Langzaam begint onze wereld zonder Ben weer een beetje op gang te komen. We hebben in onze kast een mooi plekje gemaakt voor hem met foto’s en tekstjes zodat hij altijd nog een beetje bij ons is. Heel onze Manguzi familie leeft met ons mee en ze zijn heel lief. Het leven gaat door, maar op een andere manier. Vanaf nu spreken we over dingen in termen van “voor” en “na” het verlies van onzen Ben.
16 januari: Susanne organiseerde een moordspel in The Shed: Murder at the trailerpark.
Heel de week heeft iedereen zich hierop voorbereid: rolletje leren, inleven in je karakter, passende kledij zoeken enz. Het werd zo'n leuke fijne moordavond! Zeker nog eens voor herhaling vatbaar.
Echte teambuilding ook! Philip en ik namen niet deel aan het spel. Wij zagen alles gebeuren vanachter de toog als deel van het decor.
25 januari: We doen nog eens een weekendje Tembe, ook omdat we ons dan dichter bij Ben voelen.
Het hoogtepunt: deze twee leeuwen een beetje te dicht bij ons! Dat was even bibberen!
Februari 2020:
Toen we in 8 december van België in Durban aankwamen, had ik daar bij VFS op dinsdag om half 11 meteen een afspraak gemaakt om mijn visum aan te vragen. Je moet dat doen tenminste 60 dagen voor je visa vervalt. Ik had alle nodige documenten al bijna klaar voor we naar België vertrokken en de overige had Sofie voor me afgedrukt. Ik was dus ready to go. Dinsdagochtend waren we al vrij vroeg daar, rond 9 uur. We moesten nog meer dan een uur in de auto wachten want je mag maar een kwartier voor je afspraak binnen. Om kwart over tien wij dus hop hop enthousiast naar binnen. Ze bekeken ons eens raar met grote ogen en vraagtekens op alle gezichten. Jah er was load shedding en niemand wist wanneer die elektriciteit zou terug komen.(LOAD SHEDDING = onderbreking van elektriciteit volgens planning van Eskom telkens in blokken van 2 uur in verschillende zones en dit meermaals per dag. Dit om elektriciteit te besparen.) We moesten de volgende dag maar terug proberen, zegden ze. Nee! Dat kan niet! Morgen moet Philip werken en wij wonen op 6 uur rijden van hier! Dan mocht ik ook op een andere dag terug komen. Ik zei dan dat ik vrijdag zou terugkeren.
Dat heb ik dan ook gedaan. Samen met Ruth donderdag weer vertrokken. We logeerden in hotel 64 on Gordon. Ruth vond het wel fijn. We hadden afgesproken met haar zoon die in Durban werkt en die ze al lang niet meer gezien had. Ik nam ze mee uit eten. Leuke avond maar ik was zenuwachtig. De vraag of het de volgende dag zou lukken spookte heel de nacht door mijn hoofd. Ik vreesde dat er weer load shedding zou zijn. Mijn afspraak was half 12 maar ik mocht ook vroeger komen. Om 8 uur ging dat spel open en ik stond daar klaar om 8 uur! Ik had geluk, mocht meteen binnen, al mijn documenten waren in orde en ik was een half uur later weer buiten. De aanvraag was dus in de sacoche. Nu maar hopen dat mijn visum er op tijd zou zijn, voor 12 februari!
Nu is het dus 1februari en nog steeds niks gehoord. Als ik het nu niet krijg, moet ik zorgen dat ik op 12 februari het land uit ben. Ik moet naar een ander, niet-buurland, en moet dan terug binnenkomen als toerist anders "overstay" ik en dan mag ik het land 5 jaar niet meer binnen. We beslissen dan maar van een week naar Zanzibar te gaan. We hebben niet veel zin in reizen maar we moeten. Hier volgen een paar foto’s:
 |
| Spice King and Queen on spices tour |
 |
| Big turtles on Prison Island (Prison has never been used as a prison) |
Zanzibar is vooral heet! Ik zou een ander seizoen aanraden om er naartoe te gaan. Na een weekje is het weer tijd om te vertrekken en om te proberen Zuid-Afrika weer op een legale manier binnen te geraken. Ik ben toch wat zenuwachtig en zelfs Philip ligt er ‘s nachts van wakker om allerlei alternatieve scenario’s te bedenken. Donderdag 20 februari landen we in Johannesburg. Spannend! We komen bij de paspoortcontrole. Ik begin natuurlijk vriendelijk met een Sawubona Unjani. Dan vertel ik dat mijn visum op 12 februari verlopen is en dat ik al een nieuw heb aangevraagd maar dat het niet op tijd was, misschien door loadshedding?! Ik heb het woord nog niet uitgesproken en ze begint al zelf te praten waar ik niet alles van versta, maar ik hoor: O loadshedding, yes! Not overstay! Now you come in as a tourist! En baf! De stempel staat er al op, ik mag weer 3 maanden blijven! Hoe gemakkelijk is dat! Daarvoor had dat wakker liggen niet gemoeten! In elk geval ik ben superblij!
Ik heb nog geen sms gekregen dat ik mijn visum mag afhalen. We rijden de volgende dag, na nog wat winkelen en het bestellen van een nieuwe bril voor Philip, weer naar huis.
Woensdag 4 maart: We vangen een paar dagen twee vluchtelingen op! Een Nederlandse dokter Annelieke en haar man Ruben komen een paar dagen bij ons logeren omdat er in hun ziekenhuis grote rellen zijn als protest tegen de CEO. Die wordt ervan beschuldigd alle posten die vrijkomen in het ziekenhuis aan familie en vrienden te geven, zelfs al zijn die helemaal niet gekwalificeerd! Het Bethesda hospitaal wordt belaagd, patiënten worden overgebracht naar andere ziekenhuizen
en zelfs de dokters moeten even vluchten. Wij vangen Annelieke en haar man op. En zo kunnen zij de volgende avond ook meegenieten van de Belgische avond.
Donderdag 5 maart: Vandaag staat dit in de krant: This morning, Thursday March 5, the National Institute for
Communicable Diseases confirmed that a suspected case of Covis-19 has tested
positive. The patient is a 38-year old male who travelled to Italy with his
wife. They were a part of a group of 10 people and they arrived back in South
Africa on March 1, 2020.
1 maart was Philips verjaardag. Onze Corona was dus eigenlijk een verjaardagscadeautje voor hem. Ik had wel iets beters kunnen bedenken!
Donderdagavond is Shed evening, de avond dat ook verjaardagen worden gevierd. Natuurlijk moeten we Philips 61ste ook vieren met een feestje in zijn Shed. We maken er een speciale Belgische avond van, met voor de meeste Zuid-Afrikanen een kennismaking met Belgische bieren. We hebben Duvel, La Chouffe, Hoegaarden en Stella op de kop kunnen tikken. Philip draait ook alleen maar Belgische muziek. Een topavond!
 |
| Voor 1 keertje verkopen we bier in The Shed |
Zondag 8 maart: De rust in het Bethesda hospitaal keert weer en na een dagje extreme rust in Tembe kunnen Annelieke en Ruben weer naar hun eigen stekje! Gelukkig maar!
Maandag 9 maart: De bewoners van Manguzi denken nog helemaal niet aan Corona maar brengen onze streek toch al in een lockdown. Niet voor het virus maar voor water en tegen criminaliteit. Rellen en protesten in de hele streek van Josini tot Manguzi tot Hluhluwe. Alle wegen worden geblokkeerd met stenen en omgehakte bomen. Deze keer omdat de lokale bevolking het beu is dat ze ten eerste nog altijd de beloofde watertoevoer niet hebben gekregen en dat ze nog altijd kilometers moeten lopen om water te halen. En ten tweede omdat er nog steeds zoveel criminaliteit is vanuit Mozambique. Homejacking, carjacking een bijna dagelijks gebeuren. Van mij krijgen ze gelijk dat ze protesteren. De manier waarop kan ik niet echt goedkeuren: winkels moeten dicht blijven, niemand mag ergens naartoe. Dokters kunnen niet naar de clinics. Philip doet zijn werk in het hospitaal. Alle auto’s die zich toch op de baan wagen worden bekogeld met stenen. Bomen worden omgehakt. Kraampjes, banden, verkooptafels, containers worden in brand gestoken. Het is echt niet veilig op de straat. Iedereen blijft in zijn kot.
Het is eigenlijk super lockdown want we kunnen niet eens naar de winkel. In het weekend gaan de winkels weer even open en daarna weer dicht. TOF!
Tijdens deze rellen lockdown krijg ik op 12 maart dan toch het bericht dat mijn visum mag afgehaald worden. Enkele dagen later krijgt ook Fleur (onze Nederlandse dokter) bericht dat zij haar visum kan afhalen. Maar voorlopig heeft nog niemand de kans om naar Durban te rijden door de aanhoudende strikes en roadblocks.
Vrijdag 20 maart keert de rust weer in Manguzi en kunnen we weer naar de winkel.
Zondag 22 maart kondigt de president aan dat ook Zuid-Afrika in Covid-19 lockdown zal gaan vanaf donderdag 26 maart.
Maandag 23 maart: De 3 Britse studenten die hier amper een week zijn moeten halsoverkop terug naar huis vliegen. Zij hebben echt wel pech! De tijd dat ze hier waren, mochten ze de compound niet verlaten owv de rellen en nu krijgen ze bericht dat alle grenzen morgen gaan sluiten! Daarbij heerst hier ook nog de dreiging dat de roads terug geblokkeerd gaan worden owv de protesten vanaf 11 uur. Ze hebben een uur nodig om tot voorbij Mbazwane te geraken. Vanaf daar zijn er geen roadblocks meer. Het is nu kwart over 9. Ten laatste om 10 uur moeten ze dus op weg zijn! Vliegensvlug graaien ze hun spullen bij elkaar. Gelukkig hebben ze een eigen huurautootje. Stel je voor dat ze nog een taxibus moesten gaan zoeken!
Het is bijna niet te geloven maar de dapperen zijn op tijd weg. Onderweg, als ze voorbij Hluhluwe zijn, en het dus zeker is dat ze vandaag in Durban gaan geraken, regelen ze hun vliegticket en vliegen vanavond nog naar huis! Dat was even stressen!
Woensdag 25 maart: Jeroen wil nog snel voor de lockdown op en neer naar Durban om de visa af te halen. De roadblocks zijn ondanks de dreiging toch niet meer teruggekomen. Hij vertrekt heel vroeg en slaagt erin de visa te bemachtigen. Fleur en ik zijn weer voor een paar jaar safe. Jeroen gaat nog even winkelen en daardoor is hij niet voor donker thuis en ... hij rijdt op een koe! De koe vliegt over zijn auto en is dood. Jeroen heeft zelf gelukkig niks. Er lijkt niet veel schade aan zijn Defender maar hij wil niet meer starten! pfff. Dan maar verzekering bellen. Die stuurt een towing truck. Natuurlijk wel een uur wachten voor die ter plaatse is. Na veel gedoe geraakt hij uiteindelijk rond een uur of negen toch terug in Manguzi met zijn auto en onze visa.
Alles klaar om gerust in lockdown te gaan. Denk ik toch! De voorraad eten voor een week waren we al gewend door de protesten. Ik haal ook nog een paar flessen wijn, dan moet ik de eerste 14 dagen ook niet naar de drankwinkel en kan ik gewoon flink in mijn kot blijven. Extra wc papier ben ik niet gaan halen haha!
Ik begin maar meteen met een foldertje te maken om vrienden te informeren:
Ook het hospitaal staat meteen op zijn kop.
- dokters proberen te plannen
- verplegend personeel onwetend
- bestuur negerend
- materiaal afwezig
- lokale politiek afwijzend
Zoals overal ter wereld zeker: een grote chaos.
Gelukkig begrijpen de president en zijn gevolg snel de ernst van de zaak.
Vanaf nu vliegen guidelines Philip rond en tegen zijn oren.
Iedere dag komen er wel wat andere regels bij!
Ik heb toch wel wat paniek aanvallen:
Wanneer gaan we nog eens naar België kunnen vliegen?
Wat als wij Covid krijgen? We hebben maar 1 beademingstoestel!
Gaan we nog wel ooit onze kinderen terug zien?
Wat als er hier met ons iets gebeurt? Of daar iets met hen?
Ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken maar dat werkt niet alle dagen even goed.
Gelukkig is er Whatsapp en hebben we regelmatig contact.
We peppen elkaar afwisselend op. Gelukkig zijn we meestal niet allemaal tegelijkertijd depri.
Dit zijn de regels van lockdown 5:
Only essential services permitted! Alcohol en sigaretten horen daar niet bij! Dat wist niemand op voorhand. We zullen dus een hele tijd moeten toekomen met de wijn die we in huis hebben. Gelukkig hebben we ook nog wat bier in huis. (overschot van de Belgische avond) Als we 1 glas wijn of 1 biertje per dag doen, zullen we het misschien halen.
Meteen ook het einde van onze Shed-evenings. We moeten het voorbeeld geven.
 |
| Philip leert testen |
 |
| Morning meetings worden buiten gehouden. |
Onze domestic workers moeten ook thuis blijven. We doen het werk zelf maar blijven ze dus gewoon doorbetalen. We willen natuurlijk niet dat ze van honger omkomen. Ik vind het wel leuk dat ik iets kan doen nu. Zonder de poets, de was en strijk... ik zou me dood vervelen.
1 keer per week ga ik naar de winkel en zoek enkele nieuwe dingen om mezelf bezig te houden, zoals het filmpje maken van onze tuin, de blog herschikken en aanvullen, eens wat kasten opruimen, de meubels herschikken, een game drive doen vanuit mijn zetel... zotte dingen doen om niet zot te worden haha!
Ik maak een filmpje van onze tuin.
Lockdown Level 4 start op 1 mei
Het wordt een beetje losser, mensen moeten maskers dragen en afstand houden blijft natuurlijk van kracht. Eerst werd er gezegd dat sigaretten weer zouden verkocht worden maar dat werd nog voor 1 mei terug ingetrokken.
Op 6 mei payday is er niet veel te merken van social distancing en maskers in Manguzi town.
Ik help mijn 2 vrienden kleermakers, Samuel een Mozambikaan en William een Congolees, ook met een patroon en materiaal om maskers te maken. Ik wil dat ze wat in stock hebben zodat ze de verkoop meteen kunnen starten als hun shops weer open mogen! Zolang hun shop niet open mag, helpen we William en zijn familie ook wat financieel want ze zijn met negen en hebben helemaal geen inkomen daar ze het vluchtelingenstatuut hebben.
Lockdown Level 3 start op 1 juni
Alcohol mag weer verkocht worden! Jullie kunnen al raden waar ik vanmorgen maandag 1 juni om 9 uur te vinden was!
 |
| En voilà, het is gelukt! |
2 juni 2020 ook een memorabele dag: Philip tekent eindelijk zijn nieuw contract!
Philip zijn contract liep
af op de 14de mei. Al sinds april
vorig jaar waren we aan't proberen om het verlengd te krijgen. Toen vonden ze
het nog te vroeg, we moesten maar wachten tot zijn permanent visum was
aangekomen. In oktober kreeg hij zijn permanent visum. Door heel het gebeuren
met Ben kon hij pas in januari terug een poging doen. Weer was het nog te
vroeg, het zou wel in orde komen.
Dan gewacht tot maart om
het nog maar eens te proberen. Iedereen zei dat het geen probleem zou zijn, dat
het automatisch ging gaan omdat hij nu permanent was, dat hij geen contract
meer moest hebben enz. enz. Zoveel praatjes!
Wij hielden vol dat hij
wel een contract moest hebben. Pas eind april zijn ze in het hospitaal echt hun
best gaan doen. Allé niet de HR gast die het eigenlijk moest in orde brengen
want die mens weet geen ... en doet geen ...! Wel de clinical manager, de
medical manager, de CEO. Maar niemand kreeg het op tijd klaar. Ontelbare keren
kregen we een ander uitleg: -Het ligt al klaar van 27 maart maar moet nog 1
handtekening. - Het moet nog 3 handtekeningen - Het moet nog een verslag van
district - De man wil niet tekenen omdat je foreigner bent (lees niet-zwart) - De
man die moet tekenen is nooit in zijn office…….
Uiteindelijk werd
Philip betaald op 14 mei en er was geen nieuw contract. Vanaf 15 mei tot 24 mei
is hij dan niet gaan werken. 25 mei is hij maar teruggegaan omdat we niet
wisten welke datum het nieuwe contract ging beginnen. Als het zou aansluiten,
zou Philip misschien al zijn verlofdagen kwijt zijn. Toch is hij niet naar de
clinics geweest. Hij heeft gewoon in OPD gewerkt omdat hij zonder contract ook
niet verzekerd zou zijn, mocht er iets gebeuren.
Dinsdag 2 juni heeft hij
dan eindelijk kunnen tekenen. De datum sluit niet aan op het vorig contract.
Daardoor moeten er nu weer andere dingen terug in orde worden gebracht zoals
een ander belastingnummer aanvragen en andere shit. Daarvoor moeten we dan weer
naar RichardsBay en wanneer zal dat kunnen met het reisverbod? En wanneer hij
zal betaald worden? We don't know! Het is allemaal nogal wat!
Nog 2 juni 2020: Vanaf gisteren mogen onze domestic workers ook weer terug aan het werk.
Ik ben blij dat Ruth er weer is! Niet zozeer voor het werk want dat kan ik gemakkelijk af met dit huisarrest maar vooral voor de babbel. De twee zussen van Ruth werken hier ook op de compound.
Jeroen en ik willen niet graag dat ze de overvolle taxibussen nemen. Om het besmettingsrisico te beperken hebben we een beurtrol om hen 's morgens thuis af te halen en in de namiddag weer terug te brengen. Bij de gate stappen ze uit en moeten ze gescreend worden vooraleer ze binnen mogen.
3 juni 2020: Vandaag komt Jabulani de eerste keer terug werken. Daar zijn we heeeel blij om!
Het gras afrijden is niet ons ding en daar is alles mee gezegd!
8 juni 2020: Philip kwam net thuis
met de melding dat we toch niet naar Richardsbay moeten. Die gast van HR heeft
eindelijk eens ietsje gedaan en het is in orde met zijn nummer. Dat wil niet
zeggen dat ik nu meer respect heb voor die a..h...
9 juni 2020: Vanaf vrijdag zou Tembe weer open gaan voor business travelers. Ik wil daar meteen business gaan doen! Ik probeer te boeken voor zaterdag, 1 nacht. Dat lukt, we moeten alleen zelf game driven want dat mag nog niet met de safari cars. We moeten dan ook minder betalen. Geen enkel probleem! Ik wil gewoon eens 1 dagje weg! Ik ben zo blij! Mijn dag kan niet meer stuk!
10 juni 2020 11 uur: Ik boek Tembe ook voor onze buren dokters Maria en Guillermo. We gaan gewoon met zijn vieren.
13 uur: Ik krijg een mail van Tembe:
Dear Kristel
We regret to inform you that we unfortunately have to cancel your booking at Tembe this weekend.
We were initially given permission to have guests at the lodge, and were told the gate would allow our guests entry, however, this decision has since been reversed by Ezemvelo head office, and no guests will be permitted into the park at this stage.
We are taking up the issue with the relevant parties, however, we are not sure when this matter will be resolved, and what the outcome of the situation will be.
Our sincere apologies for the inconvenience & disappointment this is causing as we were looking forward to welcoming you to the lodge.
Please could you furbish me with your banking details in order for us to refund your deposit.
Ik heb geantwoord dat ik geen refund wil en dat ik de eerste zaterdag dat het wel mag daar zal zijn!
Ik vloek! Dat geluk was weer van korte duur!
16 juni 2020: In Zuid-Afrika hebben wij niet de Hemelvaart en Pinksterverlofjes maar vandaag hebben we een dagje vrij: Youth Day. Het regent en het is koud naar onze normen. Buiten 17 graden op de middag en binnen 18 graden. Het is al een paar weken koud 's nachts. Het is al eens een nacht gezakt tot 10 graden en voor overmorgen staat er 7 graden op het nachtprogramma! We zullen nog een deken moeten gaan kopen of onze airco op heat zetten brrrr.
Philip heeft sinds kort een man cave. We hebben het logeerbed van de Kuifjeskamer opgeborgen en een zetel in de plaats gezet. Er staat ook al een kast met zijn stripboeken en hij kan er ongestoord op zijn gitaar tokkelen en/of een middagdutje doen. The man is happy nu zijn Shed niet open mag.
