When pictures speak, I keep silent.
Cape Town
Knysna
Tembe Elephant Park
The Kosi Bay Lakes
Cheetah project Hluhluwe
60 bericht: LOTS OF NOTHING, LOTS OF LOVE
OKTOBER - NOVEMBER
Het is al lang geleden dat ik nog geschreven heb. Meestal denk ik: Och 't is allemaal zo gewoon.
Maar misschien is dat zo voor mij, maar niet voor jullie?
In oktober waren onze bananen klaar voor de oogst. We hadden zo'n 250 bananen! Niet slecht hé van maar twee bomen! We hebben ze gedeeld met Jabulani, Ruth, de security agenten en met al onze vrienden en collega's want de bananen waren bijna allemaal tegelijkertijd rijp.
Als je langs de straat bananen koopt, betaal je maximum 1,5 rand per banaan, meestal minder. Als ik nu zie hoeveel tijd Philip daar ingestoken heeft! Het elke dag gieten alleen al! Schandalig dat de mensen maar 100 ZAR- 150 ZAR (10 euro) per boom verdienen! Hoe kunnen zij er van leven? Ik betaal voortaan maar een beetje extra als ik bij de madammen bananen koop.
Philip was natuurlijk erg fier op zijn bananen en terecht!
MAANDAG 14 DECEMBER - WOENSDAG 16 DECEMBER 2015: BUCKETS AND BAGS OF LOVE
Omdat we met z'n allen zo ons best hadden gedaan sponsors te zoeken, konden we 250 buckets and bags of love maken en rondbrengen. Dat waren er 100 meer dan vorig jaar! Ook een dikke proficiat en dank u wel aan jullie Belgische sponsors! XXX
Maandag voormiddag waren vooral Zeen en Ilja in de weer om al het materiaal te verzamelen en naar het Staffhouse getransporteerd te krijgen. Tijdens lunchtijd kwam de kleine vrachtwagen aan en werd iedereen opgetrommeld om alles uit te laden. Alle producten werden netjes gesorteerd.
MAANDAGAVOND was weer bijna iedereen paraat om de emmers en bags te vullen. Een zware bedoening maar enkele uren en veel stijve spieren later stond het hele huis gevuld met emmers en bags.
WOENSDAGOCHTEND om acht uur verzamelen bij Staff house. Buckets en bags werden in de auto geladen en de adressen verdeeld. Elke auto kreeg ook een translator mee die zowel Engels als Zulu sprak.
Nog even laatste instructies van Zeen en weg waren we.
Wij moesten eerst naar een plaats dicht bij de verste clinic, 80 km rijden.
Daar zaten 25 vrouwen en een paar mannen op ons te wachten in de schaduw van een boom.
De emmers werden overhandigd met een woordje uitleg van onze Senzo, een pracht van een gast die ons op het einde van dit jaar gaat verlaten omdat hij zijn doktersstudies gaat afwerken. Hij heeft al een paar jaar in Manguzi Hospital gewerkt, kent er meer van dan de meeste dokters maar heeft nog geen diploma en verdient daarom veeeeeeel veeeeel minder. Hopelijk weet hij binnen een paar jaar Manguzi weer te vinden. Ik denk het wel :-).
Na het uitdelen volgde de bedanking. Die heb ik gefilmd: Buckets and bags of love: the movie.
Het tweede deel van onze missie bestond uit drie huisbezoeken. 't Was niet simpel de woningen te vinden. Er liep geen straat naartoe. 't Was rondtoeren, vragen, terug draaien, bush rijden, nog eens vragen, iemand meenemen om de weg te wijzen, nog eens eens andere weg proberen... maar we gaven de moed niet op. Twee van onze drie adressen hebben we gevonden.
Het derde hebben we helaas moeten opgeven. De weg stopte gewoon, enkel een voetpaadje liep verder maar we waren niet eens zeker of er nog ergens een huis stond, laat staan of er dan ook wel iemand thuis was. En onze auto zat in zo'n dichte bush dat we niet meer konden uitstappen en het zelfs een hele onderneming is geworden hem weer gedraaid te krijgen.
27 gezinnen hebben we toch gelukkig kunnen maken, dat deed heel veel deugd aan ons Kersthart!
ONZE TUIN DOET HET GOED
PASSIONFRUIT
PAPAYA
NEW BANANA PLANTS
MOOI GROEN GRAS
EN EEN LEUKE TERRASPLANT
NOG EVEN KLAGEN:
We hebben deze laatste maanden erg veel elektriciteitspannes gehad. Dikwijls hadden we maar een paar uur per dag elektriciteit en telkens als we moeten koken, rond een uur of zes, gaat het licht steevast uit. Naar horen zeggen is er in Maputo Mozambique waar onze electriciteit vandaan komt, een serieuze ontploffing geweest en niemand weet wanneer dat hersteld zal zijn. Anderen zeggen dat de powercuts komen omdat er teveel illegale lijnen zijn in Manguzi. De mensen tappen bij elkaar elektriciteit af en de transformator is daar natuurlijk niet op voorzien. Ja, ik ken niet zo veel van elektriciteit, ik weet alleen dat het erg vervelend is! Dikwijls kook ik al vlug in de namiddag als er elekticiteit is, dan kunnen we het 's avonds even opwarmen op ons camping gasvuurtje.
Ook doen ze deze maand weer heel vervelend met onze watervoorziening. Ook daarover worden heel wat stories verteld. Pomp kapot, pomp gestolen, werkman heeft vergeten op de knop te duwen... Feit is dat we dikwijls 's morgens opeens geen water meer hebben. Niet om te douchen of het toilet door te trekken of de afwas te doen of de was of de tuin te sproeien... geen druppel. Dat ook steeds zonder verwittiging, zonder enige communicatie! Daarvan krijg ik het wel een beetje! We weten nooit wanneer er iets mis is voor we het ondervinden en ze vertellen ons ook nooit wanneer het terug gemaakt is.
Gisteren, vrijdag 18 december, kregen we ineens de volle laag.
Geen elektriciteit, geen water en we konden ook niet met de auto van de hospital grounds omdat ze onze weg aan beklinkeren waren. Tof hoor, zonder verwittiging!
Gelukkig zijn we alles altijd snel vergeten als het licht weer aan gaat en we het water weer in de spoelbak van de WC horen druppelen. Er zijn ergere dingen in het leven!
NO VEMBER = NO MAAND = NO ELECTRICITY - NO WATER - NO ROAD - NO FANS - NO COOKING - NO SHOWER - NO INTERNET - NO NETWERK
DECEMBER = LOTS OF PRESENTS MONTH : LOTS OF POWERCUTS - LOTS OF WATERCUTS - LOTS OF BROKEN CAR THINGS
LOTS OF NO STORIES maar vooral LOTS OF LOVE!
Heel fijne Kerstdagen gewenst en een aardig 2016, een jaar dat vriendelijk is voor de mensen!
Tot binnenkort!
Kristel en Philip
Zie ook: Onze eerste bananen: the movie.
MAANDAG 14 DECEMBER - WOENSDAG 16 DECEMBER 2015: BUCKETS AND BAGS OF LOVE
Omdat we met z'n allen zo ons best hadden gedaan sponsors te zoeken, konden we 250 buckets and bags of love maken en rondbrengen. Dat waren er 100 meer dan vorig jaar! Ook een dikke proficiat en dank u wel aan jullie Belgische sponsors! XXX
Maandag voormiddag waren vooral Zeen en Ilja in de weer om al het materiaal te verzamelen en naar het Staffhouse getransporteerd te krijgen. Tijdens lunchtijd kwam de kleine vrachtwagen aan en werd iedereen opgetrommeld om alles uit te laden. Alle producten werden netjes gesorteerd.
MAANDAGAVOND was weer bijna iedereen paraat om de emmers en bags te vullen. Een zware bedoening maar enkele uren en veel stijve spieren later stond het hele huis gevuld met emmers en bags.
WOENSDAGOCHTEND om acht uur verzamelen bij Staff house. Buckets en bags werden in de auto geladen en de adressen verdeeld. Elke auto kreeg ook een translator mee die zowel Engels als Zulu sprak.
Nog even laatste instructies van Zeen en weg waren we.
Wij moesten eerst naar een plaats dicht bij de verste clinic, 80 km rijden.
