32 tot 35 bericht: 2014 KEEP CALM

32 bericht:The man has passed away.

BOETE: Vrijdag 4 juli toen Bart-Jan en ik de auto gingen kopen, waren we nog maar net op terugweg met Bart-Jan aan het stuur en we werden al aangemaand te stoppen door een politie agente omdat Bart-Jan een kleine inschattingsfout had gemaakt en daardoor een fout manoeuvre deed. Hier schreef Bart-Jan zelf zijn verhaal over:

Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste bekeuring in Zuid-Afrika gekregen. Het was een hele ervaring. De politieagente die mij aanhield, veranderde in vijf minuten van een boos gezicht in uniform in een grappige en gevatte buurvrouw. “Ik reed als een taxichauffeur”. Dat is ook hier geen compliment. Voor mijn rijgedrag kreeg ik geen bekeuring, daar bestond volgens haar alleen een gevangenisstraf voor. Zou ze de juiste overtreding, code en geldboete niet weten? Voor het ontbreken van een nummerplaat werd ik beboet. Dat ik geen internationaal rijbewijs had en mijn paspoort was vergeten, zag de buurvrouw door de vingers. De auto waarin ik reed was sinds een half uur eigendom van onze nieuwe Belgische buren in Manguzi. Dankzij de Afrikaanse service van de FNB bank kostte het ons ruim een uur om over alle onbegrijpelijke hindernissen heen te springen en de auto via internet te betalen. Dit terwijl de verkoper naast ons op zijn geld stond te wachten. Ik zal de details besparen, maar mijn geduld was al ruim getest toen ik de file door wegwerkzaamheden inreed. De aanhouding en de bekeuring waren daar het onontkoombare gevolg van.

De agente vertelde me dat de bekeuring betaald moest worden bij het gemeentehuis. Ik heb tot 19 Augustus om de bekeuring te betalen daarna geldt de bekeuring als een dagvaarding. Als brave burger reed ik dus gisteren naar het gemeente huis van Manguzi. Bij binnenkomst beloofde het aanwezigheidsbord al niet veel goeds. Volgens het bord waren op twee na alle ambtenaren afwezig. De kans bestaat natuurlijk dat het bord al maanden niet meer niet gebruikt wordt. De receptioniste stuurde me door naar een niet bestaand kamernummer. Ik slingerde dus doelloos door de gangen van het gemeentehuis. Een behulpzame man later stond ik via een gesloten deur bij het juiste kamernummer weer voor de receptie. De boekhouder werd gebeld om mijn geld in ontvangst te komen nemen. De boekhouder onderbrak voor mijn betaling haar vergadering. Ze leidde me verrassend kordaat naar haar kamer. Het kwitantieboekje lag binnen no time op tafel. Met 500 Rand in mijn hand dacht ik nog: “dit gaat best soepel”. Mijn naam stond al op het bonnetje, toen de boekhouder een onregelmatigheid bespeurde. De bekeuring was uitgeschreven in Richards Bay. Het geld behoorde dus ook aan de gemeente van Richards Bay. Er zat niks van de gemeente Manguzi bij. Haar conclusie: “je moet de bekeuring in Richards Bay betalen”. Ik legde haar vriendelijk uit dat dit geen optie was. Richards Bay is drie uur rijden van Manguzi. De kosten van de trip zouden ver boven de boete uitkomen. Terug naar de receptie. Samen met de receptioniste zocht de boekhouder naar het bankrekeningnummer van de gemeente Richards Bay. Dat bleek tot hun verbazing niet op de bekeuring te staan. Er stond wel een telefoonnummer op dat ik kon bellen. Daar werd om 11 uur op maandagmorgen niet opgenomen. Na wat aandringen bleek de receptioniste toch bereid om voor mij te proberen het bankrekeningnummer te achterhalen. Ook zij belde, maar gaf niet zo snel op als ik. Ze belde het zelfde nummer gewoon een keer of tien. Dat is dus de manier. Ze kreeg uiteindelijk iemand aan de telefoon, maar niemand die het rekeningnummer wist. Ik ging naar huis met de belofte dat ze me voor het einde van de dag terug zou bellen. Het is voor sommigen een verrassing. Voor anderen niet. De receptioniste heeft niet teruggebeld. Gistermiddag heb ik – anticiperend op deze onwaarschijnlijke situatie – een email gestuurd naar de gemeente Richards Bay. In de mail vroeg ik om hun bankrekening omdat ik mijn bekeuring in Manguzi niet kon betalen. Ik kreeg dezelfde middag een email terug. De gemeente Richards Bay bevestigde daarin dat de telefoonnummers voor de juiste afdeling naar de gemeente Manguzi waren gestuurd en de gemeente Manguzi contact met mij zou opnemen. Op mijn verzoek om mijn email naar de betreffende afdeling door te sturen, heb ik nog geen reactie. Terwijl ik deze zin typ, belt de receptioniste van de gemeente Manguzi. Ze heeft gisteren de hele dag zonder succes geprobeerd om gemeente Richards Bay aan de telefoon te krijgen. Dat ze belt om dat te vertellen, is geweldig. Hoe ik mijn bekeuring nu moet betalen, is nog steeds een raadsel. Zou dit iets zeggen over het functioneren van de lokale overheden in Zuid-Afrika? Of heb ik gewoon pech? Ik hoop het laatste.
 WORDT  VERVOLGD

