tien is het nu, wat zullen we nog doen? Ik kijk nog een Netflix documentaire. Philip heeft zijn Ipad thuisgelaten, zijn boek in de auto vergeten en geen zin meer om het donkere pad nog eens opnieuw te doen. Hij kruipt maar gewoon onder de wol en zet zijn knop al af! Een half uur later doe ik het licht uit. In de badkamer laten we het branden. We hebben een vleermuis zien fladderen in onze kamer. Ik hoop dat ze naar de badkamer vliegt en daar een uitweg naar buiten vindt. Een vleermuis in de kamer vind ik toch niet zoooo tof!
Zondag 29 mei 2022:
Ik ben even voor zes uur wakker en doe meteen de gordijnen open. We hebben een groot raam zodat ik vanuit ons bed van een prachtige zonsopgang kan genieten. Philip snoest erdoor. Als hij wakker wordt, is de rode gloed al veranderd in een felblauwe lucht. De wind is nog steeds niet gaan liggen. Tegen acht uur waaien we naar de ontbijttafel waar het fruit, de yoghurt en de noten al op ons liggen te wachten. Ik wil vooral een kop koffie. Als iedereen van het gezonde deel van de dag heeft geproefd, krijgen we nog een omelet met bonen maar geen spek. Gugulesiswe is een vegetarische lodge. We plannen het verdere verloop van de dag. De zus van Adri met Ella, granny en de ouders moeten nog terug rijden naar Ladysmith. Een rit van minstens 5 uur. Ze moeten ten laatste om 12 uur in Manguzi vertrekken als ze niet in het donker willen rijden en niet- of te fel verlichte auto's willen vermijden. Ook de koeien zonder fluohesjes zijn een ramp op baan in de donkere nachten. De Santana's moeten ten laatste om twee uur in Manguzi vertrekken, willen zij dat ook allemaal vermijden. Na het uitgebreide ontbijt pakken we dan maar allemaal in. Een kakkewalkend uur later zijn Philip en ik thuis. De anderen volgen na een half uurtje. Van de Ladysmithers nemen we meteen afscheid. Zij moeten door, maintenant! Philip geeft daddy Bram nog snel wat boeken mee en krijgt in ruil een reuzengrote pompelmoes. Ik heb nog nooit zo'n grote gezien. Bram leert ons meteen ook het verschil tussen pompelmoes en grapefruit.
Mike en Lou laden hun auto propvol! met hun planten en even voor twee uur wurmen zij zichzelf nog bij in hun auto en vertrekken ook. Bye iedereen, till we meet again. Thanks for this awesome weekend!😘
De statistieken van mei:
