Woensdag 1 december 2021:
We beginnen de maand met een mopke
Donderdag 2 december 2021:
Impressive tree on Hospital grounds:
Een kijkje in de gang / wachtkamer van het Hospital
En de wachtkamer van de clinic
Vrijdag 3 december 2021:
Ik ben jaloers op Mam Ruth. Kijk wat een mango's zij in haar tuin heeft! En bij ons zijn alle beginnende vruchtjes weg! Pfff.
Zondag 5 december 2021:
Hoe wordt Polony gemaakt? Klik op de link als je een boterhamworst verslaving hebt en er vanaf wilt 😂
Wil jij zo'n worstje schattie?
Ik krijg vandaag veel berichtjes van vrienden in Zuid-Afrika over de hippo's die positief zijn getest op Covid-19 in België. Het is hier all over the news.
South African countries, please immediately cancel all flights from European Countries! They can't bring the Hippo Corona Virus Variant to our countries! This new variant was first discovered last week in the Antwerp zoo of Belgium!
Donderdag 9 december 2021:
(later geïdentificeerd als DAG 1)
Pfff, ik heb vannacht slecht geslapen en voel me echt niet goed vandaag. Ik heb schedelpijn en schouderpijn. Met moeite neem ik een doucheke en doe gewoon mijn pyjama terug aan. Philip gebiedt mij mijn koorts te meten. Een lichte verhoging 37,5. Als het vanavond niet beter is, moet ik gaan testen. Met een paracetamolleke achter de kiezen, kruip ik gewoon terug in bed en word pas om 13 uur wakker als Philip mij belt vanuit de brousse om te vragen of het al beter met me gaat. Niet echt. Als hij om 17 uur thuiskomt, wil ik toch eerst gaan testen. Als ik inderdaad Covid heb, wil ik niemand anders besmetten. De nurse is blij dat ze eindelijk de wife of doctor Philip een keertje ziet. Ik kan niet zo enthousiast doen als zou moeten wegens me te belabberd voelen. Ze doet een sneltest met een normaal fijn wattenstaafje en niet met die extra dikke die ze vorige keer tot in mijn brein staken. Tien minuten later weten we dat deze test negatief is. Gelukkig! Ik kookte gisteren voor twee dagen. Het eten moet nu alleen maar even opgewarmd worden door de microwave. Na het eten ben ik uitgeput en zoek weer snel de weg naar mijn bed. Ik zou graag naar Tembe op verjaardagsweekend gaan maar wacht af om te boeken. In deze toestand gaat dat echt niet mogelijk zijn.
Vrijdag 10 december 2021:(DAG 2)
Ik slaap als een roos tot 4 uur. Dan word ik wakker van pijn in mijn schouders en ik voel dat het weer tijd is voor een paracetamolleke. Shit hé! Gelukkig val ik na een half uurtje terug in slaap. Als ik opsta om half 7 voel ik mijn precies ietske beter. Vol goede moed neem ik een douche als Philip de deur uit is. Ik maak een koffie en eet een boterham. So far so good. Mam Ruth arriveert om half negen en mijn krachten nemen weer een duik. Mam Ruth, trek je maar niks van mij aan. Je mag stofzuigen, kuisen wat je wil, je hoeft niet stil te zijn... maar ik ga even op mijn bed liggen. Ik val meteen in slaap en word pas wakker rond 13 uur. De namiddag blijft er eentje van willen maar niet kunnen en mijn temperatuur blijft wat hangen tussen 37 en 37,5°C. In mijn wat betere momentjes maak ik wat spinazie soep voor vanavond. Rond 16 uur beslis ik nog eens beroep te doen op mijn vriend Paracetamol en na het eten kruip ik om 20 uur in mijn bed. Om 22 uur voel ik me opeens stukken beter. Ik ben precies ineens genezen Philip! Joepie! Ik sta op en voel mij zo goed en uitgeslapen, nergens pijn. Yes, ik ga genezen zijn op mijn verjaardag morgen! 😀 😀 Pas om 1 uur gaan we slapen.💪🏻
Zaterdag 11 december 2021: (DAG 3)
Om 5 uur word ik wakker. Ik voel meteen dat ik te vroeg gejuicht heb. Mijn rug doet pijn, niet mijn spieren, niet mijn beenderen. Deze keer is het mijn vel! Het voelt aan als een allergische reactie maar er is niks te zien. Om 8 uur wordt Philip wakker...eindelijk! Ogen al open of niet, hij moet het van mij nu bekijken! Het blijft voorlopig enkel een raadsel. Hij maakt ons een lekker ontbijt terwijl ik al wat verjaardagswensen lees. Op aanraden van de dokter neem ik een cataflam en rond 9 uur lig ik alweer uitgeteld in mijn bed met mijn telefoon op stil. Rond 14 uur hoor ik dat onze buurman Mike aan de deur staat, ik zal nog eens proberen op te staan. Pfff, het gaat echt nog niet goed. Mike zingt happy birthday voor mij en ik denk OMG ik voel mij zo slecht dat ik nog niet eens kan doen alsof ik het leuk vind. Hoe erg is dat! Met de beste wil van de wereld kan ik Mike en Philip niet vergezellen op ons terras waar het ook al minstens 30 graden is. Ik verplicht mezelf om Gandalf een hondensnoepje te geven en daarna mijn verjaardagsberichtjes te bekijken. Ik verplicht me om iedereen een dankuwel ❤️ te sturen voor de geweldige dag die ze mij wensen en ik neem nog maar eens een paracetamolleke. Philip nodigt de buren Mike, Guillermo en Maria uit om straks samen een cocktail te drinken. Ik beloof Mike dat ik tenminste 1 glas wijn zal drinken. Hopelijk doen de pillen hun werk om dat te kunnen waarmaken. Fingers crossed. Philip maakt enthousiast de Shed klaar met muziek en drank. Ik heb nog steeds mijn twijfels, mijn moed ligt nog ergens te slapen in een verborgen hoek maar neem mij voor me sterk te houden. Onze gasten zijn alle drie stipt op tijd. Philip maakt caipirinhas and mojitos. We vliegen er met z'n allen stevig in. Ik doe toch een beetje voorzichtig, ook al voel ik me een stuk beter na mijn mojito. De anderen hebben hun remmen thuisgelaten en gaan voor het pure spul, zonder de suiker. Nee geen koffie 💃🏻 Het is een zeer fijne avond. Iedereen is totally relaxed en in form. Als enige nuchtere op mijn eigen feestje houd ik een oogje in't zeil dat iedereen rond 22 uur de weg naar zijn eigen huis terug vindt. Bijna allemaal vinden ze zonder kleerscheuren hun bed. Eentje had wat moeilijkheden maa..ar euh... daar spreken we niet over. Ik ben benieuwd hoe ze zich morgen gaan voelen. Als dat maar goed komt.🙈
Zondag 12 december 2021: (DAG 4)
De hoop genezen te zijn, moet ik al om 4 uur laten varen. Ik word wakker, nu met keelpijn. Elke slik doet zeer. Het is ni waar hė! Ik sta op en neem nog maar eens een paracetamolleke. Ik probeer nog terug in't slaap te vallen op de zetel maar het lukt niet meer. Het pilletje doet zijn werk wel en een paar uur later voel ik me wel weer beter. Om 6 uur hoor ik buurman Michael samen met enkele vrienden naar het strand vertrekken. Het kan gewoon niet dat die zich fris voelt maar anderzijds... hij is nog jong! Philip staat op om 8 uur en de mannelijke kat is niet in ons huis blijven hangen. Ik ben benieuwd of hij misschien in huis 16 zit, bij Maria en Guillermo. Ik vermoed dat hij lelijk heeft huisgehouden bij hen want de hele dag zie ik daar geen enkel teken van leven 🙄. Met mij gaat het de hele dag ook maar zusenzo maar dat heeft niks met drank te maken. Ik doe op de middag nog een flinke dut en heb dan tegen de avond net genoeg energie om wat eten te maken terwijl Philip de tuin sproeit. Allé, hopelijk was dit nu de laatste stuiptrekking van mijn griep!
Maandag 13 december 2021: (DAG 5)
Ik heb vannacht eens goed geslapen zé in tegenstelling tot Philip die geen oog heeft dichtgedaan. Toch voelt hij zich fit precies. Me... not really! Ik heb nu weer een verstopte neus kop. Ik vraag me toch af of ik toch niet covid positief ben. Ik ga hier nu niet meer verder over schrijven hé. Het wordt boring! Ik ben het beu en jullie waarschijnlijk ook al lang!
Dinsdag 14 december 2021: (DAG 6)
Vermits ik vanmorgen opsta met bijna 38 graden koorts, ga ik toch maar terug testen. Ja hoor positief! Ik ben bijna blij nu ik weet wat ik heb. Omdat ik donderdag negatief testte en het maar niet beterde, spookten er al andere doemscenario's door mijn hoofd. Vandaag is het al dag 6, nog een dag of 4 te gaan. Ik hoop alleen dat ik Philip niet ziek gemaakt heb, of Maria, of Guillermo want die hebben zaterdag een dochter die trouwt. Philip gaat toch ook maar testen na zijn werk. Hij test nog negatief maar we weten ondertussen dat dat eigenlijk niks wil zeggen. We besluiten van toch maar apart te slapen, ook al is het waarschijnlijk al te laat.
Woensdag 15 december 2021: (DAG 7)
Corona dag 7: Ik voel mij slap en heb zeer all over the body. Met de halve procent energie die ik nog ergens kan vinden, bak ik 2 broden. Dan hebben we ten minste een boterham om te eten. Voor de rest is er in onze ijskast niet veel meer te vinden. Om 10 uur staat Jabulani voor de deur. Ik ben een beetje boos op hem. Ik heb hem gisteren wel 10 keer proberen te bellen om te zeggen dat hij niet moest komen vandaag. Elke keer meteen voicemail. Hij zegt dat hij sinds een paar weken een nieuw nummer heeft. Ja, welk nummer dan Jabulani? Hij kent het niet uit het hoofd en kan het ook niet vinden. Ik heb geen geduld. Geef het maar een andere keer Jabulani en please go home! Een half uur later zit hij nog steeds te babbelen in the Shed. Met veel moeite teen ik er naartoe en vraag: what don't you understand about GO HOME? I really want to sleep. Yes Mam. 10 minuten later komt hij toch nog eens op de deur kloppen en zegt dat ik lemon something ? moet gaan halen en dat dat mij goed gaat helpen. Pfff, Jabulani please go home! Als avondeten haalt Philip een burger bij Steers. Mijn energy level is minus zero. Na het eten ga ik onmiddellijk weer slapen. Rond 1 uur word ik wakker. Philip hoort dat ik wakker ben en zegt dat hij ook prijs heeft. Hij heeft net zijn koorts gemeten 38°C. Hij geraakt maar niet in slaap op zijn zetelbed. Ik bied hem ons bed aan en ga zelf in de living liggen. 2 Corona 's, wat nu?😳
Donderdag 16 december 2021: (DAG 8)
Public holiday in South Africa. Wij merken er niet veel van. Ik slaap bijna de hele dag en voel mij door en door moe. Dat virus zuigt alle energie uit mijn lijf. Philip trekt bloed bij mij, hij wil weten of er niks anders aan de hand is. En hij gaat zelf terug testen. De uitslag is geen verrassing, hij wordt officieel positief verklaard. Dat betekent voor hem in quarantaine tot en met 26 december. Gelukkig is hij nog niet echt ziek en heeft in elk geval nog veel meer energie dan ik. Zelf met de thermometer in zijn mond, kan hij niet zwijgen. Laat ons hopen dat het zo blijft! Tegen de avond lijkt het tij te keren voor mij. Ik voel me opeens een stuk beter en krijg het klaar wat butternutsoep voor ons klaar te maken. Ik bel ook mam Ruth om te vragen of zij morgen voor ons wat boodschappen kan gaan doen. Geen probleem, zegt ze. Bij het maken van het boodschappenlijstje is mijn energie alweer op na drie lijntjes . Hopelijk lukt het mij morgenvroeg wel en ik ga maar weer naar bed.
Vrijdag 17 december 2021:( DAG 9)
Ik ben al om 5 uur wakker maar merk meteen dat er iets veranderd is. Ik voel geen pijn, duizel niet, ik voel me stukken beter. Ik denk dat het legertje soldaten dat ik ingespoten kreeg, mijn oorlog eindelijk heeft gewonnen. Ik ga nog niet te vroeg juichen maar ik heb mijn winkellijstje klaar in een wip. Ik kan me douchen zonder recuperatie tijd tussenin. Ik hang de was op alsof het niks is en rijd naar shoprite waar Mam Ruth me staat op te wachten met de winkelwaar. Dag 9 brengt mij def change!
Zaterdag 18 december 2021:( DAG 10)
Het is de eerste dag dat ik me in staat voel om iets te doen. Ik kijk de mails na, stofzuig het huis en doe de strijk. Ik kan echt al de werkjes afwerken die al 10 dagen blijven liggen zijn. Ik voel het, ik ben echt op de goeie weg!
Zondag 19 december 2021:(DAG 11)
Toch weer een dip in mijn energie level. Ik moet 's middags een paar uur gaan slapen. Gelukkig is Philip helemaal niet ziek van het virus. Hij maakt de taco's. I love my man!
Dinsdag 21 december 2021: (DAG 13)
Gisteren was het met mij ook weer gene vette. Vandaag moet het weer beter. Het kan toch niet blijven up and down gaan. We wassen de lakens en de matjes en hangen ze buiten te drogen. Alle virussen moeten het huis uit. We geven het huis een degelijke poetsbeurt en ik ga naar de apotheek in Shoprite om mijn schildklierpillen te halen. In ons hospitaal zijn ze al maanden out of stock. Voor de apotheek staat er een rij van 20 personen voor mij. Het duurt een uur eer het mijn beurt is. Maar een uur in de rij staan voelt ook aan als een overwinning. Ik heb het gekund 💪🏻
Woensdag 22 december 2021:(DAG 14 eindelijk genezen)
Vanochtend vindt Philip een Roodstreepkikker in de gieter, een zeer giftig exemplaar blijkt. Hij giet hem maar snel over in het vogelbad.