Daar zaten 25 vrouwen en een paar mannen op ons te wachten in de schaduw van een boom.
De emmers werden overhandigd met een woordje uitleg van onze Senzo, een pracht van een gast die ons op het einde van dit jaar gaat verlaten omdat hij zijn doktersstudies gaat afwerken. Hij heeft al een paar jaar in Manguzi Hospital gewerkt, kent er meer van dan de meeste dokters maar heeft nog geen diploma en verdient daarom veeeeeeel veeeeel minder. Hopelijk weet hij binnen een paar jaar Manguzi weer te vinden. Ik denk het wel :-).
Na het uitdelen volgde de bedanking. Die heb ik gefilmd: Buckets and bags of love: the movie.
Het tweede deel van onze missie bestond uit drie huisbezoeken. 't Was niet simpel de woningen te vinden. Er liep geen straat naartoe. 't Was rondtoeren, vragen, terug draaien, bush rijden, nog eens vragen, iemand meenemen om de weg te wijzen, nog eens eens andere weg proberen... maar we gaven de moed niet op. Twee van onze drie adressen hebben we gevonden.
Het derde hebben we helaas moeten opgeven. De weg stopte gewoon, enkel een voetpaadje liep verder maar we waren niet eens zeker of er nog ergens een huis stond, laat staan of er dan ook wel iemand thuis was. En onze auto zat in zo'n dichte bush dat we niet meer konden uitstappen en het zelfs een hele onderneming is geworden hem weer gedraaid te krijgen.
27 gezinnen hebben we toch gelukkig kunnen maken, dat deed heel veel deugd aan ons Kersthart!
ONZE TUIN DOET HET GOED
MOOI GROEN GRAS
EN EEN LEUKE TERRASPLANT
NOG EVEN KLAGEN:
We hebben deze laatste maanden erg veel elektriciteitspannes gehad. Dikwijls hadden we maar een paar uur per dag elektriciteit en telkens als we moeten koken, rond een uur of zes, gaat het licht steevast uit. Naar horen zeggen is er in Maputo Mozambique waar onze electriciteit vandaan komt, een serieuze ontploffing geweest en niemand weet wanneer dat hersteld zal zijn. Anderen zeggen dat de powercuts komen omdat er teveel illegale lijnen zijn in Manguzi. De mensen tappen bij elkaar elektriciteit af en de transformator is daar natuurlijk niet op voorzien. Ja, ik ken niet zo veel van elektriciteit, ik weet alleen dat het erg vervelend is! Dikwijls kook ik al vlug in de namiddag als er elekticiteit is, dan kunnen we het 's avonds even opwarmen op ons camping gasvuurtje.
Ook doen ze deze maand weer heel vervelend met onze watervoorziening. Ook daarover worden heel wat stories verteld. Pomp kapot, pomp gestolen, werkman heeft vergeten op de knop te duwen... Feit is dat we dikwijls 's morgens opeens geen water meer hebben. Niet om te douchen of het toilet door te trekken of de afwas te doen of de was of de tuin te sproeien... geen druppel. Dat ook steeds zonder verwittiging, zonder enige communicatie! Daarvan krijg ik het wel een beetje! We weten nooit wanneer er iets mis is voor we het ondervinden en ze vertellen ons ook nooit wanneer het terug gemaakt is.
Gisteren, vrijdag 18 december, kregen we ineens de volle laag.
Geen elektriciteit, geen water en we konden ook niet met de auto van de hospital grounds omdat ze onze weg aan beklinkeren waren. Tof hoor, zonder verwittiging!
Gelukkig zijn we alles altijd snel vergeten als het licht weer aan gaat en we het water weer in de spoelbak van de WC horen druppelen. Er zijn ergere dingen in het leven!
NO VEMBER = NO MAAND = NO ELECTRICITY - NO WATER - NO ROAD - NO FANS - NO COOKING - NO SHOWER - NO INTERNET - NO NETWERK
DECEMBER = LOTS OF PRESENTS MONTH : LOTS OF POWERCUTS - LOTS OF WATERCUTS - LOTS OF BROKEN CAR THINGS
LOTS OF NO STORIES maar vooral LOTS OF LOVE!
Tot binnenkort!
Kristel en Philip