VRIJDAG 11 JULI: VERZEKERING

Een auto aankopen is één ding en nu nog insurance!

Het verhaal van de aankoop konden jullie al lezen en nu is er ook nog het verhaal van de verzekering. Philip wilde graag naar 't stad (Richardsbay) gaan vorig weekend. Ik wilde geen 300 km rijden zonder verzekering. Dus vrijdag nog snel even een verzekering regelen. Een verzekering voor de auto en ook meteen eentje voor de van de inboedel van het huis. Verzekering 1st for Women! Vrouwvriendelijk dus? Telefoonnummer opgezocht op het internet en tijdens het lunchuur een belletje doen .Gewoon even een offerte laten opsturen naar onze mail. Een offerte om rustig door te nemen en in te vullen, te wijzigen, aan te passen... naar onze gegevens en behoeften. Zo van: Stuur gewoon een mailtje en wij sturen het wel ingevuld naar jullie terug. Daar zaten we weer even naast! Philip moest allerlei vragen beantwoorden. En de moeilijkheden begonnen al met zijn naam.

Vamlien?  No  V A N L E E N E (spellend). 

VAM ?    No N van Nestor!

Nestor?    N van November dan.

Zo ging het al spellend voor naam, voornamen, email adres (wisten ze weer niet meer hoe Vanleene te schrijven en moest het weer gespeld worden), paspoortnummer....

Eerste kwartier was  rond. Philip begon al zenuwachtig te worden vermits hij al bijna terug moest gaan werken. De vragenronde was echter nog maar net begonnen. Alles in ZULU ENGELS dus bijna onverstaanbaar.

Staat de auto in een garage?
Nee maar wel binnen het hek van de Hospital Grounds. Bewaakt!
Bewaakt door een hek met elektriciteit?
Nee maar wel een hek met pinnekesdraad en een grote poort aan de inkom van het domein en constant bewaakt door security men.

En uw huis? Heeft dat een alarm?
Nee maar het staat wel binnen het hek van de Hospital Grounds. Bewaakt!
Ligt het naast een boerderij?
Nee.
Ligt het naast een rivier?
Nee.

Aan die vragen kwam maar geen einde. Philip was nu al 10 minuten over tijd en moest dringend vertrekken. Hij gaf de telefoon dus door aan mij... Mijn  vrouw zal het verder afhandelen, ik moet gaan werken!

Je zal het niet geloven maar alles begon van voor af aan!
Met het spellen van de naam, ook mijn naam Kilo Romeo India Siera Tango Echo Lima...paspoort Philip, mijn paspoort..., telefoonnummers.... en wat wilden wij verzekeren?

AND AGAIN...

Staat de auto in een garage?
Nee maar wel binnen het hek van de Hospital Grounds. Bewaakt!
Bewaakt door een hek met elektriciteit?
Nee maar wel een hek met pinnekesdraad en een grote poort aan de inkom van het domein constant bewaakt door security men.

En uw huis? Heeft dat een alarm?
Nee maar wel binnen het hek van de Hospital Grounds. Bewaakt!
Ligt het naast een boerderij?
Nee.
Ligt het naast een rivier?
Nee.

AND MORE...

Wat moet er verzekerd worden?

De laptops en Ipads.

Wat is de waarde van een laptop?

2500 voor de twee zoiets.

2500 Rand?

Ach nee natuurlijk niet. Euro!  Omrekenen naar Rand Kristel! X 14!

En de Ipads? (ik weer rekenen)

En....

En....

En rekenen!

En ondertussen  maar denken... Seffens is mijn belwaarde op! Hoe moet het dan? Dan kunnen we morgen nog eens van voor af aan beginnen! Nee nee, laat mijn belwaarde niet op zijn please!

Uiteindelijk kreeg ik dan het bedrag te horen dat we zouden moeten gaan betalen. Hij zou alles mailen.

Oef, ik content... voor 1 minuut.
Toen ik zei dat ik akkoord ging met het bedrag begon hij... de polis nog eens helemaal voor te lezen,zoals je bij het voorlezen van een akte doet, als een ratelslang na elk zinnetje of gegeven wachtende op mijn bevestiging!

Ik dacht: dat gaat toch niet waar zijn!
Voorzichtig vroeg ik al: Ga je dit zo dadelijk ook allemaal opsturen naar de mail?

Yes Mam!
Dan hoef je het niet voor te lezen. Ik zal het wel lezen in de mail!

No mam! I have to do this!!!!

OK, OK! Doe maar!

Niet te geloven! Toen ik na een uur de telefoon kon neerleggen, had ik nog 6 Rand = minder dan een halve euro belwaarde en ik was totaal opgefokt!

En nu moet je weten, hij heeft de polis inderdaad meteen gemaild maar de dingen die ik honderd keer herhaald en gespeld had waren F (foxtrot) U (uniform) C (charly) K (kilo) nog niet juist!

Wij moesten ook nog onze auto ergens gaan laten controleren bij een "verzekeringsagent".

Dichtsbijzijnde in Hluhluwe (gezegd sjloe-sjloewé) 150 km van hier maar wel op onze weg naar Richardsbay. Dus wij daar naartoe zaterdag. In the mood voor een shopping tripje in 't stad.

Hadden we eerst al moeite met het adres van de agent te vinden. Philip uit de auto om het te vragen.
Philip terug in de auto, gordel aan al zeggende: Oké, rijd maar verder naar Richardsbay. Ik zei: WAT?
Hij zei: Dit ga je niet geloven! THE MAN HAS PASSED AWAY! (is dood dus).

Jaah! Wat nu? Terug bellen naar de verzekering zeker voor een nieuw adres.
Zo gezegd, zo gedaan.

Nieuw adres gekregen in Richardsbay, vlak bij het shoppingcentrum.
Wij vol goede moed en nieuw geloof daar naartoe.
Om kwart na 12 kwamen we er aan.
Philip stapt uit. De zaak gesloten!

De buurman vond dat niet zo erg, hij zou de check wel even doen! Bij welke verzekering waren we?
1st for women. Nee, dan kon het niet, voor die verzekering had hij geen papieren!

Philip terug bellen naar de verzekering voor nieuw adres. Verzekering wist niet meteen een ander maar zou het opzoeken ons binnen de 10 minuten terug bellen. Niet dus! Niks meer van gehoord. 

Afrika zeker? Eerst lekker gaan shoppen!

Met op de parking: wie is de sterkste man?

Met een restaurantje waar Dedication belangrijk is.
(Discipline, Dedication and Friendship but... Service first!)

After buying van schoenen, een kleedje, een koffiezetmachine, elektrische koffiemolen, twee kampeerstoelen, een gps, maps van de streek, een tiental flessen goede wijn, een statief voor mijn filmcamera ... op naar de Lodge die we gereserveerd hadden met de Oceaan in de tuin. Dat viel goed mee!

                                               Met carport!

En keukentje met tv op the fridge.

 And a nice bedroom en badkamer ook, maar daarvan hebben we geen foto's. Philip stond namelijk constant onder de douche!:-))))

Er was ook een restaurant met vriendelijke mensen en helemaal niet duur waar we ook 's morgens konden ontbijten met zicht op de krokodillenvijver.

En achter in de tuin was de oceaan.

   En zelfs met een wrak!

En hier het zwembad van de Lodge met zwarte balonnen en wit-zwart gedekte tafels ...

 Klaar om enkele uren later een huwelijk in te zegenen. Met zicht op oceaan.

