53 bericht: 2015 I like to spend some time in Mozambique (BOB.D)

53 bericht: I like to spend some time in Mozambique (BOB.D)

ZA 18 + ZO 19 APRIL 2015  WEEKENDJE PONTA: Nog eens tijd om een weekendje Ponta te doen. We willen ook de weg wijzen aan onze nieuwe Nederlandse dokter Fleur en haar man Jeroen.
Jeroen is kok en duikinstructeur en hij wil meteen eens even polsen of Ponta soms werk voor hem in de aanbieding heeft. Wij willen ook vooral brood meebrengen van de bakker. We zullen weer eens goed wat mee smokkelen!

 Ik koop ook eindelijk eens een simkaart voor Mozambique. Die van ons werkt maar tot aan de grens.

 Fernando's DE kroeg van Ponta

 Sunset Bar, DE bar met mooiste sunset view.

DONDERDAG 13 APRIL 2015: Het is al bijna donker. Philip sproeit de tuin. Ik kook het avondeten. Ik hoor een kat miauwen. Eerst denk ik dat er twee katten aan het vechten zijn maar het miauwen blijft aanhouden. Zit er misschien een kat in de boom of vast in de omheining? Ik ga maar eens kijken. Bij onze bananenboom vind ik een heel klein katje, door iemand gedropt door het hek in onze tuin.

Een mini poesje, enkele weken oud, te klein om te overleven zonder moeder. Wat doen we er mee?

Jeroen en Fleur nemen het onder hun hoede, wetende dat het waarschijnlijk niet zal overleven maar ze willen het toch proberen. Ze dopen het Freddie Heineken omdat het slaapt in een doos van Heineken bier. Ze geven het eten met een spuitje. Het krijgt ook mini antibiotica prikjes en de eerste dagen moeten ze het zelfs helpen p & k.

ZA 25 + ZO 26 + MA 27 APRIL 2015  WEEKENDJE MAPUTO:
Maandag 27 april is het in Zuid-Afrika Freedom day  = public holiday. Drie dagen tijd om eens te proberen in Maputo de hoofdstad van Mozambique te geraken. De stad ligt niet zo ver van ons vandaan, maar 140 km. Enig probleem: WAAR is de weg??? Zaterdagochtend vertrekken we al vroeg. Om 8 uur gaat de grens open en wij willen bij de eersten zijn om over te steken. Pech, we waren weer niet de enigen met die gedachte. Een uur aanschuiven. Om naar Ponta te rijden moeten we meteen na de grens rechtsaf, om naar Maputo te ploeteren proberen we rechtdoor. Na 20 km keuzes maken (welke van de 4 wegen nemen we nu?) komen we bij een kruispunt met een grote zandweg, er staat zowaar een wegwijzer naar Maputo. We moeten linksaf en dan steeds rechtdoor. Makkelijk :-) Toch duurt het wel drie uur voor we bij de veerboot zijn. We kunnen maximum 30km/uur rijden. Hotsen, knotsen, grote waterplassen (ons auto moet soms bijna zwemmen). Voor de rest is er bijna niemand anders die richting Maputo rijdt. Een enkele keer komen we een taxibusje of een verhuisauto tegen.

We moeten ook door een gamepark waar we niet meer dan 30 mogen rijden (we kunnen helemaal geen 30 rijden!), waar olifanten auto's omver duwen en krokodillen kinderen opeten, allemaal volgens de borden op de onbewaakte gate. Ik moet zeggen: we hebben GEEN ENKEL dier gezien! Niet eens een kat! 't Zal een park zijn van voor den oorlog waarschijnlijk.

 Ooit (ook waarschijnlijk voor den oorlog) lag hier een mooie asvaltweg. Nu is die totaal vervallen en nog moeilijker om op te rijden dan de zandwegen.

 Rond half twee 's middags bereiken we het dorpje Catembe met de veerboot. We zijn nu nog maar 1 km van Maputo vandaan. Er staat een hele rij auto's te wachten. Wat is er aan de hand? We moeten met een aantal auto's op een parking gaan staan om het kruispunt(je) vrij te maken. Dan krijgen we het te horen. De president himself heeft net aan deze kant een bezoek gebracht en moet nu eerst weer terug met zijn hele gevolg. Een half uurtje wachten, zeggen ze. Het half uurtje wordt een volle 4 uur. Op de veerboot kunnen maar 12 auto's tegelijkertijd. Wij kunnen er pas op om half 6 als het al bijna donker is.

Dat was dan onze leuke eerste winkelnamiddag in Maputo. Bij het hotel aangekomen hebben we nog alleen maar de puf om iets te gaan eten, dat hebben we nog niet gedaan vandaag.
Zondagochtend vroeg uit de veren. We verkennen de op zondag bijna verlaten stad al stappend.

 De kathedraal

 Standbeeld van de president

Samora Machel

1975 – 1986

FRELIMO

 De verlaten straten

 Het ijzeren huis

 Heerlijke pastels in café Continental

Het monument als herdenking van den grooten oorlog 14-18!

 Het station zonder trein

 Het stationsplein, ook al verlaten

 Mooi reclamebord waar we bij het nemen van deze foto door security beschuldigd werden van spionage. Hij dacht dat we de bank aan het fotograferen waren.