De volgende morgen (zondag) zijn we voor we weer naar huis reden toch nog eens even gaan checken of de controlezaak toch niet open was. Niet dus! Het zal dus iets zijn voor een volgend bezoek aan Richardsbay. Binnen 14 dagen of zo want volgend weekend is Philip van wacht.

33 bericht:Meevallers?

WOENSDAG 16 juli: POSTOFFICE

Vannacht was Philip van wacht. Dit wil niet zeggen: eens een keertje of twee uit je bed voor een half uurtje. Dit wil wel zeggen: Eerst al heel de dag hard werken, geen tijd om 's avonds eens te komen eten uitgezonderd om een uur of acht voor een snelle hap van een kwartiertje en hop terug naar de kliniek tot 's nachts half drie. Slapen van half drie tot half zes. Om half zes weer terug opgeroepen worden en snel terug naar het hospitaal. Daar om half 8 overdracht doen aan de andere dokters en gewoon terug aan de dagtaak beginnen tot 14 uur. Dan eindelijk de rest van de dag vrij. Dat betekent hier  "on first call" zijn. Philip was dus deze namiddag thuis maar nog geen tijd om te slapen. We moesten nog voor de registratie van onze auto naar Post-Office. Ik kon dat niet alleen want hij moet natuurlijk de handtekeningen zetten. Tegen half drie waren we bij  de Post. Het volk en de wachttijd viel reuze mee. We konden eigenlijk meteen bij het loket. Een zeer vriendelijke dame achter het loket hielp ons bij het invullen van al de paperassen. Het ging zo vlot! Na ruim anderhalf uur waren we geregistreerd. We gingen zelfs 10 minuten over sluitingstijd van de post. Om half 5 gingen de deuren toe en de tralies ook, en begon iedereen al op te kramen en wat zenuwachtig te doen maar onze ZEER vriendelijke dame werkte ijverig voort. (Ik moest haar wel beloven dat ze Philip eens mocht bellen en dat ik dan even uit het huis zou gaan  :-))16.40u zaten we in onze nu officieel eigen Landy, al de nodige papieren in de hand en betaald en zelfs geen hele pagina nodig op de blog om mijn verhaal te doen!

Dat het vandaag weer croissants, pains au chocolat en pizza dag was kwam lekker goed uit.
Om 21.00u. kon het Philiptje naar bed en sliep tot 1 minuutje voor de wekker weer afliep.

DONDERDAG 17 juli: NIN 6232

Ook de nummerplaten waren vanmorgen heel snel gefikst. Gewoon even  met de auto naar het nummerplatenwinkeltje hier in Hospital Road. Ze maken ze terwijl je wacht. 10 minuutjes en nog 5 minuutjes om ze aan de auto te bevestigen. Voilà, zo snel kan het dus ook gaan in Afrika. Deze keer niet naar Kontich rijden en in Lier een uur in de file staan. :-). Wat ga ik nu voor de rest van de dag doen? Ik ga met mijn tijd geen blijf weten!

Vanavond nog bezoek gehad. Iemand wilde mijn vriendje zijn bij de vuilnisbak maar je kan niet met iedereen vriend zijn vind ik.

Philip kreeg ook bezoek in de badkamer. Voor hem zat er een vriendje te wachten in de douche.

 Philip was euforisch! Dat moest zeker blijven, zo'n nuttig diertje dat alle insecten op eet! Ik was toch niet overtuigd en toen ik het beestje 's morgens na het douchen onder mijn beautycase terug vond, heb ik het toch maar gevangen  met een supperware potje en de vervallen nummerplaat en het zonder  te beschadigen  terug in de natuur gezet. Iedereen tevreden, denk ik! Of  Philip misschien  niet?

WEEKEND 18, 19 en 20 juli: ON CALL en BESTAAT ER OOK NOG ZOIETS ALS SLAPEN?

Philip on third, second and first call.
Josien on first, third and second call. ( Bart-Jan in Malawi)

Kristel zorgt dit weekend voor de dokters on call.
Vrijdag eten we wokgroenten met kip and coconot saus met curry.
Zaterdag boontjes met gebakken patatten en rump.
Zondag frieten met vis en sla met tomaten en de heerlijke mayonaise van  Hellmann's. Beter dan die van België vindt Philip. Ik denk dat hij al niet meer weet hoe die van België smaakt :-)

 Eten telkens... als ze ooit eens 5 minuten tijd hebben.

MAANDAG 21juli:

Ik heb Philip weer niet veel gezien gisteren en vannacht. Hij was van first call en dus de eerste dokter van dag en nacht. Bevallingen en keizersneden deed Josien maar er waren ook nog  steekwonden, breuken, schotwonden, brandwonden van vuurtje stook (Ze doen hier zeer graag vuurtje stook, hun tuin in brand steken om het onkruid te vernietigen -gecontroleerd DENKEN ze- met alle gevolgen van dien. Opeens staat dan hun huis of hun kind in brand), of van kaarsen die omvallen. Hij ziet ook veel  kleine kindjes verbrand door warm water. Heel veel stokoude moedertjes die hun geboortedatum en zelfs hun geboortejaar niet weten. 't Zal hun een boerewors wezen trouwens. Ook veel zieke baby's.

Vannacht heeft hij dan toch weer een uur of 2 à 3 kunnen slapen. Om zes uur weer op en 't is nu middag. Hij is nog steeds niet terug. Deze namiddag moet hij in principe vrij hebben. Dat zal ook zo wel zijn, al weten we niet juist wanneer die namiddag dan wel begint. We zullen zien.

Ik heb deze voormiddag dan maar het wekelijkse poetswerk gedaan. Nu ik een stofzuigertje heb, blijft alles wat langer proper en probeer ik van maar 1 keer per week te dweilen. Ik ontdekte ondertussen alweer een nieuw babyvriendje zonder staart op de modem. Gevangen en weer buiten gezet.

 Vanmiddag  was Philip toch op tijd thuis (13 uur lunchtijd). Moe, maar wilde natuurlijk niet meteen gaan slapen. Hij  wilde eerst nog even onze rooftent opzetten. Zie hem genieten!

Allé, als we ooit eens vast zitten hebben we ons bed bij, al weet ik niet of dat een geruststelling is.
Ik met mijn hoogtevrees. Er in zal nog wel kunnen maar... terug naar beneden??? Daar moet ik nog eens een nachtje over slapen in een ander bed :-)

De rest van de namiddag heeft Philip geslapen. Onderbroken door iemand die zijn  cell phone number al kent. Misschien wel de dame van de post! :-)) Ik zou het niet weten, ik was naar de winkel haha!

DINSDAG 22 juli: WERK!

Vandaag dacht ik: ik rijd nu toch eens een keertje langs de Mobile School om te informeren. Bleek dat de vrachtwagen een mobiele bibliotheek is die telkens voor 14 dagen bij één of andere school geplaatst wordt.

In het educational center mocht ik bij de manager in zijn bureau komen. Een grote eer denk ik.

Mr. PJ Mdluli  ontving mij met een hartelijk welkom. Ja Belgium! Daar was hij al geweest! In Brussels he has visited the governement buildings en in Antwerpen was hij ook geweest ! Antwerpen van throwing the hand. En in Brugge had hij gevaren door de stad met een boot onder al de bruggen. En Brugge was dicht bij the sea. Welke zee ook alweer? The East or the South sea or something like that? No no Sir, the Northsea. En Mannekén Pes had hij ook gezien! That urinating little guy! Ja, dat was een mooie reis naar België. Thuis had hij al de foto's nog aan de muur hangen!

En de Flemish governement had hen zo goed vooruit geholpen! Door hen hadden ze dit gebouw hier kunnen zetten. Belgians zijn mensen waar je op kan vertrouwen!

I explained to him dat ik in België onderwijzeres was en dat ik ook wel wat wist van computers.

O ! Dat kwam goed uit want zij hadden maar 1 ICT man en die had zoveel werk! (ICT veel werk? Ken ik dat van ergens?) Er waren wel 100 scholen waar hij moest zijn. Maar dat ging niet hé. En hier in Manguzi was er een middelbare school waar ze een piekfijne computerklas hadden en nobody to teach! Als ik dat misschien zou kunnen doen? Iedereen zou zo gelukkig zijn! Ik mocht zelf kiezen op welke dagen en uren en met wie ik wilde werken. Hij zou direct met mij eens langs die school rijden zé! O, wat zou de directrice blij zijn!