 Bomen met bovengrondse wortels

 Een leuk café waar we een Super Bock dronken

Zicht op de oceaan met gemetselde bankjes en tafeltjes

Als je me graag ziet, ga dan met mij mee om je te laten testen op HIV.

 OOO, nog eens Chinees. En lekker!

 Even kuieren op de kermis.

Speeltjes kopen voor de kinderen

Reclame voor provider Mcel

 En maandag weer naar de overzetboot. We willen het niet riskeren weer 5 uur te moeten wachten en dan te laat aan de grens te zijn. De border gaat om 17 uur dicht.

 Maar een kwartiertje wachten deze keer.

 Auto's maar een centimeter van elkaar

 Mensen minder dan een centimeter van elkaar

 Daar gaat ie dan

 Onderweg naar huis weer alleen maar een paar koeien te bespeuren

Ondanks onze pech met de boot hebben we toch een heerlijke zondag gehad.We gaan zeker nog eens terug maar dan wat langer.

De kinderen zijn blij met de speeltjes :-)

TUSSENDOOR:Het verhaal van Méné
Méné is een meisje van 10 jaar. Ze heeft twee oudere broers, ik denk 16 en 18 jaar. Vader en moeder zijn gescheiden. De moeder van Méné werkt zo'n 30 km verderop. Ze komt maar 1 weekend per maand naar huis. Tot voor kort woonde Méné dus samen met haar twee broers. De oudste is wel ok maar de jongste is aan de drugs en de moeder vertrouwt hem niet. Ze is bang dat hij samen met zijn vrienden Méné zal verkrachten. Daarom heeft Ruth haar nu onder haar hoede genomen. Na schooltijd gaat ze naar Ruth. Voor ze gaat spelen doet ze eerst haar was met de hand!

Ze eet en slaapt bij Ruth en 's zondags gaat ze met Ruth naar de kerk. Met andere woorden: ze woont bij Ruth nu, uitgezonderd dat ene weekend per maand als haar mama thuis is. Ruth zorgt voor haar alsof het haar eigen kleinkind is.


Méné loopt rond met het babybroertje van haar vriendinnetje op de rug.

Ze speelt met het kleinkind van Rebecca.

Ze is ook ontzettend blij met het nieuwe huis waar ze binnenkort in mag wonen samen met Ruth.

Ja, hier in Afrika gaat het er toch wel wat anders aan toe dan in België.
Ten eerste: In België zou de papa mee voor haar zorgen.
Ten tweede: Ze zou waarschijnlijk gewoon bij haar broers kunnen blijven. In België is er toch wel iets minder kans op verkrachting.
Ten derde: De moeder zou haar kind niet zo lang alleen moeten laten. Hier in Afrika werken de meeste mensen niet met een contract. En ze moeten 7 op 7 dagen werken. Wil je een dag vrij? Nee, kan niet! Ja maar mijn kind is ziek, ik moet er mee naar het hospitaal! Spijtig, dan moet je niet meer komen. Ontslagen op staande voet.
Ten vierde: In België zou ze waarschijnlijk naar een tehuis moeten of ten minste op internaat.
Ten vijfde: Ik ken niemand in mijn omgeving die een kind zo maar voor onbepaalde tijd in huis zou nemen. Zeker niet zonder toelage! Een kind kost geld!

En wij in België maar klagen...

DINSDAG 5 MEI 2015: RUTH IS JARIG
's Ochtends blaas ik enkele ballonnen op en ga haar halen. Ze werkt vandaag bij ons. Ze is erg verrast wanneer ik al happy-birthdag-zingend (hm zingend?) bij haar huisje arriveer. Ik vertel haar dat ze vandaag maar tot lunch mag komen werken, dat ik haar dan naar huis breng en 's avonds weer op kom halen om naar Maputa Lodge te gaan eten. Ze vindt het geweldig en spannend want ze is nog nooit op restaurant geweest. In de voormiddag krijgt ze ook nog cake en veel van onze dokters en therapeuten komen haar tijdens tea time gelukkige verjaardag wensen. Ze snapt maar niet hoe iedereen op de hoogte is :-). Wanneer ik haar 's avonds bel dat ik haar kom halen is ze al, al stappend, vertrokken en staat ze me onderweg op te wachten met haar mooiste kleren aan. We halen Philip nog op en rijden dan naar de Lodge. Zij vindt alles prachtig: de omgeving, het eten, de bediening, de grote coupe ijs die ze van het personeel krijgt omdat ze jarig is en ook vooral de rode wijn. Een beetje tipsy gaan we allen naar huis. Ruth vond het de leukste verjaardag ooit en daar zijn wij heel blij mee!

UPDATE FREDDIE 09 05 2015: Freddie stelt het nog steeds goed. Zij drinkt al zelf uit een schoteltje, graaft al putjes om haar behoefte te doen en gaat af en toe al eens op ontdekkingstocht bij de voordeur van hun huisje. Mama en papa moeten er niet meer voor opstaan, 't kindje slaapt nu door na de laatste pap tot de ochtend (5 uur).  Dit weekend blijft hij zij bij Bomma en Bompa (bij ons dus) logeren. We hebben haar doos onder de ligbank in de living gezet samen met haar drinkschoteltje en een geïmproviseerde kattenbak. Tot nu toe lukt alles vrij goed. Ze is het lievelingetje van Philip.

Allé, nu echt tot volgende zaterdag in België... denk ik!

Groetjes van Kristel en Philip