Hij dus hop mee in mijn Landy. Ik op weg met een V.I.P. van Manguzi: Mr. P J Mdluli (trouwens ook member of the board of Manguzi Hospital!) Eerst 10 minuten over gewone baan en dan off road. Ik dacht: potverdekke seffens zit ik hier nog vast en ik weet zelfs nog niet hoe ik mijn 4X4 moet opzetten. Mr. MDluli kon me gerust stellen. Het zand viel nogal mee en enkele minuten later reden we door de gate van de school.

We werden meteen ontvangen door the Principal of the school. Ik moet zeggen: ook een vriendelijke mevrouw.

Mr. Mdluli begon meteen enthousiast met mij voor te stellen. Wat goed nieuws dat hij nu toch kwam brengen! Eindelijk had hij iemand betrouwbaar!!! gevonden om de kinderen computerles te geven.
Dat is toch geweldig nieuws hé mevrouw!? Ik zag mevrouw glimlachen, zuchten en zag haar moed stilletjesaan tot ... in haar schoenen zakken.
Ja,dat was heel goed nieuws! Eindelijk een teacher! Maar ook heel spijtig want...AL DE COMPUTERS WAREN GESTOLEN!

Wanneer dan? Ergens in mei, en de politie had hen helemaal niet goed geholpen. Heel die nacht was er een securityman op school geweest en toch had die niks gehoord en niks gezien. En de computerklas was eigenlijk het enige van waarde dat moest bewaakt worden! En de politie had niet eens de security man ondervraagd! En ALLES was gestolen. Geen enkele muis of draad was achter gebleven. Mr. Mdluli stond perplex. En de verzekering dan? Ja, Christelijke school... Bisschoppen hadden 1 jaar verzekering betaald maar het tweede jaar vergeten! So no insurance Pfff. Jah, zonder computers valt er ook niet veel  computerles te geven. In een uur tijd had ik dus een job en weer geen job meer.

Onderweg terug naar huis begreep ik van Mr. Mdluli dat het bijna zeker een diefstal was geweest georganiseerd door de security man zelf. Wie zal het zeggen? Wel vernam ik nog dat mobile schools hier niet nodig zijn. Alle  kinderen in Zuid Afrika moeten, zoals bij ons, verplicht naar school. (als hij dat zo overtuigend verklaart,  zou ik hier niet aan durven twijfelen) I gave him my phone number and drove with my Landy back to square one :-(. Misschien heb ik morgen meer geluk.

WOENSDAG 23 juli: Zolang ze maar buiten blijven!

Dit zat op de voorgevel. Iets dat vliegt van toch wel een 13 cm groot. Mijn echte vriendjes, de kinderen, vertelden mij dat dit maar een baby'tje is en dat de mama minstens 3 keer zo groot is. Alles goed voor mij, as long as they stay outside!

 En deze rups zat op het achterterras.

Tot slot: Joris en Danka, twee Nederlandse dokters vertrokken maar niet zonder een filmpje op Youtube achter te laten:

http://youtu.be/cTyp-rqkEKk

34 bericht:Hluhluwe Imfolozi wild park
29/07/2014

Na twee weken ononderbroken hard werk, tijd voor een weekendje ontspanning en dan meteen maar in het Hilton van de Lodges in Hluhluwe dat je alleen maar correct kan uitspreken als je goed zat bent met een lel aan je tong "sloesloewé". Op de weg kom je niet veel anders tegen dan wat koeien en geiten.

Maar dan kom je na 160 km bij de ingang van het wild park waar je een permit moet nemen om binnen te komen. Het Hluhluwe Imfolozi Park is 96000 ha groot.

Je naam, paspoortnummer,telefoonnummer, nummerplaat van je auto worden zorgvuldig genoteerd en ook hoe lang je blijft. (We krijgen South African resident tarief :-))
Normaal gezien mag je maar vanaf 's morgens 6 uur in het park en 's avonds om 6 uur moet je weer buiten zijn  tenzij je een reservatie hebt voor een Lodge of een Camp waar je overnacht. Wild kamperen is ten strengste verboden en zou ook gevaarlijk zijn. Je moet altijd langs een gate passeren om terug buiten te geraken. Ben je niet op tijd, krijg je een opdonder en een fikse boete.! Ook bij verlies van je permit is de boete niet mals.

Eens door de gate vind je een prachtig landschap. Er door rijden mag, stoppen ook, uitstappen niet.

Wij logeren  in Hilltop Camp boven op de hill met weids uitzicht.
We mogen pas om 14 uur in ons huisje. Eerst nog even verplicht genieten op het terras van de bar.

14 uur inchecken en meteen de avond en ochtend game safari regelen.
Vanavond vertrekken we om tien voor 5 voor een trip van 3 uur en morgen vroeg uit de veren voor de safari van tien voor 6.
Op naar het huisje dan waar ik ons al meteen buiten sluit. Ik trek de deur dicht (voor de apen) om uit de auto onze bagage te halen. We komen terug en staan daar met onze bagage voor de deur. Deur vast en de sleutel nog binnen natuurlijk. Wist ik veel! Gelukkig is de receptie maar een minuutje stappen en ik stuur Philip er op uit. Binnen 5 minuten is hij terug. Ze komen meteen. "Meteen" wordt een half uur en nog geen hulp. Ondertussen installeren we ons maar voor de deur met onze eigen kampeerstoelen.

 Na een half uur stuur ik Philip terug. Hij krijgt dan toch de loper mee. Eindelijk! Ik wil toch nog wel even rust voor we aan de avondtoer beginnen.

 Rond vier uur maken we nog een wandeling door ons Camp.

En om tien voor 5 staan we klaar om aan de sunset tour te beginnen. De avond valt snel en het is heel koud op de open safari wagen. Met grote spots speuren we naar ogen. We vinden de red duiker (een soort ree), giraffen, rhino's, buffels, genetkatten... maar helaas geen luipaarden noch leeuwen. Valt toch een beetje tegen zo'n nachtsafari. Het is echt heel koud, zelfs met het deken dat we krijgen van onze gids en veel meer dan de ogen en de vormen van de dieren zie je toch niet. Voor mij niet voor herhaling vatbaar dus.
Om 20 uur zijn we weer terug en kunnen meteen gaan eten in het restaurant. Buffet en echt lekker!
Warme groentensoep (al eeuwen geleden nog gegeten), kip, rijst, gebakken aardappelen, erwtjes en worteltjes, macaroni met kaas en champignons, gegrilde tomaten,gegrilde ham (wordt naar behoefte afgesneden) koude tomaatjes en slaatjes en dan nog ruime keuze uit desserts. Niks te klagen!
Na het eten snel terug naar onze eigen Lodge. Bijna meteen het bed in want we moeten 's morgens om 5 uur alweer op om op tijd te zijn voor onze ochtend game.
En ja 's morgens staan we al weer om tien voor zes paraat om in de safari wagen te stappen.

Het wordt nog maar net licht als we de leeuwen ontdekken. Foto's hebben we hiervan niet kunnen maken omdat het nog te donker was. Op het filmpje kunnen jullie ze wel zien. Prachtig!
Ook de olifanten laten zich ontdekken en the bull komt tot op 1 meter van onze auto staan. Even paniek maar dat blijkt voor niets nodig. Onze gids zegt not to worry want de olifant ziet alleen de auto, niet de mensen die er in zitten.

Na twee uur speuren houden we even halt voor een pauze met een theetje of een koffietje met een koekje dat onze gids uit de picknickmand tovert.

De vogels komen nadien om de restjes op te eten.

Het is een mooie plaats om pauze te houden.

In het laatste deel van onze trip zien we nog een kudde olifanten bij de drinkplaats.

Om 8 uur is het tijd voor English breakfast.

Na het ontbijt uitchecken en een safari met onze eigen Landy voor we weer naar huis rijden.

Bye Hluhluwe, we komen zeker nog eens terug!

Filmpje op youtube: Hluhluwe Imfolozi http://youtu.be/8g6BwU2dfvs

35 bericht: Fight between two brothers.

ZONDAG 3 augustus 2014: TEMBE

Vandaag nog een keertje  naar Tembe park geweest met Bart-Jan en een Britse studente Sharon. We zagen o.a. twee vechtende puberolifanten. Om te spelen of voor echt of om plaats te bepalen? Ik heb ze in het filmpje vergeleken met mijn twee Senegalese broers die La Lutte deden.
 Aan jullie om conclusies te trekken :-)
filmpje: La Lutte